ต้นไม้ในร่มรำไร

             ข้อมูลของพันธุ์ไม้ในร่มที่น่าสนใจ ซึ่งในร่มในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าไม่โดนแดดเลย แต่หมายความว่าต้องการ  แสงแดดน้อยและจะเจริญได้ดีกว่าและสวยงามกว่าอยู่ในที่ๆมีแดดจัด หรือทนอยู่ในที่ร่มเป็นระยะเวลาได้นานกว่า
ก่อนอื่นควรที่จะรู้ว่าจะปลูกไม้ในร่มและจะดูแลยังไงให้ดีให้ไม้ในร่มของคุณอายุยืน
1 หมั่นเด็ดดอกใบที่เหี่ยวแห้งหรือติดเชื้อออก
2 อย่ารดน้ำมากเกินไป รอให้ดินในกระถางแห้งก่อนแล้วถึงรด การรดน้ำมากทำให้เกิดความชื้นสะสมอยู่ชั้นล่างของดินก้นกระถาง ระเหยไม่ทันรากจะเน่า
3 อย่าใช้สารเคลือบเงาใบไม้บ่อยเกินไป เพราะจะอุดรูใบของใบไม้ได้ ต้นไม้ที่อยู่ใกล้หูใกล้ตาถ้ารำคาญว่าสกปรกมาก ใช้ผ้าหมาดๆเช็ดใบก็พอ
4 อย่าลืมให้ปุ๋ยบ้าง  ให้ทางรากแล้วให้ทางใบด้วย
ข้อแนะนำเล็กน้อยในการเลือกซื้อต้นไม้ในร่ม
ตรวจดูว่าต้นไม้ที่ซื้อมามีสุขภาพดีหรือไม่  อย่าซื้อต้นไม้ที่ส่อแววว่าจะเป็นโรคหรือขาดการดูแลที่ดี
โดยพิจารณาจาก
1 ใบเป็นเมือกเหนียวหรือเป็นรา
2 ดอกบานหมดแล้วและไม่มีตาสำหรับผลิดอกใหม่
3 ใบหร็อมแหร็มและเป็นสีเหลือง
4 ดินในกระถางแห้งหดเหลือช่องว่างระหว่างดินกับขอบในของกระถาง
5 มีคราบเขียวขึ้นด้านนอกของกระถางและผิวดินในกระถาง
6 มีรากแทงออกทางรูระบายก้นกระถางเป็นจำนวนมาก
7 ผิวดินบนกระถางมีรากกลับขึ้นมาให้เห็นเต็มไปหมดจนไม่เห็นดินเห็นแต่ราก

EPPO code---รหัส EPPO คือรหัสคอมพิวเตอร์ที่พัฒนาขึ้นสำหรับพืช แมลงศัตรูพืช (รวมถึงเชื้อโรค) ซึ่งมีความสำคัญในการเกษตรและการปกป้องพืช รหัสEPPOเป็นระบบการเข้ารหัสที่กลมกลืนกันซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่ออำนวยความสะดวกในการจัดการชื่อพืชและศัตรูพืชในฐานข้อมูลคอมพิวเตอร์ตลอดจนการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างระบบไอที
EPPO (2021) EPPO Global Database (พร้อมใช้งานออนไลน์) https://gd.eppo.int

ไฮเดรนเยีย/Hydrangea macrophylla

ชื่อวิทยาศาสตร์--- Hydrangea macrophylla (Thunb.) Ser.(1830)
ชื่อพ้อง---Has 30 Synonyms  
---Basionym: Viburnum macrophyllum Thunb.(1784)
---Hortensia macrophylla (Thunb.) H.Ohba & S.Akiyama.(2016)
---See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:791637-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Big leaf hydrangea, French hydrangea, Lacecap hydrangea, Mophead hydrangea, Penny mac.
ชื่ออื่น---ไฮเดรนเยีย ;[ALBANIA: Lule-borë.];[CHINESE: Xiù qiú.];[CZECH: Hortenzie velkolistá.];[DANISH: Hortensia.];[DUTCH: Gewone hortensia.];[FRENCH: Hortensia, Hortensia à grandes feuilles.];[GERMAN: Garten-Hortensie.];[JAPAN: Amacha, Ajisai, Fuiri-gaku, Haidoranjia, Shichihenge.];[KOREA: Su-guk.];[MALAYSIA: Bunga tiga bulan.];[PORTUGUESE: Flor-de-pedra, Granja, Hidranja, Hortênsia, Novelão.];[SPANISH: Mil-flores, Novelos.];[SWEDISH: Hortensia.];[THAI: Hydrangea.];[TURKISH: Ortanca.];[VIETNAM: Cây tú cầu, Tú cầu lá to, Cẩm tú cầu, Bát tiên.]
ชื่อวงศ์---HYDRANGEACEAE
EPPO Code---HYEMA (Preferred name: Hydrangea macrophylla.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---ญี่ปุ่น จีน เกาหลี
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุลHydrangeaมาจาก ' hydor'แปลว่า "น้ำ" และ 'aggeion'แปลว่า "เรือ" อ้างอิงถึงผลไม้ที่มีลักษณะคล้ายถ้วย ; ชื่อสายพันธุ์ 'macrophylla' มาจากคำกรีก 'makros' = ขนาดใหญ่และ 'phyllon' = ใบไม้ ในการอ้างอิงถึงใบพืช
Hydrangea macrophylla เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ (Hydrangeaceae) ได้รับการอธิบายครั้งแรกโดย Carl Peter Thunberg (1743–1828) นักพฤกษศาสตร์และนักธรรมชาติวิทยาชาวสวีเดน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Nicolas Charles Seringe (1776–1858) นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส ในปี พ.ศ.2373

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในประเทศญี่ปุ่นและอาจจะเป็นประเทศเกาหลีด้วย สายพันธุ์นี้มีสัญชาติจีน เกาหลี ไซบีเรีย นิวซีแลนด์ และอเมริกา เป็นสายพันธุ์ที่รุกรานในหมู่เกาะอะซอเรสและมาเดรา มีการปลูกกันอย่างแพร่หลายในหลายส่วนของโลกในสภาพภูมิอากาศที่หลากหลาย
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มผลัดใบสูง 60-90 ซม.ใบมีขนาดใหญ่หยักเว้าเป็นรูปไข่เงาสีเขียว กลุ่มดอกไม้ฤดูร้อนที่บานนานขนาดใหญ่ในรูปแบบ lacecap(กลุ่มดอกไม้ที่แบนราบของดอกย่อยที่อุดมสมบูรณ์ขนาดเล็กที่มีดอกที่เป็นหมันกระจัดกระจายมักจะเป็นวงแหวนที่ขอบ) หรือรูปแบบ mophead (กลุ่มดอกไม้ทรงกลมของดอกที่เป็นหมันส่วนใหญ่) ดอกออกเป็นช่อที่ปลายกิ่ง ส่วนที่เป็นกลีบนั้นไม่ใช่กลีบดอกแท้แต่เป็นกลีบรองดอก มีกลีบเลี้ยงสีเขียวขนาดเล็กห้ากลีบและกลีบดอกขนาดเล็กห้ากลีบ  ผลเป็นแคปซูล
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ปลูกได้ดีที่สุดในดินที่มีความชื้นปานกลางและมีการระบายน้ำได้ดีในที่ร่ม ทนแดดจัดก็ต่อเมื่อปลูกในดินที่ชื้นอย่างสม่ำเสมอ  สามารถรับแสงแดดได้นานถึง 4-6 ชั่วโมง แนะนำให้ใช้แสงแดดในตอนเช้า ดอกอาจเป็นสีฟ้า สีแดง สีชมพู สีม่วงอ่อนหรือสีม่วงเข้ม สีรับผลกระทบจากค่า pH ของดิน ดินที่เป็นกรด (pH ต่ำกว่า 7) มักจะให้สีดอกไม้ใกล้เคียงกับสีน้ำเงินในขณะที่ดินที่เป็นด่าง (pH สูงกว่า 7) จะทำให้ดอกไม้มีสีชมพูมากกว่า  ดังนั้นนักปลูกไฮเดรนเยีย จึงใช้ผงตะไบเหล็กโรยโคนต้น และรดด้วยน้ำแกว่งสารส้ม (ในอัตราส่วน สารส้มป่น 1ช้อนชาต่อน้ำ 1 แกลลอน) ก็จะได้ดอกไฮเดรนเยียที่งดงาม และมีสีสดใสสะดุดตา รวมทั้งช่วยให้ดอกแก่เป็นสีน้ำเงินได้อย่างวิจิตรพิสดาร
การรดน้ำ---รดน้ำปกติหรือทันทีเมื่อดินแห้ง รดน้ำที่โคนต้นเสมอเพื่อป้องกันการติดเชื้อราที่ใบ
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่งบ่อยๆ มีการตัดแต่งกิ่งเป็นระยะๆ เริ่มด้วยการตัดกิ่งที่ตายแล้วออกเพื่อเพิ่มการไหลเวียนของอากาศและสร้างพื้นที่สำหรับการเจริญเติบโตใหม่ อย่าตัดกิ่งมากกว่าหนึ่งในสามเพื่อให้แน่ใจว่าต้นไม้จะไม่ช็อก ไม่ต้องตัดดอกที่ร่วงโรยออกเพราะดอกจะเกิดบนกิ่งเก่า การตัดดอกเก่าออกอาจตัดดอกตูมที่จะเกิดใหม่ทิ้งไปด้วย
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยหมักปีละครั้ง ใช้ปุ๋ยน้ำ 18-24-16 หรือ 20-20-20 หรือ 20-30-20 ผสมกับน้ำแล้วใส่แบบเดียวกับที่คุณรดน้ำต้นไม้ วิธีการให้ปุ๋ยด้วยปุ๋ยน้ำนี้ต้องทำสามหรือสี่ครั้งต่อปีเริ่มตั้งแต่ปลายเดือนเมษายนและสิ้นสุดในกลางเดือนกรกฎาคม
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหากับแมลงศัตรูพืชหรือโรคมากนัก อาจได้รับผลกระทบจากสัตว์รบกวนในสวนทั่วไปเช่นเพลี้ย และด้วง สามารถกำจัดได้ใช้สบู่ฆ่าแมลง/ โรคใบจุด และโรคราแป้ง สามารถรักษาด้วยยาฆ่าเชื้อราที่เหมาะสม รากเน่าอาจเกิดขึ้นในดินที่มีการระบายน้ำไม่ดี การดูแลสวนให้ปราศจากวัชพืชและเศษพืชอื่นๆ ที่ร่วงหล่นเป็นวิธีที่ดีในการป้องกันโรคและแมลงรบกวน 
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ใบแห้งบดเป็นผงและใช้เป็นเครื่องปรุงอาหาร ใบอ่อนและยอดสามารถกินสุก
-ใช้เป็นยา ใช้สำหรับโรคมาลาเรีย เป็นยาขับปัสสาวะและต้านการอักเสบ
-ใช้ปลูกประดับ มีพันธุ์ต่างๆที่เกิดจากการผสมมากมาย และความที่ดอกอยู่ได้ทนจึงเป็นที่ต้องการอย่างมากในงานดอกไม้ประดับทั้งหลาย พันธุ์ H. macrophylla สองประเภทหลัก เรียกว่า "mophead" และ "lacecap"
พันธุ์ที่ได้รับรางวัล---AGM (Award of Garden Merit) จาก RHS (Royal Horticultural Society)
-'Europa' ; compact, deep pink mophead
-'Love You Kiss' ; red-margined white florets, lacecap
-'Madame Emile Mouillère' ; small shrub to 1.8 m, white flowers
-'Rotschwantz’ ; deep red and white lacecap
-'Veitchii' ; blue and white lacecap
-'Westfalen' ; compact, crimson-purple mophead
-'Zorro’ agm; bright blue lacecap  
ระยะออกดอก---ตั้งแต่ต้นฤดูร้อนถึงต้นฤดูหนาว
ขยายพันธุ์---ด้วยการเพาะเมล็ด ตอนกิ่ง ปักชำกิ่ง      

สร้อยไข่มุกยักษ์/Medinilla magnifica

ชื่อวิทยาศาสตร์---Medinilla magnifica Lindl.(1850)
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms
---Dactyliota bracteata Blume.(1849)
---Medinilla bracteata Veitch.(1850), nom. illeg.
---Medinilla superba Teijsm. & Binn. ex Triana.(1871 publ. 1872)
---See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:570289-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Pink medinilla, Showy medinilla , Javanese Rhododendron, Malaysian orchid tree, Love Plant, Rose Grape,
ชื่ออื่น---สร้อยไข่มุกยักษ์ ;[DUTCH: Pracht-medinella.];[FRENCH: Medinilla magnifique.];[GERMAN: Medinille.];[JAPANESE: Uva rosa.];[PHILIPPINES: Kapa-kapa.];[PORTUGUESE: Medinila, Uva-rosa.];[SPANISH: Medinila, Uva rosa.];[SWEDISH: Rosenskärm.];[THAI: Soi khai mook yak.].
ชื่อวงศ์---MELASTOMATACEAE
EPPO Code---MDJMA (Preferred name: Medinilla magnifica.)
ถิ่นกำเนิด ---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และหมู่เกาะแปซิฟิก แอฟริกาเขตร้อน
นิรุกติศาสตร์---ขื่อสกุลได้รับการตั้งชื่อเป็นเกียรติแก่ José de Medinilla y Pineda (เกิดประมาณ 1753-1813) ซึ่งเป็นผู้ว่าการรัฐมอริเชียส (หรือที่รู้จักกันในชื่อหมู่เกาะ Marianne) ในปี พ.ศ.2363 ; ชื่อสายพันธุ์ 'magnifica' = ตระการตา, ยอดเยี่ยม, พร้อมการอ้างอิงที่ชัดเจน
Medinilla magnifica เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกวงศ์โคลงเคลง (Melastomataceae)ได้รับการอธิบายครั้งแรกโดยJohn Lindley (1789-1865) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ ในปี พ.ศ.2393 ในวงศ์นี้เป็นที่รู้จักกันดีและเป็นที่นิยมในหมู่นักสะสมพันธุ์ไม้โดยเกือบจะเหมือนกันกับ Medinilla speciosa (ไข่มุกอันดามัน หรือสร้อยไข่มุก)

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในมาเลเซีย และฟิลิปปินส์ (เกาะ ลูซอน, มินดาเนา, โดโร, กรอส และ เน่ย์) แอฟริกาเขตร้อนและหมู่เกาะแปซิฟิก มันเป็น epiphyte เติบโตขึ้นตามคาคบของต้นไม้ใหญ่ในป่า สายพันธุ์และลูกผสมต่าง ๆปลูกเป็นไม้ประดับ  
ลักษณะ เป็นไม้พุ่ม epiphytic ตั้งตรงสูงได้ถึง 1.50-3 เมตร ฟอร์มใบใหญ่สีเขียวเข้มเป็นมันคล้ายหนังยาว 20-30 ซม.ช่อดอกยาวแผ่กว้าง ประมาณ 35-45 ซม.มีกาบสีชมพูผลัดใบ ประกอบด้วยดอกย่อยหลายร้อยดอก ดอกบานกว้าง 2.5 ซม.ยาว 4 ซม ผลสีม่วงทรงกลมมีเนื้อขนาดประมาณ 1 ซม.ดอกบานทนนาน 2เดือน
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องมีความชื้นสูงและแสงกรองที่สว่างจ้าพร้อมร่มเงาในช่วงเวลาที่ร้อนที่สุดของวัน ไม่ทนต่ออุณหภูมิต่ำกว่า 15 ° C อุณหภูมิที่เหมาะสม 24-28° C
การรดน้ำ---รดน้ำปกติหรือทันทีเมื่อดินแห้ง รดน้ำที่โคนต้นเสมอเพื่อป้องกันการติดเชื้อราที่ใบ ไม่จำเป็นต้องรดน้ำมากกว่าสัปดาห์ละครั้งในช่วงฤดูปลูก หากใบไม้เป็นสีน้ำตาลหรือม้วนงอ แสดงว่าอากาศอาจแห้งเกินไป พ่นหมอกหรือสเปรย์น้ำจะช่วยได้ ลดการรดน้ำเล็กน้อยในฤดูหนาว
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งกิ่งทันทีหลังจากที่พืชออกดอก ตัดแต่งกิ่งต้นไม้เพื่อรักษาขนาดและรูปทรง ให้เก็บใบไว้อย่างน้อยหนึ่งชุดในแต่ละลำต้น เพราะลำต้นที่ไม่มีใบย่อมตายได้
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยสูตร ชนิด 10-20-10 ละลายน้ำครึ่งหนึ่งของปริมาณที่แนะนำในฉลากทุกๆ 2-3 สัปดาห์ หรือใช้ปุ๋ยฟอสฟอรัสสูงหรือปุ๋ยกล้วยไม้เจือจางเดือนละครั้งหรือสองครั้ง ตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้สร้างสารละลายด้วยน้ำก่อนเสมอ มิฉะนั้น รากพืชอาจไหม้ได้ การใส่ปุ๋ยหมักเป็นครั้งคราวจะทำให้พืชได้รับสารอาหารครบถ้วนตามที่พืชต้องการ
ศัตรูพืช/โรคพืช---ระวังเพลี้ยแป้ง/อาจเสี่ยงต่อโรคราแป้งและโรคใบจุด รากเน่าอาจเกิดขึ้นในดินที่มีการระบายน้ำไม่ดี  
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับเป็นไม้กระถางขนาดใหญ่ให้ดอกในที่ร่มซึ่งมีแสงเพียงพอ ตกแต่งภายในอาคาร ดอกที่ใหญ่มากเวลาออกดอกก้านดอกแทบรับน้ำหนักไม่ไหวต้องใช้ไม้ไผ่ค้ำกันไม่ให้กระถางคว่ำหากปลูกในภาชนะที่เล็กเกินไป
รู้จักอันตราย---เป็นพิษต่อสัตว์เลี้ยงและมนุษย์หากรับประทานในปริมาณมาก
ได้รับรางวัล--- Royal Horticultural Society’s Award of Garden Merit.
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ปักชำ

เอื้องหมายนา/Cheilocostus speciosus

ชื่อวิทยาศาสตร์---Cheilocostus speciosus (J.Koenig) C.D.Specht. (2006)
ชื่อพ้อง ---Has 34 Synonyms.
---Basionym: Banksea speciosa J.König. (1783)
---Costus speciosus (J. Koenig) Sm. (1791)
---Hellenia speciosa (J. Koenig) SRDutta. (2013)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.net/tpl/record/kew-343835  
ชื่อสามัญ---Cane reed, Crape Ginger, Crepe Ginger, Elegant Costus, Malay Ginger, Spiral Flag, Spiral Ginger, White Costus, Wild Ginger
ชื่ออื่น---เอื้องหมายนา, เอื้องเพ็ดม้า, เอื้องเพชรม้า, เอื้องใหญ่, บันไดสวรรค์, เอื้องช้าง, เอื้องต้น ;[ASSAMESE: Jom lakhuti.];[BENGALI: Keu, Keumuk, Koost.];[CHINESE: Bi qiao jiang.];[COSTA RICA: Caña agria.];[HINDI: Keu, Kushtha.];[INDIA: Changalakoshta; Keokanda kostam; Kottam; Kusht.];[INDONESIA: Kelacim, Pacing Tawar (Bahasa Indonesia).];[JAPANESE: Oo-hozaki-aame.];[MALAYALAM: Narum canna, Cannakkuvva, Cannukkilannu];[MALAYSIA: Can Hawang (Batek); Penawar Padang, Sedingin, Setawar (Malay); Peniyau (Jahut); Sentawar (Semelai).];[MICRONESIA: Dihng, Sinser weitahta, Ting (Pohnpei) ; Sauer, Thowel, Wanim (Yapese).];[PALAUAN: Iisebsab.];[SANSKRIT: Kemuka, Kustha, Amaya, Bhasura.];[SPANISH: Caña americana; Caña mejicana; Caña santa; Cañuela santa; Jenjibre blanco ; Jenjibre de jardín.];[TAMIL: Kostam, Ven-kostam.];[TELUGU: Cengalva Kostu];[THAI: Ueang mai na, Ueang pet maa, Ueang yai, Bandai sawan, Ueang chang, Ueang ton.];[VIETNAM: Mía dò, Cát lồi, Dọt đắng, Dọt hoàng, Tậu chó.].
ชื่อวงศ์---COSTACEAE
EPPO Code---BANSP (Preferred name: Banksea speciosa.) syn
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---ประเทศอินเดีย ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ จนถึงเกาะนิวกินี
นิรุกติศาสตร์--- ชื่อสกุล Cheilocostusมาจากภาษากรีก 'Cheilo' = ริมฝีปากอ้างอิงถึง labellum ขนาดใหญ่ ;  ชื่อสปีชีส์ speciosus ในภาษาละติน = หน้าตาดีและน่าประทับใจโดยอธิบายถึงลักษณะของมัน
Cheilocostus speciosus เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์เอื้องหมายนา (Costaceae) ได้รับการอธิบายครั้งแรกโดย Johann Gerhard König (1728–1785) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Chelsea D. Specht (เกิดปี 1970) (fl. 2006) เธอเป็นนักพฤกษศาสตร์ชาวอเมริกัน ในปี พ.ศ.2549

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และบริเวณโดยรอบ จากอินเดียไปยังประเทศจีน(กวางตุ้ง,กวางสี,ไต้หวัน,ยูนนาน) ถึงรัฐควีนส์แลนด์, โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่เกาะซุนดาในอินโดนีเซีย นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าแปลงสัญชาติในประเทศมอริเชียส, เรอูนียง, ฟิจิ, ฮาวาย, คอสตาริกา, เบลีซ, ไมโครนีเซียและเวสต์อินดีส เติบโตในที่อยู่อาศัยที่มีร่มเงาในป่าเขตร้อนชื้นมักพบตามคูน้ำริมถนนและพื้นที่ต่ำในป่าเขตร้อนที่ระดับความสูงถึง 1,700 เมตร ในประเทศไทยมีการกระจายพันธุ์ขึ้นอยู่ตามชายป่าในที่ดินชุ่มชื้นทั่วทุกภาคที่ระดับความสูงเหนือระดับน้ำทะเลตั้งแต่ 87-126 เมตร
ลักษณะ เอื้องหมายนาเป็นไม้ล้มลุกยืนต้น มีเหง้า ขึ้นเป็นต้นเดี่ยว รวมกลุ่มเป็นกอไม่มีกิ่งก้านสูงประมาณ 1.5 เมตรหรือกว่านั้นขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 1.5 ซม.ลำต้นมีสีแดง โคนต้นเป็นเนื้อไม้เล็กน้อย มีเหง้าเลื้อยอยู่ใต้ดิน ลักษณะใบเรียงเป็นเกลียวแถวเดียว ใบย่อยรูปใบหอกยาว 15–20 ซม.และกว้าง 6–10 ซม.โคนใบมน และปลายใบแหลม ขอบใบเรียบเกลี้ยง ดอกออกเป็นช่อตรง ก้านดอกมีสีแดงเข้ม มีรูปร่างเป็นวงรีรูปไข่ สูง 12–15 ซม.ยอดดอกตูมจะมีกาบสีแดงคล้ำเกาะติดกันแน่นเป็นกระจุก แต่จะผลัดกันบานครั้งละ 1-2 ดอก ดอกทรงกรวยสีขาว เกสรสีเหลืองอ่อน กว้าง 6-8 ซม.ผลเป็นแคปซูลทรงกลมขนาดใหญ่ กว้างประมาณ 1.5 ซม.แห้งแล้วแตก เมล็ดสีดำมันจำนวนมากขนาดประมาณ 3 มม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดเต็มครึ่งวันเช้า (4-6ชั่วโมง) แสงแดดรำไรที่ร่มบางส่วน ดินร่วนชื้นอุดมสมบูรณ์ด้วยอินทรียวัตถุ มีการระบายน้ำดี หรือดินร่วนเหนียวที่มีค่า pH ตั้งแต่ 5.6 ถึง 7 5 ต้องการน้ำมาก อัตราการเจริญเติบ เร็ว
การรดน้ำ---รดน้ำอย่างสม่ำเสมอและเพียงพอ ทำให้ดินชื้นเล็กน้อย ยิ่งมีแสงแดดมากเท่าใดก็ยิ่งรดน้ำบ่อยขึ้นเท่านั้น ในช่วงฤดูหนาว ลดการให้น้ำน้อยลง
การตัดแต่งกิ่ง---กำจัดใบแห้งใบเหลืองและต้นแก่ในกอที่แน่นเกินไป
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยสูตรสมดุลทุกสัปดาห์ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าพืชได้รับฟอสฟอรัสในปริมาณที่เพียงพอ เพื่อให้แน่ใจว่าเหง้านั้นแข็งแรงและมีสุขภาพดีรวมทั้งให้สารอาหารที่จำเป็นสำหรับการออกดอก อย่าใส่ปุ๋ยในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาโรคหรือศัตรูพืชรบกวน/รากเน่าอาจเกิดขึ้นจากน้ำมากเกินไป และดินมีการระบายน้ำที่ไม่ดี
ใช้ประโยชน์---พืชถูกเก็บเกี่ยวจากป่าเพื่อใช้เป็นยาและอาหารในท้องถิ่น บางครั้งได้รับการปลูกเพื่อวัตถุประสงค์ในการรักษาโรคในอินเดียและมักปลูกเป็นไม้ประดับในหลายพื้นที่ของเขตร้อน
-ใช้กิน ส่วนของพืชมีการบริโภคในชุมชนชนบทของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และอินเดีย ยอดอ่อน ปรุงสุก ต้มหรือนึ่งแล้วกินเป็นผัก
-ในซาราวัก ยอดอ่อนจะผัดกับปลากะตักและกะปิหมักที่เรียกว่าเบลาชัน
-ดอกไม้กินได้ มักใช้ในสลัดหรือปรุงแต่ง
-เหง้าปรุงในแกงหรือทำน้ำเชื่อม รายงานฉบับหนึ่งระบุว่าเหง้ามีรสขมและฝาด
-ใช้เป็นยา พืชที่มีประโยชน์หลายอย่างในประวัติศาสตร์อายุรเวทที่เหง้ามีการใช้เพื่อรักษาไข้ผื่น โรคหอบหืด หลอดลมอักเสบและพยาธิ มีการกล่าวถึงในKama Sutraว่าเป็นส่วนผสมในเครื่องสำอางเพื่อใช้กับขนตาเพื่อเพิ่มความน่าดึงดูดทางเพศ ใช้ในการรักษาปัญหาเกี่ยวกับไตและปัญหาทางเดินปัสสาวะอื่น ๆ
-ในการแพทย์แผนโบราณ Mizo ชาวมาเลย์ ถูกใช้เป็นยาแผนโบราณรักษาไข้สูง ไข้ทรพิษ ยาระบายและใช้เป็นยาฆ่าเชื้อ
-ใช้ปลูกประดับ มีการปลูกกันอย่างแพร่หลายเพื่อเป็นไม้ประดับ ใช้ปลูกประดับสวนสาธารณะและสวนทั่วไป, เพื่อให้ได้บรรยากาศสวนป่าและสวนริมน้ำ
ความเชื่อ/พิธีกรรม---*ชาวลั้วะจะใช้ใบเอื้องหมายนาเป็นส่วนประกอบในการทำพิธีสู่ขวัญควาย (การขอขมาลาโทษจากควาย เนื่องจากที่ถูกชาวนาดุด่า ทุบตีระหว่างการไถพรวน) ซึ่งในพิธีจะมีการนำต้นเอื้องหมายนามาปักไว้ทั้ง 4 ทิศของพื้นที่นา โดยจะมีประโยชน์ในการช่วงป้องกันวัชพืชของต้นข้าวที่จะมาทำลายต้นข้าว จึงช่วยทำให้ต้นข้าวออกรวงได้ดี นี้จึงเป็นที่มาของชื่อสมุนไพรชนิดนี้ว่า "เอื้องหมายนา" [จากเว็บไซต์เมดไทย (Medthai).]
-ชาวมาเลย์ใช้เป็นยาแผนโบราณ เมื่อวิญญาณชั่วร้ายเข้าสิงร่าง
รู้จักอันตราย---*สตรีมีครรภ์ไม่ควรใช้สมุนไพรชนิดนี้ เพราะอาจทำให้แท้งบุตรได้ เนื่องจากสมุนไพรชนิดนี้มีฤทธิ์ต้านการฝังตัวของตัวอ่อนที่ผนังมดลูก และการใช้สมุนไพรชนิดนี้อาจไปรบกวนรอบประจำเดือนด้วย เหง้าสดมีพิษมาก หากใช้ในปริมาณมากจะทำให้มีอาการวิงเวียนศีรษะ คลื่นไส้อาเจียน ท้องร่วงอย่างรุนแรง ต้องนำมาทำให้สุกก่อนนำมาใช้ [จากเว็บไซต์เมดไทย (Medthai).]
สถานะการอนุรักษ์ในท้องถิ่น---มีถิ่นกำเนิดในสิงคโปร์ " ใกล้สูญพันธุ์อย่างยิ่ง" (CR)
ระยะออกดอก---เดือนพฤษภาคม-เดือนตุลาคม หรือในช่วงเดือนสิงหาคม-เดือนพฤศจิกายน
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด แยกหน่อ หรือแยกเหง้าไปปลูก

เอื้องหมายนาด่าง/Costus speciosus

ชื่อวิทยาศาสตร์---Cheilocostus speciosus 'Variegatus'
ชื่อพันธุ์--- Variegatus
ชื่อพ้อง---Costus speciosus ‘Variegatus’
---See all https://www.nparks.gov.sg/florafaunaweb/flora/1/8/1871
ชื่อสามัญ---Variegated Crepe Ginger, Variegated Spiral Ginger/ Flag, Ornamental ginger.
ชื่ออื่น---เอื้องหมายนาใบด่าง ;[CHINESE: Bān yè bì qiào jiāng.];[THAI: Ueang mai na dang.].
ชื่อวงศ์---COSTACEAE
EPPO Code---1CQTF (Preferred name: Costaceae.)
ถิ่นกำเนิด ---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย มาเลเซีย เอเซียตะวันออกเฉียงใต้
Cheilocostus speciosus ‘Variegatus’ เป็นความหลากหลาย (Varieties) ของ Cheilocostus speciosus สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์เอื้องหมายนา (Costaceae)
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในมาเลเซียและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีการปลูกกันอย่างแพร่หลายทั่วโลก
ลักษณะ เป็นไม้ยืนต้น ลำต้นสีน้ำตาลแดง มีเหง้าใต้ดินขึ้นเป็นกอ มีใบด่างที่แตกต่างจากเอื้องหมายนาชนิดอื่นอย่างเห็นได้ชัด ลำต้นสูง1.5-2 เมตร ตั้งตรงและไม่แตกกิ่งก้านและบางครั้งอาจคดเป็นรูปแบบเกลียวที่ปลายด้านบน ใบรูปไข่ถึงรูปขอบขนานยาว 15-30 ซม. ปลายใบแหลม แต่ละใบมีแถบสีขาวแคบ ๆ ตามขอบและมีเส้นสีขาวสุ่มบนแผ่นใบ ด้านล่างของใบมีขนอ่อน ๆ ใบเรียงสลับเวียนรอบลำต้น ดอกไม้สีขาวที่มีรูปร่างคล้ายทรัมเป็ตแต่ละดอกมีเส้นผ่านศูนย์กลางไม่เกิน 10 ซม. มีกลีบดอกที่หลอมรวมกันเป็นรูปกลีบดอกไม้ขนาดใหญ่เผยให้เห็นเกสรขนาดเล็กสีเหลืองคล้ายกลีบดอก ผลรูปทรงกลมถึงรูปไข่แคปซูลผลไม้ 3 เหลี่ยมสีแดงขนาด 1.5 ซม. มีเมล็ดสีดำและเนื้อสีขาวที่นกชื่นชอบ
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---พืชในเขตร้อนชื้นถึงภูมิอากาศแบบกึ่งเขตร้อน ตำแหน่งดีที่สุดในแสงแดดกรองหรือกึ่งเงา ควรได้รับแสงแดดโดยตรง 3-5 ชั่วโมงทุกวัน สามารถทนแดดได้เต็มที่ ชอบดินร่วนชื้นที่อุดมสมบูรณ์ pH 6.0-6.5 และดินต้องมีการระบายน้ำได้ดี ให้น้ำอย่างสม่ำเสมอโดยเฉพาะในช่วงฤดูแล้ง ทนต่อความเย็นจัด พืชสามารถทนต่อไอเค็ม อัตราการเจริญเติบโตน้อยกว่าเมื่อเทียบกับรูปแบบสีเขียวทั้งหมด เป็นไม้ที่แข็งแรงในสภาพที่เหมาะสม
การรดน้ำ---รดน้ำอย่างสม่ำเสมอและเพียงพอ ทำให้ดินชื้นเล็กน้อย ยิ่งมีแสงแดดมากเท่าใดก็ยิ่งรดน้ำบ่อยขึ้นเท่านั้น ในช่วงฤดูหนาว ลดการให้น้ำน้อยลง
การตัดแต่งกิ่ง---กำจัดใบแห้งใบเหลืองและต้นแก่ในกอที่แน่นเกินไป
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยสูตรสมดุลทุกสัปดาห์ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าพืชได้รับฟอสฟอรัสในปริมาณที่เพียงพอ เพื่อให้แน่ใจว่าเหง้านั้นแข็งแรงและมีสุขภาพดีรวมทั้งให้สารอาหารที่จำเป็นสำหรับการออกดอก อย่าใส่ปุ๋ยในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคและแมลงรบกวน/รากเน่าอาจเกิดขึ้นจากน้ำมากเกินไป และดินมีการระบายน้ำที่ไม่ดี
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ดอกไม้กินได้
-ใช้ปลูกประดับ เป็นไม้ประดับที่ยอดเยี่ยมสำหรับสวนหรือภูมิทัศน์ สวนสาธารณะและสวนขนาดเล็ก เหมาะปลูกเป็นกลุ่มหรือเป็นฉากหลังหรือแนวเขต สามารถปลูกประดับเป็นไม้กระถางและในภาชนะขนาดใหญ่ได้
-ใช้เป็นยา ได้รับการปลูกฝังในภูมิภาคต่างๆทั่วโลกสำหรับยาแผนโบราณ เหง้าใบและลำต้นของพืช ใช้ในการรักษาไข้โรคบิด หอบ หืด หลอดลม ปอดบวมโ รคไขข้อและการอักเสบ
-อื่น ๆได้รับการกล่าวถึงใน Kama Sutra ว่าเป็นส่วนผสมในเครื่องสำอางสำหรับขนตา
ฤดูกาลออกดอก---ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน
ขยายพันธุ์---โดยการแบ่งกอ การปักชำกิ่งหรือจากส่วนของเหง้า

เอื้องอินโด/Costus woodsonii

ชื่อวิทยาศาสตร์---Costus woodsonii Maas (1972)
ชื่อพ้อง---No synonyms are recorded for this name.
---See https://www.gbif.org/species/176756600
ชื่อสามัญ--Red Button Ginger,Red cane, Indian Head Ginger, Scarlet Flag, Scarlet Spiral Flag, Scarlet spiral-ginger, Dwarf cone ginger, Panama candle plant, Panamanian candle ginger,  
ชื่ออื่น--เอื้องหมายนาดอกแดง, เอื้องอินโด ;[HAWAII: Awapuhi (Iikini po'o)];[THAI: Ueang maina dok daeng, Ueang indo.]
ชื่อวงศ์---COSTACEAE
EPPO Code---CQTWO (Preferred name: Costus woodsonii.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---เขตกึ่งเขตร้อนของเอเชีย แอฟริกา และอเมริกา; โคลัมเบีย คอสตาริกา นิคารากัว ปานามา
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Costus' ให้ชื่อสกุลเพื่อเป็นการแสดงความเคารพต่อ Dioscoridesที่อธิบายถึงพืชซึ่งถือว่าคล้ายกันโดยใช้ชื่อ 'Kostos' ; ชื่อของสายพันธุ์ได้รับเกียรติจากนักพฤกษศาสตร์ชาวอเมริกัน Robert Everard Woodson (1904-1963) ภัณฑารักษ์พืชสมุนไพรของสวนพฤกษศาสตร์ Missouri Botanical Garden
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในโคลัมเบีย คอสตาริกา นิคารากัว ปานามา เติบโตในป่าเปิดตามแนวชายฝั่ง ที่ระดับความสูง 0-130 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มสูงประมาณ 1-2 เมตรหรืออาจสูงได้ถึง 3 เมตร ใบเรียงเป็นเกลียวรูปไข่ถึงรีมีปลายแหลม ยาว 8-25 ซม. และกว้าง 4-10 ซม. มีสีเขียวเข้มเป็นมันเงาด้านบน ด้านล่างสีซีด ช่อดอกออกที่ปลายเป็นรูปไข่ถึงปลายแหลมยาว 5-15 ซม.และมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 2-3 ซม.กาบใบสีแดงเข้มมันวาว ด้านในผลิดอกออกเป็นช่อกระเทยมีสีส้มเป็นท่อถึงกลีบดอกสีส้มแดง ยาว 3 ซม.ดอกทนทาน อยู่ได้หลายสัปดาห์ ผลเป็นแคปซูลทรงรีสีขาว ยาวประมาณ 1 ซม. มีเมล็ดสีดำมีเนื้อสีขาว
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---เขตร้อนชื้นถึงภูมิอากาศแบบกึ่งเขตร้อน ตำแหน่งดีที่สุดในแสงแดดกรองหรือกึ่งเงา ควรได้รับแสงแดดโดยตรง 3-5 ชั่วโมงทุกวัน สามารถทนแดดได้เต็มที่ ชอบดินร่วนชื้นที่อุดมสมบูรณ์ pH 6.0-6.5 และดินต้องมีการระบายน้ำได้ดี ให้น้ำอย่างสม่ำเสมอโดยเฉพาะในช่วงฤดูแล้ง ทนต่อความเย็นจัด พืชสามารถทนต่อไอเค็ม อัตราการเจริญเติบโตน้อยกว่าเมื่อเทียบกับรูปแบบสีเขียวทั้งหมด เป็นไม้ที่แข็งแรงในสภาพที่เหมาะสม
การรดน้ำ---รดน้ำอย่างสม่ำเสมอและเพียงพอ ทำให้ดินชื้นเล็กน้อย ยิ่งมีแสงแดดมากเท่าใดก็ยิ่งรดน้ำบ่อยขึ้นเท่านั้น ในช่วงฤดูหนาว ลดการให้น้ำน้อยลง
การตัดแต่งกิ่ง---กำจัดใบแห้งใบเหลืองและต้นแก่ในกอที่แน่นเกินไป
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยสูตรสมดุลทุกสัปดาห์ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าพืชได้รับฟอสฟอรัสในปริมาณที่เพียงพอ เพื่อให้แน่ใจว่าเหง้านั้นแข็งแรงและมีสุขภาพดีรวมทั้งให้สารอาหารที่จำเป็นสำหรับการออกดอก อย่าใส่ปุ๋ยในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคและแมลงรบกวน
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นิยมปลูกเพื่อการจัดสวน และใช้เป็นไม้ตัดดอก
ภัยคุกคาม---เนื่องจากสายพันธุ์นี้มีการกระจายพันธุ์ที่กว้างมาก มีประชากรจำนวนมาก ปัจจุบันไม่พบภัยคุกคามที่สำคัญใดๆ และไม่มีการระบุถึงภัยคุกคามที่สำคัญในอนาคต สายพันธุ์นี้จึงได้รับการประเมินล่าสุดใน IUCN Red List ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2014)
ระยะออกดอก---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ปักชำ แยกหน่อ

เอื้องหมายนาดอกชมพู/Costus fissiligulatus

ชื่อวิทยาศาสตร์---Costus phyllocephalus K.Schum.(1892)
ชื่อพ้อง---Has 8 Synonyms
---Costus fissiligulatus Gagnep.(1902)
---More. See all https://powo.science.kew.org/taxon/796353-1#synonyms
ชื่อสามัญ---African Princess, Cameroon Costus, Cameroon Pink Ginger
ชื่ออื่น---เอื้องหมายนาดอกชมพู ;[SPANISH: Flor amarilla.];[THAI: Ueabg maina dok chomphoo.]
ชื่อวงศ์ --COSTACEAE
EPPO Code---SLAPH (Preferred name: Costus phyllocephalus.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์---กาบอง แคเมอรูน คองโก ไนจีเรีย เบนิน
Costus phyllocephalus เป็นสายพันธุ์ของพืชออกดอกในครอบครัววงศ์เอื้องหมายนา (C0staceae) ได้รับการอธิบายครั้งแรกโดย Karl Moritz Schumann (1851–1904) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน ในปี พ.ศ.2435
-John Banta เป็นนักสำรวจพืชในฟลอริดานำสายพันธุ์นี้จากแอฟริกาตะวันตกไปยังฟลอริดา
-Glenn Stokes จาก Stokes Tropicals ในหลุยเซียน่า ตั้งชื่อว่า "African Princess"

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดใน แอฟริกาตะวันตกเขตร้อน (กาบอง แคเมอรูน คองโก ไนจีเรียตอนใต้และเบนิน) พบในป่า ที่ระดับความสูง 500-800 เมตร
ลักษณะ ลำต้นเรียวยาวในกอขนาดใหญ่ตั้งตรงมาก ต้นสูง 0.90-1.20 เมตร มีใบเป็นเกลียวสีเขียว มีความยาว 20 ซม.และกว้าง 7.5 ซม.ปลายช่อเป็นรูปรีถึงกลม กาบมีสีเขียวและมีดอก1ดอกรูปทรัมเป็ตสีชมพู สวยคลาสสิค โคนกลีบดอกสีเหลือง ดอกขนาดประมาณ 7.5 ซม. หลังจากบานแล้วมันสามารถสร้าง keikis (หรือต้นอ่อน) ที่ฐานของช่อดอก ปล่อยให้เคคิสโตพอที่จะงอกรากที่แข็งแรงแล้วแยกจากต้นแม่มาปลูกในกระถางแยกกัน
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---พืชในเขตร้อนชื้นถึงภูมิอากาศแบบกึ่งเขตร้อน ตำแหน่งดีที่สุดในแสงแดดกรองหรือกึ่งเงา ควรได้รับแสงแดดโดยตรง 3-5 ชั่วโมงทุกวัน สามารถทนแดดได้เต็มที่ ชอบดินร่วนชื้นที่อุดมสมบูรณ์ pH 6.0-6.5 และดินต้องมีการระบายน้ำได้ดี ให้น้ำอย่างสม่ำเสมอโดยเฉพาะในช่วงฤดูแล้ง ทนต่อความเย็นจัด พืชสามารถทนต่อไอเค็ม อัตราการเจริญเติบโตน้อยกว่าเมื่อเทียบกับรูปแบบสีเขียวทั้งหมด เป็นไม้ที่แข็งแรงในสภาพที่เหมาะสม
การรดน้ำ---รดน้ำอย่างสม่ำเสมอและเพียงพอ ทำให้ดินชื้นเล็กน้อย ยิ่งมีแสงแดดมากเท่าใดก็ยิ่งรดน้ำบ่อยขึ้นเท่านั้น ในช่วงฤดูหนาว ลดการให้น้ำน้อยลง
การตัดแต่งกิ่ง---กำจัดใบแห้งใบเหลืองและต้นแก่ในกอที่แน่นเกินไป
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยสูตรสมดุลทุกสัปดาห์ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าพืชได้รับฟอสฟอรัสในปริมาณที่เพียงพอ เพื่อให้แน่ใจว่าเหง้านั้นแข็งแรงและมีสุขภาพดีรวมทั้งให้สารอาหารที่จำเป็นสำหรับการออกดอก อย่าใส่ปุ๋ยในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคและแมลงรบกวน/รากเน่าอาจเกิดขึ้นจากน้ำมากเกินไป และดินมีการระบายน้ำที่ไม่ดี 
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ใช้ในการจัดตกแต่งภูมิทัศน์ สวนสาธารณะ และสวนทั่วไป สามารถปลูกประดับเป็นไม้กระถางได้ดี
-ค่อนข้างหายากในการค้าพืช ดังนั้นจึงไม่มีข้อมูลมากมายเกี่ยวกับพืชชนิดนี้
ระยะออกดอก---ฤดูร้อน-ฤดูใบไม้ผลิ
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำ แยกหน่อ แยกต้นอ่อนที่ฐานของช่อดอก

ม่วงนที/Dichorisandra penduliflora

ชื่อวิทยาศาสตร์---Dichorisandra penduliflora Kunth (1843)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms
---Stickmannia penduliflora (Kunth) Kuntze.(1891)
---See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:172634-1
ชื่อสามัญ---Weeping Blue Ginger, Dwarf Weeping Blue Ginger, Blue Pendant
ชื่ออื่น---ม่วงนที ; [THAI: Mouang na-thi.]
ชื่อวงศ์---COMELINACEAE
EPPO Code---DHASS (Preferred name: Dichorisandra sp.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---บราซิล
Dichorisandra penduliflora เป็นสายพันธุ์ของพืชออกดอกในครอบครัววงศ์ผักปลาบ (Commelinaceae) ได้รับการอธิบายครั้งแรกโดย Carl Sigismund Kunth (1788–1850) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมันในปี พ.ศ.2386

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดทางตะวันออกเฉียงเหนือของบราซิล (Bahia และ Espirito Santo)
ลักษณะ เป็นไม้ล้มลุกอายุ หลายปี มีเหง้าใต้ดิน ลำต้นอ่อนเป็นข้อปล้องกลมแตกกิ่งก้านด้านข้าง สูงได้ถึง 0.60 -1.2 เมตร ใบเป็นใบเดี่ยวออกเวียนสลับถี่บริเวณปลายยอดสีเขียวเข้มรูปใบหอก ยาว 7-10 ซม ปลายใบแหลม โคนใบมน ก้านใบสั้น โคนก้านใบเป็นกาบหุ้มลำต้น ดอกออกเป็นช่อตามง่ามใบใกล้ปลายยอด ช่อดอกยาวและห้อยลง แต่ละช่อประกอบด้วยดอกย่อยกว้าง 1.5 -2 ซม.สีน้ำเงินเข้ม หรือสีม่วงคราม มีกลีบเลี้ยง 3 กลีบและกลีบดอก 3 กลีบ กลางดอกมีเกสรเป็นกระจุกสีขาวปนเหลือง ผลไม้มีเนื้อสีส้มแดง
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--- เติบโตได้ดีในที่มีแสงแดดครึ่งวันเช้า (4-6ชั่วโมง) หรือร่มรำไร อุณหภูมิในร่มขั้นต่ำ 15 องศาเซลเซียส อุณหภูมิที่ต่ำกว่านี้จะขัดขวางวงจรการออกดอก ต้องการน้ำปานกลาง ขึ้นได้ดีที่สุดในดินร่วนปนทราย แต่ปรับได้กับดินทุกประเภท pH 5-6 ดินชื้นสม่ำเสมอและมีการระบายน้ำดีการบำรุงรักษาต่ำ
การรดน้ำ---รดน้ำทุกๆ 2-3 วัน โดยเฉพาะในช่วงฤดูร้อนรดน้ำเมื่อดินแห้ง
การตัดแต่งกิ่ง---หลังจากหมดช่วงดอกบานแล้ว การตัดต้นไม้กลับไปหนึ่งในสาม (เหลือลำต้นประมาณ 8 ถึง 12 นิ้ว) หรือการลิดใบเพื่อการเจริญเติบโตใหม่จะทำให้พืชฟื้นคืนชีพ เพิ่มโอกาสในการออกดอกในช่วงต่อไป
การใส่ปุ๋ย---ไม่ต้องการปุ๋ยมากนัก สามารถเพิ่มปุ๋ยหมักลงในดินได้
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคและแมลงรบกวน ระวังหอยทาก/อ่อนแอต่อโรคใบจุด รากเน่าอาจเกิดขึ้นจากน้ำมากเกินไป และดินมีการระบายน้ำที่ไม่ดี
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ สวนทั่วไป นิยมปลูกลงแปลงเป็นกลุ่มหรือปลูกในกระถาง เป็น house plant
รู้จักอันตราย---เป็นพิษต่อสัตว์เลี้ยงและมนุษย์
ระยะออกดอก---เกือบตลอดทั้งปี (ออกดอกดกในฤดูหนาว)
ขยายพันธุ์---เมล็ด แบ่งกอ ปักชำ

ผีเสื้อราตรี/Oxalis triangularis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Oxalis triangularis A. St.-Hil.(1825)
ชื่อพ้อง---Has 11 Synonyms    
---Oxalis palustris var. major A.St.-Hil.(1825)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.com/tpl/record/tro-23700250
ชื่อสามัญ---Love Plant, False shamrock, Purple shamrock, Scurvy plant, Triangeloxalis, Wood sorrel.
ชื่ออื่น---ผีเสี้อราตรี, ปีกผีเสื้อ ;[CHINESE: Sānjiǎo zǐ yè cù jiāng cǎo.];[GERMAN: Dreieckiger Glücksklee, Roter Dreiecksklee.];[ITALIAN: Ossalide triangolare.];[NORWEGIAN: Sommarfuglgaukesyre, Sommerfuglgjøkesyre, Sommerfuglkløver.];[POLISH: Szczawik trójkątny.];[SWEDISH: Triangeloxalis.];[THAI: Phi suea ratri, Peek Phi suea.]
ชื่อวงศ์---OXALIDACEAE
EPPO Code---OXATG (Preferred name: Oxalis triangularis.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---อเมริกาใต้-อาร์เจนติน่า โบลิเวีย บราซิล ปรากวัย เปรู
Oxalis triangularis เป็นสายพันธุ์ของไม้ยืนต้น พืชในครอบครัววงศ์ผักแว่น หรือวงศ์กระทืบยอด (Oxalidaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Augustin François César Prouvençal de Saint-Hilaire (1779–1853) นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส ในปีพ.ศ.2368
มี 2 ชนิดย่อย (Subspecies) ที่ยอมรับ ;-
- Oxalis triangularis subsp. papilionacea (Hoffmanns. ex Zucc.) Lourteig.(1983)
- Oxalis triangularis subsp. triangularis A.St.-Hil.(1825)

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในหลายประเทศทางตอนใต้ของอเมริกาใต้ บราซิล โบลิเวีย อาร์เจนตินาและปารากวัย เติบโตตามธรรมชาติท่ามกลางโขดหินใกล้ลำธาร ที่ระดับความสูง  5- 600 เมตร ถูกแนะนำ(เพาะปลูก)ในในประเทศสหรัฐอเมริกาในรัฐฟลอริดาและลุยเซียนา
ลักษณะ ผีเสื้อราตรีเป็นไม้ยืนต้น สูง 20-30 ซ.ม.ลำต้นสั้น และมีรากสะสมอาหารอยู่ใต้ดิน ยาว 5 ซม. เส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่า 10 - 15 มม. มีเกล็ดปกคลุม ใบประกอบแบบนิ้วมือ แบบมีใบย่อย มี 3-4 ใบ รูปไข่กลับเป็นรูปคล้ายสามเหลี่ยม (2–) 3–5 (–6) ซม.กลีบแผ่นใบพับขึ้นเล็กน้อย จัดอยู่ในระนาบเดียวกันตั้งฉากกับก้านใบ ใบสีม่วงแดง ก้านใบยาวและอ่อนโค้งยาว 15-25 ซม. ใบจะคลื่อนไหวตาม ระดับ แสงโดยเปิดในที่มีแสงมาก (ในตอนกลางวัน) และปิดในที่มีแสงน้อย (ในตอนกลางคืน) ดอกออกเป็นช่อคล้ายแบบช่อซี่ร่ม เป็นดอกสมบูรณ์เพศ [Hermaphrodite (มีอวัยวะทั้งเพศผู้และเพศเมีย).] มีกลีบเลี้ยง 5 กลีบมีขนหนาแน่นกลีบดอก 5 กลีบ สีชมพูอ่อน, สีขาว หรือสีม่วงอ่อน ขนาด 15-22 ม.ม.ผลแบบแคปซูลรูปไข่ ขนาด 12-18 ม.ม                                                    ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการตำแแหน่งที่มีแสงแดดรำไร หรือแสงแดดส่องทางอ้อมกับอุณหภูมิที่ร่มเย็น 15 ° C สามารถทนต่ออุณหภูมิภายในอาคารที่สูงขึ้นได้ แต่จะเข้าสู่การพักตัวก่อนเวลาอันควรและ / หรือเริ่มมีลักษณะ "เหนื่อย" หากอุณหภูมิสูงเกิน 27 ° C เป็นระยะเวลานาน ชอบดินร่วนอุดมสมบูรณ์ด้วยอินทรีย์วัตถุ เหมาะสำหรับดินที่เป็นกรดเป็นกลางและเป็นด่าง ปรับตัวได้ทั้งในดินแห้งและชื้นแต่มีการระบายน้ำดี พืชที่โตเต็มที่จะถูกตัดกลับสู่ดินทุกๆ 3-5 ปีในช่วงต้นฤดูร้อนหรือในช่วงพักตัว
การรดน้ำ---รดน้ำทุกๆ 2-3 วัน ควรรดน้ำเฉพาะเมื่อดินชั้นบนดูแห้ง ช่วงฤดูพักตัวของฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว ให้รดน้ำทุกๆ 2-3 สัปดาห์
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่งนั้นต่ำถึงไม่มีเลย กำจัดใบไม้ที่ตายแล้วออกเพื่อป้องกันเชื้อรา
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยทุกๆ 2-3 สัปดาห์ด้วยปุ๋ยน้ำเจือจาง หรือใช้ปุ๋ยละลายช้าทุก3 เดือน
ศัตรูพืช/โรคพืช---ส่วนใหญ่แล้ว พืชค่อนข้างไม่มีปัญหา ระวัง เพลี้ยแป้ง และไรเดอร์ รักษาศัตรูพืชทั้งสองด้วยการฉีดพ่นทั้งสองด้านของใบไม้และบริเวณอื่น ๆ ด้วยสบู่ฆ่าแมลงหรือน้ำมันสะเดา ทำการรักษาซ้ำตามคำแนะนำบนฉลากของผลิตภัณฑ์ /อาจมีปัญหา ราแป้ง โรคราสนิม รากเน่าอาจเกิดขึ้นจากน้ำมากเกินไป
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ใบกินดิบหรือสุกมีรสเปรี้ยวเนื่องจากมีกรดออกซาลิก ใบไม้และดอกไม้สามารถใช้ตกแต่งสลัด เมื่อบริโภคใบไม้ในปริมาณมากขึ้นกรดออกซาลิกอาจทำให้รู้สึกไม่สบายตัว เหง้ากินดิบหรือสุกมีรสหวาน
-ใช้ปลูกประดับ ปลูกเป็นไม้กระถาง หรือปลูกลงกระถางแขวน หรือปลูกเป็นกลุ่มเป็นแปลงในที่รำไร
รู้จักอ้นตราย---พืชมีกรดออกซาลิก เป็นพิษต่อสัตว์เลี้ยงและมนุษย์เมื่อบริโภคในปริมาณมาก
ได้รับรางวัล---สายพันธุ์ย่อย Oxalis triangularis subsp papilionaceaได้รับรางวัล Royal Horticultural Society’s Award of Garden Merit.
ระยะออกดอก---เมษายน-พฤษภาคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด แยกกอ เหง้า

 บอนสี (Caladium)

สกุลคาลาเดียม/Caladium  bicolor (Ait.)Vent

บอนสีได้รับการยกย่องว่าเป็นราชินีแห่งไม้ใบ  ชาวไทยมีวิธีพิสดารในการปลูกเลี้ยงบอนสี มาแต่โบราณหวงกันมากอีกต่างหาก ด้วยเหตุนี้ทำให้บอนสีมีน้อย
ลักษณะ เป็นพืชล้มลุกอายุหลายปี ทุกส่วนอวบน้ำ มีลำต้นจริงเป็นหัวสะสมอาหารอยู่ใต้ดิน บนหัวมีตาเล็กๆเรียกว่า "เขี้ยว" ซึ่งสามารถผลิใบและเจริญเติบโต หรือนำมาขยายพันธุ์ต่อไป รูปใบแบ่งได้ตามลักษณะใบตามลักษณะใหญ่ๆได้ 4 แบบคือ ใบไทย ใบยาว ใบกลม และใบกาบ สำหรับช่อดอก มีสีสันไม่สะดุดตา ผลิบานและมีกลิ่นหอมในเวลากลางคืน ดอกเพศผู้จะบานก่อนดอกเพศเมีย ดังนั้นจึงมีโอกาสผสมข้ามพันธุ์ได้ง่าย หลังผสมเกสรจะติดผลทรงกลมอยู่รอบฐานดอกเมื่อสุกจะมีสีแดงคล้ำ สามารถนำมาขยายพันธุ์ต่อไปได้
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม โดยทั่วไปบอนสีจะชอบดินร่วนระบายน้ำได้ดี ระวังอย่าให้ดินแฉะเกินไปชอบดินที่มีอินทรียวัตถุสูง  มีความชื้นในอากาศมากและ แสงแดดรำไร ในอดีตเซียนปลูกเลี้ยงบอนสีนิยมใช้ดินเลนตามท้องร่องสวน มาบดผสมกับใบไม้ผุต่างๆเช่น ใบก้ามปู ใบทองหลาง ดินขุยไผ่ และหากต้องการให้บอนสีสดขึ้น ต้องทำให้ดินมีค่าเป็นกรดอ่อนๆ โดยนำดินมาผสมกับใบมะขาม เพื่อเพิ่มความเป็นกรดให้กับดิน
เนื่องจากบอนสีในไทยมีไม่กี่พันธุ์ที่พอจะปลูกเลี้ยงเป็นไม้ประดับเพื่อการ จัดสวน จึงขอกล่าวถึงแต่พันธุ์ที่เลี้ยงง่ายตายยาก ต่อไปนี้จะเป็นบอนต้นที่เรานำมาใช้ในการจัดสวนในที่ร่มรำไรเสมอๆ

พระยาเศวต/Caladium humboldtii

ชื่อวิทยาศาสตร์---Caladium humboldtii (Raf.) Schott (1854)
ชื่อพ้อง --- Has 4 Synonyms  
---Basionym: Podospadix humboldtii Raf.(1838)
---Caladium argyrites Lem.(1858)
---Caladium myriostigma K.Koch.(1862)
---Caladium humboldtii var. myriostigma (K.Koch) Engl.(1879)
---See all The Plant List http://www.theplantlist.com/tpl/record/kew-28872
ชื่อสามัญ--- Homboldt caladium, Mini Variegated Caladium, Angel's wings, Fancy leaf caladium, Miniature caladium.
ชื่ออื่น---ว่านพญาปัจเวก, พญาเศวต, พระยาเศวต ; [SWEDISH: Dvärgkaladium.];[THAI: Praya sawait, Phaya sawait, Wan Phaya patchawek.]
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code---CLFHU (Preferred name: Caladium humboldtii.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---อเมริกาใต้ อเมริกากลาง ; บราซิล อาร์เจนติน่า แอฟริกา ประเทศและหมู่เกาะต่างๆในเขตร้อน
นิรุกติศาสตร์--- ชื่อสกุล Caladium มีรากศัพท์มาจากภาษา มาลาดิมลายู ต้นกำเนิดมาจากชื่อในอเมริกาใต้ของพืชเหล่านี้ ("kale" หรือ "kaladi") ; ชื่อสายพันธุ์ "humboldtii" ได้รับการตั้งชื่อตาม Alexander von Humboldt (1769 - 1859) นักธรรมชาติวิทยาและนักสำรวจชาวเยอรมันที่บันทึกพรรณไม้ในละตินอเมริกา
Caladium humboldtii เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในวงศ์ Araceae สกุลบอนสี (Caladium) สายพันธุ์นี้ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Constantine Samuel Rafinesque-Schmaltz (1783–1840) นักธรรมชาติวิทยาชาวฝรั่งเศส - อเมริกันและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Heinrich Wilhelm Schott (1794–1865) นักพฤกษศาสตร์ชาวออสเตรีย ในปีพ.ศ.2397
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในอเมริกาใต้และหมู่เกาะเวสต์อินดีส
ลักษณะ เป็นไม้ล้มลุกต้นไม่สูงมาก ประมาณ 10-20 ซม.มีลำต้นใต้ดินเป็นหัวแบบเผือก หัวกลม ขนาดประมาณ 8 มม ใบเดี่ยวเรียงสลับ ใบรูปหัวลูกศร ยาว 10 - 14 ซม. กว้าง 4 -7 ซม.ปลายใบมนหรือแหลม ขอบใบเรียบ แผ่นใบค่อนข้างบางสีเขียว มีลายแต้มสีขาวกระจายทั่วแผ่นใบ เส้นกลางใบลักษณะเป็นร่องตื้นสีขาว ก้านใบทรงกระบอกสีเขียวปนน้ำตาล ช่อดอกออกตามซอกใบแบบช่อเชิงลดมีกาบ ดอกขนาดเล็กสีขาว (สายพันธุ์นี้ยากจะผลิตดอกหรือผลในการเพาะปลูก)
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดครึ่งวันเช้าหรือแสงแดดรำไร แสงโดยอ้อม (ในอาคาร) เต็มถึงร่มเงาบางส่วน (กลางแจ้ง) ชอบดินร่วนปนทรายที่มีอินทรียวัตถุสูงระบายน้ำดี ค่า pH ของดินคือเป็นกรดเล็กน้อยที่ 5.5 ถึง 6.2 มีความทนทาน อัตราการเจริญเติบโตช้า
การรดน้ำ---รดน้ำทุกๆ 2-3 วัน ให้รดน้ำเท่าที่จำเป็นเพื่อให้ดินชุ่มชื้นสม่ำเสมอ ระวังอย่ารดน้ำต้นไม้มากเกินไป และอย่าปล่อยให้ดินแห้งเป็นเวลานาน ช่วงฤดูพักตัวในฤดูหนาวให้หยุดการให้น้ำเมื่อใบไม้เริ่มตาย
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง การตัดแต่งกิ่งต่ำถึงไม่มีเลย เพียงแต่กำจัดใบไม้ที่ตายแล้วออก เพื่อป้องกันเชื้อรา
การใส่ปุ๋ย---ให้ปุ๋ยพืชทุกสองสัปดาห์ในช่วงฤดูปลูกด้วยปุ๋ย น้ำ หรือใช้ปุ๋ยเม็ดละลายช้า
ศัตรูพืช/โรคพืช---อาจถูกหนอนผีเสื้อและตั๊กแตนกัดกินใบไม้และต้องการวิธีเฉพาะในการกำจัดกิจกรรมนี้ แมลงศัตรูพืชอื่นๆ ที่ดูดกินใบ และสามารถกำจัดได้ด้วยสบู่ฆ่าแมลง ได้แก่ เพลี้ยแป้ง ไร เพลี้ยไฟ แมลงหวี่ขาว/ใบจะเปลี่ยนเป็นสีเหลืองหากพืช ได้รับน้ำมากเกินไป (น้ำขังแฉะ) ได้รับแสงมากเกินไป หรือประสบกับความเครียดจากอุณหภูมิและความชื้น หรือพืชอาจประสบกับภาวะขาดธาตุอาหาร เช่น ขาดแมกนีเซียม ไนโตรเจน หรือธาตุเหล็ก
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ จัดเป็นไม้มงคลและไม้ใบด่างที่นิยมนำไปปลูกเป็นไม้ประดับสวน สามารถใช้ปลูกเป็นไม้กระถาง
-ใช้เป็นยา นำหัวมาตำผสมเหล้า ทาแก้แมลงสัตว์กัดต่อย บ้างว่าใช้แก้พิษงู
พิธีกรรม/ความเขื่อ---ว่านชนิดนี้ปลูกเลี้ยงกันมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 ตามบ้านขุนนางใหญ่ เพื่อประดับบารมี ปัจจุบันมีความเชื่อว่า ว่านพระยาเศวต  จะช่วยในเรื่องของความเจริญรุ่งเรือง ความมั่งคั่ง และเป็นที่เคารพนับถือของคนทั่วไป
รู้จักอันตราย---มีผลึกแคลเซียมออกซาเลตในรูปของ raphides เมื่อบริโภคเข้าไป สิ่งเหล่านี้อาจทำให้เกิดอาการบวมน้ำการก่อตัวของถุงน้ำ และอาการกลืนลำบากพร้อมกับอาการแสบร้อนและแสบร้อนที่ปากและลำคอ โดยมีอาการเกิดขึ้นนานถึงสองสัปดาห์หลังจากการกลืนกิน
ขยายพันธุ์---ด้วยหัวหรือเหง้า

บอนอาจารย์ฮกหลง /Caladium ‘ThaiBeauty’

ชื่อวิทยาศาสตร์---Caladium 'Thai Beauty'
ชื่อสามัญ---Angel Wings, Fancy-Leaved Caladium, Heart of Jesus 'Thai Beauty', Pink Cloud
ชื่ออื่น---ฮกหลง, อาจารย์ฮกหลง ;[THAI: Hok Long.]
Cultivar---Thai Beauty
Cultivar group----Hybrid, Thai Caladium
Additional cultivar information---(aka Hoklong)
EPPO Code---1CLFG (Preferred name: Caladium)
ชื่อวงศ์---ARACEAE
Caladium 'Thai Beauty' เป็นไม้สกุล Caladium ในวงศ์บอน (Araceae) เป็นหนึ่งในลูกผสมคาลาเดียมที่เกิดในประเทศไทย
ลักษณะ เป็นไม้ยืนต้นที่มีหัวเช่นเดียวกับเผือกเหมือนบอนสีอื่นๆ สูงได้ถึง 0.90 ซม.เป็นบอนใบยาว ใบคล้ายรูปใบโพธิ์ หูใบสั้น พื้นใบสีชมพู กระดูกและเส้นสีเขียวและขาว พร่าสีขาว ขอบใบขลิบสีเขียวเข้ม ใบแก่จะมีสีเขียวเข้มขึ้นเกือบทั้งใบ ก้านใบสีดำ ไม่มีดอก
ข้อกำหนดสิ่่งแวดล้อม---เป็นพืชที่ต้องการแสง เพื่อสร้างเม็ดสี แต่แสงจะต้องมีวัสดุมาพรางไว้ประมาณ 50 % อุณหภูมิ ประมาณ 18 - 24 °C ดินร่วนอุดมด้วยวัตถุอินทรีย์ มีการระบายน้ำได้ดี มีค่า pH เป็นกรดเล็กน้อย (pH 6.0-6.5)  ชอบความร้อนชื้น ต้องการความชื้นสูง หากความชื้นในสภาพแวดล้อมลดลงต่ำกว่า 40% ต้นไม้ชนิดนี้อาจสูญเสียสีสันที่สวยงามไป ถ้าอากาศแห้งแล้ง ควรฉีดพ่นน้ำให้ที่ใบบ่อยๆ
การรดน้ำ---ต้องการน้ำมากไม่ถึงกับแฉะ ควรรดน้ำให้พอดีและสม่ำเสมอ รดน้ำทุกๆ 2-3 วัน ควรรดน้ำเฉพาะเมื่อดินชั้นบนดูแห้ง ช่วงฤดูพักตัวของฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว ให้รดน้ำทุกๆ 2-3 สัปดาห์
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง การตัดแต่งกิ่งต่ำถึงไม่มีเลย เพียงแต่กำจัดใบไม้ที่ตายแล้วออก เพื่อป้องกันเชื้อรา
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยทุกๆ 2-3 สัปดาห์ด้วยปุ๋ยน้ำเจือจาง หรือใช้ปุ๋ยละลายช้าทุก3 เดือน ไม่จำเป็นต้องใส่ปุ๋ยหรือรดน้ำมากในช่วงพักตัว
ศัตรูพืช/โรคพืช---มีเพียงเพลี้ยเท่านั้นสำหรับพืชชนิดนี้ สามารถกำจัดได้ด้วยการฉีดพ่นด้วยน้ำ
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ  ฮกหลงเป็นบอนที่สวยงามชนิดหนึ่ง คุณสมบัติหลักคือใบไม้ที่สวยงามที่ทำให้เกิดการปกคลุมของใบไม้ จะเห็นใบไม้สีชมพูที่สวยงามได้ตั้งแต่ฤดูใบไม้ผลิจนถึงฤดูใบไม้ร่วง
พิธีกรรม/ความเขื่อ---ในสมัยโบราณปลูกเป็นไม้มงคลที่นิยมปลูกใส่กระถางไว้หน้าบ้านและเชื่อว่าจะทำให้บ้านที่ปลูกใว้จะมีแต่ความสุขความเจริญเป็นสิริมงคลแก่ผู้อาศัย
รู้จักอันตราย---มีผลึกแคลเซียมออกซาเลตในรูปของ raphides เมื่อบริโภคเข้าไป สิ่งเหล่านี้อาจทำให้เกิดอาการบวมน้ำการก่อตัวของถุงน้ำ และอาการกลืนลำบากพร้อมกับอาการแสบร้อนและแสบร้อนที่ปากและลำคอ โดยมีอาการเกิดขึ้นนานถึงสองสัปดาห์หลังจากการกลืนกิน
ขยายพันธุ์---ด้วยหัวหรือเหง้า

ซันโตโซม่า/Caladium lindenii

ชื่อวิทยาศาสตร์---Caladium lindenii (Andre) Madison.(1981)
ชื่อพ้อง--- Has 4 Synonyms
---Basionym: Phyllotaenium lindenii André (1872).
---Xanthosoma lindenii (André) T.Moore(1872)
---Phyllotaenium lindenii var. magnificum Pynaert (1886).
---Caladium lindenii var. sylvestre Grayum.(1986).
---See all https://powo.science.kew.org/taxon/40313-2#synonyms
ชื่อสามัญ ---Indian-kale, Spoonflower, Angel’s Wing, White Vein Arrow Leaf.
ชื่ออื่น---ซันโตโซม่า (Xanthosoma) ;[FRENCH: Chou indien.];[SPANISH: Ala de ángel, Caladio.];[SWEDISH: Zebrakaladium.]
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code---CLFLI (Preferred name: Caladium lindenii.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---อเมริกากลาง อเมริกาใต้ ประเทศในเขตร้อนชื้น ที่ระดับความสูง 30-1,030 เมตร
นิรุกติศาสตร์---ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'lindenii' ตั้งชื่อตามJean Jules Linden (1817 –1898) นักพฤกษศาสตร์ชาวเบลเยียม
Caladium lindenii เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ Araceae ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Éduard-FrançoisAndré (1840-1911) นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส และได้รับชื่อปัจจุบันโดย Michael T. Madison (born 1948) นักพฤกษศาสตร์ชาวอเมริกัน ในปี พ.ศ.2524
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเขตร้อนของอเมริกากลางและอเมริกาใต้ ส่วนใหญ่อยู่ในโคลอมเบียและปานามา
ลักษณะ ลำต้นเป็นหัวสะสมอาหารอยู่ใต้ดิน ต้นสูงประมาณ 0.50 – 1.00 เมตร มีใบเป็นรูปหัวใจ เส้นใบสีขาวเป็นลายก้างปลา ก้านใบแบนด้านบนสีเขียวมีแถบสีม่วงปกคลุมประปราย
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดทางอ้อมหรือร่มรำไร อยู่ในที่รำไรใบจะสวยมาก แดดแรงเกินใปริมใบจะไหม้ อุณหภูมิระหว่าง 18°C – 21°C และไม่ต่ำกว่า 15ºC ดินที่ชุ่มชื้นสม่ำเสมอ มีการระบายน้ำดี อุดมสมบูรณ์ด้วยวัตถุอินทรีย์และเป็นกรดอ่อน ๆ pH 6.0-6.5 ต้องการความชื้นสูงมากกว่า 50%
การรดน้ำ---รดน้ำทุกๆ 2-3 วัน ควรรดน้ำเฉพาะเมื่อดินชั้นบนดูแห้ง ช่วงฤดูพักตัวของฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว ให้รดน้ำทุกๆ 2-3 สัปดาห์
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง การตัดแต่งกิ่งต่ำถึงไม่มีเลย เพียงแต่กำจัดใบไม้ที่ตายแล้วออก เพื่อป้องกันเชื้อรา
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยทุกๆ 2-3 สัปดาห์ด้วยปุ๋ยน้ำเจือจาง หรือใช้ปุ๋ยละลายช้าทุก3 เดือน
ศัตรูพืช/โรคพืช---ส่วนใหญ่แล้ว พืชค่อนข้างไม่มีปัญหา ระวัง เพลี้ยแป้ง และไรเดอร์ รักษาศัตรูพืชทั้งสองด้วยการฉีดพ่นทั้งสองด้านของใบไม้และบริเวณอื่น ๆ ด้วยสบู่ฆ่าแมลงหรือน้ำมันสะเดา ทำการรักษาซ้ำตามคำแนะนำบนฉลากของผลิตภัณฑ์ /อาจมีปัญหา ราแป้ง โรคราสนิม รากเน่าอาจเกิดขึ้นจากน้ำมากเกินไป
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ เป็นไม้ประดับตกแต่งภายในหรือเป็น house plant
รู้จักอันตราย---มีผลึกแคลเซียมออกซาเลตในรูปของ raphides เมื่อบริโภคเข้าไป สิ่งเหล่านี้อาจทำให้เกิดอาการบวมน้ำการก่อตัวของถุงน้ำ และอาการกลืนลำบากพร้อมกับอาการแสบร้อนและแสบร้อนที่ปากและลำคอ โดยมีอาการเกิดขึ้นนานถึงสองสัปดาห์หลังจากการกลืนกิน
การขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด แยกหัว การปักชำลำต้น

กระหนกนฤมิต/Cercestis mirabilis

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Cercestis mirabilis (N.E.Br.) Bogner (1986)
ชื่อพ้อง---Has 4 Synonyms    
---Basionym: Rhektophyllum mirabile N.E. Br.(1882).
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-37213
ชื่อสามัญ---Juvenile leave blade, The African Embossed Plant,  African Embossed Cercestis
ชื่ออื่น---กระหนกนฤมิต, กนกนฤมิต ;[THAI: Kra nok na rue mit, Kanok naruemit.]
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code---RKTMI (Preferred name: Cercestis mirabilis.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์---แองโกลา เบนิน คองโก กาบอน ไนจีเรีย อูกานดา
นิรุกติศาสตร์---ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'mirabilis' = great, marvellous  
Cercestis mirabilis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์บอน (Araceae) ได้รับการอธิบายครั้งแรกโดย Nicholas Edward Brown (1849–1934) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ.และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Josef Bogner (1939- 2020) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน ในปี พ.ศ. 2529
ที่อยู่อาศัย พบในแอฟริกาตะวันตก (กาบอง อูกันดา แคเมอรูน อิเควทอเรียล กินี ซาอีร์ เบนิน ไนจีเรีย และแองโกลา) ในธรรมชาติพบตามป่าร้อนชื้น ที่ราบต่ำที่ระดับความสูงไม่เกิน 400 เมตร แพร่กระจายไปตามประเทศในเขตร้อนด้วยการนำมาปลูกเป็นไม้ประดับ
ลักษณะ เป็นไม้ยืนต้น epiphytic มักพบเลื้อยขึ้นตามลำต้นของต้นไม้ใหญ่สูงได้ถึง สูง 7-15 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลาง 5 ซม.มีรากยาวซึ่งห้อยลงมาที่พื้นจากกิ่งก้านสูงบนต้นไม้โฮสต์ นอกจากนี้ยังเติบโตในดินและป่าชนิดนี้เรียกว่า hemiepiphytic เป็นพืชที่เริ่มต้นชีวิตด้วยเมล็ดพันธุ์ที่หล่นลงบนดินซึ่งจะเลื้อยขึ้นบนลำต้นของต้นไม้ที่อยู่ใกล้เคียงแยกออกไปเป็นต้นใหม่ได้ รากสามารถเกาะจับยึดแนบกับต้นไม้อื่น  ใบคล้ายใบบอนสี พื้นที่สีขาวในใบ (maculate) ของต้นอายุน้อยจะพองและยกขึ้นเหนือพื้นที่สีเขียวเข้ม สีเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเหลืองเล็กน้อย ลวดลายบนใบไม้เรียกได้ว่าเป็น maculate ซึ่งแปลว่า "มีตำหนิ" เมื่อต้นอายุมากขึ้นลวดลายที่น่าสนใจจะจางหายไป ผลมีเนื้อสีแดงมักไม่ค่อยเห็น
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---พืฃต้องการแสงสว่างโดยให้ร่มเงาประมาณ 60% พร้อมกับการรดน้ำบ่อย ๆ และความชื้นสูงโดยคงไว้ที่ 85%ตลอดเวลาใบสวยงามมากเมื่ออยู่ในที่มีแสงแดดรำไร ให้ดินชุ่มชื้นสม่ำเสมอแต่ไม่ขังแฉะ อ้ตราการเจริญเติบโต ช้า
การรดน้ำ---รดน้ำทุกๆ 2-3 วัน ควรรดน้ำเฉพาะเมื่อดินชั้นบนดูแห้ง ช่วงฤดูพักตัวของฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว ให้รดน้ำทุกๆ 2-3 สัปดาห์
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง การตัดแต่งกิ่งต่ำถึงไม่มีเลย เพียงแต่กำจัดใบไม้ที่ตายแล้วออก เพื่อป้องกันเชื้อรา
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยอย่างน้อยปีละสองครั้งด้วยปุ๋ยละลายช้า
ศัตรูพืช/โรคพืช---โดยทั่วไปไม่มีศัตรูพืชและโรค ระวัง ไรแดง แมลงหวี่ และเพลี้ยไฟ อาจพบได้
ใช้ประโยชน์---เป็นพืชถูกเก็บมาจากป่าเพื่อใช้ในท้องถิ่นเป็นอาหารยาและแหล่งที่มาของเส้นใย
-ใช้กิน ใบอ่อนและช่อดอก - ปรุงสุกและกินเป็นผัก
-ใช้เป็นยา ในแอฟริกา ใบปรุงในเนยที่ทำจากถั่วโมบิ (Baillonella toxisperma) ร่วมกับเชื้อราที่ไม่ระบุรายละเอียดและใช้กินเพื่อรักษาตับ ใบใช้ร่วมกับเปลือกของต้นไม้ต่าง ๆ เหง้าของ Sarcophrynium และเมล็ดพริกเพื่อรักษาโรคเดียวกัน             -น้ำคั้นจากใบจะถูกนำมาร่างด้วยดินขาวพริกไทยเมเลเกตา (Aframomummelegueta)และเกลือสินเธาว์เพื่อรักษาอาการหัวใจและหยุดอาเจียน
-ใช้ปลูกประดับ ใช้ปลูกประดับเป็นไม้ประดับตกแต่งภายในหรือเป็น house plant
-อื่น ๆ รากก้านยาวใช้ผูกมันเทศ แกนกลางเส้นใยของรากใช้เป็นสายเบ็ด
รู้จักอันตราย---มีผลึกแคลเซียมออกซาเลตในรูปของ raphides เมื่อบริโภคเข้าไป สิ่งเหล่านี้อาจทำให้เกิดอาการบวมน้ำการก่อตัวของถุงน้ำ และอาการกลืนลำบากพร้อมกับอาการแสบร้อนและแสบร้อนที่ปากและลำคอ โดยมีอาการเกิดขึ้นนานถึงสองสัปดาห์หลังจากการกลืนกิน
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด  ปักชำ

PIPERACEAE

เป็นพืชวงศ์พริกไท  มีประมาณ 3,600ชนิด สายพันธุ์ที่ได้รับการยอมรับในปัจจุบัน 13 สกุล สามารถพบได้ในสองสกุลหลักได้แก่ ไพเพอร์ (2000 ชนิด) และ เปปเปอโรเมีย (1600 ชนิด) พืขในวงศ์นี้อาจเป็น ไม้พุ่มเล็ก ไม้เลื้อยหรือสมุนไพร ที่รู้จักกันดีคือ พริกไทขาว พริกไทดำ

เปปเปอร์โรเมีย/Peperomia obtusifolia

ชื่อวิทยาศาสตร์---Peperomia obtusifolia (L.) A. Dietr. (1831)
ชื่อพ้อง ---Has 18 Synonyms   
---Basionym: Piper obtusifolium L (1753)
---Peperomia floridana Small.(1926)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-2556304
ชื่อสามัญ ---American pepper plant, Baby rubber plant, Pepper face, American Rubber Plant, Florida Peperomia, Oval-leaf peperomia.
ชื่ออื่น---เปปเปอร์โรเมีย; [FRENCH: Malenbé.];[GERMAN: Fleischige Peperomie.];[SWEDISH: Fredsgrönska.];[THAI: Peperomia.].
ชื่อวงศ์---PIPERACEAE
EPPO Code---PEOOB (Preferred name: Peperomia obtusifolia.)
ถิ่นกำเนิด ---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---ฟลอริดา เม็กซิโก แคริเบียน
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Peperomia' มาจากคำภาษากรีก'peperi' = พริกไทและ 'homoios' = คล้ายกัน อ้างอิงถึงพืชที่มีลักษณะคล้ายและเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับพริกไทยดำแท้ ( Piper nigrum ) ; ชื่อสายพันธุ์ 'obtusifolia' จากภาษาละติน 'obtusus' หมายถึง "blunt-leaved" = ''ทื่อ''  และ 'folium' = ("leaf")
Peperomia obtusifolia เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์พริกไท (Piperaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Albert Gottfried Dietrich (1795–1856) นักพฤกษศาสตร์และนักชีววิทยาชาวเยอรมัน ในปี พ.ศ.2374
ที่อยู่อาศัย ถิ่นกำเนิดใน เม็กซิโก อเมริกากลาง แคริบเบียน และอเมริกาใต้ เปิดตัวในสหรัฐอเมริกา (ฟลอริดา) เป็น epiphytes เติบโตในป่าฝน พบที่ระดับความสูง 0-1920 เมตร
ลักษณะ ต้นตรงอวบน้ำ สีแดงเรื่อ สูง 10-20 ซม.ใบรูปรีถึงไข่กลับ กว้าง 4-5 ซม.ยาว 7-8 ซม.ปลายใบมน โคนใบสอบแคบ สีเขียวเข้ม ด้านหลังใบสีเขียวอ่อน ช่อดอกออกที่ซอกใบ ยาว 5.5-12.5 ซม.ตั้งตรง ดอกสีขาวและผลขนาดเล็ก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงจ้า (วันละ2-3ชั่วโมง) หรือแสงสว่างส่องทางอ้อม หรือที่ที่มีแสงแดดรำไร ดินอุดมสมบูรณ์ระบายน้ำดี และความขื้นสูงสม่ำเมอ อุณหภูมิที่เหมาะสม 18-24º อุณหภูมิต่ำสุด 15 ° C
การรดน้ำ---รดน้ำทุกๆ 2-3 วัน ควรรดน้ำเฉพาะเมื่อดินชั้นบนดูแห้ง ช่วงฤดูพักตัวของฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว ให้รดน้ำทุกๆ 2-3 สัปดาห์
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง การตัดแต่งกิ่งต่ำถึงไม่มีเลย เพียงแต่กำจัดใบไม้ที่ตายแล้วออก เพื่อป้องกันเชื้อรา
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยพืชทุกเดือนในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนด้วยปุ๋ยน้ำเจือจาง ห้ามใส่ปุ๋ยในช่วงฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---โดยทั่วไปจะเป็นพืชที่ทนทานแม้ว่าบางครั้งอาจได้รับผลกระทบจากไรเดอร์ เพลี้ยไฟและเพลี้ยแป้งได้ เช่นเดียวกับพืชในร่มส่วนใหญ่ การรดน้ำมากเกินไปอาจทำให้รากเน่าได้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ใช้ประดับสวนและนิยมปลูกเป็นไม้กระถาง ปลูกเป็นไม้คลุมดินหรือไม้แขวนในที่ร่มได้
ไดรับรางวัล---AGM (Award of Garden Merit) จาก RHS (Royal Horticultural Society) .(2018)
ระยะออกดอก---ปลายฤดูใบไม้ผลิและต้นฤดูใบไม้ร่วง
ขยายพันธุ์---การปักชำลำต้น ปักชำกิ่ง ปักชำใบ

เปปเปอร์โรเมียใบด่าง/Peperomia obtusifolia Variegata

ชื่อวิทยาศาสตร์---Peperomia obtusifolia Variegata
ชื่อพ้อง---No synonyms are recorded for this name.
ชื่อสามัญ  ---Variegated Baby Rubber Plant, American Baby Rubber Plant
ชื่ออื่น ---เปปเปอร์โรเมียใบด่าง;[THAI: Peperomia bai dang.]
ชื่อวงศ์---PIPERACEAE
EPPO Code---1PEOG (Preferred name: Peperomia.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์ ---อเมริกากลาง แคริเบียน อเมริกาใต้
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุลมาจากคำภาษากรีก'peperi' = พริกไทและ 'homoios' = คล้ายกัน พืชมีลักษณะคล้ายและเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับพริกไทยดำแท้ ( Piper nigrum ); ชื่อสายพันธุ์ 'obtusifolia' หมายถึง "blunt-leaved" ''ใบทื่อ''
Peperomia obtusifolia Variegata เป็นความหลากหลาย (Varieties : รูปแบบพืชที่ผลิตในการเพาะปลูก) ของ Peperomia obtusifolia สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์พริกไท (Piperaceae) สกุล Peperomia   
ที่อยู่อาศัย มีต้นกำเนิดในอเมริกากลางและแคริบเบียนและยังสามารถพบได้ทั่วไปในอเมริกาใต้ เติบโตในป่าฝนและเป็น epiphytes
ลักษณะ ต้นตรงอวบน้ำ สีแดงเรื่อ สูง 15-20 ซม.ใบรูปรีถึงไข่กลับมันวาว กว้าง 4-5 ซม.ยาว 7-8 ซม.ปลายใบมน โคนใบสอบแคบ ใบหลากสี มีเฉดสีเขียวเข้มสีเขียวมะกอกและสีขาวครีม  ด้านหลังใบสีเขียวอ่อน ริมขอบใบสีครีม ช่อดอกยาว 9-10 ซม.ดอกเดือยสีขาวแคบยาวตั้งตรงคล้ายหางหนู
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการตำแหน่งที่มีแสงจ้า แต่ไม่ใช่แสงแดดโดยตรง ชอบสภาพแวดล้อมที่สดใสอบอุ่นและชื้น ทนอุณหภูมิต่ำสุด 10 °C ดินอุดมสมบูรณ์ระบายน้ำได้ดี ต้นไม้ชนิดนี้สามารถวางไว้ในบ้านใกล้หน้าต่างที่มีแสงแดดส่องถึงและใช้ถาดที่มีน้ำเต็มใต้กระถางเพื่อให้พืชชุ่มชื้น
การรดน้ำ---ให้น้ำทุกๆ 1 ถึง 2 สัปดาห์ ตรวจสอบว่าดินแห้งก่อนรดน้ำ
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง การตัดแต่งกิ่งต่ำถึงไม่มีเลย เพียงแต่กำจัดใบไม้ที่ตายแล้วออก เพื่อป้องกันเชื้อรา
การใส่ปุ๋ย---การให้ปุ๋ยให้ใช้ปุ๋ยน้ำเจือจางทุกๆ 2 สัปดาห์และเดือนละครั้งในช่วงฤดูร้อน ไม่จำเป็นต้องให้ปุ๋ยตั้งแต่ฤดูใบไม้ร่วงถึงฤดูใบไม้ผลิ
ศัตรูพืช/โรคพืช---โดยทั่วไปจะเป็นพืชที่ทนทานแม้ว่าบางครั้งอาจได้รับผลกระทบจากไรเดอร์ เพลี้ยไฟและเพลี้ยแป้งได้ เช่นเดียวกับพืชในร่มส่วนใหญ่ การรดน้ำมากเกินไปอาจทำให้รากเน่าได้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ  เป็นไม้ประดับในร่มที่ได้รับความนิยมมากที่สุด ใช้ประดับสวนและนิยมปลูกเป็นไม้กระถาง ปลูกเป็นไม้คลุมดินหรือใช้เป็นไม้กระถางแขวน
ไดรับรางวัล---AGM (Award of Garden Merit) จาก RHS (Royal Horticultural Society) 2018
ระยะออกดอก---ปลายฤดูใบไม้ผลิและต้นฤดูใบไม้ร่วง
ขยายพันธุ์---การปักชำลำต้น ปักชำกิ่ง ปักชำใบ

เปปเปอร์โรเมีย ใบลายแตงโม/Peperomia argyreia

ชื่อวิทยาศาสตร์ --- Peperomia argyreia (Miq) E. Morren. (1867)
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms
---Basionym: Peperomia arifolia var.argyreia Hook.f.(1867) [Invalid]
---Peperomia argyraea Hott (1865)
---Peperomia sandersii C. DC.(1869)
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-2556939
ชื่อสามัญ ---Watermelon Peperomia, Watermelon begonia.
ชื่ออื่น---เปปเปอร์โรเมีย ใบลายแตงโม; [GERMAN: Silberblatt-Peperomie.];[JAPANESE: Shimaaoiso.];[LITHUANIA: sidabrinė peperomija.];[PORTUGUESE: Peperomia, Peperômia-melancia, Peperómia-prateada.];[SWEDISH: Radiatorört.];[THAI: Peperomia bai lai tangmo.];[VIETNAM: Cây lá sọc dưa hấu.]
ชื่อวงศ์ ---PIPERACEAE
EPPO Code---PEOAR (Preferred name: Peperomia argyreia.)
ถิ่นกำเนิด--- ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---ตอนเหนือของทวีปอเมริกาใต้ ถึงบราซิล
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Peperomia' มาจากคำภาษากรีก 'peperi' = พริกไทและ 'homoios' = คล้ายกัน พืชมีลักษณะคล้ายและเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับพริกไทยดำแท้ (Piper nigrum) ; ชื่อสายพันธุ์มาจากภาษาละติน 'argyreia' หมายถึง "สีเงิน"
Peperomia argyreia เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์พริกไท (Piperaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Friedrich Anton Wilhelm Miquel (1811–1871) นักพฤกษศาสตร์ชาวดัตช์และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Charles Jacques Édouard Morren (1833 –1886) ศาสตราจารย์นักพฤกษศาสตร์ชาวเบลเยียม ในปี พ.ศ.2310
ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมืองภาคเหนืออเมริกาใต้มีถิ่นกำเนิดในบราซิลรวมทั้งโบลิเวีย,เอกวาดอร์และเวเนซุเอลา
ลักษณะ เป็นไม้ยืนต้น ขึ้นเป็นกอสูง 15-25 ซม.ลำต้นสีแดง ใบรูปไข่ก้นปิด ค่อนข้างกลมไม่สมมาตร ขนาดของใบ 4-7ซม.ปลายใบแหลมแผ่นใบหนาเป็นมัน มีแถบสีเทาหรือสีเงินพาดตามแนวยาว ดอกเป็นช่อเชิงลด บนช่อดอกมีดอกเล็กๆสีเขียวอัดแน่น เป็นดอกแยกเพศ เมื่อติดผลจะเห็นเม็ดกลมๆติดอยู่บนข่อดอกจำนวนมาก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการตำแหน่งที่มีแสงจ้า แต่ไม่ใช่แสงแดดโดยตรง ชอบสภาพแวดล้อมที่สดใสอบอุ่นและชื้น ทนอุณหภูมิต่ำสุด 10 °C ดินอุดมสมบูรณ์ระบายน้ำได้ดี ต้นไม้ชนิดนี้สามารถวางไว้ในบ้านใกล้หน้าต่างที่มีแสงแดดส่องถึงและใช้ถาดที่มีน้ำเต็มใต้กระถางเพื่อให้พืชชุ่มชื้น
การรดน้ำ---ให้น้ำทุกๆ 1 ถึง 2 สัปดาห์ ตรวจสอบว่าดินแห้งก่อนรดน้ำ
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง การตัดแต่งกิ่งต่ำถึงไม่มีเลย เพียงแต่กำจัดใบไม้ที่ตายแล้วออก เพื่อป้องกันเชื้อรา
การใส่ปุ๋ย---การให้ปุ๋ยให้ใช้ปุ๋ยน้ำเจือจางทุกๆ 2 สัปดาห์และเดือนละครั้งในช่วงฤดูร้อน ไม่จำเป็นต้องให้ปุ๋ยตั้งแต่ฤดูใบไม้ร่วงถึงฤดูใบไม้ผลิ
ศัตรูพืช/โรคพืช---โดยทั่วไปจะเป็นพืชที่ทนทานแม้ว่าบางครั้งอาจได้รับผลกระทบจากไรเดอร์ เพลี้ยไฟและเพลี้ยแป้งได้ เช่นเดียวกับพืชในร่มส่วนใหญ่ การรดน้ำมากเกินไปอาจทำให้รากเน่าได้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ที่มีคุณค่าในการเพาะปลูกในพื้นที่เขตอบอุ่นมักปลูกเป็นไม้กระถาง เหมาะสำหรับโต๊ะทำงานและโต๊ะที่มีแสงสว่างเพียงพอ ง่ายต่อการจัดวางบนชั้นวางและในสวนขวดขนาดใหญ่
ได้รับรางวัล---AGM (Award of Garden Merit) จาก RHS (Royal Horticultural Society)  
ระยะออกดอก---ฤดูร้อน
ขยายพันธุ์---เมล็ด แยกหน่อ หรือปักชำกิ่ง

หัวใจพลูด่าง/Peperomia serpens

ชื่อวิทยาศาสตร์ --- Peperomia serpens 'Variegata'
ชื่อพ้อง--- Peperomia scandens ‘Variegata’  
ชื่อสามัญ ---Cupid Peperomia, Peperomia ‘Orba’, Radiator plants , Vining Peperomia
ชื่ออื่น---หัวใจพลูด่าง, ;[GERMAN: Pépéromia de Cupidon.];[THAI: Huachai pludang.].
ชื่อวงศ์ --- PIPERACEAE
EPPO Code---1PEOG (Preferred name: Peperomia.)
ถิ่นกำเนิด ---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---ปานามา บราซิล เปรู และหมู่เกาะเวสต์อินดีส
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Peperomia' มาจากคำภาษากรีก 'peperi' = พริกไทและ 'homoios' = คล้ายกัน พืชมีลักษณะคล้ายและเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับพริกไทยดำแท้ (Piper nigrum) ; ชื่อสายพันธุ์ 'serpens' =
Peperomia serpens 'Variegata'  เป็นความหลากหลาย (Varieties : รูปแบบพืชที่ผลิตในการเพาะปลูก) ของ Peperomia serpens สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์พริกไท (Piperaceae) สกุล Peperomia
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในอเมริกาใต้ซึ่งส่วนใหญ่มักเติบโตใต้ต้นไม้ ป่าดิบเขาชื้น ขึ้นบนต้นไม้และตามซอกหิน
ลักษณะ ลำต้นทอดเลื้อย รากออกตามข้อ ใบรูปไข่ถึงรูปรี กว้าง2-2.5ซม.ยาว3.5-4ซม.ปลายใบแหลม โคนใบมน ขอบใบเรียบ แผ่นใบบิดเล็กน้อย ใบสีเขียวอ่อนขลิบขาว ดอกออกเป็นช่อเชิงลดทรงกระบอกที่ซอกใบปลายยอดยาวประมาณ 3 ซม.ดอกแยกเพศ มักไม่ติดผล
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดรำไรหรือแสงแดดในช่วงเช้า วัสดุปลูกที่โปร่งเก็บความชื้นระบายน้ำและอากาศได้ดี ดินร่วนอุดมสมบูรณ์ ความชื้นปานกลาง (30-70%) ปลูกเลี้ยงง่ายโตเร็ว การดูแลง่ายถึงปานกลาง
การรดน้ำ---การให้น้ำที่แนะนำคือทุกๆ 7 ถึง 10 วัน ปล่อยให้ดินปลูกแห้งประมาณ 1 ถึง 2 นิ้วใต้พื้นผิวดินก่อนรดน้ำ
การตัดแต่งกิ่ง---กำจัดใบไม้ที่ตายแล้วออก หลีกเลี่ยงการตัดแต่งกิ่งมากเกินไป ยอดที่ตัดนำไปปักชำใหม่ง่ายมาก
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยที่สมดุลเดือนละครั้งในช่วงฤดูปลูก อย่าใส่ปุ๋ยมากจนเกินไป เนื่องจากต้นไม้ต้องการปุ๋ยเพียงเล็กน้อยในการเจริญเติบโต
โรคพืช/ศัตรูพืช---ส่วนใหญ่พืชมีความทนทานต่อศัตรูพืชและโรคอื่น ๆการให้น้ำมากเกินไปอาจนำไปสู่สภาวะต่างๆ เช่น โรคใบจุดหรือPythium นอกจากนี้ยังอาจดึงดูดเชื้อรา ริ้น เพลี้ยแป้ง หรือไร  
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นิยมปลูกเป็นไม้กระถางแขวนหรือไม้คลุมดินในที่แสงแดดรำไร
ขยายพันธุ์---ปักชำ

พลูลงยา/Piper ornatum

ชื่อวิทยาศาสตร์---Piper ornatum N.E.Br.(1884)
ชื่อพ้อง---This name is unresolved. No synonyms have been associated with this taxon yet.
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-2569220
ชื่อสามัญ---Celebes Pepper, Celebes pepper bush, Ornamental Pepper, Ornate Pepper Vine, Ornamental pepper vine.
ชื่ออื่น---พลูลงยา ;[CHINESE: Guānshǎng hújiāo, Měi yè hújiāo.];[FRENCH: Piment d'ornement, Poivre des Célèbes.];[INDONESIA: Sirih merah.];[PORTUGUESE: Pimenta-das-Célebes.];[SWEDISH: Prydnadspeppar.];[THAI: Phlu long ya.]
ชื่อวงศ์---PIPERACEAE
EPPO Code---PIPOR (Preferred name: Piper ornatum.)
ถิ่นกำเนิด ---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์ ---อินโดนีเซีย, Malesia (สุลาเวสี)
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Piper' จากภาษากรีกโบราณ πέπερι (péperi, “pepper”), จากภาษาสันสกฤต पिप्पलि (pippali, “Piper longum”) ; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'ornatum' = ตกแต่ง, ประดับ
Piper ornatum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์พริกไท (Piperaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Nicholas Edward Brown (1849–1934) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ ในปี พ.ศ.2427
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเดนิดในอินโดนีเซีย, Malesia (สุลาเวสี)
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยลำต้นเล็กอายุหลายปีมีเถาเลื้อยสีน้ำตาลอมแดง มีรากพิเศษออกตามข้อ ใบรูปหัวใจ ขนาดกว้าง7-8ซม.ยาว7-12ซม. ปลายใบแหลม โคนใบเบี้ยว หรือเว้ารูปหัวใจ ขอบใบเรียบ แผ่นใบบางคล้ายกระดาษ สีเขียวคล้ำมีลายสีชมพูกระจายอยู่ทั่วไป เห็นเส้นใบชัด มีจุดสีขาวตามเส้นใบเกิดอยู่ระหว่างเส้นใบด้านบน ใต้ใบสีม่วงแดง
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ในที่ที่มีแสงแดดรำไร ต้องการดินโปร่งเบาที่มีการระบายน้ำดีเยี่ยม พีทมอสหรือขุยมะพร้าวผสมกับเพอร์ไลต์จะเข้ากันได้ดีกับพืชชนิดนี้  ความชื้นสูงจะงามดี อัตราการเจริญเติบโต ปานกลาง พืชชนิดนี้ไม่ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับผู้เริ่มต้น แต่เป็นที่ต้องการของนักสะสมพืชตัวยงเนื่องจากความงามของมัน
การรดน้ำ--- ไวต่อการรดน้ำมากเกินไป ปล่อยให้ผิวดินด้านบน 2"-3" แห้งก่อนรดน้ำ
การตัดแต่งกิ่ง---จะเลื้อยตามธรรมชาติ ดังนั้นต้นไม้ชนิดนี้จึงชอบมีตะไคร่น้ำเกาะเพื่อให้มันเลื้อยขึ้น คุณสามารถตัดแต่งกิ่งกลับได้หากต้องการให้ต้นดูมีพุ่มที่สมบูรณ์ขึ้นแทนที่จะเป็นแนวยาว ต้นไม้ชนิดนี้จะเต็มไปด้วยฝุ่น ดังนั้นควรเช็ดใบบ่อยๆ
การใส่ปุ๋ย---ปุ๋ยน้ำที่สมดุลเจือจางเดือนละครั้ง งดใส่ปุ๋ยในช่วงฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---เพลี้ยแป้ง เพลี้ยไฟ เพลี้ยอ่อน/รากเน่า
ใช้ประโยชน์---มีสรรพคุณทางยาและความสวยงามของใบใช้ปลูกเป็นไม้ประดับ
-ใข้เป็นยา รักษาโรคเบาหวาน, ตับอักเสบ, เกาต์, นิ่วในไต, ลดคอเลสเตอรอล, ป้องกันโรคหลอดเลือดสมอง, ตกขาว, การอักเสบของต่อมลูกหมาก, ตาอักเสบ, เป็นแผล, อ่อนเพลีย, ปวดข้อและทำให้ผิวหนังเรียบเนียน
-ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับ ใช้ปลูกเป็นต้นไม้ในร่ม, ตะกร้าแขวน พืชชนิดนี้ยังเหมาะสำหรับสวนขวดเนื่องจากชอบความชื้น
รู้จักอันตราย---แม้ว่า Piper Ornatum จะไม่เป็นพิษต่อสัตว์เลี้ยง แต่ควรหลีกเลี่ยงการให้สัตว์เลี้ยงกินพืชชนิดนี้ เพราะอาจทำให้เกิดปัญหาทางเดินอาหาร เช่น อาเจียนหรือคลื่นไส้
ระยะออกดอก---กรกฎาคม-พฤศจิกายน
ขยายพันธุ์---ปักชำกิ่ง

พลูเงิน/Piper sylvaticum

Picture: http://www.greensmile.ru/publ/ehnciklopedija/katalog_komnatnykh_rastenij/perec_piper/2-1-0-95
ชื่อวิทยาศาสตร์---Piper sylvaticum Roxb.(1820)
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms.   
---Chavica sylvatica (Roxb.) Miq.(1843)
---Piper dekkoanum C.DC.(1923)
---Piper malmoris Wall.(1832)
---See all https://www.gbif.org/species/4185269
ชื่อสามัญ---Mountain Long Pepper
ชื่ออื่น---พลูเงิน ;[ASSAMESE: Pahari-pipoli .];[AYURVEDA: Vana-Pippali.];[BENGALI: Pahari pipul, Bon pan.];[CHINESE: Chang bing hu jiao.];[INDIA (folk medicine): Pahaari Peepal (Hindi).];[THAI: Phlu ngoen.];[TIBET: Pang-ser.];
ชื่อวงศ์---PIPERACEAE
EPPO Code---PIPSS (Preferred name: Piper sp.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---ทิเบต, จีน (ยูนนาน), ลาว, บังกลาเทศ, อินเดีย, เมียนมาร์, ภูฏาน, สิกขิม
Piper sylvaticum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์พริกไท (Piperaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรก โดย William Roxburgh (1751-1815) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต ในปี พ.ศ. 2363
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในบังคลาเทศและภูมิภาคหิมาลายาตะวันออก (อินเดีย,, ภูฏาน, สิกขิม) เมียนมาร์ (Taninthayi), จีน (ทิเบต ยูนนานตอนใต้) เติบโตในป่าดิบชื้นริมฝั่งแม่น้ำที่ระดับความสูงถึง 800 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยขนาดเล็กอายุหลายปีมีรากพิเศษออกจากข้อ ใบรูปหัวใจ กว้าง3-5ซม.ยาว5-9ซม.ปลายใบแหลมลายสีเขียวเข้มเหลือบเทาเป็นมันเห็นเส้นใบชัดเจนหลังใบแดงเรื่อดอกออกเป็นช่อทรงกระบอกที่ปลายยอดแกนช่อดอกมีขนดอกแยกเพศมีจำนวนมากไม่ติดผล
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ชอบแสงแดดจัดถึงแสงแดดรำไร ความชื้นในอากาศสูง อุณหภูมิระหว่าง 20-25°C ในฤดูหนาวประมาณ 18°C ไม่ต่ำกว่า 16°C ต้องการดินโปร่งเบาที่มีการระบายน้ำดีเยี่ยม พีทมอสหรือขุยมะพร้าวผสมกับเพอร์ไลต์เข้ากันได้ดีกับพืชชนิดนี้
การรดน้ำ---ปล่อยให้ผิวดินด้านบน 2"-3" แห้งก่อนรดน้ำ พืชสามารถทิ้งใบได้อย่างมากเมื่อความชื้นในอากาศต่ำ ใช้พ่นหมอกหรือสเปรย์น้ำเป็นระยะ
การตัดแต่งกิ่ง---การตัดแต่งกิ่งควรทำเพื่อกำจัดใบที่เสียหาย ใบที่ตายแล้ว และเป็นโรคเท่านั้น
การใส่ปุ๋ย---ทุก 2 สัปดาห์ด้วยปุ๋ยน้ำ งดใส่ปุ๋ยในช่วงฤดูหนาว  
ศัตรูพืช/โรคพืช---โดยทั่วไปจะเป็นพืชที่ทนทานแม้ว่าบางครั้งอาจได้รับผลกระทบจากไรเดอร์ เพลี้ยไฟและเพลี้ยแป้งได้ เช่นเดียวกับพืชในร่มส่วนใหญ่ การรดน้ำมากเกินไปอาจทำให้รากเน่าได้ ปลายใบสีน้ำตาลเกิดจากความชื้นในอากาศต่ำหรือการรดน้ำไม่เพียงพอ ใบไม้จะเหี่ยวและเหลืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งในฤดูหนาวเนื่องจากการรดน้ำมากเกินไป ในฤดูร้อน ใบไม้จะเหี่ยวและซีดเมื่อมีแสงมากเกินไป
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ในอนุทวีปอินเดีย ใบใช้กินเป็นผัก
-ใช้เป็นยา ใช้เป็นยาแผนโบราณอย่างกว้างขวางในประเทศพื้นเมืองของพืชใบ ลำต้น ราก ผล และเมล็ด ใช้รักษาโรคต่างๆ ได้แก่ ปวดรูมาติก ปวดศีรษะ ไอเรื้อรัง หวัด หอบหืด ริดสีดวงทวาร ท้องร่วง แผลในปอด วัณโรค อาหารไม่ย่อย อาการอาหารไม่ย่อย ตับโต รากใช้เป็นยาขับลมโดยเฉพาะ
-ในอนุทวีปอินเดีย รากใช้เป็นยาพื้นบ้านเพื่อรักษาพิษงูและรักษาเนื้องอก
-ชาวมอนปาของเทศมณฑลเมด็อกทางตะวันออกเฉียงใต้ของทิเบต ใบบดถูกใช้เป็นยาแก้อักเสบ
-ใช้ปลูกประดับ นิยมปลูกเป็นไม้เลื้อยตามแนวรั้วเกาะกำแพง Interiorscape / ต้นไม้ในร่ม, ตะกร้าแขวน
รู้จักอันตราย---แม้ว่า Piper Ornatum จะไม่เป็นพิษต่อสัตว์เลี้ยง แต่ควรหลีกเลี่ยงการให้สัตว์เลี้ยงกินพืชชนิดนี้ เพราะอาจทำให้เกิดปัญหาทางเดินอาหาร เช่น อาเจียนหรือคลื่นไส้
ระยะออกดอก---เดือนมีนาคม - เดือนพฤษภาคม
ขยายพันธุ์---เมล็ด, ปักชำ, ตอนกิ่ง, การฝังรากลึก

หัวใจแนบ/Scindapsus pictus

ชื่อวิทยาศาสตร์---Scindapsus pictus 'Argyreus'
ชื่อพ้อง--- Epipremnum pictum ''Argyraeus'
---See all https://www.missouribotanicalgarden.org/PlantFinder/PlantFinderDetails.aspx?taxonid=297512  
ชื่อสามัญ---Satin Pothos, Silk pothos, Philodendron Silver,
ชื่ออื่น---หัวใจแนบ ; [THAI: Hua-chai nap.]
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code---SNDPI (Preferred name: Scindapsus pictus.)
ถิ่นกำเนิด ---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---มาเลเซีย อินโดนีเซีย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุลมาจากภาษากรีก 'skindapsos' ซึ่งมีความหมายหลากหลายรวมถึง "บนลำต้นของต้นไม้" โดยอ้างอิงถึงนิสัยการเจริญเติบโตของพืช ; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ 'pictus' มาจากภาษาละตินหมายถึงทาสีหรือมีสีสันสดใสโดยอ้างอิงถึงความแตกต่างของใบไม้ ; ชื่อพันธุ์ 'Argyreus' = หมายถึงสีเงิน
Scindapsus pictus 'Argyreus' เป็นพืชดอกในครอบครัววงศ์ Aceraceae สกุล Scindapsus เป็นกลุ่มพืชที่ระบุผิดพลาดโดยทั่วไป ต่อไปนี้คือข้อมูลสรุปของพันธุ์ต่างๆ ที่มีจำหน่ายในท้องตลาด พวกเขามักจะถูกเรียกว่า pothos เงิน แม้ว่าจะไม่ใช่ pothos เลย และไม่ใช่ philodendron พวกเขาทั้งหมดถูกจัดเก็บทางพฤกษศาสตร์ภายใต้  Scindapsus Pictus
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในถิ่นที่อยู่อาศัยของมันมันจะเลื้อยไต่ขึ้นไปบนลำต้นของต้นไม้ โดยใช้รูรากอากาศหรือหากไม่รองรับก็ร่วงลงไปตามพื้นดิน
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยอิงอาศัย อายุหลายปีลำต้นอ่อนอวบน้ำ โตเต็มที่ยาวประมาณ 1 เมตร มักขึ้นบนดินแล้วค่อยทอดเลื้อยขึ้นบนลำต้นของต้นไม้อื่น หรือตามก้อนหินที่อยู่ตามที่ร่มชื้น ลำต้นมีรากอากาศงอกออกมาตามข้อปล้อง ใบเดี่ยวรูปหัวใจเบี้ยวปลายใบแหลม กว้างประมาณ 10 ซม.ยาว 5-12 ซม. เรียงสลับระนาบเดียวกัน แผ่นใบหนา สีเขียวเข้มคล้ายกำมะหยี่ มีลายแต้มด่างสีบรอนซ์เงิน ขอบใบสีเงิน สวย ดอกไม้และผลแทบไม่ปรากฏบนพืชในร่ม
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดรำไรหรือแสงแดดในช่วงเช้า ในที่มีแสงสว่างทางอ้อมมากที่สุด หลีกเลี่ยงแสงแดดโดยตรง วัสดุปลูกที่โปร่งเก็บความชื้นระบายน้ำและอากาศได้ดี ความชื้นสัมพัทธ์ 40-50% เติบโตได้ดีในอุณหภูมิระหว่าง 18-29 ° C  ทนอุณหภูมิต่ำสุด 15 °C  การบำรุงรักษาต่ำ ต้องการ repotting ทุก ๆ ปีหรือสองปี
การรดน้ำ---รดน้ำเมื่อดินแห้งเท่านั้น
การตัดแต่งกิ่ง---การตัดแต่งกิ่งควรทำเพื่อกำจัดใบที่เสียหาย ใบที่ตายแล้ว และเป็นโรคเท่านั้น
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยเดือนละครั้งโดยใช้ปุ๋ยน้ำ 20-10-10 เจือจาง งดใส่ปุ๋ยในฤดูหนาว 
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาแมลงหรือโรคร้ายแรง ระวังจุดใบเชื้อราและ botrytis รากอาจเน่าในดินที่มีการระบายน้ำไม่ดี อาจเกิดตะกรันและไรขึ้น ; ไรเดอร์และ Scale/โรครากเน่าเป็นโรคที่พบบ่อยที่สุด
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นิยมนำมาปลูกประดับตามกำแพงคล้ายกับตีนตุ๊กแก เพราะมีลักษณะเด่นอยู่ที่แผ่นใบด้านท้องใบจะแนบชิดกับวัสดุที่ชื้น
รู้จักอันตราย---เป็นพิษต่อแมว สุนัข และสัตว์อื่นๆ ASPCA กล่าวว่าScindapsus pictus 'Argyraeus' มีแคลเซียมออกซาเลตที่ไม่ละลายน้ำ สารพิษนี้อาจทำให้เกิดการระคายเคืองและบวมในช่องปาก น้ำลายไหลมากเกินไป และกลืนลำบาก
ได้รับรางวัล---AGM (Award of Garden Merit) จาก RHS (Royal Horticultural Society).2014
ขยายพันธุ์---ปักชำลำต้น

สกุลบีโกเนีย

บีโกเนีย/Begonia L.

ชื่อวิทยาศาสตร์---Begonia L (1753)
Species ---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/browse/A/Begoniaceae/Begonia/
ชื่อสามัญ ---Angel wing begonia, Begonia, Belgian Begonias, Climbing Dragon, Wings Begonia, Rex Begonia, Rex Begonias, Tuberous Begonias
ชื่ออื่น---บีโกเนีย ;[CHINESE: Qiū hǎi táng shǔ.];[NORWEGIAN: Begoniaslekta.];[SWEDISH: Begonior.];[VIETNAM: Thu hải đường.]
ชื่อวงศ์---BEGONIACEAE
EPPO Code---1BEGG (Preferred name: Begonia.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา, แอฟริกา, เอเชีย
เขตกระจายพันธุ์---อเมริกากลาง, แอฟริกา, เอเชีย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Begonia' ได้รับการประกาศเกียรติคุณโดย Charles Plumier ผู้อุปถัมภ์ด้านพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส เพื่อเป็นเกียรติแก่ Michel Bégon อดีตผู้ว่าการอาณานิคมของฝรั่งเศสใน Saint-Domingue (ปัจจุบันคือเฮติ)
Begonia เป็นสกุลของพืชดอกในครอบครัววงศ์ดาดตะกั่ว (Begoniaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดนในปี พ.ศ.2296
ที่อยู่อาศัย สกุลนี้มีพืชมากกว่า 1,500 ชนิดที่แตกต่างกันและหลายร้อยของลูกผสม มีถิ่นกำเนิดในสภาพอากาศกึ่งเขตร้อนและเขตร้อนชื้น (ในภาคใต้และอเมริกากลาง, แอฟริกา, และภาคใต้ของเอเชีย) บางชนิดปลูกในบ้านเป็นไม้ประดับในสภาพอากาศที่เย็นกว่าปกติ บางชนิดปลูกนอกในฤดูร้อนสำหรับดอกไม้สีสันสดใส ซึ่งมีกลีบเลี้ยง แต่ไม่มีกลีบดอก
ลักษณะ เป็นประเภทของไม้ยืนต้นหรือไม้พุ่มไม่ผลัดใบหรือผลัดใบ ลำต้นอวบน้ำ มีทั้งเป็นไม้พุ่ม ไม้เลื้อย มีหัวหรือเหง้าทอดเลื้อยใต้ดิน ใบมีหลายแบบและมักเป็นใบไม่สมมาตร มักมีลวดลายโดดเด่น ทั้งรูปกลมรูปไข่รูปใบหอก หรือหยักเว้าลึกช่อดอกออกที่ปลายยอดเป็นช่อกระจุกหรือช่อเชิงลดดอกแยกเพศอยู่ร่วมต้น (Monoecious) แต่ละช่อมีดอกจำนวนมากมีสีหลายสี                              American Begonia Society (เป็นหน่วยงานจดทะเบียนระหว่างประเทศสำหรับชื่อและสายพันธุ์ของต้นบีโกเนีย) แบ่ง  บีโกเนีย ออกเป็น 7 กลุ่มที่ไม่เป็นทางการตามลักษณะการเจริญเติบโต : Cane-like, Rex-cultorum, Rhizomatous (เหง้า), Semperflorens, Tuberous (หัวใต้ดิน), Trailing or scandent, Thick-stemmed และ Shrub-like (คล้ายไม้พุ่ม).
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้นบีโกเนียส่วนใหญ่สามารถปลูกได้กลางแจ้งตลอดทั้งปี ต้องการแสงแดดรำไร หรือแดดครึ่งวันในช่วงเช้า ชอบดินร่วนระบายน้ำดี ความชื้นค่อนข้างสูง บางชนิดจะปลูกได้ในที่มีแสงแดดเกือบตลอดวัน แต่ต้องได้ความชื้นพอ
ศัตรูพืช/โรคพืช---ระวังเพลี้ยแป้งและเพลี้ยไฟ/อ่อนแอต่อเชื้อแบคทีเรียใบจุด โรคราแป้ง บอทริติสและโคนเน่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพอากาศชื้นที่มีการไหลเวียนของอากาศไม่ดี 
ใช้ประโยชน์--- บางชนิดมีการปลูกบ้านเป็นไม้ประดับทั่วไป เป็น houseplants ในสภาพอากาศเย็น มีบางชนิดที่ปลูกนอกฤดูร้อนสำหรับดอกไม้ที่มีสีสันสดใส
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ด้วยวิธีปักชำเหง้า ลำต้น

สำหรับชนิดที่นิยมปลูกเป็นไม้ประดับในเมืองไทยตัวอย่างมีดังนี้

บีโกเนียโบว์นิกรา/Begonia cv. Bow-nigra

ชื่อวิทยาศาสตร์---Begonia 'Bow-nigra'
Cultivar---'Bow-Nigra'
Additional cultivar information---
Cultivar group---Rhizomatous, Rhizome Begonia
ชื่อวงศ์---BEGONIACEAE
Hybrid parentage--- bowerae x heracleifolia var. niglicans   
Hybridizer---Della MacLanahan (USA - CA)
Registered or introduced---1951
Patented No---ABS R#  32
See https://www.begonias.org/cultivar-preservation/registered-cultivars/
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Begonia' ได้รับการประกาศเกียรติคุณโดย Charles Plumier ผู้อุปถัมภ์ด้านพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส เพื่อเป็นเกียรติแก่ Michel Bégon อดีตผู้ว่าการอาณานิคมของฝรั่งเศสใน Saint-Domingue (ปัจจุบันคือเฮติ)
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มยืนต้นไม่ผลัดใบเติบโตจากลำต้นดัดแปลงที่เรียกว่าเหง้า (Rhizome) ลำต้นทอดเลื้อย เจริญเป็นพุ่มสูงประมาณ 15-30 ซม.กว้าง 35 ซม.ใบค่อนข้างกลม ขนาด 6-7 ซม.ขอบใบจักเว้าลึกและมีขนประปราย กลางใบมีลายสีเขียวเทา ใต้ใบสีม่วงแดง ก้านใบสีเขียวอ่อน มีแต้มแดงเรื่อและมีขนบริเวณแต้ม ดอกไม้สีชมพูขนาดเล็กตั้งตรง ทั้งดอกเพศผู้และดอกเพศเมียอยู่ในกระจุกเดียวกัน (Monoecious)
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ชอบแสงแดดครึ่งวันเช้าถึงร่มรำไร ส่วนแสง ที่ผ่านการกรอง จะเหมาะสมที่สุด ชอบดินร่วน, ดินร่วนปนทราย มีการระบายน้ำและอากาศดี pH 5.5-6.7 ความชื้น ประมาณ 50% ก็เพียงพอ การบำรุงรักษาต่ำ
การรดน้ำ---รดน้ำอย่างสม่ำเสมอ สัปดาห์ละครั้ง รดน้ำให้ชุ่มลึกจะดีกว่าการรดน้ำบ่อยๆ เพียงไม่กี่นาที ระวังอย่าให้น้ำมากเกินไป
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง เว้นแต่จะพบว่ามันไม่สวยงาม ตัดแต่งกิ่งให้บางลงบ้างเป็นครั้งคราว เพื่อช่วยเพิ่มการไหลเวียนของอากาศ
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยสูตร 15-30-15 ละลายน้ำใช้ทุกสองสัปดาห์ ช่วงพักตัวในฤดูหนาวไม่ต้องให้ปุ๋ยเลย (หยุดใส่ปุ๋ยในปลายเดือนตุลาคมและกลับมาใส่ปุ๋ยในปลายเดือนกุมภาพันธ์)
ศัตรูพืช/โรคพืช---เชื้อราเขม่า (sooty) ที่พบบนผิวใบ มันกินน้ำหวานที่หลั่งจากเพลี้ยอ่อน เพลี้ยแป้ง เกล็ด หรือมด แม้ว่าจะไม่ร้ายแรง แต่ก็ไม่สวย ทำให้ใบและลำต้นของพืชดำคล้ำ วิธีที่ดีที่สุดในการควบคุมราเขม่าคือการควบคุมแมลง ระวัง ทากและหอยทาก /โรคราน้ำค้างสามารถขจัดออกจากใบด้วยผ้าชุบน้ำหมาดๆ หรือล้างด้วยเครื่องพ่นสารเคมีแบบปลายท่อ
Link: https://id.magicherbgarden.com/begonia-bow-nigra-4544
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ใช้ประดับสวนและนิยมปลูกเป็นไม้กระถางทรงตื้น ปลูกเป็นไม้คลุมดินหรือไม้แขวนในที่ร่มได้
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำลำต้น

บีโกเนียคลีโอพัตรา/Begonia cv. Cleopatra

ชื่อวิทยาศาสตร์--- Begonia 'Cleopatra'
ชื่อสามัญ---Mapleleaf Begonia
Cultivar--- Cleopatra
Additional cultivar information---
Cultivar group--- Rhizomatous, Rhizome Begonia
ชื่อวงศ์---BEGONIACEAE
Hybrid parentage--- B. 'Maphil' x B. 'Black Beauty'.
Hybridizer---Susie Zug
Registered or introduced--- 1960
Patented No-- Non-patented
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Begonia' ได้รับการประกาศเกียรติคุณโดย Charles Plumier ผู้อุปถัมภ์ด้านพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส เพื่อเป็นเกียรติแก่ Michel Bégon อดีตผู้ว่าการอาณานิคมของฝรั่งเศสใน Saint-Domingue (ปัจจุบันคือเฮติ)
ที่อยู่อาศัย บีโกเนียสายพันธุ์นี้มาจากเกาะปาลาวันประเทศฟิลิปปินส์ มันเติบโตบนภูเขาที่เรียกว่า Cleopatra’s Needle และนั่นคือที่มาของชื่อซึ่งเป็นชื่อที่ตั้งตาม Cleopatra VII Philopatorราชินีแห่งอาณาจักร Ptolemaic แห่งอียิปต์ ระหว่าง 51-30 ปีก่อนคริสตกาล
ลักษณะ เติบโตจากลำต้นดัดแปลงที่เรียกว่าเหง้า (Rhizome) ลำต้นทอดเลื้อย เจริญเป็นพุ่มสูงประมาณ 15-20 ซม.ใบใหญ่หนา ขนาด10-12.5 ซม.ลักษณะคล้ายบีโกเนียโบว์นิกรา แต่กึ่งกลางใบมีสีเขียว ขอบใบสีน้ำตาลแดง ก้านใบสีเขียวอ่อน มีขนประปรายสีแดง ดอกไม้ขนาดเล็กทั้งเพศผู้และเพศเมียอยู่ในกระจุกเดียวกัน (Monoecious) ดอกเป็นสีชมพูอ่อน
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--- แสงแดดโดยตรงเพียงบางส่วนของวัน 2-6 ชั่วโมง ชอบดินร่วนระบายน้ำดี pH ของดิน 6.1 ถึง 6.5 (เป็นกรดเล็กน้อย) 6.6 ถึง 7.5 (เป็นกลาง) ความชื้นค่อนข้างสูง (ความชื้นใกล้ 65%) อุณหภูมิ ระหว่าง 15-23 องศา C
การรดน้ำ---รดน้ำอย่างสม่ำเสมอ สัปดาห์ละครั้ง รดน้ำให้ชุ่มลึกจะดีกว่าการรดน้ำบ่อยๆ เพียงไม่กี่นาที ระวังอย่าให้น้ำมากเกินไป
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง เว้นแต่จะพบว่ามันไม่สวยงาม ตัดแต่งกิ่งให้บางลงบ้างเป็นครั้งคราว เพื่อช่วยเพิ่มการไหลเวียนของอากาศ
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยสูตร 15-30-15 ละลายน้ำใช้ทุกสองสัปดาห์ ปล่อยให้ช่วงพักตัวในฤดูหนาวและหยุดให้ปุ๋ยในช่วงเวลานี้  
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไวต่อการเน่าของรากและ botrytis ผ่านการรดน้ำ กำจัดใบที่ตายแล้วเพื่อป้องกันโรคเชื้อรา
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ มักปลูกเป็นพืชกระถางในบ้าน (House plant) เป็นพืชขอบหน้าต่างที่ค่อนข้างแข็งแรง เพิ่มขนาดภาชนะเมื่อพืชเต็มกระถาง และยังสามารถปลูกได้ในสวนขวด ซึ่งจะเติบโตได้เร็วขึ้นแต่อาจมีโอกาสน้อยที่จะออกดอก
ขยายพันธุ์---N / A: พืชไม่ตั้งเมล็ดดอกไม้เป็นหมันหรือพืชจะไม่เป็นจริงจากเมล็ด, ปักชำลำต้นหรือใบ, แบ่งเหง้า

ส้มกุ้งใบหยิก/Begonia auriculata cv. Cathedral Windows

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Begonia auriculata  'Cathedral Windows'
ชื่อสามัญ--- Stained Glass, Begonia 'Cathedral'
Cultivar --- Cathedral
Additional cultivar information---(aka Cathedral Window)
Cultivar group --- Rhizomatous, Rhizome Begonia
ชื่ออื่น---ส้มกุ้งใบหยิก
ชื่อวงศ์---BEGONIACEAE
Hybrid parentage---  Unknown
Hybridizer--- Steve Talnadge (1960)
Registered or introduced-ได้รับการแนะนำในสหรัฐอเมริกาจากออสเตรเลียโดย Steve Talnadge ในปี 1960ในชื่อ 'Cathedral'
Patented No-- Non-patented
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Begonia' ได้รับการประกาศเกียรติคุณโดย Charles Plumier ผู้อุปถัมภ์ด้านพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส เพื่อเป็นเกียรติแก่ Michel Bégon อดีตผู้ว่าการอาณานิคมของฝรั่งเศสใน Saint-Domingue (ปัจจุบันคือเฮติ)
ชื่อที่ถูกต้องสำหรับบีโกเนียต้นนี้คือ B. 'Cathedral' แต่มักใช้ชื่อ 'Cathedral Windows' ที่ไม่ถูกต้องแต่เป็นที่เข้าใจได้ ; ชื่อสามัญ 'Stained Glass' มาจากลักษณะใต้ใบไม้ที่เหมือนมีไฟแบ็คไลท์ดูเหมือนกระจกสี
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยลำต้นอวบอ้วนเติบโตจากลำต้นดัดแปลงที่เรียกว่าเหง้า (Rhizome)  ใบเป็นรูปก้นปิด ขนาดประมาณ 3 ซ.ม.แผ่นใบหนาย่นและห่อขึ้น ใต้ใบมีสีแดงเรื่อ ก้านใบยาว สีแดงเรื่อและมีขนประปราย ดอกสีชมพู
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--- แสงแดดโดยตรงเพียงบางส่วนของวัน 2-6 ชั่วโมง ชอบดินร่วนระบายน้ำดี pH ของดิน 6.1 ถึง 6.5 (เป็นกรดเล็กน้อย) 6.6 ถึง 7.5 (เป็นกลาง)  ความชื้นค่อนข้างสูง อุณหภูมิ ระหว่าง 15-23 องศา C
การรดน้ำ---รดน้ำอย่างสม่ำเสมอ สัปดาห์ละครั้ง รดน้ำให้ชุ่มลึกจะดีกว่าการรดน้ำบ่อยๆ เพียงไม่กี่นาที ระวังอย่าให้น้ำมากเกินไป
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง เว้นแต่จะพบว่ามันไม่สวยงาม ตัดแต่งกิ่งให้บางลงบ้างเป็นครั้งคราว เพื่อช่วยเพิ่มการไหลเวียนของอากาศ
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยสูตร 15-30-15 ละลายน้ำใช้ทุกสองสัปดาห์ ปล่อยให้ช่วงพักตัวในฤดูหนาวและหยุดให้ปุ๋ยในช่วงเวลานี้
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไวต่อการเน่าของรากและ botrytis ผ่านการรดน้ำ กำจัดใบตายแล้วออกเพื่อป้องกันปัญหาเชื้อรา
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ มักปลูกเป็นพืชในบ้าน (House plant) หรือพืชในร่ม
ได้รับรางวัล---'Cathedral' ผู้ชนะเรางวัลบีโกเนียและไม้ประดับชั้นเยี่ยม (A winner of a begonia and exceptional houseplant)
ขยายพันธุ์---N/A: พืชไม่ตั้งเมล็ด ดอกเป็นหมัน หรือต้นไม่งอกจากเมล็ด, ;โดยการแบ่งเหง้า หัว (รวมทั้งหน่อ), ปักชำใบ

Begonia erythrophylla 'Beef Steak'

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Begonia × erythrophylla Hérincq.(1847)
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms.
---Begonia ×bunchii L.H.Bailey. (1914)
---Begonia × feastii L.H.Bailey. (1914)
---Begonia × langeana Fotsch. (1933)
---See all https://species.wikimedia.org/wiki/Begonia_%C3%97_erythrophylla
ชื่อสามัญ---Beefsteak Begonia, Begonia erythrophylla 'Beef Steak'
Cultivar---Erythrophylla
Additional cultivar information--- (aka Beefsteak, B. hydrocotylifolia x B. manicata)
Cultivar group---Rhizomatous, Rhizome Begonia
ชื่อวงศ์---BEGONIACEAE
EPPO Code---BEGSS (Preferred name: Begonia sp.)
Hybrid parentage---B. hydrocolylifolia X B. maculata
Hybridizer--- Warscewics (1840)
Registered or introduced---Germany in 1849
Patented No--- Non-patented
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Begonia' ได้รับการประกาศเกียรติคุณโดย Charles Plumier ผู้อุปถัมภ์ด้านพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส เพื่อเป็นเกียรติแก่ Michel Bégon อดีตผู้ว่าการอาณานิคมของฝรั่งเศสใน Saint-Domingue (ปัจจุบันคือเฮติ)
Begonia × erythrophylla เป็นพันธุ์ลูกผสมเทียมของพืชดอกในครอบครัววงศ์ดาดตะกั่ว (Begoniaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย François Hérincq (1820–1891) นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส ในปี พ.ศ.2490
ที่อยู่อาศัย เป็นบีโกเนียหายากที่พบในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน ไม่พบรายงานในป่าในเม็กซิโก ดังนั้นจึงถือว่ามีแหล่งกำเนิดเทียมล้วนๆ นี่คือต้นบีโกเนียลูกผสมที่เก่าแก่ที่สุดชนิดหนึ่งที่ยังคงอยู่ในการเพาะปลูก ได้รับการผสมพันธุ์ในประเทศเยอรมนีในปี พ.ศ. 2392 โดยการผสมข้ามสายพันธุ์ B. hydrocolylifolia X B. manicata
ลักษณะ เป็นพวกมีลำต้นทอดเลื้อย เติบโตจากลำต้นดัดแปลงที่เรียกว่าเหง้า (Rhizome) ลำต้นสูงประมาณ 30 ซม.ใบกลมหนา ใบกว้าง 6.35-7.6 ซม. มีขนสีขาวปนอยู่ตามขอบ ด้านบนใบเป็นมันเงาสีเขียวเข้ม ด้านล่างสีแดงเบอร์กันดีเข้ม ก้านใบมีขนดกและมีสีแดง ดอกออกเป็นช่อชูตั้งขึ้น
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดส่องถึงโดยตรง แดดส่องทางอ้อมและร่มเงาบางส่วนในช่วงเวลาที่ร้อนของวัน ชอบดินร่วนระบายน้ำดี pH ของดิน 6.1 ถึง 6.5 (เป็นกรดเล็กน้อย) 6.6 ถึง 7.5 (เป็นกลาง) ความชื้นค่อนข้างสูง อุณหภูมิ ระหว่าง 15-23 C
การรดน้ำ---รดน้ำอย่างสม่ำเสมอ สัปดาห์ละครั้ง รดน้ำให้ชุ่มลึกจะดีกว่าการรดน้ำบ่อยๆ เพียงไม่กี่นาที ระวังอย่าให้น้ำมากเกินไป
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง เว้นแต่จะพบว่ามันไม่สวยงาม ตัดแต่งกิ่งให้บางลงบ้างเป็นครั้งคราว เพื่อช่วยเพิ่มการไหลเวียนของอากาศ
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยสูตร 15-30-15 ละลายน้ำใช้ทุกสองสัปดาห์ ปล่อยให้พักตัวในช่วงฤดูหนาว และหยุดให้ปุ๋ยในช่วงเวลานี้
ศัตรูพืช/โรคพืช---ปัญหารากเน่า ระวังไม่ให้น้ำมากเกินไปในช่วงดอกบาน
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นิยมปลูกกันมาก มักปลูกลงแปลงเป็นกลุ่ม หรือเป็น House plant เป็นไม้กระถางที่ดีเยี่ยมและดูแลง่าย โดยปกติแล้ว จะไม่ค่อยพบในร้านขายต้นไม้ แต่มักเป็นของสะสมในทุกคอลเลกชันของ Begonias
ระยะออกดอก---ฤดูหนาว
ขยายพันธุ์---ปักชำลำต้นหรือใบหรือหง้า และจากการแบ่งกอขนาดใหญ่

Begonia rex 'Red Tango'

 บีโกเนียอื่นๆ
Begonia spp. & hybrid

ส้มกุ้งตาบปูน	Snail Rex Begonia (Begonia 'Escargot')

Begonia spp.	Begonia spp

Begonia spp	Begonia spp

ส้มกุ้งใบเงิน	Begonia spp

Begonia spp	Begonia spp

Begonia spp	Begonia spp

พรมกำมะหยี่่/Episcia Mart

ส่วนหนึ่งที่นำเข้ามาปลูกเลี้ยงในประเทศไทย

Episcia cv.Musiaca	Episcia  cv. Toy silver

Episcia  cv. Lil Lemon (Hybrid2)	Episcia ssp

Episcia spp	Episcia spp

Fittonia (nerve plant)

เป็นประเภทของพืชดอกในครอบครัว ACANTHACEAE ประกอบด้วยประมาณ 10 ชนิด มีถิ่นกำเนิดในป่าฝนเขตร้อนในอเมริกาใต้ (เอกวาดอร์ โคลอมเบีย เปรู โบลิเวียและทางตอนเหนือของบราซิล)  เป็นพืชในเขตร้อนที่สวยงามที่มีลวดลายของใบที่มีเส้นสีชมพูสีแดงสีเขียวอ่อนหรือสีขาว เครื่องหมายที่มีสีสันเหล่านี้สร้างความแตกต่างอย่างสวยงามกับใบไม้สีเขียวเข้ม เนื่องจากรูปแบบเส้นเลือดที่ซับซ้อน Fittonias จึงเรียกอีกอย่างว่า Mosaic Plants, Vein Plants และ Painted Net Plants

พรมออสเตรเลีย/Fittonia albivenis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Fittonia albivenis (Lindl. ex Veitch) Brummitt. (1979)
ชื่อพ้อง---Has  7 Synonyms.
---Basionym: Adelaster albivenis Lindl. ex Veitch, Gard.(1861.)
---Fittonia verschaffeltii (Lem.) Van Houtte.(1865)
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-2813190
ชื่อสามัญ---Nerve Plant, Mosaic-plant, Silver-nerve plant, Silver Fittonia, Silver-threads, Silver Net-leaf, Snake skin plant, White-leaved fittonia
ชื่ออื่น ---พรมออสเตรเลีย ;[DUTCH: Mozaïekplant.];[FRENCH: Fils d'argent.];[GERMAN: Mosaikpflanze, Silbernetzblatt.];[ITALIAN: Fittonia con venature bianche.];[JAPANESE: Beni-amimegusa, Koba-amimegusa.];[PORTUGUESE: Fitónia.];[RUSSIA: Fittoniya serebristaya.];[SPANISH: Planta de mosaico.];[THAI: Phrom australia.].
ชื่อวงศ์---ACANTHACEAE
EPPO Code---FITVE (Preferred name: Fittonia albivenis.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---โคลัมเบีย เปรู โบลิเวีย เอกวาดอร์ บราซิล เวเนซุเอลา
Fittonia albivenis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัวเหงือกปลาหมอหรือวงศ์กระดูกไก่ (Acanthaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย John Lindley (1789-1865) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ จากอดีต John Gould Veitch (1839–1870) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Richard Kenneth Brummitt (1937–2013) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ ในปี พ.ศ.2522
ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมืองป่าฝนของโคลัมเบีย เปรู โบลิเวีย เอกวาดอร์และทางตอนเหนือของประเทศบราซิล เติบโตในป่าทึบที่ระดับความสูง 200-800 เมตร การกระจาย ในโคลอมเบีย (CAQUETÁ, CAUCA, PUTUMAYO, VALLE); N-บราซิล (อเมซอน, เอเคอร์); เวเนซุเอลา (MERIDA, NUEVA ESPARTA); เปรู; เอกวาดอร์; ฮิสปานิโอลา; อิสลา มาร์การิต้า; โบลิเวีย; ฮอนดูรัส; นิวแคลิโดเนีย; ทรอ แอฟริกา; ไต้หวัน; กวม; เมียนมาร์ ; บังคลาเทศ; ชวา; ตรินิแดดและโตเบโก; แคเมอรูน
ลักษณะ เป็นไม้ยืนต้นไม่ผลัดใบแบบแผ่คลุมดินสูงเพียง 10-15 ซม ใบรูปรีถึงรูปไข่กลับยาว 7-10 ซม.มีเส้นใบเป็นร่างแหสีขาวดูเด่นชัดก้านใบอ่อนมีขนยาวปกคลุม ดอกออกเป็นช่อสีเหลือง ยาวเป็นแท่งตั้งตรงขึ้น มีใบประดับสีเขียวซ้อนเหลื่อมกัน ดอกจะออกจากซอกใบประดับ นอกจากนี้ยังมีรูปแบบที่ nervatura เป็นสีแดงเลือดนก ดอกมีขนาดเล็ก สีขาวถึงสีขาวนวล
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ไวต่อแสงแดดโดยตรงและจะมีอาการใบไหม้อย่างรวดเร็ว ต้องการแสงแดดครึ่งวันเช้าถึงร่มรำไร มีแสงแดดอ่อนๆ แม้ว่าจะไม่ต้องการแสงมากนัก และอุณหภูมิสูงกว่า 13 °C  ชอบดินร่วนปนทรายผสมอินทรีย์วัตถุมากๆ มีการระบายน้ำดี ชอบดินเป็นกรดอ่อน ๆ pH (6.5)  
การรดน้ำ---รดน้ำทุกวันอย่างสม่ำเสมอ น้ำพอประมาณอย่ามากจนแฉะ หากไม่มีน้ำเป็นเวลาสองสามวัน เป็นที่ทราบกันว่าเหมือนจะ "เป็นลม" แต่สามารถฟื้นฟูได้ง่ายด้วยการรดน้ำอย่างรวดเร็วและจะกลับมามีสุขภาพที่ดี ต้องการความชื้น ในระดับสูง ซึ่งเกิดจากการพ่นหมอกบ่อยครั้งหรือโดยการวางกระถางในจานรองที่เต็มไปด้วยก้อนกรวดและน้ำ
การตัดแต่งกิ่ง---เนื่องจากดอกไม้ไม่มีนัยสำคัญและน่าเบื่อการเด็ดดอกตูมออกจะช่วยให้ใบไม้เต็ม
การใส่ปุ๋ย---ให้อาหารพืชทุกสัปดาห์ด้วยปุ๋ยน้ำที่สมดุลเจือจาง สูตร 5-5-5 หยุดใส่ปุ๋ยในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ปัญหาแมลงได้แก่ เชื้อรา ริ้น เพลี้ยแป้ง หรือเพลี้ยอ่อน ใช้กำจัดด้วยน้ำมันฆ่าแมลง เช่น น้ำมันสะเดา/ใบเปลี่ยนเป็นสีเหลืองเป็นผลมาจากการให้น้ำมากเกินไป ใบไม้แห้งเหี่ยว พืชไม่ได้รับความชื้นเพียงพอหรือได้รับแสงแดดโดยตรงมากเกินไป
ใช้ประโยชน์---ใช้กินในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของภูมิภาคอเมซอนใบของสายพันธุ์นี้ใช้ชงเป็นชา
-ใช้ปลูกประดับ นิยมปลูกเป็นไม้ประดับในสวนเขตร้อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นพืชคลุมดินในตำแหน่งที่ร่มรื่นและยังปลูกเป็นพืชในบ้านซึ่งมักปลูกในตะกร้าแขวนและในกระถาง
-ใช้เป็นยา ยาต้มของทั้งต้นบดใช้ทาเป็นยาแก้ปวดศีรษะและปวดกล้ามเนื้อ
-อื่น ๆใบของมันถูกใช้โดย Machiguenga เป็นยาหลอนประสาทก่อนที่พวกเขาจะได้รับการแนะนำให้รู้จักกับ Psychotria viridis มีการกล่าวกันว่า "สร้างนิมิตในลูกตา"
ได้รับรางวัล---AGM (Award of Garden Merit) จาก RHS (Royal Horticultural Society)
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำ

พรมออสเตรเลีย/Fittonia verschaffeltii var. pearcei

ระฆังทอง/Chrysothemis pulchella

ชื่อวิทยาศาสตร์---Chrysothemis pulchella (Donn ex Sims) Decne.(1849)
ชื่อพ้อง--Has 12 Synonyms.
---Basionym: Besleria pulchella Donn ex Sims.(1808)
---More. See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-2720318
ชื่อสามัญ---Cocoa lily, Sunset bells, Black flamingo, Copper leaf, Simply chryothemis, Square stem
ชื่ออื่น ---ระฆังทอง กาสะลองป่า [THAI: Ra khang thong, Kasalong Paa.];[VIETNAM: Lá gấm, Tấm lưới bạc.]
ชื่อวงศ์---GESNERIACEAE
EPPO Code---KHHPU (Preferred name: Chrysothemis pulchella.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---อเมริกากลาง: เม็กซิโก ปานามา
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Chrysothemis' มาจากภาษากรีก 'chrysos' =ทองคำ และ 'themis'=ประเพณี, กฎหมาย เป็นชื่อที่มีต้นกำเนิดมาจากตัวละครในตำนานเทพเจ้ากรีก Chrysothemis เป็นลูกสาวของ Agamemnon และ Clytemnestra ; ชื่อสายพันธุ์ 'Pulchella' มาจากคำภาษาละติน 'pulchellus' = น่ารัก อ้างอิงถึงดอกไม้ที่ฉูดฉาดสวยงามของพืชชนิดนี้
Chrysothemis pulchella เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ แอฟริกันไวโอเล็ต (Gesneriaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดยJames Donn จากอดีต John Sims และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Joseph Decaisne (1807–1882) นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส ในปี พ.ศ. 2392
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิด ในภูมิภาคของอเมริกากลาง และทางตอนเหนือของอเมริกาใต้ แพร่กระจายอย่างกว้างขวางไปยังแคริบเบียนทางตอนใต้และบราซิล นอกจากนี้ ยังสามารถพบเห็นไม้ดอกเขตร้อนชนิดนี้ขึ้นบนพื้นที่ลาดชื้นของป่าเขตร้อนได้ทั่วไป ที่ระดับความสูง 70 - 1200 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้ล้มลุกยืนต้น ความสูง 25-40 ซม. ลำต้นหนาและอวบน้ำมักตั้งตรง ใบเดี่ยว อวบน้ำ มีขนสั้นๆปกคลุม ออกเรียงตรงข้าม รูปรีแกมรูปขอบขนานขนาดใหญ่ กว้าง 10-12 ซม.ยาว 15-30 ซม. โคนใบมน ปลายใบแหลม  ขอบใบจักซี่ฟัน แผ่นใบย่น มีขนคลุมคล้ายกำมะหยี่ ด้านบนสีน้ำตาลเขียว ด้านล่างสีม่วงแดง ดอกออกเป็นช่อแบบช่อกระจุกที่ปลายกิ่ง สีเหลืองส้มรูประฆัง กลีบเลี้ยงสีแดงส้มโคนเชื่อมติดกันเป็นหลอดปลายแยกเป็น 5 แฉกกลมมน ดอกบานเต็มที่ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 1.5-2 ซม.ดอกบาน 5 ถึง 6 วัน พืชสามารถสร้างผลไม้ ( แคปซูล) แต่มักไม่พบในการเพาะปลูก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ชอบแสงที่ผ่านการกรองปลูกได้ดีในที่ร่มรำไร แสงแดดยามเช้าทางอ้อมดีที่สุด ถ้าแสงแดดจัดใบจะไหม้ อุณหภูมิที่เหมาะสม 18°C - 23°C ชอบดินร่วนหรือดินร่วนปนทราย เป็นกรดเล็กน้อย  pH ประมาณ 5.6 ถึง 7.5 และมีการระบายน้ำดี พืชมีหัวอยู่ที่โคนก้านและบางครั้งก็อยู่ในซอกใบด้วย หัวจะสงบนิ่งหากอุณหภูมิต่ำกว่าที่กำหนด ใบและลำต้นจะหายไป และหัวที่อยู่เฉยๆ จะเริ่มงอกใหม่ในภายหลังเมื่อสภาพอากาศที่เหมาะสมปรากฏขึ้น
การรดน้ำ---รดน้ำปกติ ต้องการการรดน้ำอย่างสม่ำเสมอเพื่อให้ความชื้นในดินคงที่ ไม่ชอบน้ำขังแฉะ ต้นจะเน่า
การตัดแต่งกิ่ง---โดยทั่วไปมีการบำรุงรักษาต่ำ และไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง อาจตัดใบที่เหี่ยวเฉาหรือตายแล้ว และหน่อที่อยู่นอกขอบเขตออก เพื่อรักษาลักษณะที่สวยงามไว้
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยน้ำเจือจาง (ความเข้มข้นครึ่งหนึ่ง) ตั้งแต่ฤดูร้อนถึงฤดูใบไม้ร่วง (มีนาคม-ตุลาคม) งดใส่ปุ๋ยในช่วงพักตัว
ศัตรูพืช/โรคพืช---โดยทั่วไปปลอดศัตรูพืชและปราศจากโรค แต่บางครั้งอาจพบเพลี้ยแป้ง แมลงหวี่ขาว/โรคเน่า ใบเหลือง
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ เป็นไม้คลุมดินในร่มและเป็นไม้ที่นิยมนำมาตกแต่งภายในหรือปลูกไว้ในบ้านเป็น house plant
ระยะออกดอก---ฤดูใบไม้ร่วง
ขยายพันธุ์---แบ่งหัวหรือจากการปักชำ

บรอมมีเลียดส์/(BROMELIADS)

วงศ์---BROMELIACEAE

Bromeliadsเป็นสมาชิกของครอบครัวของพืชที่เรียกว่า Bromeliaceae ครอบครัวนี้มีสายพันธุ์ที่อธิบายไว้มากกว่า 3,000 ชนิดในประมาณ 56 สกุล และลูกผสมอีกหลายพันชนิด Bromeliad ที่รู้จักกันดีที่สุดคือสับปะรด พืชมีตัวแทนอย่างกว้างขวางในสภาพอากาศตามธรรมชาติทั่วทวีปอเมริกา สามารถพบได้ ในระดับความสูง จากระดับน้ำทะเล ถึง 4200 เมตร ตั้งแต่ป่าฝนไปจนถึงทะเลทราย ประมาณครึ่งหนึ่งของสปีชีส์คือ epiphytes บางชนิดเป็น lithophytes และบางชนิดเป็น terestrial ดังนั้นพืชเหล่านี้สามารถพบได้ในที่ราบสูงแอนเดียนจากชิลีตอนเหนือไปจนถึงโคลอมเบียในทะเลทรายเซชูราชายฝั่งเปรูในป่าเมฆของอเมริกากลางและใต้ทางตอนใต้ของสหรัฐอเมริกาจากตอนใต้ของเวอร์จิเนียไปฟลอริดาไปจนถึงเท็กซัสและใน ทางตอนใต้ของรัฐแอริโซนา
บรอมมีเลียดส์ เป็นไม้ประดับในที่ร่ม ที่ทนต่อสภาพในห้องแอร์ ชอบอุณหภูมิประมาณ 20-25 องศาเซลเซียส  พืชชนิดนี้จะไม่ดูดธาตุอาหารจากดินแต่จะดึงความชุ่มชื้นและสารอาหารจากอากาศ ไม่ควรรดน้ำมากเกินไปแต่รดน้ำใบไม้บ่อยๆให้เหมือนละอองฝนกลางช่อใบควรให้มีน้ำขังเพื่อให้ความชื้นซึมลงไปถึงรากควรให้ปุ๋ยน้ำที่เจือจางมากๆทุก 3 สัปดาห์

สับปะรดสีที่พบเห็นกันบ่อยนิยมปลูกกัน

สับปะรดสี (แจกันเงิน)/Aechmea fasciata

ชื่อวิทยาศาสตร์---Aechmea fasciata (Lindl.) Baker.(1879)
ชื่อพ้อง ---Has 19 Synonyms.  
---Basionym: Billbergia fasciata Lindl.(1827)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/
ชื่อสามัญ---Silver Vase Bromeliad, Living vase, Silver vase, Urn plant
ชื่ออื่น---สับปะรดสีแจกันเงิน ;[CHINESE: Qīng tíng bōluó.];[DANISH: Lanseroset.];[DUTCH: Kokerbromelia.]; [FRENCH: Vase d’argent, Aechméa, Aechméa à bandes, Aechmée fasciée.];[GERMAN: Lanzenrosette.];[HUNGARIAN: Lanzenrosette, Szúrós lándzsarózsa.]; [ITALIAN: Bilbergia, Echmea.]; [JAPANESE: Ekumea.]; [PORTUGUESE: Vaso-prateado, Bromélia-aequimea, Caranguatá, Aequimea, Aechméia prateada.];[SPANISH: Aecmea, Vaso de plata, Bromelia fasciada, Lengua de suegra, Piñuela.];[SWEDISH: Blomsterananas.];[THAI: Supparot-Si Chaekan ngeon.].
ชื่อวงศ์---BROMELIACEAE
EPPO Code---AEMFA (Preferred name: Aechmea fasciata.) ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---บราซิล ริโอ เดอ จาเนโร ประเทศในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน
นิรุกติศาสตร์---ขื่อสกุลมาจากภาษากรีก 'aichmea' = หัวหอกโดยอ้างอิงถึงหนามที่มีหนามของกลีบเลี้ยงและกาบดอกไม้ ; ชื่อสายพันธุ์มาจากภาษาละติน 'fasciata' =ลาย หมายถึงแถบแนวนอนของดอกไม้
Aechmea fasciata เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัว วงศ์สับปะรดสี (Bromeliaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดยJohnLindley(1789-1865)นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย John Gilbert Baker (1834 – 1920) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ ในปี พ.ศ. 2422
ที่อยู่อาศัย พบในอเมริกาใต้ ทางตะวันออกเฉียงใต้ของบราซิล (รัฐริโอเดอจาเนโร) ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับการเพาะปลูกในปีพ.ศ.2369 และยังคงเป็นที่ต้องการมากที่สุดในบรรดา bromeliads ทั้งหมด เติบโตบนต้นไม้ในป่าเขตร้อนบนภูเขาในระดับความสูงตั้งแต่ 500 - 1,200 เมตร
ลักษณะ เป็นพืชใบเลี้ยงเดี่ยวล้มลุก Monocarpic (ให้ผลครั้งเดียวในชีวิตที่มีอยู่) acaulescent, epiphyte รูปกรวยสูง 50 – 80 ซม แผ่กว้างได้ถึง 60 ซม.ใบรูปไข่ขนาด 45 - 90 ซม.สีเทาอมเขียวเนื่องจากมีเกล็ดสีเทาขนาดเล็กกระจายสม่ำเสมอหรือเป็นลายแนวนอน ขอบใบมีหนามสีน้ำตาลยาวประมาณ 4 มม.จัดให้อยู่ในฐานรูปแบบดอกกุหลาบ ช่อดอกบนเชิงสูงประมาณ 40 ซม. ตั้งตรงกิ่งก้านสาขายาว 5-6 ซม. รูปลูกศรขอบฟันสีชมพูสีขาวมีขนมีไตรโครมใต้ช่อดอกยาวได้ถึง 9 ซม. ช่อดอกหนาแน่นแตกกิ่งที่ฐานด้านบนเรียบง่าย ดอกย่อยมีกาบยาว 4 - 5 ซม. รูปสามเหลี่ยมแคบขอบฟันสีชมพูสดใสปกคลุมด้วยเชื้อราไตรโครเมี่ยม กลีบเลี้ยงยาว 10 มม. โค้งมนสีชมพูกุหลาบและปกคลุมด้วยไตรโฮม กลีบดอกยาว 3 ซม. ปลายมน สีฟ้าเปลี่ยนเป็นสีชมพูและเกือบขาวไปทางฐาน รังไข่ยาว 6 – 8 มม. กว้าง 5 – 6 มม.รูปกรวยมีใบไตรโครม หากมีการดูแลที่ดี กาบดอกจะ อยู่ ได้นานถึงหกเดือน ผลไม้มีเนื้อเป็นรูปทรงกลมสีขาว ซึ่งสุกในเวลา 8-9 เดือน เมล็ดรูปแกน ยาวประมาณ 2 มม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการร่มเงาบางส่วน แต่ยังสามารถทนแสงแดดได้ ชอบดินซึ่งอุดมไปด้วยสารอินทรีย์มีความชื้น แต่ระบายน้ำได้ดี ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดเมื่อมันเติบโตตามธรรมชาติ รากถูกปกคลุมด้วยมอสหรือเฟิร์นต้นไม้บดหยาบห่อหุ้มในภาชนะหรือต่อติดกับพื้นผิวของก้อนหิน เปลือกไม้ขรุขระ กำแพงหินหรือกิ่งไม้ อุณหภูมิที่เหมาะสม 20-24 ° C ทนอุณหภูมิต่ำสุดที่ -2/-3°C แม้ว่าจะมีความเสียหายต่อใบไม้ อัตราการเจริญเติบโตช้า
การรดน้ำ---พืชได้รับความชื้นและสารอาหารที่ต้องการผ่านทางใบ วิธีที่ดีที่สุดคือเติมน้ำ1/4 ถึง 1/2 ตรงกลางที่ดอกไม้โผล่ออกมา ใจกลางของต้นไม้จะเริ่มเน่าหากเก็บน้ำไว้จนเต็ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฤดูหนาว อย่าลืมล้างด้วยน้ำจืดทุกๆ 1-2 เดือน เพื่อไม่ให้แบคทีเรียสะสม ฉีดพ่นสเปรย์น้ำใบไม้เป็นครั้งคราวเป็นระยะ ๆสัปดาห์ละครั้ง เมื่ออากาศแห้ง
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง
การใส่ปุ๋ย---สามารถใช้ ปุ๋ยกล้วยไม้อเนกประสงค์เจือจาง (ความเข้มข้นครึ่งหนึ่ง) หรือปุ๋ยสำหรับพืชอากาศ เดือนละครั้ง
ศัตรูพืช/โรคพืช---โรครากเน่าอาจเป็นปัญหาได้หากดินชื้นเกินไป 
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ เป็นพืชที่เหมาะที่จะปลูกไว้ ในห้องนอนเพราะคายออกซิเจนออกมาตอนกลางคืนและดูดคาร์บอนไดออกไซด์เข้าไป เรื่องการดูดสารพิษก็ได้แต่เพียงเล็กน้อย
รู้จักอันตราย---ไม่เป็นพิษต่อแมวหรือสุนัข
ระยะออกดอก--- ตั้งแต่ฤดูใบไม้ผลิ-ฤดูใบไม้ร่วง
ขยายพันธุ์---เมล็ด แยกหน่อ (เมล็ดต้องใช้เวลา 5-6 ปีในการออกดอก และใช้เวลาอย่างน้อย 3 ปีโดยการแยกหน่อ)          

ทิลแลนเซีย(Tillandsia)/Tillandsia Ionantha

[til-LAND-see-uh eye-oh-NAN-tha]

ชื่อวิทยาศาสตร์---Tillandsia Ionantha Planch.(1855)
ชื่อพ้อง---Has 2 Synonyms
---Basionym: Tillandsia erubescens H.Wendl.(1854) [Illegitimate]
---Pityrophyllum erubescens Beer.(1856) [Illegitimate]  
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-269169     
ชื่อสามัญ---Air plant, Blushing bride, Blushing bride air plant, Sky plant
ชื่ออื่น---ทิลแลนเซียรากอากาศ ;[FRENCH: Fiancée rougissante.];[SPANISH: Gallito, Tenchito.]
ชื่อวงศ์---BROMELIACEAE
EPPO Code---TLDIO (Preferred name: Tillandsia Ionantha.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์--- เม็กซิโก คอสตาริกา เอลซัลวาดอร์ กัวเตมาลา ฮอนดูรัส นิคารากัว
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล'Tillandsia' คือชื่อที่ Carl Linnaeus ตั้งในปี 1738 เพื่อเป็นเกียรติแก่แพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวฟินแลนด์ Elias Tillandz (เดิมคือ Tillander) (1640-1693) ; ชื่อสายพันธุ์ 'ionantha' มาจากภาษาละติน แปลว่า "ด้วยดอกไม้สีม่วง"
Tillandsia Ionantha เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัว วงศ์สับปะรดสี (Bromeliaceae) สกุล Tillandsia ได้รับการอธิบายครั้งแรกโดย Jules Émile Planchon ในปี พ.ศ. 2398
มี 2 ความหลากหลาย (Varieties) ที่ยอมรับ;-
--- Tillandsia ionantha var. ionantha - most of species range
--- Tillandsia ionantha var. stricta Koide - Oaxaca
มี 3 ชนิดย่อย (Subspecies) ที่ยอมรับ;-
-Tillandsia ionantha 'Feugo' - หายากกว่าเล็กน้อยรูปแบบนี้เป็นที่รู้จักสำหรับใบสีแดงเข้มที่เกิดขึ้นเมื่อพืชได้รับแสงแดดเพียงพอ พวกมันยังเติบโตเป็นกระจุกหนาแน่น
-Tillandsia ionantha 'Rubra' - พันธุ์เล็ก ๆ ที่ในรูปแบบที่นุ่มนวลเติบโตในรูปแบบที่กว้างขึ้น นอกจากนี้ยังมีรูปแบบแข็งที่มีรูปร่างตรงมากขึ้น
-Tillandsia ionantha 'Maxima' - Ionanthas ไม่ใช่พืชอากาศขนาดใหญ่ แต่ Maxima มีขนาดใหญ่กว่าพันธุ์ทั่วไปมากและสามารถรับมือกับดวงอาทิตย์โดยตรงได้มากขึ้นด้วย
ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมืองของทวีปอเมริกา พบในเม็กซิโก คอสตาริกา เอลซัลวาดอร์ กัวเตมาลา ฮอนดูรัสและนิคารากัว แนะนำ (เพาะปลูก) ในสหรัฐอเมริกา (ฟลอริดา) เติบโตในแหล่งที่อยู่อาศัยในเขตร้อนชื้นทั้งแบบ xeric และ mesicที่ระดับความสูง 10-1,800 เมตร
ลักษณะ เป็นพืช epiphyte ขนาดเล็กมีความสูงถึง 8-12 ซม.ใบสีเขียวเทาเป็นกระจุกเป็นรูปทรงกลม ใบยาว 4-9 ซม.กว้าง 0.6–1 ซม เมื่อเป็นที่ยอมรับมากขึ้น ใบไม้ที่บางและยาวจะยืดออกไปสีจะเข้มขึ้นและมีลักษณะเป็นคลื่นมากขึ้น ใบประดับเป็นแผ่นสามเหลี่ยมแคบกว้าง 0.3-0.4 ซม.ช่อดอกแบบผสม (ลักษณะเรียบง่ายเนื่องมาจากยอดลดลงเหลือ 1 ดอก) มี 1-3 ดอก ดอกไม้สีเหลืองหรือสีขาวขนาดเล็กเกิดขึ้นที่ด้านบนของยอดอ่อนสีม่วงที่โดดเด่น ในช่วงดอกบานนี้ใบไม้บนพืชจะดูสะดุดตามากขึ้นด้วยการพัฒนาเฉดสีชมพูหรือสีแดง ผลเป็นแคปซูลยาวประมาณ 2.5-4.5 ซม.บรรจุเมล็ดแต่ละอันมีขนเป็นกระจุก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--- ต้องการตำแหน่งที่สว่างมากและสภาพกึ่งร่มเงา พัฒนาได้ดีแม้ภายใต้แสงประดิษฐ์ แสงแดดโดยตรงกลางแจ้งบางแห่งก็ใช้ได้เช่นกัน แต่ต้องมีการพ่นหมอกหรือสเปรย์น้ำสม่ำเสมอ และการไหลเวียนของอากาศที่ดี พืชชนิดนี้ขึ้นชื่อว่ามีความแข็งแกร่ง ปรับตัวได้ และต้องการการบำรุงรักษาน้อยที่สุด
การรดน้ำ---ในสภาพอากาศชื้นให้ฉีดน้ำด้วยละอองน้ำหรือสเปรย์เบา ๆ วันเว้นวัน ในสภาพแห้งให้รดน้ำทุกวัน ไม่ว่าในสภาพใดพืชจะต้องแห้งภายในสองสามชั่วโมง การไหลเวียนของอากาศสามารถช่วยในการทำให้แห้ง แช่พืชเดือนละครั้งหรือสองครั้งเป็นเวลา 20 นาทีในน้ำพร้อมปุ๋ยหรือในน้ำฝนที่สะอาดหรือน้ำจากแหล่งน้ำจืดตามธรรมชาติ (ลำธารทะเลสาบบ่อน้ำ) อย่าปล่อยให้พืชแช่ในน้ำหรือดินหรือเปียกชื้นนานกว่าสามชั่วโมง
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง นอกจากกำจัดใบที่เสียหายหรือตายออก
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยเท่าที่จำเป็นเดือนละครั้งหรือสองครั้งโดยปกติในระหว่างการแช่น้ำ พันธุ์นี้ต้องการปุ๋ยที่สามารถดูดซึมเข้าสู่พืชได้โดยตรงทางใบ ใช้ปุ๋ย Bromeliad (17-8-22) เดือนละสองครั้งในฤดูร้อนและใช้เดือนละหนึ่งครั้งในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาแมลงหรือโรคร้ายแรง ดูเพลี้ยอ่อน เพลี้ยไฟ และ Scales การระบาดของเพลี้ยแป้งก็เป็นปัญหาที่พบบ่อยเช่นกัน การล้างพืชแล้วแขวนให้แห้งก็เพียงพอที่จะกำจัดพวกมันได้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ เช่นเดียวกับพืชในอากาศทุกชนิดไม่ควรใส่ Tillandsia ionantha ลงในวัสดุปลูกทั่วไป มันเป็นสายพันธุ์ epiphytic ที่มีความสามารถในการเติบโตบนพืชอื่น ๆ หรือโดยทั่วไปแล้วบนกิ่งก้านของต้นไม้ บนพื้นผิวที่เป็นของแข็งที่ไม่กักเก็บน้ำ คุณสามารถกาวพืชกับพื้นผิวโดยตรงด้วยกาวที่แข็งแรงหรือคุณสามารถพันลวดต้นไม้เข้ากับฐานก็ได้ สามารถปลูกได้บนแท่นตกแต่งเกือบทุกชนิดเท่าที่จะจินตนาการได้รวมถึงในขวดแก้วหรือแม้แต่ซ่อนไว้ในเปลือกหอย ผู้ที่ชื่นชอบ epiphyte บางคนถึงกับใช้ wireframes ในการแขวนต้นไม้
ภัยคุกคาม--เนื่องจากสายพันธุ์นี้ถูกคุกคามจากความเสื่อมโทรมของแหล่งที่อยู่อาศัย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแพร่กระจายและการเกิดขึ้นในหลายพื้นที่ ภัยคุกคามจึงไม่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อประชากรทั้งหมด สายพันธุ์นี้จึงได้รับการประเมินล่าสุดไว้ใน IUCN Red List ประเภท 'ความกังวลน้อยที่สุด' ปัจจุบันสายพันธุ์นี้เติบโตในเชิงพาณิชย์และผลิตเป็นจำนวนมาก และเป็นหนึ่งใน Bromeliads ที่มีอยู่ทั่วไปมากที่สุด (Pemberton และ Liu 2007) ซึ่งอาจช่วยลดแรงกดดันในการเก็บรวบรวมในป่า
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2013)
ระยะออกดอก---มีนาคม-พฤษภาคม
ขยายพันธุ์---แยกหน่อ

ทิลแลนเซีย/Wallisia lindeniana

ชื่อวิทยาศาสตร์---Wallisia lindeniana (Regel) É.Morren.(1870)
ชื่อพ้อง --- Has 6 Synonyms
---Basionym: Tillandsia lindeniana Regel.(1869)
---Tillandsia lindenii (Regel) Regel.(1970)
---Tillandsia umbellata André.(1886)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:77177396-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Air Plant, Pink Quill, Blue-flowerered torch, Tillandsia
ชื่ออื่น---ทิลแลนเซีย ;[FRENCH: Torche à fleur bleue.];[ITALIAN: Tillandsia.];[SWEDISH : Väktaren i tornet (Svenska).]
ชื่อวงศ์---BROMELIACEAE
EPPO Code---TLDLI (Preferred name: Wallisia lindeniana.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---เอกวาดอร์ เปรู
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล'Tillandsia' คือชื่อที่ Carl Linnaeus ตั้งในปี 1738 เพื่อเป็นเกียรติแก่แพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวฟินแลนด์ Elias Tillandz (เดิมคือ Tillander) (1640-1693) ; ชื่อสายพันธุ์ 'lindeniana' มาจากผู้ค้นพบคือJean Jules Linden (1817–1898) นักพฤกษศาสตร์และนักสะสมพืชชาวเบลเยียม  
Wallisia lindeniana เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัว วงศ์สับปะรดสี (Bromeliaceae) สกุล Wallisia ได้รับการอธิบายครั้งแรกโดย Eduard August von Regel (1815–1892) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Charles Jacques Edouard Morren (1833 –1886) ศาสตราจารย์นักพฤกษศาสตร์ชาวเบลเยียม ในปี พ.ศ.2413
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเอกวาดอร์และเปรู เติบโตในป่าฝนบนลำต้นของต้นไม้โพรงไม้หรือแม้แต่หินและดินทราย
ลักษณะ เป็นสายพันธุ์ epiphytic ขนาดกลางที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว มีรูปแบบและรูปทรงที่สะดุดตา Stemless ดอกกุหลาบ(Rosette) หลวมด้วยใบสีเข้มโค้ง ประมาณ 30 ถึง 50 ซม.กว้างและสูงถึง 40 ซม. ใบ:รูปสามเหลี่ยมแคบยาวไม่เกิน 40 ซม. ปลายใบเรียวยาวกว้างประมาณ 1.5 ซม. ที่ฐานสีเขียวเข้มมีแถบสีแดงหรือน้ำตาลเด่นกว่าที่ด้านบนที่ฐานของแต่ละใบ ช่อดอกรูปดอกไม้เป็นขนนกที่มีลักษณะคล้ายใบพายซึ่งอาจมีความยาวถึง 20 ซม. และประกอบด้วยกาบสีชมพูที่หนาแน่นและแบนซึ่งมีดอกขนาดใหญ่สีฟ้าโผล่ออกมา ดอกไม้รูปแพนซี่ตาสีขาว สีม่วงอมน้ำเงินเข้ม มีกลีบดอกสามกลีบซึ่งออกต่อเนื่องกันตามขอบของหนามแหลมระหว่างกาบครั้งละ 1 หรือ 2 อันดอกจะใช้เวลา 1-3 วันและยังคงให้ผลผลิตต่อไปอีก 1-3 เดือน
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---แสงแดดกรองตลอดวันหรือร่มเงาบางส่วน ดินควรมีการระบายน้ำและระบายอากาศได้ดี สามารถใช้ส่วนผสมระหว่างดินปลูกกับวัสดุปลูกกล้วยไม้ได้  pH 5.5 - 7.5  ความชื้นสัมพัทธ์ประมาณ 45% ต้องการอุณหภูมิประมาณ 24°C ในการออกดอก พืชชนิดนี้ส่วนใหญ่เมื่อออกดอกเสร็จแล้วกาบดอกก็จะเริ่มตาย ตามด้วยตัวเต็มวัย และจะสร้าง offsets หรือ 'Pups' หลายครั้งรอบ ๆ ฐานของมันเป็นรุ่นต่อไป สามารถจะแยก 'Pups' ออกจากต้นแม่พันธุ์ได้หากต้องการและปลูกเพื่อหวังว่าจะออกดอกในวันหนึ่งหรือจะปล่อยทิ้งไว้ที่ใดก็ได้ ในเวลานี้จะทำให้เกิดพุ่มไม้ขนาดใหญ่ที่น่าดึงดูดซึ่งอาจมีกาบดอกหลายดอกด้งแสดงในภาพ
การรดน้ำ---พืชชอบอากาศชื้นและชื้นรอบตัว ฉีดน้ำใส่สัปดาห์ละครั้งหรือสัปดาห์ละสองครั้งในช่วงฤดูร้อน สามารถแช่ในน้ำ 5 นาทีสัปดาห์ละครั้ง แต่อย่าลืมปล่อยให้น้ำทั้งหมดระบายออก อย่าแช่โคนต้นเพราะอาจทำให้ก้านดอกเน่าได้ ใช้น้ำฝนหรือน้ำประปากรองเพื่อพ่นโบรมีเลียด น้ำอ่อนมีเกลือมากเกินไปและน้ำประปาบางชนิดมีคลอรีนและฟลูออไรด์ที่สามารถ  ทิ้งคราบน้ำไว้บนใบไม้ได้
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง นอกจากกำจัดใบที่เสียหายหรือตายออก
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ย Bromeliad (17-8-22) เดือนละสองครั้งในฤดูร้อนและใช้เดือนละหนึ่งครั้งในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาแมลงหรือโรคร้ายแรง ดูเพลี้ยอ่อน เพลี้ยไฟ และ Scales การระบาดของเพลี้ยแป้งก็เป็นปัญหาที่พบบ่อยเช่นกัน/ โรครากเน่าหรือโคนเน่าอาจเกิดขึ้นได้หากดินชื้นเกินไป
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ใบใช้ปรุงรสเนื้อสัตว์และอาหารอื่น ๆ ในอาหารแคริบเบียนละตินอเมริกาและเอเชีย มักจะถูกเพิ่มลงใน chutneys ซึ่งเป็นซอสที่มีผลไม้หรือผักที่รับประทานกับอาหารอื่น ๆ
-ใช้ปลูกประดับ สายพันธุ์นี้เติบโตเร็วกว่าในกระถางซึ่งแตกต่างจากTillandsiaส่วนใหญ่ที่ชอบติดบนไม้หรือปลูกรากเปล่า
ระยะออกดอก---เดือนกุมภาพันธ์-เดือนมีนาคม
ขยายพันธุ์---เมล๋ด แยกหน่อ

สกุลดราซีนา/Dracaena Vand. ex L.

วงศ์--ASPARAGACEAE

ชื่อสกุล Dracaena มาจากภาษากรีกว่า drakiana หมายถึง มังกรเพศเมีย ซึ่งสื่อถึงลักษณะพิเศษของ Dracaena draco ที่มีน้ำยางสีแดงภายในลำต้น ไม้สกุลนี้เป็นไม้พุ่มมีอายุอยู่ได้หลายปี เมื่อยังเล็กต้องการแสงแดดรำไรถึงครึ่งวัน โตเต็มที่สามารถปลูกกลางแดดเต็มวัน ลักษณะทั่วไปลำต้นกลมโตเต็มที่มีเนื้อไม้ใบรูปใบหอกปลายใบเรียวแหลมดอกสีขาวหรือเหลืองนวล มีกลิ่นหอมตอนกลางคืน ผลกลมสีส้มภายในมีเมล็ด1-3เมล็ดชนิด พันธุ์ ที่นิยมปลูกเป็นไม้ประดับที่นิยมปลูกกัน ดังต่อไปนี้

วาสนา/Dracaena fragrans

(Dra-SEE-nuh FRAY-granz)

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Dracaena fragrans (L.) Ker Gawl. (1808)
ชื่อพ้อง---Has 27 synonyms.   
---Basionym: Aletris fragrans L. (1862)
---Cordyline fragrans (L.) Planch. (1850)
---Dracaena deremensis Engl.(1902)
---Sansevieria fragrans (L.) Jacq. (1803)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:534207-1#synonyms
ชื่อสามัญ--Fragrant Dracaena, Dracaena, Cornstalk Dracaena, Striped dracaena, Sweet-scented dracaena, Compact dracaena, Corn plant.
ชื่ออื่น---วาสนา, ประเดหวี ;[CAMEROON: Ikoko.];[CHINESE: Xiang long xue shu.];[CUBA: Dracena fragante, Falso ilang, Ilang-Ilang, Mártir del japón.];[DOMINICAN: Coco macaco, Palmita, Palmito.];[FINLAND: Tuoksutraakkipuu.];[FRENCH: Dracaena commun, Dragonnier d'Afrique tropicale, Dracaena à feuilles marginées de blanc, Dragonnier parfumé.];[GERMAN: Drachenbäume, Weißbunter Drachenbaum.];[JAPANESE: Dorasena deremenshisu, Shiroshima sennen boku.];[LESSER ANTILLES: Dracene, Sanddragon.];[MALAYSIA: Corn Palm (Eng).];[MOZAMBIQUE: Forest dracaena (Eng).];[NIGERIA: Ogihu, Olu-olu.];[PORTUGUESE: Coqueiro-de-vênus, Dracen, Pau-d'água.];[PUERTO RICO: Cocomacaco, Dracena, Drecina.];[SPANISH: Arbol de la felicidad, Dracaena, Palo de Brasil, Palos de la felicidad, Palmillo, Palo de agua, Parey, Tronco de Brasil.];[SRI LANKA: Bothal gas (meaning "bottle tree").];[SWEDISH: Doftdracena.];[THAI: Wassana, Pra dhe wi.];[VIETNAM: Thiết mộc lan, Phát lộc, Phát tài hoặc, Phất dụ thơm.].
ชื่อวงศ์--ASPARAGACEAE
EPPO Code---DRNDE (Preferred name: Dracaena fragrans.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์--- แองโกลา เบนิน แคเมอรูน คองโก ไอวอรี่โคสต์ เอธิโอเปีย กาบอง แกมเบีย กานา กินี อิเควทอเรียลกินี เคนยา มาลาวี โมซัมบิก ซูดาน แทนซาเนีย ยูกันดา แซมเบีย และซิมบับเว
นิรุกติศาสตร์---ชื่อของสกุล 'Dracaena' มาจากภาษากรีก "drakàina" ซึ่งเป็นของมังกรเพศเมีย ; ชื่อสายพันธุ์ 'fragrans' หมายถึงดอกไม้ที่มีกลิ่นหอม
Dracaena fragrans เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัวหน่อไม้ฝรั่ง (Asparagaceae) ตอนแรกถูกวางไว้ใน สกุล Aloe ก่อนที่จะถูกย้ายไปยัง Pleomele, Sansevieria, Cordyline, Draco ก่อนที่จะพบว่ามันอยู่ใน สกุล Dracaena ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย John Bellenden Ker Gawler (1764–1842) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ ในปี พ.ศ.2351

ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมืองทั่วทวีปแอฟริกาเขตร้อน จากซูดานใต้ไปยังประเทศโมซัมบิกตะวันตก โกตดิวัวและทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปยังแองโกลา (เบนิน แคเมอรูน คองโก ไอวอรี่โคสต์ เอธิโอเปีย กาบอง แกมเบีย กานา กินี อิเควทอเรียลกินี เคนยา มาลาวี โมซัมบิก ซูดาน แทนซาเนีย ยูกันดา แซมเบีย และซิมบับเว) เติบโตในภูมิภาคในป่าที่ราบลุ่มที่แห้งแล้ง ที่ระดับความสูง 600–2,250 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มอายุหลายปี ที่มีลำต้นส่วนใหญ่เป็นไม้เนื้ออ่อน ซึ่งอาจตั้งตรงหรือแตกกิ่งก้านสาขา สูงประมาณ 5-6 (15) เมตร เห็นข้อปล้องชัดเจนจากแผลที่เกิดจากใบแห้งร่วง ใบมีขนาดกว้างประมาณ 6-8 ซม.ยาว 30-70 ซม.ใบสีเขียวเป็นมัน ดอกออกเป็นช่อยาวได้ถึง 60 ซม.ดอกไม้แต่ละดอกขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 2.5 ซม. กลีบนอกสีน้ำตาลเรื่อ กลีบในสีขาว ดอกวาสนาจะออกเป็นช่อ เวลากลางคืนจะบานทั้งช่อ และส่งกลิ่นที่หอมมาก กลิ่นจะหอมตลบอบอวลหลัง 2 ทุ่มถึงตี 4 ใช้เวลาบานหมดต้น 8-10 วัน ผลมีเนื้อสีแดงอมส้มเส้นผ่านศูนย์กลาง 1-2 ซม.มีเมล็ดหลายเมล็ด
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งที่เหมาะสม สว่างแต่มีร่มเงาจากแสงแดดโดยตรง แต่ให้ความสำคัญ กับความทนทาน ต่อสภาพแวดล้อมในร่มที่หลากหลาย ตั้งแต่แสงเต็มที่ไปจนถึงแสงน้อย ความชื้นในอากาศเฉลี่ย 40-50% และอุณหภูมิระหว่าง 15°C – 24°C ชอบดินที่ร่วนซุยอุดมด้วยอินทรีย์วัตถุมากมายความชื้นสม่ำเสมอ และระบายน้ำได้ดี มีความอดทนต่อการถูกทอดทิ้ง (เช่นระดับแสงน้อยและขาดน้ำ)
การรดน้ำ---ให้น้ำเมื่อผิวดินด้านบน 1"-2" แห้งบางส่วน จะช่วยหลีกเลี่ยงปัญหาส่วนใหญ่เกี่ยวกับความชื้นในดิน การรดน้ำตามกำหนดเวลาที่แน่นอนเป็นหนึ่งในข้อผิดพลาดทั่วไปที่ควรหลีกเลี่ยง ควรตรวจสอบว่าดินแห้งหรือชื้นเพียงใดก่อนเป็นความคิดที่ดีเสมอ
-พ่นหมอกสัปดาห์ละครั้งเพื่อสุขภาพที่ดี
-เช็ดใบด้วยผ้าหมาด สัปดาห์ละครั้ง เพื่อล้างใบ ความชื้นช่วยให้ใบไม้ชุ่มชื้นและในขณะเดียวกันก็ทำความสะอาดจากฝุ่น
การตัดแต่งกิ่ง---จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องตัดแต่งเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตหรือลักษณะเป็นพุ่ม ให้ตัดแต่งกิ่งในฤดูใบไม้ผลิ หากพืชเริ่มสูงเกินไป สามารถตัดแต่งให้กลับเป็นขนาดที่ต้องการได้
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยน้ำสูตรสมดุลทุกสามสัปดาห์ งดใส่ปุ๋ยในช่วงพักตัว (ฤดูหนาว) ใบเหลืองหรือปลายใบสีน้ำตาลอาจเกิดจากการใส่ปุ๋ยมากเกินไป อาการเหล่านี้มักถูกเข้าใจผิดว่าเป็นปัญหาเกี่ยวกับน้ำ
ศัตรูพืช/โรคพืช---ทนทานต่อแมลงศัตรูพืชในกระถางส่วนใหญ่/ Pythium หรือราน้ำทำให้รากตาย ใบเหลือง และเหี่ยวแห้ง เชื้อรานี้โจมตีระบบราก ดังนั้นมันจะเริ่มเหี่ยวเฉาแม้จะรดน้ำปกติ ทำลายใบและลำต้นที่เป็นโรคใช้สเปรย์ฆ่าเชื้อราเพื่อกำจัดเชื้อราที่เหลืออยู่
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นิยมปลูกเป็นไม้มงคลในบ้าน ในฐานะต้นไม้กระถางในร่ม พันธุ์ที่ปลูกมากที่สุดคือ:
- 'Massangeana' มีลักษณะเป็นวงกว้างสีเหลืองตรงกลาง มีแถบสีเขียวเทาบางๆ ที่ด้านข้าง
- 'Lindenii' มีแถบสีขาวครีมที่ขอบใบ
- 'Victoriae' มีแถบสีเงินตรงกลางและขอบใบสีเหลืองซีด
พืชชนิดนี้สามารถปลูกได้ในมุมที่ร่ม ห้องสว่าง หรือสำนักงานที่มีแต่หลอดไฟนีออน
-อื่น ๆ  เป็นพืชที่ใช้ในการศึกษาอากาศบริสุทธิ์ของ NASA ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าสามารถกำจัดสารปนเปื้อนภายในอาคารเช่น โทลูอีนและไซลีน (toluene and xylene.) และกำจัดสารพิษจำนวนมากออกจากสิ่งแวดล้อมได้  
พิธีกรรม/ความเชื่อ---พันธุ์ไม้ชนิดนี้ไม่มีกำหนดเวลาออกดอกที่แน่นอนถือเป็นต้นไม้เสี่ยง ทายทั้งคนไทยคนจีน มีคติเชื่อกันว่า ใครปลูกได้เจริญงอกงาม ก็จะมีความเจริญรุ่งเรืองเหมือนต้นวาสนาที่ปลูกไว้  และถ้าใครปลูกต้นวาสนาให้ออกดอกได้ จะร่ำรวยระดับมหาเศรษฐีทีเดียว
-ชาว Chagga ในแทนซาเนีย เรียกต่นไม้นี้กันว่า "Masale" ซึ่งถือว่าเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์
ภัยคุกคาม---เนื่องจากสายพันธุ์นี้มีการกระจายพันธุ์ที่กว้างมาก มีประชากรจำนวนมาก ปัจจุบันไม่พบภัยคุกคามที่สำคัญใดๆ และไม่มีการระบุถึงภัยคุกคามที่สำคัญในอนาคต สายพันธุ์นี้จึงได้รับการประเมินล่าสุดใน IUCN Red List ประเภท 'กังวลน้อยที่สุด'
สถานะการอนุรักษ์---LC - Least Concern - National - IUCN Red List of Threatened Species.(2019)
ระยะออกดอก---ธันวาคม
การขยายพันธุ์---เมล็ด ตอนกิ่ง ปักชำ (ด้วยวิธีตัดลำต้นเป็นข้อ ๆยาว 10–20 ซม. นำไปวางไว้ในก้อนสำลีแช่น้ำ ประมาณ 1 เดือนต้นใหม่จะแตกออกมาตามตาที่ข้อต้น)

วาสนาอธิษฐาน/Dracaena fragrans ' Massangeana'

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Dracaena fragrans ‘Massangeana’
ชื่อพ้อง---No synonyms are recorded for this name.
ชื่อสามัญ---Corn Plant Dracaena, Fragrant Dracaena, Cornstalk Dracaena
ชื่ออื่น---วาสนาอธิษฐาน,  มังกรหยก ;[CHINESE: Hua ye qian nian mu.];[SWEDISH: Doftdracena.];[THAI: Wassana athithan, mangon yok.].
ชื่อวงศ์--ASPARAGACEAE
EPPO Code---DRNDE (Preferred name: Dracaena fragrans.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์---เขตร้อนของทวีปแอฟริกาตั้งแต่ซูดานไปจนถึง โมซัมบิก
นิรุกติศาสตร์---ชื่อของสกุล 'Dracaena' มาจากภาษากรีก "drakàina" ซึ่งเป็นของมังกรเพศเมีย ; ชื่อสายพันธุ์ 'fragrans' หมายถึงดอกไม้ที่มีกลิ่นหอม
Dracaena fragrans ‘Massangeana’ เป็นความหลากหลาย (Varieties) ของ Dracaena fragrans สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์หน่อไม้ฝรั่ง (Asparagaceae)
ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมืองทั่วทวีปแอฟริกาเขตร้อน จากซูดานใต้ไปยังประเทศโมซัมบิกตะวันตก โกตดิวัวและทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปยังแองโกลา (เบนิน แคเมอรูน คองโก ไอวอรี่โคสต์ เอธิโอเปีย กาบอง แกมเบีย กานา กินี อิเควทอเรียลกินี เคนยา มาลาวี โมซัมบิก ซูดาน แทนซาเนีย ยูกันดา แซมเบีย และซิมบับเว) เติบโตในภูมิภาคในป่าที่ราบลุ่มที่แห้งแล้ง ที่ระดับความสูง 600–2,250 เมตร
ลักษณะ คล้ายกับวาสนาเป็นไม้ต้นหรือไม้พุ่ม อายุหลายปี สูง 5-10 เมตร ลำต้นทรงกระบอก ตั้งตรง ข้อปล้องถี่ เมื่อมีอายุมากขึ้นผิวเปลือกจะมีสีน้ำตาลอ่อน แผ่นใบกว้างประมาณ 10 ซม.ยาวถึง 1 เมตร มีลายด่างเป็นริ้วสีเขียวอมเหลืองที่กึ่งกลางใบ ต้นนี้บางทีเรียกกันว่าวาสนาเรือนใน ดอกเป็นช่อ ออกตามซอกใบใกล้ปลายยอด ดอกสีขาวหรือดอกชมพู กลีบดอกโคนเชื่อมติดกันเป็นหลอดยาว ปลายแยกเป็น 6 แฉก ดอกย่อยมีจำนวนมาก มีเกสรเพศผู้ 6 เกสร เกสรเพศเมีย 1 เกสร ดอกมีกลิ่นหอม กลิ่นแรงในช่วงกลางคืน
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดแบบรำไรไปจนถึงแดดจัด ต้องการน้ำและแสงมาก เจริญเติบโตได้ดีในดินร่วนปนทรายที่อุดมสมบูรณ์ระบายน้ำได้ดี สามารถปรับตัวให้เข้าได้กับดินทุกประเภท  
การรดน้ำ---ให้น้ำเมื่อผิวดินด้านบน 1"-2" แห้งบางส่วน จะช่วยหลีกเลี่ยงปัญหาส่วนใหญ่เกี่ยวกับความชื้นในดิน การรดน้ำตามกำหนดเวลาที่แน่นอนเป็นหนึ่งในข้อผิดพลาดทั่วไปที่ควรหลีกเลี่ยง ควรตรวจสอบว่าดินแห้งหรือชื้นเพียงใดก่อนเป็นความคิดที่ดีเสมอ
-พ่นหมอกสัปดาห์ละครั้งเพื่อสุขภาพที่ดี
-เช็ดใบด้วยผ้าหมาด สัปดาห์ละครั้ง เพื่อล้างใบ ความชื้นช่วยให้ใบไม้ชุ่มชื้นและในขณะเดียวกันก็ทำความสะอาดจากฝุ่น
การตัดแต่งกิ่ง---จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องตัดแต่งเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตหรือลักษณะเป็นพุ่ม ให้ตัดแต่งกิ่งในฤดูใบไม้ผลิ หากพืชเริ่มสูงเกินไป สามารถตัดแต่งให้กลับเป็นขนาดที่ต้องการได้
การใส่ปุ๋ย---ควรให้ปุ๋ยพืชที่ละลายน้ำได้สูตร 5-10-5 หรือ 20-20-20 ทุกเดือนในช่วงฤดูปลูก เพื่อประหยัดเวลาและหลีกเลี่ยงการให้อาหารพืชทุกเดือนให้ใช้ปุ๋ยที่ปล่อยช้า เช่นออสโมโค้ท 3 เดือนหรือ 6 เดือนปุ๋ยเหล่านี้จะปล่อยสารอาหารทุกครั้งที่รดน้ำต้นไม้
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไวต่อตะกรัน เพลี้ยแป้ง และเพลี้ยไฟ ซึ่งเป็นศัตรูพืชทั่วไปของ Dracaena ทุกชนิด/ทนต่อโรคส่วนใหญ่ ใบไม้ที่มีสีน้ำตาลอาจเป็นสัญญาณของแสงแดดมากเกินไป ใบไม้สีเหลืองอาจหมายถึงน้ำมากเกินไปหรือแสงสว่างน้อยเกินไป  
ใช้ประโยชน์---นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ เป็นไม้มงคลในที่ร่ม
-อื่น ๆเป็นพืชที่ใช้ในการศึกษาอากาศบริสุทธิ์ของ NASA ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าสามารถกำจัดสารพิษจำนวนมากออกจากสิ่งแวดล้อมได้  
พิธีกรรม/ความเชื่อ---พันธุ์ไม้ชนิดนี้ไม่มีกำหนดเวลาออกดอกที่แน่นอนถือเป็นต้นไม้เสี่ยง ทายทั้งคนไทยคนจีน มีคติเชื่อกันว่า ใครปลูกได้เจริญงอกงาม ก็จะมีความเจริญรุ่งเรืองเหมือนต้นวาสนาที่ปลูกไว้  และถ้าใครปลูกต้นวาสนาให้ออกดอกได้จะร่ำรวยระดับมหาเศรษฐีทีเดียว
ได้รับรางวัล---AGM (Award of Garden Merit) จาก RHS (Royal Horticultural Society)
ระยะออกดอก---พฤศจิกายน-มกราคม
การขยายพันธุ์---ปักชำยอด หรือลำต้น

สายสะพายจอมพล/Dracaena fragrans 'Victoriae'

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Dracaena fragrans 'Victoriae'
ชื่อพ้อง---No synonyms are recorded for this name.
ชื่อสามัญ---Fragrant Dracaena, Cornstalk Dracaena
ชื่ออื่น---สายสะพายจอมพล, ควีนวิกตอเรีย, โรจน์ทะนง ;[THAI: Sai saphai chomphon, Queen Victoria, Roj tha nong.].
ชื่อวงศ์--ASPARAGACEAE
EPPO Code---DRNDE (Preferred name: Dracaena fragrans.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์---เขตร้อนของทวีปแอฟริกาตั้งแต่ซูดานไปจนถึง โมซัมบิก
นิรุกติศาสตร์---ชื่อของสกุล 'Dracaena' มาจากภาษากรีก "drakàina" ซึ่งเป็นของมังกรเพศเมีย ; ชื่อสายพันธุ์ 'fragrans' หมายถึงดอกไม้ที่มีกลิ่นหอม
Dracaena fragrans 'Victoriae' เป็นความหลากหลาย (Varieties) ของ Dracaena fragrans สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์หน่อไม้ฝรั่ง (Asparagaceae) ด้วยเหตุนี้จึงมีชื่อทางวิทยาศาสตร์เต็มว่า Dracaena fragrans 'Victoriae'
ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมืองทั่วทวีปแอฟริกาเขตร้อน จากซูดานใต้ไปยังประเทศโมซัมบิกตะวันตก โกตดิวัวและทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปยังแองโกลา (เบนิน แคเมอรูน คองโก ไอวอรี่โคสต์ เอธิโอเปีย กาบอง แกมเบีย กานา กินี อิเควทอเรียลกินี เคนยา มาลาวี โมซัมบิก ซูดาน แทนซาเนีย ยูกันดา แซมเบีย และซิมบับเว) เติบโตในภูมิภาคในป่าที่ราบลุ่มที่แห้งแล้ง ที่ระดับความสูง 600–2,250 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้ต้นหรือไม้พุ่ม อายุหลายปี สูง 5-10 เมตร ลำต้นทรงกระบอก ตั้งตรง ข้อปล้องถี่ เมื่อมีอายุมากขึ้นผิวเปลือกจะมีสีน้ำตาลอ่อน แผ่นใบกว้างประมาณ 10 ซม.ยาวถึง 1 เมตร ขอบใบเป็นลอน มีแถบด่างพาดเป็นริ้วสีเขียวอ่อนสลับเหลืองอ่อนหรือขาวครีม ดูสวยงามมาก ไม่แตกแขนงกิ่ง
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดแบบรำไร ไม่ควรปลูกกลางแจ้ง จะทำให้ใบไหม้ พยายามหาตำแหน่งที่มีการกรองแสง แสงที่น้อยเกินไปจะส่งผลให้ใบไม้สูญเสียลวดลาย ชอบดินร่วนปนทรายที่อุดมสมบูรณ์และระบายน้ำได้ดี ความชื้นประมาณ 40%  
การรดน้ำ---ใช้น้ำที่ไม่มีฟลูออไรด์เนื่องจากไวต่อฟลูออไรด์ ให้น้ำเมื่อผิวดินด้านบน 1"-2" แห้งบางส่วน จะช่วยหลีกเลี่ยงปัญหาส่วนใหญ่เกี่ยวกับความชื้นในดิน การรดน้ำตามกำหนดเวลาที่แน่นอนเป็นหนึ่งในข้อผิดพลาดทั่วไปที่ควรหลีกเลี่ยง ควรตรวจสอบว่าดินแห้งหรือชื้นเพียงใดก่อนเป็นความคิดที่ดีเสมอ
-พ่นหมอกสัปดาห์ละครั้งเพื่อสุขภาพที่ดี
-เช็ดใบด้วยผ้าหมาด สัปดาห์ละครั้ง เพื่อล้างใบ ความชื้นช่วยให้ใบไม้ชุ่มชื้นและในขณะเดียวกันก็ทำความสะอาดจากฝุ่น
การตัดแต่งกิ่ง---จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องตัดแต่งเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตหรือลักษณะเป็นพุ่ม ให้ตัดแต่งกิ่งในฤดูใบไม้ผลิ หากพืชเริ่มสูงเกินไป สามารถตัดแต่งให้กลับเป็นขนาดที่ต้องการได้
การใส่ปุ๋ย---ให้ปุ๋ยพืชที่ละลายน้ำได้สูตร 5-10-5 หรือ 20-20-20 ทุกเดือนในช่วงฤดูปลูก หรือใช้ปุ๋ยที่ปล่อยช้า เช่นออสโมโค้ท 3 เดือนหรือ 6 เดือน ใช้อาหารเสริมแคลเซียม (แคลเซียมที่มีคีเลตหรือแม้แต่ยิปซัม) เพื่อป้องกันไม่ให้ปลายใบไหม้
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไวต่อตะกรัน เพลี้ยแป้ง และเพลี้ยไฟ ซึ่งเป็นศัตรูพืชทั่วไปของ Dracaena ทุกชนิด/ทนต่อโรคส่วนใหญ่ ใบไม้ที่มีสีน้ำตาลอาจเป็นสัญญาณของแสงแดดมากเกินไป ใบไม้สีเหลืองอาจหมายถึงน้ำมากเกินไปหรือแสงสว่างน้อยเกินไป
ใช้ประโยชน์---นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ เป็นไม้มงคล  เป็นไม้ประดับภายใน ถือเป็นต้นที่สวยที่สุดในชนิดนี้
-อื่น ๆเป็นพืชที่ใช้ในการศึกษาอากาศบริสุทธิ์ของ NASA ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าสามารถกำจัดสารพิษจำนวนมากออกจากสิ่งแวดล้อมได้
พิธีกรรม/ความเชื่อ---พันธุ์ไม้ชนิดนี้ไม่มีกำหนดเวลาออกดอกที่แน่นอนถือเป็นต้นไม้เสี่ยง ทายทั้งคนไทยคนจีน มีคติเชื่อกันว่า ใครปลูกได้เจริญงอกงาม ก็จะมีความเจริญรุ่งเรืองเหมือนต้นวาสนาที่ปลูกไว้  และถ้าใครปลูกต้นวาสนาให้ออกดอกได้จะร่ำรวยระดับมหาเศรษฐีทีเดียว
ระยะออกดอก---พฤศจิกายน-มกราคม
การขยายพันธุ์---ปักชำยอด หรือลำต้น

วาสนาเขาแกะ/Dracaena ‘Dragon Series’

Dragon Series Dracaena ทั้งหมด ของพันธุ์เหล่านี้ ได้รับการอบรมคัดเลือกและผลิต ในประเทศเนเธอร์แลนด์ โดย Dracaenakwekerij Dragon Series Dracaena ภายใต้ชื่อ 'De Plaats' BV แม้ว่าจะมีตราสินค้าภายใต้ชื่อ Dragontree แต่คุณมักจะเห็นพวกเขาขายในชื่อ Dragon Series หรือเป็นพันธุ์ที่มีชื่อเป็นรายบุคคล พันธุ์ทั้งหมดได้รับการคุ้มครองสิทธิบัตรพืช ดังนั้นจึงไม่อนุญาตให้ขยายพันธุ์เพื่อใช้ในเชิงพาณิชย์เว้นแต่คุณจะได้รับใบอนุญาต
Lemon Surprise เป็นหนึ่งในพันธุ์ที่แพร่หลายมากที่สุดในตลาดและมีนิสัยการเติบโตที่แตกต่างกัน พืชมีขอบสีมะนาวขนาดใหญ่ตามขอบใบ สีจะแปรผันเล็กน้อยขึ้นอยู่กับปริมาณแสงที่พืชได้รับส่วนด้านในของใบเป็นสีเขียวอมเทามีเส้นสีขาวเล็กน้อยระหว่างนั้นกับขอบสีเขียวมะนาว

วาสนาราชินี/Dracaena goldieana

Picture: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Dracaena_goldieana
ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Dracaena goldieana Bullen ex Mast. & T Moore.(1872)
ชื่อพ้อง ---Has 2 Synonyms   
---Draco goldieana (Bullen ex Mast. & T.Moore) Kuntze. (1891).
---Pleomele goldieana (Bullen ex Mast. & T.Moore) N.E.Br. (1914).
---See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:534219-1#synonyms
ชื่อสามัญ----Queen of Dracaena
ชื่ออื่น---วาสนาราชินี ;[CHINESE: Hu ban qian nian mu.];[FRENCH: Dracaena de Malaisie à feuilles marbrées.];[RUSSIAN: Dracaena goldicana.];[SPANISH: Dracena de Nigeria.]
ชื่อวงศ์--ASPARAGACEAE
EPPO Code---DRNSS (Preferred name: Dracaena sp.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์---เขตร้อนของทวีปแอฟริกาตั้งแต่ซูดานไปจนถึง โมซัมบิก
Dracaena goldieana เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัวหน่อไม้ฝรั่ง (Asparagaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Robert Bullen (1868 – 1892) ภัณฑารักษ์ของสวนพฤกษศาสตร์กลาสโกว์จากอดีต Maxwell Tylden Masters (1833–1907) นักพฤกษศาสตร์และนักอนุกรมวิธานชาวอังกฤษและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Thomas Moore (1821–1887) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ ในปี พ.ศ.2415
ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมืองทวีปแอฟริกาเขตร้อน จากซูดานใต้ไปยังประเทศโมซัมบิกตะวันตก เติบโตในภูมิภาคในป่าที่ราบลุ่มที่แห้งแล้ง ที่ระดับความสูง 600–2,250 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มที่มีลำต้นส่วนใหญ่เป็นไม้ล้มลุกหรือเป็นไม้เนื้ออ่อน ซึ่งอาจตั้งตรงหรือแตกกิ่งก้านสาขาสูง 60 ซม. ทรงใบใหญ่เป็นลักษณะพิเศษ ใบรูปไข่ปลายแหลม ออกสลับรอบลำต้น สีเขียวอมเหลืองอ่อน มีลายแต้มสีเขียวอมเทาสลับสีเขียวเข้มในแนวขวาง ใต้ใบสีม่วงแดง
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดแบบรำไร เจริญเติบโตได้ดีในดินร่วนปนทรายที่อุดมสมบูรณ์ระบายน้ำได้ดี สามารถปรับตัวให้เข้าได้กับดินทุกประเภท  อัตราการเริญเติบโต ช้า
การรดน้ำ---รดน้ำทุก 2-4 สัปดาห์ ขึ้นอยู่กับระดับความชื้นของดิน ไวต่อการรดน้ำมากเกินไป
-พ่นหมอกสัปดาห์ละครั้งเพื่อสุขภาพที่ดี
-เช็ดใบด้วยผ้าหมาด สัปดาห์ละครั้ง เพื่อล้างใบ ความชื้นช่วยให้ใบไม้ชุ่มชื้นและในขณะเดียวกันก็ทำความสะอาดจากฝุ่น
การตัดแต่งกิ่ง---จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องตัดแต่งเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตหรือลักษณะเป็นพุ่ม ให้ตัดแต่งกิ่งในฤดูใบไม้ผลิ หากพืชเริ่มสูงเกินไป สามารถตัดแต่งให้กลับเป็นขนาดที่ต้องการได้
การใส่ปุ๋ย---ควรให้ปุ๋ยพืชที่ละลายน้ำได้สูตร 5-10-5 หรือ 20-20-20 ทุกๆ 6-8 สัปดาห์ หรือใช้ปุ๋ยที่ปล่อยช้า เช่นออสโมโค้ท 3 เดือนหรือ 6 เดือนปุ๋ยเหล่านี้จะปล่อยสารอาหารทุกครั้งที่รดน้ำต้นไม้
ศัตรูพืช/โรคพืช---ทนทานต่อแมลงศัตรูพืชในกระถางส่วนใหญ่ ระวัง เพลี้ยแป้งและไรเดอร์/ Pythium หรือราน้ำทำให้รากตาย ใบเหลือง และเหี่ยวแห้ง เชื้อรานี้โจมตีระบบราก ดังนั้นมันจะเริ่มเหี่ยวเฉาแม้จะรดน้ำปกติ ทำลายใบและลำต้นที่เป็นโรคใช้สเปรย์ฆ่าเชื้อราเพื่อกำจัดเชื้อราที่เหลืออยู่
ใช้ประโยชน์---นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ เป็นไม้มงคล  เป็นไม้ประดับภายใน ถือเป็นต้นที่สวยที่สุดในชนิดนี้
-อื่น ๆเป็นพืชที่ใช้ในการศึกษาอากาศบริสุทธิ์ของ NASA ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าสามารถกำจัดสารพิษจำนวนมากออกจากสิ่งแวดล้อมได้
พิธีกรรม/ความเชื่อ---เชื่อกันว่า ใครปลูกได้เจริญงอกงาม ก็จะมีความเจริญรุ่งเรืองเหมือนต้นวาสนาที่ปลูกไว้
การขยายพันธุ์---ปักชำยอด หรือลำต้น ขยายพันธุ์ยาก

หวายเขียว/Dracaena reflexa

ชื่อวิทยาศาสตร์---Dracaena reflexa Lam.(1786)
ชื่อพ้อง ---Has 5 Synonyms
---As basionym: Cordyline reflexa (Lam.) Endl.(1842)
---Draco reflexa (Lam.) Kuntze. (1891)
---Pleomele reflexa (Lam.) N.E.Br.(1914)
---More. See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:534338-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Song of India, Malaisian dracaena.
ชื่ออื่น---หวายเขียว, ซองออฟอินเดีย; [FRENCH: Bois de chandelle.];[INDONESIA: Nyanyian dari India.];[RUSSIAN: Dratsena otognutaia.]
ชื่อวงศ์---ASPARAGACEAE
EPPO Code---DCLRE (Preferred name: Dracaena reflexa.)
ถิ่นกำเนิด---มาดากัสการ์ มอริเชียส
เขตกระจายพันธุ์---โมซัมบิก มาดากัสการ์ มอริเชียส และเกาะใกล้เคียงอื่น ๆ ของ มหาสมุทรอินเดีย
นิรุกติศาสตร์--- ชื่อสายพันธุ์ reflexaจากคำภาษาละติน 'reflexus'= ดัดหลัง
Dracaena reflexa เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัวหน่อไม้ฝรั่ง (Asparagaceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Jean-Baptiste Lamarck (1744–1829) นักพฤกษศาสตร์ และนักสัตววิทยาชาวฝรั่งเศส ในปี พ.ศ.2329
Accepted Infraspecifics
Includes 13 Accepted Infraspecifics พันธุ์ต่างๆ (Varieties) ณ เดือนพฤศจิกายน 2017 จากรายการตรวจ สอบโลกของครอบครัวพืช (The World Checklist of Selected Plant Families) ที่เลือกยอมรับพันธุ์ต่อไปนี้ซึ่งอธิบายมากที่สุดจากมาดากัสการ์ :
- Dracaena reflexa var. angustifolia Baker –  หมู่เกาะในมหาสมุทรอินเดียตะวันตก
- Dracaena reflexa var. bakeri (Scott Elliot) H.Perrier – ตะวันออกเฉียงใต้ของมาดากัสการ์
- Dracaena reflexa var. brevituba H.Perrier – มาดากัสการ์ตอนกลาง
- Dracaena reflexa var. condensata H.Perrier –  ตะวันออกเฉียงใต้ของมาดากัสการ์
- Dracaena reflexa var. lanceolata H.Perrier – มาดากัสการ์
- Dracaena reflexa var. linearifolia Ayres ex Baker – Mascarenes, Madagascar
- Dracaena reflexa var. nervosa H.Perrier – Madagascar
- Dracaena reflexa var. occidentalis H.Perrier – ทิศตะวันตกและทิศตะวันตกเฉียงใต้ของมาดากัสการ์
- Dracaena reflexa var. parvifolia Thouars ex H.Perrier – มาดากัสการ์ตะวันออก
- Dracaena reflexa var. reflexa – โมซัมบิกตะวันออกเฉียงเหนือ, หมู่เกาะในมหาสมุทรอินเดียตะวันตก
- Dracaena reflexa var. salicifolia (Regel) Baker – Madagascar
- Dracaena reflexa var. subcapitata H.Perrier – มาดากัสการ์ตะวันออก
- Dracaena reflexa var. subelliptica H.Perrier – มาดากัสการ์ตะวันออก
ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมืองโมซัมบิก ,มาดากัสการ์ ,มอริเชียสและหมู่เกาะใกล้เคียงอื่น ๆ ในมหาสมุทรอินเดีย
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มสูงได้ถึง 5เมตร แตกกิ่งก้านมาก ลำต้นกลมเล็ก ใบรูปรีปลายใบเรียวแหลม แผ่นใบสีเขียวเข้มเป็นมัน กว้างประมาณ 4-5ซม.ยาว15-20ซม. ช่อดอกออกที่ปลายยอด ดอกมีขนาดเล็ก กระจุก มักมีสีขาวและมีกลิ่นหอมมาก ผลกลมสีแดงอมส้ม
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดโดยตรงหรือกึ่งร่มเงา พืชอาจเติบโตเป็นเกลียวหากได้รับแสงไม่เพียงพอ เมื่อปลูกในที่ร่ม ควรรักษาอุณหภูมิไว้ที่ 18 °C ถึง 25 °C ความชื้นสัมพัทธ์ประมาณ 40% ชอบดินโปร่งและระบายน้ำได้อย่างรวดเร็ว
การรดน้ำ---ทำให้ดินชุ่มชื้นเล็กน้อยในฤดูใบไม้ผลิจนถึงฤดูใบไม้ร่วง แห้งเล็กน้อยในฤดูหนาว อย่าให้ดินขังน้ำ จะทำให้รากเน่าได้  ชอบความชื้นสูง ปลายใบอาจเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลหากความชื้นต่ำเกินไป ให้พ่นหมอกสัปดาห์ละครั้ง
การตัดแต่งกิ่ง---จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องตัดแต่งเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตหรือลักษณะเป็นพุ่ม ให้ตัดแต่งกิ่งในฤดูใบไม้ผลิ หากพืชเริ่มสูงเกินไป สามารถตัดแต่งให้กลับเป็นขนาดที่ต้องการได้
การใส่ปุ๋ย---ทุก 2 สัปดาห์ในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนด้วยปุ๋ยที่ละลายน้ำได้สูตรสมดุล (เช่น 10-10-10) เจือจางครึ่งหนึ่ง งดให้ปุ๋ยในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---โรคใบจุด มีจุดสีน้ำตาลขอบเหลือง สิ่งแรกที่ต้องทำคือทำให้ใบแห้งสนิทและลดความชื้นรอบๆ จากนั้นเอาใบที่เป็นโรคและวัสดุจากพืชที่ตายแล้วที่อาจร่วงอยู่บนดินออก หากโรคยังคงอยู่ ต้องฉีดพ่น น้ำมันสะเดา หรือ ยาฆ่าเชื้อรา ให้กับ พืช
ศัตรูพืช/โรคพืช---โรคใบจุด มีจุดสีน้ำตาลขอบเหลือง สิ่งแรกที่ต้องทำคือทำให้ใบแห้งสนิทและลดความชื้นรอบๆ จากนั้นเอาใบที่เป็นโรคและวัสดุจากพืชที่ตายแล้วที่อาจร่วงอยู่บนดินออก หากโรคยังคงอยู่ ต้องฉีดพ่น น้ำมันสะเดา หรือ ยาฆ่าเชื้อรา ให้กับ พืช
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับปลูกกันอย่างแพร่หลายในฐานะที่เป็นไม้ประดับและไม้กระถาง
- อื่น ๆเป็นหนึ่งในพืชที่ใช้ในการศึกษาเรื่อง Clean Air Study ของ NASAและได้แสดงให้เห็นแล้วว่าช่วยขจัด Formaldehyde ได้ เป็นต้นไม้ที่ใช้ ฟอกอากาศที่มีประสิทธิภาพ และได้รับการกล่าวขานว่า เป็นหนึ่งในพืชที่ดีที่สุดสำหรับการกำจัด Xylene และ Trichloroethylene.   
ได้รับรางวัล---พันธุ์ Dracaena reflexa 'Variegata' ได้รับรางวัล AGM (Award of Garden Merit) จาก RHS (Royal Horticultural Society) 2017
ขยายพันธุ์---ปักชำลำต้น

ซองออฟอินเดีย/Dracaena reflexa 'Song of India'

ชื่อวิทยาศาสตร์---Dracaena reflexa 'Song of India'
ชื่อพ้อง ---Dracaena reflexa variegata  'Song-of-India',
ชื่อสามัญ---Agave reflexa 'Variegata', Song of India, Pleomele
ชื่ออื่น---หวายเขียว, ซองออฟอินเดีย ;[FRENCH : Bois de chandelle.];[INDONESIA: Nyanyian dari India.];[RUSSIAN: Dratsena otognutaia.]
ชื่อวงศ์---ASPARAGACEAE
EPPO Code---DCLRE (Preferred name: Dracaena reflexa.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย ศรีลังกา โมซัมบิก มาดากัสการ์ มอริเชียส
Dracaena reflexa 'Song Of India' เป็นความหลากหลาย (Variety) ของ Dracaena reflexa สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ หน่อไม้ฝรั่ง (Asparagaceae)
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในโมซัมบิก มาดากัสการ์ มอริเชียส และเกาะใกล้เคียงอื่น ๆ ของ มหาสมุทรอินเดีย มีการปลูกในสภาพอากาศเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนทั่วโลก
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มหลายลำต้นตั้งตรง สามารถเติบโตได้สูงถึง 2 - 6 เมตร แผ่นใบหนา ใบด่างเหลืองกลางใบมองเห็นแถบเขียวชัดเจนและที่ปลูกกันมีอีกแบบคือใบมี 3 สี มีแถบเขียวอมเทา กลางใบถัดออกมาเป็นสีเหลืองนวล
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการที่ที่มีแสงแดดตลอดวันและแสงรำไร หรือตำแหน่งที่มีแสงสว่างทางอ้อม ดินโปร่งอุดมด้วยฮิวมัสและดินร่วนและระบายน้ำได้อย่างรวดเร็ว  pH ของดินที่เหมาะสมคือ 6.0-6.5 อุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับการเจริญเติบโตคือ 16 - 26 ℃ ทนความเย็นน้อยกว่าและอาจเสียหายได้ต่ำกว่า 10 ℃ ต้องการการบำรุงรักษาปานกลาง
การรดน้ำ---ปล่อยให้ส่วนบน 50% ของดินแห้งก่อนรดน้ำ ชอบความชื้นสูง ปลายใบอาจเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลหากความชื้นต่ำเกินไป ให้พ่นหมอกหรือสเปรย์น้ำสัปดาห์ละครั้ง
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่ค่อยมีความจำเป็น ใบแก่ที่อยู่ใต้ก้านจะเหี่ยวเฉาโดยธรรมชาติและต้องกำจัดออกให้ทันเวลาเท่านั้น และใบใหม่จะเติบโตอย่างต่อเนื่อง เมื่อต้นสูง สามารถควบคุมความสูงได้โดยการตัดแต่งกิ่งให้กลับเป็นขนาดที่ต้องการได้
การใส่ปุ๋ย---ทุก 2 สัปดาห์ในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนด้วยปุ๋ยที่ละลายน้ำได้สูตรสมดุล (เช่น 10-10-10) เจือจางครึ่งหนึ่ง งดให้ปุ๋ยในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไวต่อเพลี้ยไฟและเพลี้ยแป้ง พืชที่ติดเชื้อ สามารถล้างด้วยน้ำแรงดันสูงหรือเช็ดโดยตรงด้วยสำลีชุบแอลกอฮอล์ ในกรณีที่ติดเชื้อรุนแรง สามารถฉีดพ่นยาฆ่าแมลงที่มีสาร pyrethrins ได้โดยตรง /มีความไวต่อน้ำประปา เมื่อใช้น้ำประปาเป็นเวลานาน อาจมีจุดดำหรือขอบสีเหลืองบนใบ หรืออาจเกิดจากไรเดอร์ ในกรณีที่ติดเชื้อไม่รุนแรง สามารถล้างใบด้วยน้ำซ้ำได้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับปลูกกันอย่างแพร่หลายในฐานะที่เป็นไม้ประดับและไม้กระถาง สามารถปลูกในดินหรือในภาชนะขนาดใหญ่ในที่ร่ม ควรเปลี่ยนดินในกระถาง ทุกสองหรือสามปี
-อื่น ๆในการศึกษาอากาศบริสุทธิ์ของ NASA -Dracaena reflexa 'Song-of-India',ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าสามารถกำจัดสารพิษจำนวนมากออกจากสิ่งแวดล้อมได้
ขยายพันธุ์---ปักชำลำต้น

ซองออฟจาไมก้า/Dracaena reflexa 'Song of Jamaica'

ชื่อวิทยาศาสตร์---Dracaena reflexa 'Song of Jamaica'
ชื่อพ้อง ---Dracaena reflexa variegata 'Song of Jamaica'
ชื่อสามัญ---Song of Jamaica, Pleomele, Dragon Tree Song of Jamaica.
ชื่ออื่น---หวายเขียว, ซองออฟจาไมก้า ;[FRENCH : Bois de chandelle.];[INDONESIA: Nyanyian dari India.];[RUSSIAN: Dratsena otognutaia.]
ชื่อวงศ์---ASPARAGACEAE
EPPO Code---DCLRE (Preferred name: Dracaena reflexa.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อินเดีย ศรีลังกา โมซัมบิก มาดากัสการ์ มอริเชียส และเกาะใกล้เคียงอื่น ๆ ของ มหาสมุทรอินเดีย
Dracaena reflexa 'Song of Jamaica' เป็นความหลากหลาย (Variety) ของ Dracaena reflexa สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ หน่อไม้ฝรั่ง (Asparagaceae)
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในโมซัมบิก มาดากัสการ์ มอริเชียส และเกาะใกล้เคียงอื่น ๆ ของ มหาสมุทรอินเดีย มีการปลูกในสภาพอากาศเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนทั่วโลก
ลักษณะ คล้ายซองออฟอินเดียแต่กลางใบเป็นแถบด่างเหลือง สลับริ้วสีเขียวบ้างเล็กน้อย เป็นไม้พุ่มขนาดกลาง ลำต้นกลม ทรงพุ่มทึบบริเวณยอดกว้างประมาณ 2 เมตร แตกกิ่งตามข้อ แตกหน่อจากโคนต้น กิ่งอ่อนโน้มลงเล็กน้อย เปลือกสีน้ำตาลอมเทา ใบเดี่ยว เรียงเวียนสลับถี่ๆ ที่ปลายกิ่ง ใบรูปใบหอกกว้าง 1.5-2 ซม. ยาว 5-8 ซม.ปลายใบแหลม โคนใบเป็นกาบหุ้มลำต้น ขอบใบเรียบ ผิวใบด้านบนสีเขียว กลางใบมีแถบสีเขียวอ่อนตามแนว ยาวของใบ ดอกสีขาวนวล ออกเป็นช่อแบบช่อกระจะที่ปลายกิ่ง โคนกลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอด ยาว ประมาณ 0.5ซม.ไม่พบว่ามีดอกในประเทศไทย ผลสด ค่อนข้างกลมสีแดงอมส้ม มีหลายเมล็ด
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการที่ที่มีแสงแดดตลอดวันและแสงรำไร หรือตำแหน่งที่มีแสงสว่างทางอ้อม ดินโปร่งอุดมด้วยฮิวมัสและดินร่วนและระบายน้ำได้อย่างรวดเร็ว  pH ของดินที่เหมาะสมคือ 6.0-6.5 อุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับการเจริญเติบโตคือ 16 - 26 ℃ ทนความเย็นน้อยกว่าและอาจเสียหายได้ต่ำกว่า 10 ℃ ต้องการการบำรุงรักษาปานกลาง
การรดน้ำ---ปล่อยให้ส่วนบน 50% ของดินแห้งก่อนรดน้ำ ชอบความชื้นสูง ปลายใบอาจเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลหากความชื้นต่ำเกินไป ให้พ่นหมอกหรือสเปรย์น้ำสัปดาห์ละครั้ง
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่ค่อยมีความจำเป็น ใบแก่ที่อยู่ใต้ก้านจะเหี่ยวเฉาโดยธรรมชาติและต้องกำจัดออกให้ทันเวลาเท่านั้น และใบใหม่จะเติบโตอย่างต่อเนื่อง เมื่อต้นสูง สามารถควบคุมความสูงได้โดยการตัดแต่งกิ่งให้กลับเป็นขนาดที่ต้องการได้
การใส่ปุ๋ย---ทุก 2 สัปดาห์ในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนด้วยปุ๋ยที่ละลายน้ำได้สูตรสมดุล (เช่น 10-10-10) เจือจางครึ่งหนึ่ง งดให้ปุ๋ยในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไวต่อเพลี้ยไฟและเพลี้ยแป้ง พืชที่ติดเชื้อ สามารถล้างด้วยน้ำแรงดันสูงหรือเช็ดโดยตรงด้วยสำลีชุบแอลกอฮอล์ ในกรณีที่ติดเชื้อรุนแรง สามารถฉีดพ่นยาฆ่าแมลงที่มีสาร pyrethrins ได้โดยตรง /มีความไวต่อน้ำประปา เมื่อใช้น้ำประปาเป็นเวลานาน อาจมีจุดดำหรือขอบสีเหลืองบนใบ หรืออาจเกิดจากไรเดอร์ ในกรณีที่ติดเชื้อไม่รุนแรง สามารถล้างใบด้วยน้ำซ้ำได้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับปลูกกันอย่างแพร่หลายในฐานะที่เป็นไม้ประดับและไม้กระถาง สามารถปลูกในดินหรือในภาชนะขนาดใหญ่ในที่ร่ม ในการศึกษาอากาศบริสุทธิ์ของ NASA -Dracaena reflexa'Song of Jamaica' ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าสามารถกำจัดสารพิษจำนวนมากออกจากสิ่งแวดล้อมได้
ขยายพันธุ์---ปักชำลำต้น

ค้อนหมาขาว (พร้าวพันลำ)/Dracaena angustifolia

ชื่อวิทยาศาสตร์---Dracaena angustifolia (Medik.) Roxb.(1814)
ชื่อพ้อง --- Has 25 Synonyms.
---Basionym: Terminalis angustifolia Medik.(1786)
---Cordyline rumphii Hook.(1847)
---Dracaena rumphii (Hook.) Regel.(1871)
---Draco angustifolia (Roxb.) Kuntze.(1891)
---Pleomele angustifolia (Medik.) NEBr.(1914)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-304564
ชื่อสามัญ--- Nam Ginseng, Narrow-Leaf Dracaena, Narrow-Leaf Pleomele, Soap Tree
ชื่ออื่น---พร้าวพันลำ, หมากพู่ป่า, ผักก้อนหมา, ผักหวานดง, คอนแคน ;[CAMBODIA: Angredek (Central Khmer).];[CHINESE: Meng la long xue shu, Zhǎng huā lóng xuè shù.];[FRENCH: Bois chandelle.];[INDONESIA: Daun Suji (Sunda).];[MALAYSIA: Suji.];MAORI: Rautī, Lautī.];[MYANMAR: Dan-la-ku, Dandagu, dantalet..];[THAI: Phrao phan lam.];[VIETNAM:  Bồng bồng, Phất dũ sậy, Phất dũ lá hẹp, Phú quý, Bánh tét.]
ชื่อวงศ์---ASPARAGACEAE
EPPO Code---DRNAN (Preferred name: Dracaena angustifolia.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---จีน อินเดีย บังคลาเทศ พม่า ไทย กัมพูชา ลาว เวียตนาม มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ นิวกินี ออสเตรเลีย หมู่เกาะโซโลมอน
Dracaena angustifolia เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัวหน่อไม้ฝรั่ง (Asparagaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Friedrich Kasimir Medikus (1736–1808) แพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดยWilliam Roxburgh (1751-1815) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต ในปี พ.ศ. 2357
ที่อยู่อาศัย พันธุ์พื้นเมืองของสายพันธุ์นี้มาจากบังคลาเทศผ่านอินโดจีนและมาเลเซียไปจนถึงออสเตรเลียตอนเหนือ
ลักษณะ เป็นไม้พุ่ม สูงได้ประมาณ 2-3 เมตร ลำต้นตั้งตรงเป็นต้นเดียวหรือแตกเป็นกอเล็กน้อย ลำต้นหนามีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 4 ซม. เป็นรูปทรงกระบอก ต้นอ่อนเป็นสีเขียว เมื่อแก่จะเปลี่ยนสีเทา ใบสลับเป็นเกลียว ก้านใบยาว 1 ซม.ใบกว้าง 1.5 -2.5  x 2 -3  ซม.ก้านช่อดอก แตกแขนงยาว 30 -50 ซม ดอกไม้ในกลุ่ม 2 หรือ 3 ดอกสีเหลืองขนาด 0.7-0.8 ซม.ผลเบอร์รี่ทรงกลมสีส้มมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 0.8 - 1.2 ซม.มีเมล็ด 1 หรือ 2 เมล็ด
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดโดยตรงหรือกึ่งร่มเงา พืชอาจเติบโตเป็นเกลียวหากได้รับแสงไม่เพียงพอ เมื่อปลูกในที่ร่ม ควรรักษาอุณหภูมิไว้ที่ 18 °C ถึง 25 °C ความชื้นสัมพัทธ์ประมาณ 40% ชอบดินโปร่งและระบายน้ำได้อย่างรวดเร็ว
การรดน้ำ---ไม่ต้องการน้ำมาก ควรปล่อยให้ส่วนบน 50% ของดินแห้งก่อนรดน้ำ ไม่ชอบความชื้นสูง
การตัดแต่งกิ่ง---มักจะไม่จำเป็น แต่จะช่วยรักษารูปร่างและขนาดความสูงได้ เอาลำต้นที่ตายออกรวมทั้งก้านผล (ช่อ) ที่แห้งแล้ว
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยน้ำ1/2 ถึง 1 ช้อนชาผสมน้ำรดเดือนละครั้ง ตั้งแต่ฤดูใบไม้ผลิจนถึงต้นฤดูใบไม้ร่วง งดให้ปุ๋ยในฤดูหนาว 
ศัตรูพืช/โรคพืช---พืชชนิดนี้มีแมลงศัตรูพืชเพียงเล็กน้อย แต่มีความอ่อนไหวต่อแมลงทั่วไปที่มักรบกวนพืชในร่ม เช่น เพลี้ยอ่อน (aphids), เพลี้ยแป้ง (mealybugs), Scales, ไรเดอร์ (spider mites) และแมลงหวี่ขาว (whiteflies)
ใช้ประโยชน์---บางครั้งพืชถูกเก็บเกี่ยวจากป่าเพื่อใช้เป็นอาหารและยาในท้องถิ่น บางครั้งปลูกรอบหมู่บ้าน
-ใช้กิน ใบอ่อน - ปรุงกินเป็นกับข้าว นำใบมาโขลกแล้วผสมกับน้ำเพื่อให้ได้น้ำสีเขียวที่ใช้สำหรับระบายสีขนมอินเดียที่ทำจากข้าวเหนียว ผลคั่วกินได้
-ใช้เป็นยา น้ำคั้นจากใบ ต้มดื่มเป็นยาแก้หอบหืดและหายใจถี่ ยาต้มใบให้กับคนที่น้ำหนักลดและไม่อยากอาหาร ตามการแพทย์แผนตะวันออกรากและดอกมีฤทธิ์ร้อนคุณสมบัติในการล้างพิษ น้ำใบใช้รักษาโรคบิดแก้มะเร็งเม็ดเลือดขาวและหนองใน ยาพื้นบ้านใช้รากและดอกรักษาโรคบิด
-ใช้ปลูกประดับ ปลูกกันอย่างแพร่หลายในฐานะที่เป็นไม้ประดับสำหรับสวนสาธารณะ, สวนทั่วไปและไม้กระถาง สามารถปลูกในดินหรือในภาชนะขนาดใหญ่ในที่ร่ม
ระยะออกดอก---มีนาคม-พฤษภาคม/มิถุนายน-สิงหาคม
ขยายพันธุ์---ด้วยวิธีการเพาะเมล็ดและการปักชำ (เมล็ดจะงอกใน 2 ถึง 6 เดือน และอัตราการงอกมักจะเพียง 5 ถึง 10%)

เข็มสามสี, ศรอนงค์ /Dracaena cincta 'Tricolor'

ไผ่ฟิลิปปินส์/Dracaena surculosa

ชื่อวิทยาศาสตร์---Dracaena surculosa Lindl.(1828)
ชื่อพ้อง---Has 2 Synonyms
---Draco surculosa (Lindl.) Kuntze.(1891)
---Pleomele surculosa (Lindl.) N.E.Br.(1914)
---See all https://powo.science.kew.org/taxon/534384-1#synonyms
ชื่อสามัญ--- Spotted dracaena, Spotted leaf dragon tree,
ชื่ออื่น---ไผ่ฟิลิปปินส์ ;[CHINESE: Ban dian ye qian nian mu.];[GERMAN: Buntgefleckte Drachenlilie.];[JAPANESE: Dorasena surukurosa, Hoshi-sennen-boku.];[PORTUGUESE: Dracaena-bambu.];[SPANISH: Dracaena manchada, Dracaena polvo dorado, Dracena punteada.];[SWEDISH: Buskdracena.].
ชื่อวงศ์---ASPARAGACEAE
EPPO Code---DRNGS (Preferred name: Dracaena surculosa.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์ ---เขตร้อนของแอฟริกาตะวันตก
นิรุกติศาสตร์---ชื่อของสกุลมาจากภาษากรีก "drakàina"  = มังกรเพศเมีย ; ชื่อของสายพันธุ์มาจากภาษาละติน "surculosus" = กิ่งหรือกิ่งอ่อน
Dracaena surculosa เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์หน่อไม้ฝรั่ง (Asparagaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย John Lindley (1789-1865) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ ในปี พ.ศ.2371
ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมือง แคเมอรูน สาธารณรัฐแอฟริกากลาง กานา กินี ไอวอรี่โคสต์ ไลบีเรีย ไนจีเรีย เซียร์ราลีโอน โตโก
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มลำต้นกลมเล็กสูง 1-4 เมตร เนื้อไม้ค่อนข้างเหนียว เจริญเป็นกอ ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปรีถึงรูปไข่ กว้าง (2-6) x (6-20) ซม. ปลายแหลม โคนสอบ ขอบเรียบ ใบอ่อนแตกตรงส่วนยอดของลำต้น ครั้งละ 2-3 ใบ พื้นใบสีเขียวเข้มมีรอยจุดด่างสีเขียวอ่อน ช่อดอกออกจากซอกใบ ช่อดอกยาว 7-8 ซม. มีดอกสีขาวขนาดเล็ก มีกลิ่นหอมในตอนกลางคืน  ผลมีเนื้อกลมสึส้ม ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1 ซม. เมล็ดสีขาวถึงน้ำตาลอ่อน
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งที่จะได้รับแสงสว่างจ้า แต่ไม่ใช่ถูกแสงแดดโดยตรง ทนร่มเงาได้บางส่วนแต่สีใบจะไม่สวยเท่า ใบไม้จะเป็นสีน้ำตาลหรือร่วงหล่นหากแสงสูงหรือต่ำเกินไป อุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับการเจริญเติบโตคือ 16 - 26 ℃ ทนความเย็นได้น้อยกว่าและอาจเสียหายได้ถ้าอุณหภูมิ ต่ำกว่า 10 ℃ ชอบดินที่มีการระบายน้ำดีและอุดมด้วยอินทรีย์วัตถุ หลีกเลี่ยงดินเหนียว pH ของดิน 6.0-6.5 อัตราการเจริญเติบโตช้า
การรดน้ำ---รดน้ำ สัปดาห์ละ 1-2 ครั้ง หรือเมื่อดินแห้งประมาณข้อนิ้วแรก หลีกเลี่ยงการให้น้ำมากเกินไป รดน้ำให้น้อยลงในฤดูหนาวเมื่อพืชอยู่ในระยะพักตัว พืชมีความไวต่อฟลูออไรด์ในน้ำประปา เมื่อใช้น้ำประปาเป็นเวลานาน ใบอาจมีจุดดำหรือขอบสีเหลือง ดังนั้นจึงแนะนำให้ใช้น้ำฝนที่รวบรวมมา หรืออาจเก็บน้ำประปาไว้ในภาชนะหนึ่งคืน และรดน้ำหลังจากฟลูออไรด์ลดลงแล้วก็ได้
การตัดแต่งกิ่ง---โดยทั่วไปไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง หากปลูกในที่ที่มีแสงน้อย ต้นไม้อาจสูงและม้วนเป็นเกลียวเมื่อไปถึงแสง หากเป็นกรณีนี้ สามารถริดออกประมาณ 1/3 ของลำต้นหลักได้ จะทำให้แตกหน่อใหม่ที่บริเวณรอยตัดและทำให้พืชเป็นพุ่มมากขึ้น กำจัดใบที่เสียหายหรือตายออก เพื่อให้พืชแข็งแรงและปราศจากศัตรูพืช โดยทั่วไปการตัดแต่งกิ่งจะทำในฤดูใบไม้ผลิ
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยเดือนละครั้งด้วยปุ๋ยพืชในร่มอเนกประสงค์ สามารถใช้ปุ๋ยที่ละลายน้ำได้ทั่วไป หยุดใส่ปุ๋ยในช่วงฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ศัตรูพืชที่พบเพลี้ยแป้งที่ราก สามารถทำลายต้นไม้ได้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ เป็นต้นไม้ที่แข็งแรงทนทานสำหรับต้นไม้ที่ใช้ปลูกในร่ม อยู่ได้เป็นเวลานาน ปลูกเป็น house plant เป็นไม้กระถางตกแต่งภายในบ้านอาคารสำนักงาน หรือปลูกลงแปลงเป็นกลุ่มในที่แสงแดดรำไร
-ใช้เป็นยา ในเซียร์ราลีโอนใช้เพื่อเพิ่มความแข็งแรงทางร่างกายในเด็ก ใช้ยาต้มใบอาบน้ำเด็กวันละสองครั้ง
รู้จักอันตราย---เป็นพิษเล็กน้อยต่อสัตว์เลี้ยง ASPCA แสดง รายชื่อพืช ที่เป็นพิษต่อแมว และสุนัขไว้ในรายชื่อพืช Dracaena surculosa ประกอบด้วยซาโปนิน สิ่งเหล่านี้อาจทำให้น้ำลายไหล อาเจียน อ่อนแอ ในสัตว์เลี้ยงเมื่อกินเข้าไป
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ปักชำ

ไผ่ฟิลิปปินส์ด่าง/Dracaena surculosa Aurea

ชื่อวิทยาศาสตร์---Dracaena surculosa 'Aurea'  
ชื่อพ้อง---Dracaena godseffiana 'Aurea'  
ชื่อสามัญ---Gold Dust Dracaena, Spotted dracaena 'Aurea', Gold dust dracaena 'Aurea', Pleomele surculosa 'Aurea', Draco surculosa 'Aurea', Japanese bamboo 'Aurea', Spotted-leaf dracaena 'Aurea'
ชื่ออื่น---ไผ่ฟิลิปปินส์ด่าง ; [AFRIKAANS: Bou-kpa (Africa - Ivory Coast)., Pou-touè (Africa - Coast).];[CHINESE: Xing long xue shu.];[RUSSIA: Dratsena kustovidnaia.];[SIERRA LEONE: Wete.].
ชื่อวงศ์---ASPARAGACEAE
EPPO Code---DRNGS (Preferred name: Dracaena surculosa.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์ ---เขตร้อนของแอฟริกาตะวันตก
Dracaena surculosa 'Aurea' เป็นความหลากหลาย (Variety) ของ Dracaena surculosa สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ หน่อไม้ฝรั่ง (Asparagaceae)  
ที่อยู่อาศัย เป็นพืชพื้นเมืองในเขตป่าฝนแอฟริกาเขตร้อนตะวันตก
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มลำต้นกลมเล็กสูงประมาณ12 ซม. ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปรีถึงรูปไข่ปลายแหลม โคนสอบ ขอบเรียบ ใบอ่อนแตกตรงส่วนยอดของลำต้น ครั้งละ 2-3 ใบ แผ่นใบมีสีเขียวกับขาว และสีเขียวกับเหลืองกระจายทั่วใบ ดอกสีขาวมีกลิ่นหอม  ผลมีเนื้อกลมสึส้ม ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1ซม. เมล็ดสีขาวถึงน้ำตาลอ่อน
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งที่จะได้รับแสงสว่างจ้า แต่ไม่ใช่ถูกแสงแดดโดยตรง ทนร่มเงาได้บางส่วนแต่สีใบจะไม่สวยเท่า ใบไม้จะเป็นสีน้ำตาลหรือร่วงหล่นหากแสงสูงหรือต่ำเกินไป อุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับการเจริญเติบโตคือ 16 - 26 ℃ ทนความเย็นได้น้อยกว่าและอาจเสียหายได้ถ้าอุณหภูมิ ต่ำกว่า 10 ℃ ชอบดินที่มีการระบายน้ำดีและอุดมด้วยอินทรีย์วัตถุ หลีกเลี่ยงดินเหนียว pH ของดิน 6.0-6.5 อัตราการเจริญเติบโตช้า
การรดน้ำ---รดน้ำ สัปดาห์ละ 1-2 ครั้ง หรือเมื่อดินแห้งประมาณข้อนิ้วแรก หลีกเลี่ยงการให้น้ำมากเกินไป รดน้ำให้น้อยลงในฤดูหนาวเมื่อพืชอยู่ในระยะพักตัว พืชมีความไวต่อฟลูออไรด์ในน้ำประปา เมื่อใช้น้ำประปาเป็นเวลานาน ใบอาจมีจุดดำหรือขอบสีเหลือง ดังนั้นจึงแนะนำให้ใช้น้ำฝนที่รวบรวมมา หรืออาจเก็บน้ำประปาไว้ในภาชนะหนึ่งคืน และรดน้ำหลังจากฟลูออไรด์ลดลงแล้วก็ได้
การตัดแต่งกิ่ง---โดยทั่วไปไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง หากปลูกในที่ที่มีแสงน้อย ต้นไม้อาจสูงและม้วนเป็นเกลียวเมื่อไปถึงแสง หากเป็นกรณีนี้ สามารถริดออกประมาณ 1/3 ของลำต้นหลักได้ จะทำให้แตกหน่อใหม่ที่บริเวณรอยตัดและทำให้พืชเป็นพุ่มมากขึ้น กำจัดใบที่เสียหายหรือตายออก เพื่อให้พืชแข็งแรงและปราศจากศัตรูพืช โดยทั่วไปการตัดแต่งกิ่งจะทำในฤดูใบไม้ผลิ
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยเดือนละครั้งด้วยปุ๋ยพืชในร่มอเนกประสงค์ สามารถใช้ปุ๋ยที่ละลายน้ำได้ทั่วไป หยุดใส่ปุ๋ยในช่วงฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ศัตรูพืชที่พบเพลี้ยแป้งที่ราก สามารถทำลายต้นไม้ได้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ เป็นต้นไม้ที่แข็งแรงทนทานสำหรับต้นไม้ที่ใช้ปลูกในร่ม อยู่ได้เป็นเวลานาน ปลูกเป็น house plant เป็นไม้กระถางตกแต่งภายในบ้านอาคารสำนักงาน หรือปลูกลงแปลงเป็นกลุ่มในที่แสงแดดรำไร
รู้จักอันตราย---เป็นพิษเล็กน้อยต่อสัตว์เลี้ยง ASPCA แสดงรายชื่อพืชที่เป็นพิษ ต่อแมวและสุนัขไว้ในรายชื่อพืช Dracaena surculosa ประกอบด้วยซาโปนิน สิ่งเหล่านี้อาจทำให้น้ำลายไหล อาเจียน อ่อนแอ ในสัตว์เลี้ยงเมื่อกินเข้าไป
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ปักชำ

ไผ่ฟิลิปปินส์ด่าง (ฟลอริดาบิวตี้)/Dracaena surculosa 'Florida Beauty'

ชื่อวิทยาศาสตร์---Dracaena surculosa 'Florida Beauty'
ชื่อพ้อง---Dracaena godseffiana 'Florida Beauty'
ชื่อสามัญ---Gold Dust Dracaena
ชื่ออื่น---ไผ่ฟิลิปปินส์ด่าง, ฟลอริดาบิวตี้
ชื่อวงศ์---ASPARAGACEAE
EPPO Code---DRNGS (Preferred name: Dracaena surculosa.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์ ---เขตร้อนของแอฟริกาตะวันตก
นิรุกติศาสตร์---ชื่อของสกุล 'Dracaena' มาจากภาษากรีก "drakàina" = มังกรเพศเมีย ; ชื่อของสายพันธุ์ 'surculosa' มาจากภาษาละติน "surculosus" = กิ่งหรือกิ่งอ่อน
Dracaena surculosa 'Florida Beauty' เป็นความหลากหลาย (Variety) ของ Dracaena surculosa สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ หน่อไม้ฝรั่ง (Asparagaceae)  
ที่อยู่อาศัย เป็นพืชพื้นเมืองในเขตป่าฝนแอฟริกาเขตร้อนตะวันตก
ลักษณะเป็นไม้พุ่มลำต้นกลมเล็กเจริญเป็นกอใหญ่กว่าไผ่ฟิลิปปินส์ต้นอื่นๆมีใบที่สวยงามมันวาวพื้นใบสีเขียวมีจุดแต้มสีเหลืองอ่อนหนาแน่นที่กึ่งกลางใบ ความแตกต่างจะปรากฏบนใบจุดที่เป็นสีเหลืองอ่อน เมื่อใบแก่ขึ้นจะเปลี่ยนเป็นสีขาวเมื่อพืชโตเต็มที่ ไม่เหมือนต้นไผ่ฟิลิปปินส์อื่น ๆที่การเปลี่ยนแปลงของจุดเกิจากความเข้มของแสง
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงที่สว่าง (ได้รับแสงทางอ้อมมากกว่าหกชั่วโมง) การถูกแสงแดดโดยตรง ใบไม้จะเป็นสีน้ำตาลหรือร่วงหล่นหากแสงสูงหรือต่ำเกินไป หากแสงน้อยเกินไปอาจสูญเสียสีที่เข้มไป หลีกเลี่ยงการให้น้ำมากเกินไปและน้ำขังจะทำให้รากเน่า อัตราการเจริญเติบโตช้า
การรดน้ำ---รดน้ำ สัปดาห์ละ 1-2 ครั้ง หรือเมื่อดินแห้งประมาณข้อนิ้วแรก หลีกเลี่ยงการให้น้ำมากเกินไป รดน้ำให้น้อยลงในฤดูหนาวเมื่อพืชอยู่ในระยะพักตัว พืชมีความไวต่อฟลูออไรด์ในน้ำประปา เมื่อใช้น้ำประปาเป็นเวลานาน ใบอาจมีจุดดำหรือขอบสีเหลือง ดังนั้นจึงแนะนำให้ใช้น้ำฝนที่รวบรวมมา หรืออาจเก็บน้ำประปาไว้ในภาชนะหนึ่งคืน และรดน้ำหลังจากฟลูออไรด์ลดลงแล้วก็ได้
การตัดแต่งกิ่ง---โดยทั่วไปไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง หากปลูกในที่ที่มีแสงน้อย ต้นไม้อาจสูงและม้วนเป็นเกลียวเมื่อไปถึงแสง หากเป็นกรณีนี้ สามารถริดออกประมาณ 1/3 ของลำต้นหลักได้ จะทำให้แตกหน่อใหม่ที่บริเวณรอยตัดและทำให้พืชเป็นพุ่มมากขึ้น กำจัดใบที่เสียหายหรือตายออก เพื่อให้พืชแข็งแรงและปราศจากศัตรูพืช โดยทั่วไปการตัดแต่งกิ่งจะทำในฤดูใบไม้ผลิ
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยเดือนละครั้งด้วยปุ๋ยพืชในร่มอเนกประสงค์ สามารถใช้ปุ๋ยที่ละลายน้ำได้ทั่วไป หยุดใส่ปุ๋ยในช่วงฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ศัตรูพืชที่พบเพลี้ยแป้งที่ราก สามารถทำลายต้นไม้ได้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ  เป็นไผ่ฟิลิปปินส์ต้นที่คนนิยมปลูกในที่ร่มรำไร มากต้นหนึ่ง
ขยายพันธุ์--- ปักชำ

ไผ่ฟิลิปปินส์ด่าง (ทางช้างเผือก)/Dracaena surculosa 'Friedmanii'

ชื่อวิทยาศาสตร์---Dracaena surculosa 'Friedmanii'
ชื่อพ้อง---Dracaena surculosa 'Milky Way'  
---Aloe godseffiana 'Milky Way'  
---Aloe surculosa 'Friedmannii'
ชื่อสามัญ---Milky Way
ชื่ออื่น---ไผ่ฟิลิปปินส์ด่าง, ทางช้างเผือก
ชื่อวงศ์---ASPARAGACEAE
EPPO Code---DRNGS (Preferred name: Dracaena surculosa.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์ ---เขตร้อนของแอฟริกาตะวันตก
นิรุกติศาสตร์---ชื่อของสกุล 'Dracaena' มาจากภาษากรีก "drakàina" = มังกรเพศเมีย ; ชื่อของสายพันธุ์ 'surculosa' มาจากภาษาละติน "surculosus" = กิ่งหรือกิ่งอ่อน
Dracaena surculosa 'Friedmanii' เป็นความหลากหลาย (Variety) ของ Dracaena surculosa สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ หน่อไม้ฝรั่ง (Asparagaceae)  
ที่อยู่อาศัย เป็นพืชพื้นเมืองในเขตป่าฝนแอฟริกาเขตร้อนตะวันตก
ลักษณะ เป็นสายพันธุ์ปกติมีจุดสีครีมหนาบนใบรูปแบบ 'ทางช้างเผือก' มีสีขาวหนากระเซ็นลงตรงกลางใบ ด้านริมใบเป็นสีเขียวและมีจุดแต้มเล็กๆสีเหลืองกระจายอยู่ทั่ว
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงที่สว่าง (ได้รับแสงทางอ้อมมากกว่าหกชั่วโมง) การถูกแสงแดดโดยตรง ใบไม้จะเป็นสีน้ำตาลหรือร่วงหล่นหากแสงสูงหรือต่ำเกินไป หากแสงน้อยเกินไปอาจสูญเสียสีที่เข้มไป หลีกเลี่ยงการให้น้ำมากเกินไปและน้ำขังจะทำให้รากเน่า อัตราการเจริญเติบโตช้า
การรดน้ำ---รดน้ำ สัปดาห์ละ 1-2 ครั้ง หรือเมื่อดินแห้งประมาณข้อนิ้วแรก หลีกเลี่ยงการให้น้ำมากเกินไป รดน้ำให้น้อยลงในฤดูหนาวเมื่อพืชอยู่ในระยะพักตัว พืชมีความไวต่อฟลูออไรด์ในน้ำประปา เมื่อใช้น้ำประปาเป็นเวลานาน ใบอาจมีจุดดำหรือขอบสีเหลือง ดังนั้นจึงแนะนำให้ใช้น้ำฝนที่รวบรวมมา หรืออาจเก็บน้ำประปาไว้ในภาชนะหนึ่งคืน และรดน้ำหลังจากฟลูออไรด์ลดลงแล้วก็ได้
การตัดแต่งกิ่ง---โดยทั่วไปไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง หากปลูกในที่ที่มีแสงน้อย ต้นไม้อาจสูงและม้วนเป็นเกลียวเมื่อไปถึงแสง หากเป็นกรณีนี้ สามารถริดออกประมาณ 1/3 ของลำต้นหลักได้ จะทำให้แตกหน่อใหม่ที่บริเวณรอยตัดและทำให้พืชเป็นพุ่มมากขึ้น กำจัดใบที่เสียหายหรือตายออก เพื่อให้พืชแข็งแรงและปราศจากศัตรูพืช โดยทั่วไปการตัดแต่งกิ่งจะทำในฤดูใบไม้ผลิ
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยเดือนละครั้งด้วยปุ๋ยพืชในร่มอเนกประสงค์ สามารถใช้ปุ๋ยที่ละลายน้ำได้ทั่วไป หยุดใส่ปุ๋ยในช่วงฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ศัตรูพืชที่พบเพลี้ยแป้งที่ราก สามารถทำลายต้นไม้ได้ 
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ เป็นไผ่ฟิลิปปินส์ต้นที่คนนิยมปลูกในที่ร่มรำไร มากต้นหนึ่ง
ขยายพันธุ์---ปักชำ

จั๋งเชียงใหม่/Rhapis humilis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Rhapis humilis Blume.(1839)
ชื่อพ้อง---Has 6 Synonyms
---Basionym: Chamaerops excelsa var. humilior Thunb.(1784)
---More.See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-177964
ชื่อสามัญ---Slender Lady Palm, Reed Rhapis, Fan palm, Rattan palm
ชื่ออื่น---จั๋งเชียงใหม่, จั๋งจีน ;[CHINESE: Ai zōng zhú.];[DUTCH: Dwergbamboepalm.];[FRENCH: Palmier bambou, Rhapide nain.];[GERMAN: Niedere Steckenpalme.];[JAPANESE: Shuro-chiku, Shurochiku.];[PORTUGUESE: Palmeira-ráfia, Rapis.];[SPANISH: Palmerita china.];[SWEDISH: Liten buskpalm.];[VIETNAM: Mật cật nhỏ, Lụi nhỏ.]
ชื่อวงศ์---ARECACEAE (PALMAE)
EPPO Code---RPJHU (Preferred name: Rhapis humilis.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย ไทย จีน
เขตกระจายพันธุ์---ภาคเหนือของไทย ตอนใต้และตะวันออกของจีน ญี่ปุ่น ชวา
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุลเป็นคำภาษากรีก 'Rhapis' = เข็มแท่งเล็กอ้างอิงถึงลำต้นบาง ๆ ; ชื่อสายพันธุ์ 'humilis' คือคำคุณศัพท์ภาษาละติน 'humilis,e' = low โดยอ้างอิงถึงท่าทางที่ควรจะเป็นของพืช ซึ่งความจริงแล้วเป็นพันธุ์ที่สูงที่สุด
Rhapis humilis เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในสกุลArecales พืชใบเลี้ยงเดี่ยวครอบครัววงศ์ Arecaceae ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Ludwig von Blume. (1789–1862) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน - เนเธอร์แลนด์ ในปี พ.ศ.2382
ที่อยู่อาศัย การกระจายเฉพาะถิ่นไปยังจีนตอนใต้ ; เติบโตเฉพาะในมณฑลกวางสีและกุ้ยโจว เติบโตบนเนินเขาที่แห้งแล้งในตำแหน่งที่ต่ำกว่าโดยเพิ่มขึ้นถึงระดับความสูงประมาณ 1,000 เมตรเท่านั้น ส่วนในฐานะที่เป็นไม้ประดับมีการปลูกในประเทศอื่น ๆ เปิดตัวในญี่ปุ่น (S.Kyushu), ในอินโดนีเซีย (ชวา) ต้นกำเนิดสุดท้ายของสายพันธุ์นี้ไม่เป็นที่รู้จักและไม่มีประชากร 'พื้นเมือง' ที่รู้จักในป่า" (เจฟฟ์ สไตน์)
ลักษณะ เป็นปาล์มแตกกอที่แตกต่างและสวยงามซึ่งแตกต่างจากพันธุ์อื่น ๆ ในสกุลนี้ เป็นที่รู้จักกันว่าเป็นสายพันธุ์ที่สูงที่สุดในสกุล ความสูงได้ถึง 5 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลางลำต้น 1.5-2.5 ซม.ลำต้นปกคลุมด้วยใบถาวร เปลือกหุ้มเป็นแผ่นใยละเอียด สีน้ำตาลเข้มหรือดำคลุมอยู่หนาแน่น ใบรูปพัด(palmate) เรียงสลับ ขอบใบหยัก เว้าถึงสะดือ ใบกว้างประมาณ 40 ซม. มีใบย่อย 10-20 ใบ ใบย่อยเรียวยาว กว้างประมาณ 2 ซม.ยาว 15-18 ซม. แผ่นใบสีเขียวเข้มเป็นมัน ดอกเพศผู้และดอกเพศเมียมีกลีบเลี้ยงและกลีบดอกรวมกันที่ฐาน ผลมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 0.7 ซม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัด แสงแดดรำไรหรือร่มเงาบางส่วน ฃอบแสงกึ่งร่มรำไร (เติบโตภายใต้ร่มเงา 52% ตลอดทั้งปี) ไม่เฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับดินหากมีการระบายน้ำดี ชอบดินร่วนอุดมสมบูรณ์ความชื้นสม่ำเสมอ ไม่ชอบที่แห้ง ปลายใบสีน้ำตาลอาจเกิดจากการขาดน้ำ น้ำเค็ม หรือปุ๋ยมากเกินไป หรือความร้อนสูง สามารถทนอุณหภูมิได้ถึง -6 ° C เป็นระยะเวลาสั้น ๆ
การรดน้ำ---สำหรับต้นไม้ภายใน ในที่มีแสงน้อยถึงปานกลาง ให้รดน้ำปาล์ม เมื่อดินปลูกแห้งประมาณครึ่งหนึ่งถึงสามในสี่ของความลึกของวัสดุปลูก ในตำแหน่งที่มีแสงจ้า ให้รดน้ำเมื่อวัสดุปลูกแห้งลงประมาณ 1/2 ของความลึกทั้งหมด
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง ตัดใบแห้งทิ้ง ตัดลำต้นในกอที่หนาแน่นเกินไปตามความต้องการ
การใส่ปุ๋ย---ต้องใช้ความระมัดระวังไม่ให้ปุ๋ยมากเกินไป เนื่องจาก Rhapis ทั้งหมดสามารถถูกเผาไหม้จากโปรแกรมปุ๋ยมากเกินไปหรือแรงเกินไป ควรให้ปุ๋ยเพียง1ครั้ง/ปีในฤดูใบไม้ผลิก็เพียงพอโดยใช้ผลิตภัณฑ์ปุ๋ยที่ปล่อยอย่างช้าๆ
ศัตรูพืช/โรคพืช---Red palm mite (ไรแดงปาล์ม) มีลักษณะเป็นแถบสีน้ำตาลแดงบนใบ จุดสีเหลืองจะปรากฏขึ้นที่ด้านใดด้านหนึ่งและอาจกระจัดกระจายไปทั่วแผ่นใบ การระบาดอย่างหนักอาจทำให้ใบทั้งหมดเป็นสีเหลืองและตายได้ ควรตัดและกำจัดส่วนที่ได้รับผลกระทบ สามารถใช้ สบู่ฆ่าแมลงและน้ำมันพืชสวนได้ แต่ต้องใช้กับตัวไรโดยตรง, เพลี้ยแป้ง, แมลงหวี่ขาว
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ สามารถปลูกเป็นกลุ่มหรือปลูกเป็นแนวรั้วป้องกันความเสี่ยง หรือปลูกลงในภาชนะขนาดใหญ่ในลานบ้าน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการตกแต่งสถานที่ภายใน
ระยะออกดอก--- ในช่วงปลายฤดูหนาวจะมีดอกสีขาวขนาดเล็กมากที่ไม่เด่นสะดุดตา
การขยายพันธุ์---ใช้วิธีแยกหน่อ หรือแยกกอไปปลูกเพราะไม่ค่อยติดเมล็ด

จั๋งลาว/Rhapis laosensis

ชื่อวิทยาศาสตร์---Rhapis laosensis Becc.(1910)
ชื่อพ้อง---This name is a synonym of Rhapis cochinchinensis (Lour.) Mart.(1838)
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-177967
ชื่อสามัญ---Thailand lady palm
ชื่ออื่น---จั๋งลาว, จั๋ง ;
ชื่อวงศ์---ARECACEAE (PALMAE)
EPPO Code---RPJSS (Preferred name: Rhapis sp.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย ไทย จีน
เขตกระจายพันธุ์---ไทย จีน ลาว เวียตนาม
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุลเป็นคำภาษากรีก 'Rhapis'=เข็มแท่งเล็กอ้างอิงถึงลำต้นบาง; ชื่อสายพันธุ์ 'laosensis' = มาจากประเทศลาว
Rhapis laosensis ชื่อนี้เป็นคำพ้องความหมายของ Rhapis cochinchinensis สายพันธุ์ของพืชดอกในสกุลArecales พืชใบเลี้ยงเดี่ยวครอบครัววงศ์ Arecaceae ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Odoardo Beccari (1843–1920) นักพฤกษศาสตร์ชาวอิตาลี ในปี พ.ศ.2453
Includes 2 Accepted Infraspecifics.
---Rhapis laosensis subsp. laosensis
---Rhapis laosensis subsp. macrantha (Gagnep.) A.J.Hend.(2016)
---See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:669585-1#children
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในภาคเหนือของไทย ตอนใต้และตะวันออกของจีน  เพาะปลูกในสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น
ลักษณะ เป็นปาล์มแตกกอสูงประมาณ 1 เมตร มีลำต้นเรียวหลายใบหุ้มด้วยกาบใบที่มีเส้นใยละเอียด ใบรูปพัด(palmate) เรียงสลับ ขอบใบหยัก เว้าถึงสะดือ มีใบย่อยแตกออกจากกันเป็นแฉกลึก 3-10 ใบ ใบย่อยกว้างประมาณ 6 ซม.ยาว 25 ซม. ก้านใบมีความยาวสูงสุด 35 ซม.แผ่นใบสีเขียวเข้มเป็นมัน ช่อดอกออกมาจากภายในใบและแตกแขนงอย่างประณีต เป็นดอกไม่สมบูรณ์เพศ แบบแยกต้น ดอกเพศเมียจะมีผลติด เป็นพวงสั้นๆ
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งแสงแดดจัด แสงแดดรำไรหรือร่มเงาบางส่วน ฃอบแสงกึ่งร่มรำไร (เติบโตภายใต้ร่มเงา 52% ตลอดทั้งปี) ไม่เฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับดินหากมีการระบายน้ำดี ชอบดินร่วนอุดมสมบูรณ์ความชื้นสม่ำเสมอ ไม่ชอบที่แห้ง ปลายใบสีน้ำตาลอาจเกิดจากการขาดน้ำ น้ำเค็ม หรือปุ๋ยมากเกินไป หรือความร้อนสูง สามารถทนอุณหภูมิได้ถึง -6 ° C เป็นระยะเวลาสั้น ๆ
การรดน้ำ---สำหรับต้นไม้ภายใน ในที่มีแสงน้อยถึงปานกลาง ให้รดน้ำปาล์ม เมื่อดินปลูกแห้งประมาณครึ่งหนึ่งถึงสามในสี่ของความลึกของวัสดุปลูก ในตำแหน่งที่มีแสงจ้า ให้รดน้ำเมื่อวัสดุปลูกแห้งลงประมาณ 1/2 ของความลึกทั้งหมด
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง ตัดใบแห้งทิ้ง ตัดลำต้นในกอที่หนาแน่นเกินไปตามความต้องการ
การใส่ปุ๋ย---ต้องใช้ความระมัดระวังไม่ให้ปุ๋ยมากเกินไป เนื่องจาก Rhapis ทั้งหมดสามารถถูกเผาไหม้จากโปรแกรมปุ๋ยมากเกินไปหรือแรงเกินไป ควรให้ปุ๋ยเพียง1ครั้ง/ปีในฤดูใบไม้ผลิก็เพียงพอโดยใช้ผลิตภัณฑ์ปุ๋ยที่ปล่อยอย่างช้าๆ
ว---Red palm mite (ไรแดงปาล์ม) มีลักษณะเป็นแถบสีน้ำตาลแดงบนใบ จุดสีเหลืองจะปรากฏขึ้นที่ด้านใดด้านหนึ่งและอาจกระจัดกระจายไปทั่วแผ่นใบ การระบาดอย่างหนักอาจทำให้ใบทั้งหมดเป็นสีเหลืองและตายได้ ควรตัดและกำจัดส่วนที่ได้รับผลกระทบ สามารถใช้ สบู่ฆ่าแมลงและน้ำมันพืชสวนได้ แต่ต้องใช้กับตัวไรโดยตรง, เพลี้ยแป้ง, แมลงหวี่ขาว  
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ปลูกเป็นไม้กระถาง ปลูกประดับภายในอาคารหรือกลางแจ้ง
ระยะออกดอก---ช่วงปลายฤดูหนาว
การขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด แยกหน่อ

ไทรใบซอ, ไทรใบสัก/Ficus lyrata

ชื่อวิทยาศาสตร์---Ficus lyrata Warb.(1894)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms
---Ficus pandurata Sander (1903) [Illegitimate]
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-2811182
ชื่อสามัญ---Fiddle-leaf Fig, Fiddle-leaf, Banjo Fig, Lyre-leaved fig tree.
ชื่ออื่น---ไทรใบซอ, ไทรใบสัก, ยางใบซอ, ยางใบหูกวาง ;[CUBA: Hoja de violin.];[DOMINICAN: Higo, Honjancha.];[FRENCH: Figuier a feuilles lyrees, Figuier lyre, Ficus a feuilles de violin.];[GERMAN: Geigen-Feige, Geigenblättriger Feigenbaum.];[JAPANESE: Kashiwa bacomu, Kashiwaba-gomunoki.];[PORTUGUESE: Ficus-lira, Figo-da-China, Figueira-lira,  Figueira-lirata,  Figueira-violino.];[PUERTO RICO: jagüey lirado.];[SPANISH: Arbol lira, Arbol lirado, Espartaco, Ficus de hoja de violín, Higuera de hojas de violin.];[SWEDISH: Fiolfikus.];[THAI: Sei bai sak, Sei bai saw, Yang bai saw, Yang bai hu kwang,]
ชื่อวงศ์---MORACEAE
EPPO Code---FIULY (Preferred name: Ficus lyrata.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์---แอฟริกาตอนกลาง และแถบฝั่งตะวันตกของแอฟริกา
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุลFicus เป็นภาษาละตินที่ใช้สำหรับมะเดื่อทั่วไป ; ชื่อพันธุ์ 'lyrata' มาจากคำภาษาละติน 'lyratus'  'lyra' = lyre ซึ่งเป็นเครื่องดนตรีประเภทเครื่องสายโดยอ้างอิงถึงรูปร่างของใบไม้
Ficus lyrata เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกวงศ์มะเดื่อ (Moraceae) สกุลไทร (Ficus) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Otto Warburg (1859–1938) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน ในปี พ.ศ. 2437

ที่อยู่อาศัย พืชพื้นเมืองไปยังแอฟริกาตะวันตกจากประเทศแคเมอรูนตะวันตกไปเซียร์ราลีโอน เติบโตในที่ราบลุ่มและป่าดิบชื้นที่มีความชื้นสูง ที่ระดับความสูง 100 - 1,500 เมตร ได้รับการแนะนำ (เพาะปลูก) กันอย่างแพร่หลายทั้งกลางแจ้งและในร่มทั่วโลกรวมถึงหมู่เกาะอินเดียตะวันตก
ลักษณะ สายพันธุ์นี้อาจเริ่มมีชีวิตเป็นอาจเริ่มต้นชีวิตเป็นพืชอิงอาศัย (epiphyte) ในที่สุดจะพัฒนารากอากาศและเติบโตเป็นต้นไทรขนาดปานกลางถึงขนาดใหญ่ที่มีความสูงได้ถึง 12 เมตร และขยายพุ่มได้กว้างถึง 10.5 เมตร ทุกส่วนของพืชมียางสีขาว ลำต้นเป็นข้อถี่ ลักษณะของใบ ใหญ่แข็งแรงหนาเป็นมัน ยาว 12-45 ซม.กว้าง10-25ซม.ใบรูปไข่กลับหรือรูปพิณ มีร่องลึกตามแนวเส้นใบย่อย ปลายใบมนขอบใบเป็นคลื่น ก้านใบเป็นร่องยาว 3-5 ซม. หูใบยาว 4 ซม.ดอกออกเป็นช่อตามซอกใบ ออกเป็นคู่ ผลสีเขียวเส้นผ่านศูนย์กลางขนาด 2.5-3 ซม
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---สามารถเจริญเติบโตได้ในช่วงแดดจัด แสงแดดบางส่วน หรือในที่ร่มบางส่วนหรือแสงสว่างจ้าทางอ้อม ชอบดินร่วนซุยชุ่มชื้นสม่ำเสมอตลอดเวลา มีความทนทานต่อความแห้งแล้งสูง มีความทนทานต่อละอองเกลือปานกลาง และสามารถทนต่อดินได้หลายประเภท เช่น ดินทราย ดินเหนียว ดินร่วน ดินด่าง และดินที่มีสภาพเป็นกรดเป็นเวลานาน หากมีการระบายน้ำและการไหลเวียนของอากาศที่ดี  pH ของดินอยู่ระหว่าง 5.5 ถึง 7.0 อุณหภูมิที่เหมาะสม 18°C-24°C ทนอุณหภูมิต่ำสุดถึง 10 °C
การรดน้ำ---ให้น้ำประมาณ 2-3 ครั้ง ต่อสัปดาห์ อย่าให้น้ำมากเกินไปหรือทิ้งต้นไม้แช่ไว้ในน้ำ ลดการให้น้ำในฤดหนาว
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดแต่งกิ่งเพื่อป้องกันไม่ให้ต้นโตเต็มที่ จำกัดรูปทรงและความสูง ตัดแต่งตามความต้องการ
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยทุกสองสัปดาห์ด้วยสารละลายพืชสีเขียวที่เจือจางในช่วงฤดูปลูก งดการให้ปุ๋ยในฤดหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---อาจพบแมลงทั่วไปที่มักรบกวนพืชในร่ม เช่น เพลี้ยอ่อน (aphids), เพลี้ยแป้ง (mealybugs), Scales, ไรเดอร์ (spider mites) และแมลงหวี่ขาว (whiteflies) Ficus มีชื่อเสียงในเรื่องความไวต่อสารเคมี ในกรณีที่มีศัตรูพืชให้ใช้ยาฆ่าแมลงที่มีฤทธิ์ทางเคมีน้อยที่สุดหรือใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น)
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ในพื้นที่เขตร้อนปลูกเป็นไม้ประดับและเป็นต้นไม้ให้ร่มเงา ในฐานะที่เป็น houseplant ที่ได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับใส่กระถางกลางแจ้งแดดไม่จัดหรือปลูกประดับในอาคารเป็นไม้ตกแต่งภายในได้ดี ความสูงที่นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ คือ1-3 เมตร มักใช้ในสวนสไตล์โมเดิร์นกันมากอยู่ ในขณะนี้
ขยายพันธุ์---เมล็ด ตอนกิ่ง ปักชำ

หมากผู้หมากเมีย/Codyline fruiticosa

Picture: https://floristics.info/ru/foto-rasteniy/1240-foto-cordyline.html
ชื่อวิทยาศาสตร์---Cordyline fruticosa (L.) A.Chev.(1919)
ชื่อพ้อง---Has 253 Synonyms   
---Basionym: Convallaria fruticosa L.(1764)
---Asparagus terminalis L. (1762)
---Cordyline terminalis Kunth.(1844)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:533580-1
ชื่อสามัญ---Baby Doll Ti Plant, Common dracaena, Cordyline, Good luck plant, Palm lily, Ti-palm, Tree of kings
ชื่ออื่น--หมากผู้หมากเมีย ;[CHINESE: Ya zhu na, Zhu jiao.];[COLOMBIA: Palmita roja.];[DUTCH: Limiestriuk.];[FIJIAN: Vasili, Qai, Ti, Masawe, Kokotodamu.];[FRENCH: Cordyline a fleurs terminales; Dragonnier de Chine.];[GERMAN: Endstandige Keulenlilie, Endstandige kolbenlile, Strauchige Keulenlilie.];[HAWAIIAN: Ti, Ki, Lau'i.];[INDONESIA: Bak juang, Lak-lak, Linjuang, Anderuang, Sabang, Andong, Weluga, Wersingin, Weusisi.];[IVORY COAST: Essul ahrana.];[JAPANESE: Sennenboku.];[MALAYSIA: Andong, Juang, Jenjuang, Senjuang.];[NEW ZEALAND: Ti pore.];[PAPAUA NEW GUINEA: Aegop, Masau, Kava, Bauga, Elavi, Ta'un, Ariko.];[PHILIPPINES: Tungkod-pare, Tungkod-obispo, Sagilala (Tag.); Kilala (Bik.); Tokorpari (Pamp.).];[PORTUGUESE: Arvore-dos-reis, Croton.];[RUSSIAN: Dratsena verkhushechnaia.];[SPANISH: Caña de india, Croto, Palmita roja, Vara de San José.];[TAHITI: Auti.];[THAI: Maak phuu-Maak mia, Ma poo ma mia.];[TONGA: Si si tongotongo.];[UK: Good luck plant, Tree of kings.].
ชื่อวงศ์---ASPARAGACEAE
EPPO Code---CDLFR (Preferred name: Codyline fruiticosa.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---เอเซียตะวันออกเฉียงใต้ ออสเตรเลียและอเมริกาใต้
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Codyline' มาจากภาษากรีก 'kordyle' = cudgel, club โดยอ้างอิงถึงรูปร่างของรากที่เป็นเหง้า ; ชื่อสายพันธุ์ 'fruiticosa' เป็นภาษาละติน 'fruticosa' = อุดมไปด้วยตาหมายถึงลักษณะของ Cespitose (เกิดจากต้นตอต้นเดียวหรือจากต้นตอหรือรากที่พันกันจำนวนมาก)
Codyline fruiticosa เป็นสายพันธุ์ของพืชออกดอกในครอบครัววงศ์หน่อไม้ฝรั่ง (Asparagaceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Auguste Jean Baptiste Chevalier(1873–1956) เป็นนักพฤกษศาสตร์, นักอนุกรมวิธาน ชาวฝรั่งเศส ในปี พ.ศ.2462 ปัจจุบันนักพฤกษศาสตร์ย้ายพืชสกุลนี้จากวงศ์ Agavaceae มาอยู่ในวงศ์ Asparagaceae

ที่อยู่อาศัย พบในภูมิภาคตะวันตกของ มหาสมุทรแปซิฟิก จาก นิวซีแลนด์ ออสเตรเลีย ตะวันออก เอเชียตะวันออกเฉียงใต้  เฟรนช์โปลินีเซีย และอเมริกาใต้ เติบโตบนสันเขาในป่าทึบและบางครั้งก็ใกล้ชายหาด (พื้นที่ชุ่มน้ำ) ที่ระดับความสูงถึง 1,200 เมตร
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มยืนต้นมีลำต้นกลมเป็นลำเดี่ยวหรือกอเมื่อโตเต็มที่จะมีเนื้อไม้เติบโตได้สูงถึง 3 ถึง 4 เมตร ใบมีหลายลักษณะและสีสันจะแตกต่างออกไป ดอกออกที่ซอกใบใกล้ปลายยอดเป็นช่อกระจุก ยาว 30-38 ซม.โค้งและแตกแขนง มีดอกย่อยสีขาวครีมหรือขาวอมแดงเรื่อจำนวนมาก ผลิบานตอนกลางคืนและมีกลิ่นหอม ในพืชป่าผลไม้เกิดขึ้นน้อยมาก เป็นผลเบอร์รี่กลมสีเหลืองเมื่อสุกสีแดงสด เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 6-8 มม.เมล็ดมีน้อย สีดำเป็นมัน
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---แสงแดดจัด (แสงแดดส่องถึงโดยตรง 6 ชั่วโมงขึ้นไปต่อวัน) แสงแดดรำไรถึงครึ่งวัน (ปลูกกลางแดดจัดมากใบและปลายใบมักไหม้ใบจะเสีย) อุณหภูมิเฉลี่ย ตั้งแต่ 18-27°C ชอบดินอุดมสมบูรณ์ดินมีความชื้นสม่ำเสมอระบายน้ำได้ดี ไวต่อฟลูออไรด์ในน้ำประปาปกติ และอย่าปลูกในดินปลูกที่มีปุ๋ย superphosphate หรือ perlite
การรดน้ำ---ปล่อยให้ด้านบนของดินแห้งเล็กน้อยก่อนรดน้ำและอย่าให้น้ำขัง ลดการรดน้ำในฤดูหนาว ถ้าเป็นไปได้ให้ใช้น้ำฝนหรือน้ำกรองเพื่อหลีกเลี่ยงปลายใบสีน้ำตาล ระวังอย่าให้ดินแฉะ เพราะอาจทำให้ต้นเน่าตาย
การตัดแต่งกิ่ง-ปลูกง่ายเลี้ยงง่ายมักโตเร็วจนกิ่งก้านยืดยาวควรหมั่นตัดแต่งกิ่งที่เก้งก้างออกบ้างกิ่งที่ตัดนำไปปักชำไม่กี่วันรากก็งอก
การใส่ปุ๋ย---ใช้สารละลายปุ๋ยน้ำอ่อน ๆ เดือนละครั้งหรือสองครั้งในช่วงฤดูปลูก หรือใส่ปุ๋ยสูตรเสมอทุก 3 เดือน จะช่วยให้ต้นเติบโตงามดี งดใส่ปุ๋ยในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---มีความอ่อนไหวต่อแมลงทั่วไปที่มักรบกวนพืชในร่ม เช่น เพลี้ยอ่อน (aphids), เพลี้ยแป้ง (mealybugs), Scales, ไรเดอร์ (spider mites) และแมลงหวี่ขาว (whiteflies)ในกรณีที่มีศัตรูพืชให้ใช้ยาฆ่าแมลงที่มีฤทธิ์ทางเคมีหรือใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น)/โรคใบ Fusarium, ลำต้นและรากเน่า, ใบจุด Phyllosticta และใบจุด Phytophthora เป็นโรคจากการติดเชื้อแบคทีเรียบางชนิดที่พืชสามารถติดเชื้อได้ ได้แก่ใบไม้เปียกลื่น และรากสีดำ หากต้นใดต้นหนึ่งเกิดการติดเชื้อแบคทีเรีย ให้ทิ้งมันไปเพราะไม่สามารถรักษามันได้มากนัก ; หากพืชมีจุดสีแทน สีน้ำตาลแดงหรือขอบสีม่วงหรือจุดที่มีรัศมีสีเหลืองบนใบหรือลำต้น แสดงว่าอาจเป็นโรคใบจุดจากเชื้อรา เพื่อลดความเสี่ยงต่อโรค ใช้ยากำจัดเชื้อราอาจป้องกันได้ ตรวจสอบพืชอย่างรอบคอบก่อนเพื่อหาอาการของโรคว่าเกิดจากเชื้อแบคทีเรียหรือเกิดจากเชื้อรา แล้วรักษาตามอาการ
ใช้ประโยชน์---คนในท้องถิ่นนิยมใช้พืชชนิดนี้เพื่อการใช้งานที่หลากหลาย นอกจากนี้ยังปลูกกันอย่างแพร่หลายในเขตร้อนชื้นและกึ่งเขตร้อนเป็นไม้ประดับมีหลายชื่อพันธุ์
-ใช้กิน รากมีน้ำตาลในสัดส่วนสูง เมื่อนำไปอบจะมีรสชาติไม่ต่างจากกากน้ำตาลและรับประทานแบบนี้หรือใช้เป็นสารให้ความหวานในพุดดิ้งและอาหารอื่น ๆ รากถูกอบนานถึงสี่วันในเตาอบดินเพื่อใช้เป็นอาหารขนมหรือเครื่องดื่ม หัวมันมีน้ำหนักได้ 4.5 - 6.5 กิโล เครื่องดื่มหมักทำจากรากหวาน
-ใช้เป็นยา การแช่ใบใช้เป็นยารักษาอาการบวมอักเสบ น้ำใบใช้รักษาหวัดและไอ ปวดท้อง และโรคกระเพาะ ใช้ภายนอก-น้ำคั้นใบใช้รักษาอาการปวดหูและตาติดเชื้อ ของเหลวจากลำต้นใช้รักษาอาการป่วยหลังคลอดบุตรและยังช่วยขับลมหลังคลอด รากใช้รักษาอาการอักเสบ ศีรษะล้าน ปวดฟันและกล่องเสียงอักเสบ ชิ้นส่วนของรากที่แช่ในน้ำส้มสายชูใช้เพื่อเตรียมการป้องกันการตกเลือด
-ใช้ปลูกประดับ หมากผู้หมากเมียเป็นไม้ประดับที่มีสีสดใสสวยงามจึงเป็นไม้ประดับครองใจนานจน ถึงปัจจุบัน
ความเชื่อ/พิธีกรรม---คนไทยเรียกหมากผู้หมากเมีย ทางการค้ามักเรียกว่า Red Dracaena แต่ชาวฮาวายเรียก ทิ ( Ti Plant) เพื่อยกย่องว่าเป็นไม้พระราชา หรือใบไม้นำโชคของชาวฮาวาย (Lucky Plant) บางทีก็นำมาใช้ประดับทำเป็นผ้านุ่งสำหรับเต้น ฮูลาฮูล่า หรือใช้ในพิธีต่างๆจนกลายเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติฮาวาย
-ส่วนชาวเชียงใหม่ เรียกว่า ปูหมาก (หมากปู้) ซึ่งทั้งชาวเหนือและชาวอีสานจะใช้ใบปูหมากห่อหุ้มดอกไม้ที่ใช้กราบไหว้บูชา ในประเพณีต่างๆมาแต่โบราณจนถึงปัจจุบัน
-อื่น ๆพืชกรองสารพิษในอากาศ เช่น ฟอร์มาลดีไฮด์ เบนซิน และไตรคลอโรเอทิลีนจากชั้นบรรยากาศ และเป็นส่วนหนึ่งของ คอลเลคชันพืชฟอกอากาศ
รู้จักอันตราย---เป็นพิษต่อสัตว์เลี้ยง
ระยะออกดอก/ติดผล---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำลำต้น

ขิงแดง/Alpinia purpurata

ข่าด่าง/Alpinia zerumbet 'variegata' 

ชื่อวิทยาศาสตร์--- Alpinia zerumbet 'variegata'
ชื่อพ้อง---No synonyms are recorded for this name.
ชื่อสามัญ ---Variegated Shell Ginger, Shell Ginger, Indian Shell Flower, Pink Porcelain Lily, Butterfly Ginger, Variegated Ginger
ชื่ออื่น---พญามือเหล็ก ขิงด่าง ;[CHINESE: Yàn shān jiāng, Yue tao.];[FRENCH: Grand dégonflé.];[GERMAN: Nickende Alpinie.];[JAPANESE: Gettō, Sannin.];[PORTUGUESE: Flor-concha.];[SPANISH: Lirio de Colón.];[THAI: Phaya mue lhek, Khing dang.]
ชื่อวงศ์---ZINGIBERACEAE
EPPO Code---AIIZE (Preferred name: Alpinia zerumbet.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---เอเซียตะวันออก อินเดีย อินโดจีน
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Alpinia' เป็นเกียรติแก่นักพฤกษศาสตร์ชาวอิตาลี Prospero Alpino (1553-1616) ; ชื่อที่แนะนำ 'Variegata' เป็นชื่อที่บ่งบอกถึงลักษณะของใบไม้ที่แตกต่างกัน
Alpinia zerumbet 'variegata' เป็นความหลากหลาย ของ Alpinia zerumbet สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัวพืชวงศ์ขิง (Zingiberaceae)
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในอินเดียและอินโดจีนและได้รับการปลูกฝังมานานในดินแดนเขตร้อนของเอเชียตะวันออก
ลักษณะ เป็นไม้ยืนต้นล้มลุกอายุหลายปี ลำต้นเทียมสูงได้ถึง 2.5-3 เมตร ลำต้นใต้ดินเป็นเหง้าทอดเลื้อย ใบเดี่ยวเรียงสลับระนาบเดียว สีเขียวมีลายด่างขาวเหลืองตามแนวเส้นใบ ช่อดอกออกที่ปลายลำต้นเทียมใบประดับสีเขียวอ่อน ดอกไม้รูปกรวยคล้ายขี้ผึ้งมีสีขาวมุกแต่งแต้มด้วยสีชมพูอ่อนที่ด้านนอก แต่ด้านในมีสีเหลืองสดใสและมีเครื่องหมายสีแดง เป็นลักษณะของดอกไม้ที่มีลักษณะคล้ายเปลือกหอยมุก ซึ่งทำให้ได้ชื่อสามัญว่า Shell Ginger ดอกมีกลิ่นหอมเล็กน้อยเมื่อบาน ผลมีลักษณะกลมมีลายหลายเส้น
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ปลูกได้ดีที่สุดในตำแหน่งที่มีแดดจัด จนถึงร่มเงาบางส่วน ดินที่อุดมสมบูรณ์ ด้วยอินทรีย์วัตถุ มีความชื้นปานกลางเป็นกรดเล็กน้อย และมีการระบายน้ำที่ดี ขอบใบจะเป็นสีน้ำตาลหากไม่มีความชื้นเพียงพอ ไม่ใช่พืชที่ทนแล้ง
การรดน้ำ---รดน้ำบ่อย ๆ ด้วยน้ำที่ไม่เป็นด่าง พอที่จะทำให้ดินชุ่มชื้นแต่ไม่ถึงกับแฉะ หลีกเลี่ยงการปล่อยให้ดินแห้งสนิทและจะได้รับผลกระทบอย่างมากหากไม่มีการจัดการให้น้ำที่เหมาะสมโดยเฉพาะในช่วงฤดูร้อน
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง ตัดใบแห้งทิ้ง ตัดลำต้นในกอที่หนาแน่นเกินไปตามความต้องการ
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยน้ำอเนกประสงค์ทางใบฉีดพ่นทุก 7-15 วัน/ครั้ง ใส่ปุ๋ยหมักเดือนละครั้งเพื่อสร้างความแข็งแรง และส่งเสริมการเจริญเติบโตที่ดี หากปลูกในกระถางต้องใส่ปุ๋ยทุกเดือนด้วยปุ๋ยน้ำหรือใช้ปุ๋ยเม็ดละลายน้ำ งดให้ปุ๋ยในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาแมลงหรือโรคร้ายแรง บางครั้งอาจพบ เพลี้ยไฟ เพลี้ยอ่อน เพลี้ยแป้ง หนอนม้วนใบ สามารถใช้ สบู่ฆ่าแมลงและน้ำมันพืชสวนได้ แต่ต้องใช้ถูกตัวโดยตรง/โรคเหี่ยวของขิงที่เกิดจากแบคทีเรีย Ralstonia solanacearum ควบคุมและป้องกันโรคโดยใช้ยูเรียและปูนขาว
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ถูกนำมาใช้เพื่อสร้างเอฟเฟกต์เขตร้อนในสวนประเภทต่างๆ ใช้ปลูกลงแปลงเป็นกลุ่ม ๆ ปลูกข้างทางเข้าหรือในขอบไม้พุ่มและยังใช้เป็น houseplant ปลูกในกระถางหรือในภาชนะขนาดใหญ่ได้ พันธุ์ที่มีอยู่ทั่วไปที่สุดคือ 'Variegata' แต่บางครั้งอาจพบพันธุ์อื่น ๆ รวมถึงพันธุ์ 'Variegata Dwarf' ที่มีขนาดเล็กกว่าซึ่งเติบโตสูงเพียง 0.30 เมตร แต่มีใบสีเขียวและสีเหลืองที่แตกต่างกันและ 'Variegata Chinese Beauty ' ซึ่งมีใบหินอ่อนสีเขียวอ่อนและสีเขียวเข้มและสามารถเติบโตได้สูงถึง 2.5 เมตร
ระยะออกดอก/ติดผล---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---ด้วยการแยกหน่อ แบ่งเหง้า

ข่าใบลาย/Alpinia vittata

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Alpinia vittata W.Bull.(1873)
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms    
---Alpinia sanderae Sander.(1903)           
---Alpinia tricolor Sander.(1903)
---Guillainia vittata (W.Bull) Ridl.(1937)
---See all https://powo.science.kew.org/taxon/872078-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Ornamental Ginger, Marble Ginger, Striped Narrow Leaf Ginger, Sander's Ginger, Variegate - Ginger
ชื่ออื่น---ขิงด่าง, ข่าใบลาย, ว่านพญามือเหล็ก ;[DUTCH: Gestreifte Ingwerlilie.];[FINNISH: Kirjo Galangal.];[JAPANESE: Fuirigettô.];[PORTUGUESE: Gengibre-variegado.];[SWEDISH: Brokbladig galangarot.];[THAI: Khing dang, Kha bai lai, Wan Phaya mue hlek.]
ชื่อวงศ์---ZINGIBERACEAE
EPPO Code---AIIVI (Preferred name: Alpinia vittata.)
ถิ่นกำเนิด---โอเชียเนีย
เขตกระจายพันธุ์---หมู่เกาะบิสมาร์ก ไปยัง หมู่เกาะโซโลมอน
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Alpinia' เป็นเกียรติแก่แพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวอิตาลี Prospero Alpini (1553-1617) ; ชื่อเฉพาะสายพันธู์ "vittata" มาจากคำภาษาละติน "vittatus" หมายถึงมีแถบซึ่งอ้างอิงถึงใบที่ลาย
Alpinia vittata เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัวขิง ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย William Bull (1828-1902) นักพฤกษศาสตร์และนักพืชสวน ชาวอังกฤษในปี พ.ศ.2416
ที่อยู่อาศัย พบใน Bismarck Archipelago, สาธารณรัฐโดมินิกัน, ฟิจิ, หมู่เกาะลีวาร์ด, หมู่เกาะโซโลมอน,ไทย, ตรินิแดด - โตเบโก, หมู่เกาะวินวาร์ด
ลักษณะ มีลำต้นเป็นหัวอยู่ใต้ดินมีลักษณะคล้ายเหง้าข่ามีรสเผ็ด มีกลิ่นฉุนกว่าขิง ส่วนที่เห็นเป็นลำต้นเทียม (คือส่วนของกาบใบที่เรียงตัวซ้อนกันอยู่) แข็งแรงเรียวยาวคล้ายกก สูงได้  1.5-2 (3) เมตร กาบใบจะมีสีเขียว โคนกาบใบสีแดงเข้ม ใบเป็นใบเดี่ยวรูปใบหอกสีเขียวซีดยาวประมาณ 20 ซม. มีลายสีขาวหรือสีเหลืองครีมเป็นแถบระหว่างเส้นใบบนแผ่นใบและขอบใบ ปลายใบแหลมขอบใบเป็นคลื่น ก้านใบสั้นเกือบไม่เห็นก้านใบ ข่อดอกยาว 18-25 ซม ดอกไม้ยาว 3 ซม.สีขาวแต้มด้วยสีชมพู ริมปากรูปไข่กว้าง ยาวถึง 3 ซม.สีขาวมีสีแดง และสีเหลืองอยู่ตรงกลาง จะไม่ออกดอกจนกว่าจะถึงปีที่สอง ผลเป็นแคปซูล
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---เจริญเติบโตได้ดีในแสงปานกลางหรือแสงแดดโดยตรงที่กรองแล้ว แต่ใบจะสูญเสียความแตกต่างไปภายใต้ร่มเงาที่ลึก ชอบดินที่อุดมสมบูรณ์ แต่ชื้น ดินทรายที่มีอินทรียวัตถุมากจะเหมาะอย่างยิ่ง ก่อนที่จะเริ่มปลูกให้ใส่ปุ๋ยหมักลงไปด้วยเพื่อส่งเสริมการกักเก็บความชื้นในดินและให้สารอาหาร ดินควรมีความเป็นกรดเล็กน้อย (6.0-6.5 pH) ถึงด่างอ่อน ๆ (7.0-7.5 pH) มีการระบายน้ำและอากาศดี อัตราการเจริญเติบโต รวดเร็ว                                                                                              การรดน้ำ---รดน้ำบ่อย ๆ ด้วยน้ำที่ไม่เป็นด่าง พอที่จะทำให้ดินชุ่มชื้นแต่ไม่ถึงกับแฉะ หลีกเลี่ยงการปล่อยให้ดินแห้งสนิทและจะได้รับผลกระทบอย่างมากหากไม่มีการจัดการให้น้ำที่เหมาะสมโดยเฉพาะในช่วงฤดูร้อน
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง ตัดใบแห้งทิ้ง ตัดลำต้นในกอที่หนาแน่นเกินไปตามความต้องการ
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาแมลงหรือโรคร้ายแรง มีความต้านทานโรคและแมลงศัตรูพืช
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยน้ำมาตรฐานทุกสองสัปดาห์ตั้งแต่ฤดูใบไม้ผลิถึงฤดูร้อน ในช่วงเวลาที่เหลือให้ลดการให้น้ำน้อยลงและงดให้ปุ๋ยในฤดูหนาว
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับในสวนสาธารณะและสวนทั่วไป ปลูกเป็นกลุ่มหรือปลูกเป็นแปลง หรือปลูกลงในภาชนะขนาดใหญ่
ระยะออกดอก/ติดผล---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด แยกหน่อ เหง้า

พลับพลึงตีนเป็ด/Hymenocallis littoralis

พลับพลึงแดง/Crinum amabile

พลับพลึงทอง/Crinum asiaticum var. asiaticum.

ชื่อวิทยาศาสตร์---Crinum asiaticum  var. asiaticum
ชื่อพ้อง---Has 43 Synonyms
---Amaryllis carnosa Hook.f.(1892)
---Crinum zanthophyllum L.S.Hannibal.(1972)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:77171447-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Golden-Leaf Crinum-Lily, Poison bulb, Giant crinum lily, Grand crinum lily, Spider lily
ชื่ออื่น---พลับพลึงทอง ;[Plabplueng thong.].
ชื่อวงศ์---AMARYLLIDACEAE
EPPO Code---KRMSP (Preferred name: Crinum sp.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์--มหาสมุทรอินเดีย เอเชียตะวันออก ออสเตรเลีย หมู่เกาะแปซิฟิก ประเทศในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนทั่วโลก      นิรุกติศาสตร์---ชื่อสายพันธุ์ 'asiaticum' อ้างอิงถึงพืชที่มีถิ่นกำเนิดในเอเชีย
Crinum asiaticum เป็นสายพันธุ์พืชดอกวงศ์พลับพลึง ได้รับการอธิบาย ครั้งแรกโดย CarlLinnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน ในปี พ.ศ.2296
Crinum asiaticum var. asiaticum เป็นความหลากหลาย (Variety) ของ Crinum asiaticum สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์พลับพลึง (Amaryllidaceae) ในสกุลลิลลี่ (Crinum)
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในหมู่เกาะในมหาสมุทรอินเดีย เอเชียตะวันออก เอเชียเขตร้อน ออสเตรเลียและหมู่เกาะแปซิฟิก ถือได้ว่าเป็นสัญชาติในเม็กซิโก, เวสต์อินดีส, ฟลอริด้า, ลุยเซียนา, หมู่เกาะแปซิฟิกและมาดากัสการ์ พบได้ในพื้นที่ชื้นตามฤดูกาล รวมทั้งหนองบึง ที่ลุ่ม และตามริมลำธารและทะเลสาบในพื้นที่เขตร้อนและกึ่งเขตร้อนทั่วโลก
ลักษณะ พลับพลึงทอง เป็นต้นที่กลายพันธุ์มาจาก Crinum asiaticumโดยใบและกอจะเล็กกว่า ลักษณะลำต้นใต้ดินเป็นหัวคล้ายหัวหอมเป็นกลีบเรียงซ้อนกันแน่น ใบเดี่ยว เรียงเวียนสลับรูปใบหอกแกมรูปขอบขนาน ยาวกว่า 1 เมตร ปลายใบแหลม โคนใบแผ่เป็นกาบหุ้มลำต้น ขอบใบเรียบ แผ่นใบหนา ขณะที่แตกใบใหม่ ใบจะมีสีเขียวอมเหลืองเป็นมันและกลายเป็นสีเหลืองทั้งใบเมื่อโตเต็มที่ซึ่งเป็นธรรมชาติของต้นไม้ชนิดนี้ ดอกออกเป็นช่อแบบซี่ร่ม ออกตามซอกใบ สีขาว ออกดอกช่อละ4-8ดอกดอกสีขาว มี 6 กลีบมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ก้านช่อดอกแข็ง ยาว 50-70 ซม. ก้านชูเกสรเพศผู้ยาว อับเรณูสีเหลือง
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ปลูกได้ทั้งในร่มรำไร และแดดจัด แต่ถ้าปลูกในร่มสีจะไม่เหลืองจัดจ้านเหมือนอยู่กลางแดด ใบจะออกสีเหลืองอมเขียว ค่อนไปทางสีเขียวมากกว่า ทนน้ำท่วมขัง และทนแล้งได้ดี
การรดน้ำ---รดน้ำสัปดาห์ละครั้ง และควรรดน้ำอย่างสม่ำเสมอ ลดการให้น้ำน้อยลงในฤดูหนาว ในช่วงพักตัว
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่งกิ่ง ตัดใบแห้งทิ้ง แยกลำต้นในกอที่หนาแน่นเกินไปตามความต้องการ
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยน้ำสูตรเสมอเจือจางลงครึ่งหนึ่งทุก 2 สัปดาห์ หลังจากที่ดอกไม้ร่วงโรยแล้ว งดใส่ปุ๋ยในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาแมลงหรือโรคร้ายแรง เป็นพืชที่ทนทานและไม่ต้องการบำรุงรักษามากนัก/โรคใบจุดดูเหมือนจะเป็นปัญหาใหญ่ที่สุด หากพบอาการใบเป็นสีแดงๆ คล้ายๆ น้ำหมาก อย่าเข้าใจผิดคิดว่าติดไวรัส แต่อาจเป็นเพราะอยู่ในในสภาพที่ไม่เหมาะ ควรตัดแต่งใบที่มีลักษณะดังกล่าวออกไม่ต้องใช้ยารักษาโรคอะไรทั้งสิ้น ภายใต้สภาพการเจริญเติบโตที่เหมาะสม ใบไม้จะมีสีทองสวยงาม
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นิยมนำมาใช้ปลูกเป็นไม้ประดับทางเดินในสวน ริมน้ำตก ลำธาร ริมทะเล
รู้จักอันตราย---หัวของพลับพลึงมีพิษในกลุ่มอัลคาลอยด์ที่มีชื่อว่า "Lycorine" มีฤทธิ์ระคายเคืองต่อระบบทางเดินอาหาร มีอาการอาเจียน ตัวสั่น เหงื่อออก มีน้ำลายมาก และมีอาการท้องเดินแบบไม่รุนแรง
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นิยมปลูกประดับในสวนกลางแจ้งโดยใช้ความงามและสีสันจากใบ ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับในแนวระนาบข้างถนนหรือทางเดินในสวน ริมน้ำตก ลำธาร ริมทะเล หรือจะปลูกไว้ในอาคารก็ได้เช่นกัน
ระยะออกดอก---ออกดอกดกในช่วงฤดูฝน (เดือนพฤษภาคม-เดือนกันยายน)
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด แยกหัว แยกกอ (ออกดอกครั้งแรกเมื่อโตจากเมล็ด มักเกิดขึ้นใน 3-8 ปี)

รางทอง/Hymenocallis littoralos

Phonetic Spelling: hy-men-oh-KAL-is lit-tor-AY-liss

ชื่อวิทยาศาสตร์ --Hymenocallis littoralis (Jacq.) Salisb cv.Variegata
ชื่อพ้อง---Hymenocallis littoralis 'Variegata'; Hymenocallis caribaea 'Variegata'
ชื่อสามัญ ---Beach Spider Lily 'Variegata' , Variegated Beach Spider Lily, Caribbean spider lily
ชื่ออื่น ---รางทอง, ว่านรางทอง, ว่านสี่ทิศด่าง, ว่านสี่ทิศรางทอง;[SPANISH: Lírio zac, Lírio montés, Pancratio de playa.];[THAI: Rang thong, Wan rang thong, Wan sithit dang, Wan sithit rang thong.]
ชื่อวงศ์ --- AMARYLLIDACEAE
EPPO Code--- HMJLI (Preferred name: Hymenocallis littoralis.)                                                                             ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์ ---สหรัฐอเมริกา, เม็กซิโก, อเมริกากลาง, แคริบเบียน และตอนเหนือของ อเมริกาใต้
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Hymenocallis' มาจากภาษากรีก แปลว่า 'ความงามที่เป็นเยื่อ' ซึ่งอ้างอิงถึงถ้วยใย ; ชื่อสายพันธุ์ 'littoralis' หมายถึง 'เติบโตริมชายทะเล' ; 'Variegated' จากภาษาละติน อธิบายการมีอยู่ของใบไม้ กลีบดอก หรือส่วนอื่นๆ ของพืชตั้งแต่สองสีขึ้นไป
Hymenocallis littoralis 'Variegata' เป็นพันธุ์ลูกผสม (Hybrid Variety) ของ Hymenocallis littoralis สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์พลับพลึง (Amaryllidaceae) สกุล Hymenocallis
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดทางตะวันออกเฉียงใต้ของสหรัฐอเมริกา, เม็กซิโก, อเมริกากลาง, แคริบเบียน และตอนเหนือของ อเมริกาใต้ไม่พบในสภาพธรรมชาติ
ลักษณะ เป็นไม้ล้มลุกต้นเหนือดินตั้งตรงมีข้อปล้องสั้น ๆ อัดตัวกันแน่น สูงประมาณ 30-50 ซม.ใบเป็นใบเดี่ยวมี 3-10 ใบ ลักษณะใบเรียวยาวอวบน้ำเรียงสลับบนลำต้น ขนาดใบ กว้าง 3 -4 ซม.ยาว 30-40 ซม.แผ่นใบสีเขียวมีเส้นขอบขนานตามยาวสีเหลืองครีมหรือขาวครีม ผิวใบเรียบเป็นมัน ขอบใบเรียบ ออกดอกเดี่ยวที่ปลายยอด ก้านช่อดอกยาวตรง กลีบดอก สีขาว เกสรเพศผู้ 5 อัน สีขาว เกสรเพศเมีย 1 อัน สีชมพู รังไข่ใต้วงกลีบ ดอกมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ คล้ายพลับพลึง ผลเป็นแคปซูลกลมหรือรี  เมล็ดแบน สีดำ
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---เติบโตได้ดีในที่ร่ม (ใต้ร่มเงาพืชอื่น) ถึงแดดจัด (แสงแดดโดยตรง 6 ชั่วโมงขึ้นไปต่อวัน) รักษาความชื้นสัมพัทธ์ไว้ที่ 40-50% เพิ่มความชื้นรอบๆ ต้นไม้ได้โดยสเปรย์น้ำหรือพ่นหมอกเป็นระยะ ชอบดินร่วนปนทรายที่ชื้นระบายน้ำได้ดี pH 5.6-7.5
การรดน้ำ---ชอบความชื้นคงที่รดน้ำสม่ำเสมอสัปดาห์ละ2ครั้ง หลีกเลี่ยงการรดน้ำจากด้านบนไม่ให้เปียกใบไม้ด้านล่างโดยตรง อาจใช้ท่อน้ำหยดหรือวิธีอื่นๆ ที่น้ำสามารถหยดเป็นมุมหรือรดตรงบริเวณโคนต้น ในฤดูหนาวหากขาดน้ำจะทิ้งใบเหลือหัวใต้ดิน และเกิดใบใหม่ในต้นฤดูฝน
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่ง หากพบใบไม้ที่ตายหรือเสียหาย ให้ตัดออกทันที
การใส่ปุ๋ย---ไม่ใช้ปุ๋ยคอกเพราะอาจทำให้รากพืชเสียหายได้ ใส่ปุ๋ยน้ำทางใบสูตรสมดุลโดยเจือจางลงครึ่งหนึ่งทุกสองสัปดาห์ หรือปุ๋ยเคมีละลายน้ำสูตร 15-15-15 เจือจางทุกสัปดาห์
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่ค่อยมีโรคหรือแมลงรบกวน ระวังหอยทาก/โรครากเน่า โคนเน่า
รู้จักอ้นตราย---ใบ ราก และทุกส่วนหากกินเข้าไป เป็นพิษต่อมนุษย์และสัตว์
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ปลูกได้ทั้งภายใน และ ภายนอกอาคาร มักนิยมปลูกในกระถางตั้งหน้าบ้านหรือร้านค้าเป็นหลัก หรือปลูกลงแปลงกลางแจ้งคลุมดิน
ความเชื่อ/พิธีกรรม---มีสรรพคุณ ทางด้านเมตตามหานิยม ปลูกไว้จะเป็นศิริมงคล แก่สถานที่นั้นๆ และทำให้มีความเจริญก้าวหน้า
ระยะออกดอก---กลางฤดูร้อนถึงปลายฤดูใบไม้ร่วง
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด แยกกอ แบ่งหัวชำ

สกุล โฮมาโลนีมา/Homalomena

ชื่อสกุล---Homalomena Schott
ชื่อสามัญ---Queen of hearts, Shield plant
ชื่อวงศ์--- ARACEAE
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Homalomena' มาจากชื่อภาษามลายูที่แปลผิด ที่แปล 'homalos' หมายถึง แบน และ 'mene' =ดวงจันทร์
Homalomena
ที่อยู่อาศัย เป็นพืชพื้นเมืองเขตร้อนถึงกึ่งเขตร้อนที่พบในภูมิอากาศชื้นเช่นโคลัมเบีย, คอสตาริกา, บอร์เนียว, ชวา, สุมาตรา, มาเลเซียและฟิลิปปินส์ พืช Homalomena เกือบ 135 ชนิดสามารถพบได้บนพื้นป่าฝนในเอเชียใต้ทางตะวันออกถึงเมลานีเซีย ดอกไม้พื้นเมืองเหล่านี้เป็นหนึ่งในพืชเขตร้อนมากกว่า 100 สายพันธุ์ในตระกูล Araceae ทั่วทั้งอเมริกากลางและอเมริกาเหนือตอนเหนือ มีพืช Homalomena อีก 12 สายพันธุ์ที่เติบโตเพียงลำพัง
Read more at Gardening Know How: Homalomena Houseplants: How To Grow Homalomena https://www.gardeningknowhow.com/houseplants/homalomena/homalomena-houseplants.htm
ลักษณะเด่น ของพรรณไม้สกุลนี้คือ เป็นไม้อวบน้ำ ทุกส่วนของต้นเมื่อขยี้จะมีกลิ่นหอม ใบรูปไข่หรือใบหอก โคนใบรูปหัวใจ แผ่นใบเรียบหรือมีขนนุ่มปกคลุม บางชนิดมีหนาม ช่อดอกแยกเพศอยู่ร่วมต้น กาบช่อดอกสั้นโอบม้วนปลีดอกเอาไว้ และจะคลี่ออกเมื่อดอกบาน ดอกติดทนนานจนติดผล
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ชอบแสงแดดรำไร ดินร่วนปนทรายที่อุดมสมบ฿รณ์ หรือดินที่มีการระบายน้ำได้ดี
ใช้ประโยชน์---ชาวทมิฬรู้จักพืชชนิดนี้มากว่า 3000 ปี มันถูกเรียกว่า merugu และใช้เป็นยาเพื่อวัตถุประสงค์หลายประการ รวมถึงการรักษาความผิดปกติของกระเพาะอาหาร ริดสีดวงทวารและเสมหะ น้ำมันหลายชนิดเช่น kumaraguru enney, merugulli enney และ merugu pachai enney ใช้รักษาโรคต่างๆ สำหรับชนิดที่นิยมปลูกเป็นไม้ประดับในที่ร่มรำไร ยกมาเป็นตัวอย่างดังนี้ พวกเสน่ห์จันทร์ต่างๆ
ขยายพันธุ์---ด้วยการแยกหน่อ

เสน่ห์จันทร์ขาว/Homalomena lindenii

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Homalomena lindenii (Rodigas) Ridl.(1908)
ชื่อพ้อง----Has 1 Synonyms
---Alocasia lindenii Rodigas (1886).
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-99995
ชื่อสามัญ ----Queen of hearts, Shield plant (Homalomena)
ชื่ออื่น ----เสน่ห์จันทร์ขาว, เสน่ห์จันทร์เจ้าจอม ; [CHINESE: Qian nian jian.];[TAMIL: Merugu.];[THAI: Sa ne-jan khao, Sa ne-jan chao chom.].
ชื่อวงศ์ ---ARACEAE
EPPO Code---ALDLI (Preferred name: Alocasia lindeni.) syn
ถิ่นกำเนิด ---ทวีปอเมริกาใต้
เขตกระจายพันธุ์---เขตร้อน
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Homalomena' มาจากชื่อภาษามลายูที่แปลผิด ที่แปล 'homalos' หมายถึง แบน และ 'mene' =ดวงจันทร์ ; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ "lindenii" มาจากผู้ค้นพบคือ Jean Jules Linden (1817–1898) นักสะสม พืชชาวเบลเยียม
Homalomena lindenii เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัว Araceae ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Émile Rodigas (1831–1902) นักพฤกษศาสตร์ชาวเบลเยี่ยมและได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Henry Nicholas Ridley (1855–1956) นักพฤกษศาสตร์และนักธรณีวิทยาชาวอังกฤษ ในปี พ.ศ.2451  
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเขตร้อน เป็นพืชพื้นเมืองของนิวกินี
ลักษณะ เป็นไม้ยืนต้นหรือไม้พุ่มย่อย ต้นสูง 50-60 ซม.มีหัวอยู่ใต้ดินโดยมีลำต้นโผล่ขึ้นมาและมีกาบใบห่อหุ้มลำต้นไว้ ลักษณะคล้ายกับต้นบอน ใบรูปหัวใจคล้ายใบโพธิ์ โคนใบเว้า ปลายใบแหลม แผ่นใบสีเขียว เส้นกลางใบสีขาว ก้านใบสีเขียวอ่อน  มีดอกสีขาวอมเขียว ทุกส่วน ราก ก้าน ใบ ดอกมีกลิ่นหอม
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งที่มีแสงแดดรำไร ชอบดินทราย หรือดินที่มีการระบายน้ำได้ดี ชอบน้ำมาก แต่ไม่ชอบให้น้ำขัง
การรดน้ำ--ชอบน้ำมากควรรดน้ำทุกวัน หากเป็นฤดูแล้งให้รดน้ำเช้า-เย็น ฤดูหนาวลดการให้น้ำน้อยลง รดเท่าที่จำเป็น
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่ง ลอกใบเหลืองที่หมดอายุทิ้ง
การใส่ปุ๋ย---ให้ปุ๋ยสองครั้งต่อเดือนด้วยปุ๋ยอินทรีย์ที่ปล่อยช้า ในฤดูหนาว เนื่องจากพืชพักตัว ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการใส่ปุ๋ย
ศัตรูพืช/โรคพืช---อ่อนแอต่อเพลี้ยแป้ง ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น)/ไวต่อการเน่าของรากและใบเหลือง เนื่องจากให้น้ำมากเกินไปหรือดินมีการระบายน้ำไม่ดี
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นิยมปลูกเป็นไม้ดอกไม้ประดับ ให้ความสวยงาม และส่งกลิ่นหอม ใช้ปลูกลงกระถางตั้งประดับเพื่อดูดสารพิษในห้องหรืออาคาร
ความเชื่อ/พิธีกรรม--- ปลูกแล้วมีคุณทางด้านเสน่ห์เมตตามหานิยม ให้โชคลาภและมีศิริมงคล หากมีกิจการร้านค้าปลูกไว้จะค้าขายร่ำรวย ทุกส่วนใช้ทำหรือเป็นส่วนผสมของพระเครื่องหรือวัตถุมงคล เมื่อว่านออกดอกให้นำผ้าสีขาวนวลหรือผ้าสีเหลืองมาผูกเป็นการรับขวัญแล้วจะโชคดี
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด แบ่งห้ว แยกหน่อ

เสน่ห์จันทร์แดง/Homalomena rubescens Kunth

ชื่อวิทยาศาสตร์---Homalomena rubescens (Roxb.) Kunth.(1841)
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms
---Basionym: Calla rubescens Roxb.(1832)
---Chamaecladon rubescens (Roxb.) Schott (1858)
---Zantedeschia rubens K.Koch.(1855.)
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-100064
ชื่อสามัญ ----Queen of hearts, Shield plant (Homalomena)
ชื่ออื่น----เสน่ห์จันทร์แดง ;[CHINESE: Qian nian jian.];[THAI: Sane-jan daeng.].
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code---HMMRU (Preferred name: Homalomena rubescens.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์--- สิกขิม ภูฏาน อินเดีย เมียนมาร์
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Homalomena' มาจากชื่อภาษามลายูที่แปลผิด ที่แปล 'homalos' หมายถึง แบน และ 'mene' =ดวงจันทร์ ; ชื่อเฉพาะสายพันธุ์ "rubescens" = เติบโต กลายเป็นสีแดง
Homalomena rubescens เป็นสายพันธุ์ ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ Araceae ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรก โดย William Roxburgh (1751-1815) ศัลยแพทย์และนักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อต และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Carl Sigismund Kunth (1788–1850) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน ในปีพ.ศ.2384
ที่อยู่อาศัย พืชท้องถิ่นในเขตร้อนชื้นของเอเซีย (สิกขิม ภูฏาน อัสสัม อรุณาจัลประเทศ เมียนมาร์)
ลักษณะ ต้นสูง 50-60 ซม.ใบรูปหัวใจปลายใบแหลมกว้างประมาณ 10-15 ซม.ยาวประมาณ 15-20 ซม.แผ่นใบสีเขียวคล้ำเป็นมัน ก้านใบสีม่วงแดงดอกมีขนาดเล็กและไม่มีกลีบดอกซ่อนอยู่ในกาบดอก ผลทรงกลมขนาดเล็ก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ตำแหน่งที่มีแสงแดดรำไร ชอบดินทราย หรือดินที่มีการระบายน้ำได้ดี ชอบน้ำมาก แต่ไม่ชอบให้น้ำขัง
การรดน้ำ--ชอบน้ำมาก ควรรดน้ำทุกวัน หากเป็นฤดูแล้งให้รดน้ำเช้า-เย็น ฤดูหนาวลดการให้น้ำน้อยลง รดเท่าที่จำเป็น
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่ง ลอกใบเหลืองที่หมดอายุทิ้ง
การใส่ปุ๋ย---ให้ปุ๋ยสองครั้งต่อเดือนด้วยปุ๋ยอินทรีย์ที่ปล่อยช้า ในฤดูหนาว เนื่องจากพืชพักตัว ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการใส่ปุ๋ย
ศัตรูพืช/โรคพืช---อ่อนแอต่อเพลี้ยแป้ง ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น)/ไวต่อการเน่าของรากและใบเหลือง เนื่องจากให้น้ำมากเกินไปหรือดินมีการระบายน้ำไม่ดี
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ ปลูกลงกระถางตั้งประดับเพื่อดูดสารพิษในห้องหรืออาคาร
ความเชื่อ/พิธีกรรม-ทุกส่วนใช้ทำหรือเป็นส่วนผสมของพระเครื่องหรือวัตถุมงคลเป็นว่านเมตตามหานิยมและว่านเสริมโชคเสริมลาภ
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด แบ่งห้ว แยกหน่อ

เสน่ห์จันทร์บุษราคัม/Homalomena sp

ร่มญี่ปุ่น/Homalomena wallisii

ชื่อวิทยาศาสตร์---Homalomena wallisii Regel.(1877)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms    
---Curmeria wallisii (Regel) Masl.
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-100104
ชื่อสามัญ---Silver Shield
ชื่ออื่น---ร่มญี่ปุ่น ;[POLAND: Czermiówka.];[SPANISH: Rey de corazones.];[THAI: Rom yi-pun.].
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code---HMMWA (Preferred name: Homalomena wallisii.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---เวเนซูเอล่า ปานามา โคลัมเบีย คอสตาริกา ประเทศในเขตร้อน
Homalomena wallisii เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์ Araceae ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Eduard August von Regel (1815–1892) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน ในปีพ.ศ.2420
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเวเนซุเอลาโคลัมเบียและปานามา ปลูกเป็นไม้ประดับในคอสตาริกา และประเทศในเขตร้อน
ลักษณะ เป็นไม้ล้มลุกอายุหลายปี มีเหง้าอยู่ใต้ดินมีความสูงประมาณ 15 -25 ซม.แต่มีการแพร่กระจายที่กว้างกว่ามาก ใบมีลักษณะเป็นรูปไข่ถึงรูปไข่แกมรี ยาวประมาณ 13-20 ซม.ปลายใบมนหรือแหลมแผ่นใบหนาเป็นกำมะหยี่ สีเขียวอมเทา มีสีเขียวครีมเป็นหย่อม ๆ คล้ายกับลายพราง ใต้ใบสีม่วงแดง ก้านใบสั้น กาบรองช่อดอกสีม่วงแดง
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--- สามารถพบได้ในสวนเขตร้อน แต่ไม่ทนต่อความหนาวเย็นได้ดีดังนั้นจึงปลูกในบ้านหรือในเรือนกระจก ชอบสภาพแวดล้อมที่อบอุ่นและชื้นโดยไม่มีแสงโดยตรงมากเกินไปซึ่งอาจทำให้เกิดรอยไหม้บนใบโดยมีอุณหภูมิระหว่าง 15 ถึง 32 ° C แม้ว่าจะสามารถทนได้ถึง 7 ° C ในช่วงเวลาสั้น ๆ
การรดน้ำ---ต้องรดน้ำให้เพียงพอโดยไม่ให้น้ำท่วมพื้นผิวเนื่องจากน้ำนิ่งอาจทำให้รากเสียหายได้หากอุณหภูมิลดลงขอแนะนำให้ลดการรดน้ำเพื่อหลีกเลี่ยงการเน่าเปื่อย ในทางกลับกันถ้าอากาศหรือวัสดุปลูกแห้งมากอาจมีจุดสีเหลืองปรากฏที่ขอบใบสามารถฉีดพ่นด้วยน้ำที่ปราศจากปูนขาวเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหานี้
การใส่ปุ๋ย---ให้ปุ๋ยสองครั้งต่อเดือนด้วยปุ๋ยอินทรีย์ที่ปล่อยช้า ในฤดูหนาว เนื่องจากพืชพักตัว ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการใส่ปุ๋ย
ศัตรูพืช/โรคพืช---อ่อนแอต่อเพลี้ยแป้ง ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น)/ไวต่อการเน่าของรากและใบเหลือง เนื่องจากให้น้ำมากเกินไปหรือดินมีการระบายน้ำไม่ดี
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นิยมปลูกเป็นไม้ประดับใบสีฉูดฉาด เหมาะปลูกเป็นไม้กระถาง เป็นต้นไม้ในร่มที่ไม่ต้องการดูแลมากมายนัก สามารถปลูกลงกระถางตั้งประดับเพื่อดูดสารพิษในห้องหรืออาคาร
ขยายพันธุ์---แบ่งเหง้า

สกุล อโลคาเซีย/Alocasia (Schott) G.Don f.

Alocasia เป็นไม้ล้มลุกอายุหลายปี เจริญได้ดีในดินร่วนระบายน้ำดีแสงแดดรำไร และจะพักตัวในฤดูหนาว ลักษณะ มีต้นจริงเจริญเป็นหัวหรือเหง้าอยู่ใต้ดิน  ลำต้นเหนือดินคือลำต้นเทียม ใบรูปหัวใจหรือลูกศรปลายแหลมหรือมน ดอกแยกเพศอยู่บนช่อเดียวกัน ติดผลกลมสุกสีแดงหรือส้ม อโลคาเซียนิยมปลูกเป็นไม้ประดับกันมากเพราะเลี้ยงง่ายขยายพันธุ์ง่ายด้วยการแยกหน่อมาปลูกใหม่ ชนิดที่นิยมปลูกเลี้ยงตัวอย่างดังต่อไปนี้

กระดาดขาว/Alocasia macrorrhizos

Picture: https://sites.google.com/site/efloraofindia/species/a---l/ar/araceae/alocasia/alocasia-macrorhiza
ชื่อวิทยาศาสตร์---Alocasia macrorrhizos (L.) G.Don (1839)
ชื่อพ้อง---Has 68 Synonyms
---Basionym: Arum macrorrhizon L.
---Caladium macrorrhizon (L.) R. Br.(1810)
---Colocasia macrorrhiza (L.) Schott ex Schott & Endl.(1832)
---More. See all The Plant List http://theplantlist.org/tpl/record/kew-6775
ชื่อสามัญ---Giant Taro, Giant alocasia, Alocacia Plant, Upright elephant ear, Giant ape
ชื่ออื่น---กระดาดเขียว, กระดาดขาว, บอนเขียว ;[ASSAMESE: Man-kochu, Phatra-man-kochu.];[AUSTRALIAN: Cunjevoi.];[BRAZIL: Inhame-açú, Orelha de elefante.];[CHINESE: Rè yà hǎi yù, Lao hu yu, Gu po yu, Gou shen yu, Zhu bu gong, Du zu lian, Jia hai yu, Jian wei yu.];[CUBA: Malanga de jardín.];[DUTCH: Alocasie, Reuzentaro.];[FIJI: Via nganga; viadidi.];[FRENCH: Alocasie à grandes racines, Oreille d'éléphant, Songe blanc, Songe sauvage, Taro géant.];[GERMAN: Alokasie, Indische Tropenwurz, Riesentaro, Riesenblättriges Pfeilblatt, Tropenwurz, Indische.];[HAWAII: Ape keoke, Apii.;[HINDI: Mankanda.];[INDONESIA: Ababa, Biah, Bira, Sente, Wia, Mae, Mael, Makata, Mira, Wire, Wir.];[ITALIAN: Orecchie di elefante.];[JAPANESE: Kuwazuimo.];[KANNADA: Baalaraaksha,Genasoo.];[LAOS: Kaph’uk.];[MALAYALAM: Chembu.];[MALAYSIA: Birah hiram, Keladi, Sebaring.];[MYANMAR: Pein-mohawaya.];[PHILIPPINES: Malabiga (Tag.); Aba-aba, Badiang, Bagiang, Biga (Tag., Ilk., Bis., Pamp.).];[PORTUGUESE: Inhame-assú, Inhame-gigante, Inhame-vermelho, Orelha-de-elefante-gigante.];[SAMOA: Ta'amu.];[SANSKRIT: Manakanda, Manak mahapatra, Dirghadal, Mahacchada, Mahatpatra, Pankanca.];[SPANISH: Camacho, Malanga, Yautía.];[SWEDISH: Alokasia.];[TAMIL: Merukan, Merukan kizhangu.];[THAI: Bon kradat khao, Bon kradat khieo, Bon khieo.];[TONGA: Kape.];[USA/HAWAII: ‘Ape.];[VIETNAM: Ray cay, Khoais.].
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code---ALDMA (Preferred name: Alocasia macrorrhizos.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเชีย
เขตกระจายพันธุ์---เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อนุทวีปอินเดีย ประเทศในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนทั่วโลก
Alocasia macrorrhizos เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์บอน (Araceae)ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย George Don (พ.ศ. 2341–1856) นักพฤกษศาสตร์ชาวสก็อตในปี พ.ศ. ในปีพ.ศ.2382

ที่อยู่อาศัย มีแนวโน้มที่จะมีถิ่นกำเนิดในอินเดียหรือศรีลังกา หรืออาจจะมีถิ่นกำเนิดในมาเลเซีย (รวมถึงคาบสมุทรมาเลเซีย ฟิลิปปินส์ และบางส่วนของอินโดนีเซีย) ควีนส์แลนด์และหมู่เกาะโซโลมอน ปัจจุบันมีการกระจายอย่างกว้างขวางและแปลงสัญชาติในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนหลายแห่งในอเมริกาเหนือ อเมริกากลางและใต้ อินเดียตะวันตก แอฟริกาเขตร้อน และหมู่เกาะอินโดแปซิฟิก พบทั่วไปตามริมฝั่งแม่น้ำและที่ชื้นอื่น ๆ จากระดับน้ำทะเลถึง 500 เมตร มีการเพาะปลูกในอินเดีย ศรีลังกา และบังคลาเทศ ในเมียนมาร์ ไทย และมาเลเซียในคาบสมุทรมลายู และในเขตร้อนของอเมริกาและในบางส่วนของแอฟริกาซึ่งเป็นพืชผลย่อย ( Lebot, 2008 ). มีการปลูกกันอย่างแพร่หลายในซามัว ตองกา กลุ่มวาลลิส และฟุตูนาเลาของฟิจิ และบางส่วนของวานูอาตู ในประเทศไทยสามารถพบได้ทั่วทุกภาคของประเทศ
ลักษณะ เป็นไม้ล้มลุก อายุหลายปี มีเหง้าทอดไปตามพื้นดิน ลำต้นตั้งตรง สูง1-2 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลาง 20 ซม.ลำต้นเป็นสีม่วงปนสีน้ำตาล มีหัวอยู่ใต้ดิน ใบรูปหัวใจปลายมน ใบหยักเป็นคลื่นห่าง ๆ แผ่นใบสีเขียวเป็นมัน ใบมีขนาดกว้างประมาณ 25-60 ซม.ยาวประมาณ 30-90 ซม.ก้านใบใหญ่และเป็นสีม่วงปนสีน้ำตาล ยาวประมาณ 1.2-1.5 เมตร ดอกแยกเพศอยู่ในช่อเดียวกัน ช่อดอกเป็นแท่งยาวปลายแหลม (ลักษณะคล้ายกับดอกบอน) ออกตรงกลางต้น มีความยาวประมาณ 11-23 ซม. ดอกมีกาบสีเหลืองอมสีเขียวหุ้มอยู่ ดอกเพศผู้จะมีจำนวนมากกว่าดอกเพศเมีย ผลเป็นผลสดรูปทรงกลมและมีขนาดเล็กเส้นผ่านศูนย์กลาง 0.8-1.2 ซม. เนื้อในผลนุ่มสีแดงและมีเมล็ดแข็งอยู่ 1 เมล็ด เมล็ดรูปทรงกลม 12 × 8 มม สีดำ
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดรำไรหรือแสงแดดในช่วงเช้า ชอบดินร่วนโปร่ง ระบายน้ำได้ดี และอุดมสมบูรณ์ แม้ว่าจะสามารถทนต่อดินได้หลายประเภท ไม่ชอบดินที่มีน้ำขัง pH ในช่วง 5.7 - 6.3 ทนได้ 5 - 7.3 ไม่พักตัวในฤดูหนาว
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่ง ลอกใบเหลืองที่หมดอายุทิ้ง
การใส่ปุ๋ย---ให้ปุ๋ยสองครั้งต่อเดือนด้วยปุ๋ยอินทรีย์ที่ปล่อยช้า ในฤดูหนาว เนื่องจากพืชไม่พักตัว การใส่ปุ๋ยใส่ปกติ
ศัตรูพืช/โรคพืช---อ่อนแอต่อเพลี้ยแป้ง ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น)/ไวต่อการเน่าของรากและใบเหลือง เนื่องจากให้น้ำมากเกินไปหรือดินมีการระบายน้ำไม่ดี
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ  ต้นไม้พวกอโลคาเซียนิยมนำมาใช้จัดสวนบาหลีและสวนน้ำอย่างมาก ปลูกริมน้ำตกลำธารและนิยมนำมาปลูกเป็นไม้กระถางในที่ร่ม
-ใช้กิน เหง้าต้มสุกใช้กินได้หรือใส่ในแกง
-ใช้เป็นยา ต้น ราก เหง้าใช้ต้มกินเป็นยาระบายแบบอ่อน ๆ รากใช้ทาแก้พิษของแมงป่อง ไหลใช้กินเป็นยาขับพยาธิ หัวนำมาโขลกใช้พอกรักษาแผลที่เป็นหนอง รากหรือเหง้าใช้ต้มกินเป็นยาขับปัสสาวะ ใบใช้เป็นยาฝาดสมาน ช่วยห้ามเลือด ยาต้มจากใบใช้กินแก้อาการท้องผูกชนิดพรรดึก -ใช้ในยาแผนโบราณในหมู่เกาะแปซิฟิก รากใช้รักษาต่อมน้ำเหลืองบวม เหง้าใช้รักษาอาการปวดท้องและท้องร่วง- รักษาภาวะพร่องทางเพศได้โดยการกินใบปรุงในกะทิ
รู้จักอันตราย---ต้นกระดาดจะมีสารจำพวกเรซินและ Protoanemonine ซึ่งเป็นพิษ และยังมีแคลเซียมออกซาเลต (Calcium oxalate) อีกมาก ซึ่งมีฤทธิ์ทำให้ผิวหนังบวมแดง
ขยายพันธุ์---ด้วยวิธีการเพาะเมล็ด แยกหน่อและไหล  

กระดาดด่าง/Alocasia macrorrhizos 'Variegata'

ชื่อวิทยาศาสตร์---Alocasia macrorrhizos var. variegata (K.Koch & CDBouché) Furtado
ชื่อพ้อง ---This name is a synonym of Alocasia macrorrhizos (L.) G.Don .
ชื่อสามัญ---Variegated Elephant’s Ear, Elephant Ear, Variegated Upright Elephant Ears, Alocasia macrorrhiza 'Variegata'
ชื่ออื่น---กระดาดใบด่าง, พญากาเผือก; [THAI: Kradat bai dang, Phaya ka pueak,]
ชื่อวงศ์ ---ARACEAE
EPPO Code--- ALDMA (Preferred name: Alocasia macrorrhizos.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---อนุทวีปอินเดีย มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ ควีนส์แลนด์ หมู่เกาะโซโลมอน
Alocasia macrorrhizos var. variegata เป็นคำพ้องความหมาย ของ Alocasia macrorrhizos สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์บอน (Araceae) สกุล Alocasia
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเอเชียเขตร้อนจาก อินโดนีเซีย มาเลเซีย และฟิลิปปินส์ ควีนส์แลนด์ ในออสเตรเลีย และเกาะโซโลมอน นอกจากนี้ยังโอนสัญชาติทั่วโลกและได้รับการปลูกฝังกันอย่างแพร่หลาย
ลักษณะ เป็นไม้ล้มลุกอายุหลายปี ลำต้นอยู่ใต้ดินเป็นหัว เมื่ออายุมากขึ้นหัวจะโผล่พ้นดิน แตกหน่อใหม่รอบหัวหลักสูง1.5-2 เมตร ใบเดี่ยวเวียนเรียง ขนาดใหญ่ ขอบใบหยักมีลายด่างสีขาวสลับสีเขียวเทา ช่อดอกออกที่ซอกใบเป็นช่อเชิงลด
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดรำไรหรือร่มเงา 40-60% ชอบดินร่วนโปร่งระบายน้ำได้ดีและอุดมสมบูรณ์แม้ว่าจะสามารถทนต่อดินได้หลายประเภท ไม่ชอบดินที่มีน้ำขัง pH ในช่วง 5.7 - 6.3 ทนได้ 5 - 7.3 ไม่พักตัวในฤดูหนาว
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่ง ลอกใบเหลืองที่หมดอายุทิ้ง
การใส่ปุ๋ย---ให้ปุ๋ยสองครั้งต่อเดือนด้วยปุ๋ยอินทรีย์ที่ปล่อยช้า ในฤดูหนาว เนื่องจากพืชไม่พักตัว การใส่ปุ๋ยใส่ปกติ
ศัตรูพืช/โรคพืช---อ่อนแอต่อเพลี้ยแป้ง ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น)/ไวต่อการเน่าของรากและใบเหลือง เนื่องจากให้น้ำมากเกินไปหรือดินมีการระบายน้ำไม่ดี
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ  ต้นไม้พวกอโลคาเซียนิยมนำมาใช้จัดสวนบาหลีและสวนน้ำอย่างมาก ปลูกริมน้ำตกลำธารและนิยมนำมาปลูกเป็นไม้กระถางในที่ร่ม
รู้จักอันตราย---ต้นกระดาดจะมีสารจำพวกเรซินและ Protoanemonine ซึ่งเป็นพิษ และยังมีแคลเซียมออกซาเลต (Calcium oxalate) อีกมาก ซึ่งมีฤทธิ์ทำให้ผิวหนังบวมแดง
ขยายพันธุ์---ด้วยวิธีการเพาะเมล็ด แยกหน่อและไหล

กระดาดดำ/Alocasia macrorrhizos 'Black Stem'

ชื่อวิทยาศาสตร์---Alocasia macrorrhiza 'Black Stem'
ชื่อพ้อง --- No synonyms are recorded for this name
ชื่อสามัญ---Black Stem Giant Taro, Black Stem Upright Elephant Ear
Hybrid parentage---A. "Borneo Giant" x A. alba
ชื่ออื่น---กระดาดดำ ; [THAI: Kradat dam.]
ชื่อวงศ์ ---ARACEAE
EPPO Code--- ALDSS (Preferred name: Alocasia sp.)
Alocasia macrorrhiza 'Black Stem' เป็นหนึ่งในความหลากหลาย (Varieties) ของ Alocasia macrorrhizos สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์บอน (Araceae) เป็นการผสมข้ามระหว่าง Alocasia macrorrhizos 'Borneo Giant' และ Alocasia alba  
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเอเชียเขตร้อนจาก อินโดนีเซีย มาเลเซียและฟิลิปปินส์ ควีนส์แลนด์ ในออสเตรเลีย และเกาะโซโลมอน นอกจากนี้ยังโอนสัญชาติทั่วโลกและได้รับการปลูกฝังกันอย่างแพร่หลาย
ลักษณะ เป็นไม้ล้มลุก อายุหลายปี มีลำต้นใต้ดินเป็นหัวแบบเผือก สูงได้ถึง 2 เมตร ลำต้นสั้น ตั้งตรง สีม่วงปนสีน้ำตาล อวบน้ำ ใบเดี่ยว เรียงเวียนสลับ รูปไข่แกมรูปหัวใจกว้าง 25-60 ซม. ยาว 30-90 ซม. ใบหนา ขอบใบหยักเว้า ปลายใบชี้ขึ้น ก้านใบใหญ่อวบน้ำตั้งตรง มีเส้นใบ ใต้ใบ ขอบใบ และก้านใบสีเขียวอมม่วงดำ
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดรำไรหรือร่มเงา 40-60% ชอบดินร่วนโปร่งระบายน้ำได้ดีและอุดมสมบูรณ์แม้ว่าจะสามารถทนต่อดินได้หลายประเภท ไม่ชอบดินที่มีน้ำขัง pH ในช่วง 5.7 - 6.3 ทนได้ 5 - 7.3 ไม่พักตัวในฤดูหนาว
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่ง ลอกใบเหลืองที่หมดอายุทิ้ง
การใส่ปุ๋ย---ให้ปุ๋ยสองครั้งต่อเดือนด้วยปุ๋ยอินทรีย์ที่ปล่อยช้า ในฤดูหนาว เนื่องจากพืชไม่พักตัว การใส่ปุ๋ยใส่ปกติ
ศัตรูพืช/โรคพืช---อ่อนแอต่อเพลี้ยแป้ง ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น)/ไวต่อการเน่าของรากและใบเหลือง เนื่องจากให้น้ำมากเกินไปหรือดินมีการระบายน้ำไม่ดี
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ  ต้นไม้พวกอโลคาเซียนิยมนำมาใช้จัดสวนบาหลีและสวนน้ำอย่างมาก ปลูกริมน้ำตกลำธารและนิยมนำมาปลูกเป็นไม้กระถางในที่ร่ม
รู้จักอันตราย---ต้นกระดาดจะมีสารจำพวกเรซินและ Protoanemonineซึ่งเป็นพิษและยังมีแคลเซียมออกซาเลต (Calcium oxalate) อีกมาก ซึ่งมีฤทธิ์ทำให้ผิวหนังบวมแดง
ขยายพันธุ์---ด้วยวิธีการเพาะเมล็ด แยกหน่อและไหล

แก้วหน้าม้า/Alocasia sanderiana

ชื่อวิทยาศาสตร์---Alocasia sanderiana W. Bull.(1885)
ชื่อพ้อง--- Has 4 Synonyms   
---Alocasia sanderi Pynaert.(1886)
---Schizocasia sanderiana (W. Bull) Engl.(1898)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:84242-1#synonyms
Hybrids---Alocasia × amazonica
ชื่อสามัญ---Sander's Alocasia, Kris- Plant, Philippine Taro, African mask plant
ชื่ออื่น---แก้วหน้าม้า ;[INDONESIA: Pokok Keladi, Keris Hitam (Bahasa Melayu).];[GERMAN: Sanders Pfeilblatt .];[SWEDISH: Skelettsköld.];[THAI: Kaew naa maa.]
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code---ALDSA (Preferred name: Alocasia sanderiana.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์ ---ฟิลิปปินส์
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสายพันธุ์ 'Sanderiana' ตั้งชื่อตาม Henry Frederick Conrad Sander (1847-1920) นักพืชสวน ชาวอังกฤษที่เกิดในเยอรมัน ; ชื่อสามัญเป็นที่รู้จักกันในชื่อ 'Kris Plant' เพราะความคล้ายคลึงกันของขอบใบกับใบมีดหยักของดาบ kalis (หรือที่เรียกว่า krisหรือkeris )
Alocasia sanderiana เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์บอน (Araceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Heinrich Wilhelm Schott (1794–1865) นักพฤกษศาสตร์ชาวออสเตรีย และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย William Bull (1828-1902) นักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ ในปี พ.ศ. 2428
ที่อยู่อาศัย เป็นพืชเฉพาะถิ่นของเกาะสองแห่งในฟิลิปปินส์ Bukidnon และ Misamis Occidental แม้ว่าพืชบางชนิดจะยังคงอยู่ในป่าทั้งในป่าปฐมภูมิและป่าทุติยภูมิในระดับความสูงที่ต่ำกว่า นิยมปลูกเป็นไม้ประดับทั่วโลก
ลักษณะ เป็นไม้ล้มลุก อายุหลายปี มีเหง้าเป็นแนวตั้งยาว 15 ซม.หนา 2 ซม.ลำต้นตั้งตรงสูง 0.60- 2 เมตร ใบเดี่ยวรูปลูกศรแคบ (รูปตัว 'V') ขนาดยาว 40 ซม. x กว้าง 20 ซม.ก้านใบยาวถึง 60 ซม. ปลายใบแหลม ขอบหยักเว้าเป็นลอนลึกทั้งสองข้าง แผ่นใบหนาสีเขียวเข้มเป็นมันเส้นใบและขอบใบมีสีขาวเงินขนาดใหญ่เด่นชัด หลังใบสีม่วงแดง มีช่อดอกสีขาวครีมยาวประมาณ15 ซม.มีกาบสีเขียวและสีขาวปกคลุมดอกไม้เล็ก ๆ ดอกเพศเมียอยู่ที่ส่วนล่างของช่อดอก ในขณะที่ดอกเพศผู้อยู่ด้านบน ผลมีเนื้อสีแดงอมส้มออกเป็นกลุ่ม  ไม่สามารถกินได้
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงทางอ้อมที่สว่าง ชอบดินร่วนโปร่งระบายน้ำได้ดีและอุดมสมบูรณ์แม้ว่าจะสามารถทนต่อดินได้หลายประเภท ไม่ชอบดินที่มีน้ำขัง pH ในช่วง 5.7 - 6.3 ทนได้ 5 - 7.3
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่ง ลอกใบเหลืองที่หมดอายุทิ้ง
การใส่ปุ๋ย---ให้ปุ๋ยสองครั้งต่อเดือนด้วยปุ๋ยอินทรีย์ที่ปล่อยช้า พักตัวในฤดูหนาว รดน้ำเท่าที่จำเป็น งดให้ปุ๋ย
ศัตรูพืช/โรคพืช---อ่อนแอต่อเพลี้ยแป้ง ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น)/ไวต่อการเน่าของรากและใบเหลือง เนื่องจากให้น้ำมากเกินไปหรือดินมีการระบายน้ำไม่ดี
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นิยมนำมาใช้จัดสวนบาหลีและสวนน้ำอย่างมาก ปลูกริมน้ำตกลำธารและนิยมนำมาปลูกเป็นไม้กระถางในที่ร่ม
-ใช้เป็นยา ชนพื้นเมืองใช้ยาต้มจากพืชเพื่อรักษาอาการปวดหัว
รู้จักอันตราย---มีสารจำพวกเรซินและ Protoanemonine ซึ่งเป็นพิษ และยังมีแคลเซียมออกซาเลต (Calcium oxalate) อีกมาก ซึ่งมีฤทธิ์ทำให้ผิวหนังบวมแดง
ภัยคุกคาม---เนื่องจากการเก็บรวบรวมจากป่าเพื่อการค้ามากเกิน สายพันธุ์นี้จึงได้รับการประเมินล่าสุดใน IUCN Red List of Threatened Species 2008 ประเภท 'ใกล้สูญพันธุ์ขั้นวิกฤต' มีความเสี่ยงสูงอย่างยิ่งต่อการสูญพันธุ์ในธรรมชาติในอนาคตอันใกล้  การเก็บเกี่ยวA. sanderianaนั้นผิดกฎหมายในฟิลิปปินส์ และมีโทษจำคุก หกถึงสิบปี และปรับ100,000 ถึง 1,000,000 เปโซ (ประมาณ 60,000-600,000 บาท)
สถานะการอนุรักษ์---CR- CRITICALLY  ENDANGERED -  IUCN Red List of Threatened Species.(2008)
ขยายพันธุ์---ด้วยวิธีการเพาะเมล็ด แยกหน่อและไหล เพาะเนื้อเยื่อ

แก้วหน้าม้าตัวผู้/Alocasia longiloba

ชื่อวิทยาศาสตร์---Alocasia longiloba Miq.(1856)
ชื่อพ้อง---Has 25 Synonyms.  
---Alocasia denudata Engl.(1879)
---Alocasia longifolia Engl & K.Krause.(1920) [Invalid]
---Alocasia lowii Hook.f.(1863)
---More. See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-6770
ชื่อสามัญ---Kris plant, Elephant's Ear
ชื่ออื่น---แก้วหน้าม้าตัวผู้, บอนนก ;[CHINESE: Jiàn yè hǎi yù.];[FRENCH: Oreille d'éléphant.];[GERMAN: Langes Pfeilblatt.];[INDONESIA: Keladi rimau.];[JAPANESE: Arokashiya rongiforiya.];[MALAYSIA: Dalip Payo, Telang Ubah (Kelabit); Keladi Birah (Bidayuh); Mayak Rarong, Tipang Ular (Iban); Keladi Candik, Keladi Muka Rusa(Malay).];[SWEDISH: Ödlesköld.];[THAI: Kaew naa maa tua phu, Bon nok.];[VIETNAM: Ráy lá dài.]
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code---ALDLG (Preferred name: Alocasia longiloba.)
ถิ่นกำเนิด ---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---เอเซียตะวันออกเฉียงใต้
Alocasia longiloba เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์บอน (Araceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Friedrich Anton Wilhelm Miquel (1811–1871) นักพฤกษศาสตร์ชาวดัตช์ ในปี พ.ศ. 2399
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้พบในจีน (กวางตุ้ง ไหหลำ มณฑลยูนนาน) กัมพูชา อินโดนีเซีย ลาว มาเลเซีย พม่า สิงคโปร์ ไทย เวียดนาม พบในป่าดิบชื้นและใต้ต้นไม้ ในพื้นที่แอ่งน้ำและทางลาดที่มีการระบายน้ำดี บางครั้งอยู่บนโขดหิน ที่ระดับความสูง 0–500 เมตร พืชที่มีอยู่ในปัจจุบันส่วนใหญ่เป็น "โคลนนิ่ง" ที่เพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อและในบางกรณีอาจเป็นพันธุ์ผสมหลายชนิด Alocasia นี้สามารถมีรูปร่างได้หลากหลายเมื่อมีขนาดใหญ่ขึ้น
ลักษณะ เป็นไม้ล้มลุก อายุหลายปี สูงประมาณ1.5 เมตร มีเหง้าตั้งตรง 8-60 × 2-8 ซม.ใบรูปทรงสามเหลี่ยมคล้ายหน้าของม้าขนาด 27-85 × 14-40 ซม.แผ่นใบหนาเป็นมัน สีเขียวบรอนซ์ เส้นร่องใบเห็นเด่นชัด ก้านเล็กกลมยาว30-120 ซม. มีลายขีดขวางสีน้ำตาลแดงทั่วก้าน ช่อดอกเดี่ยวหรือจับคู่ ก้านช่อดอก 8-18 ซม ผลไม้ทรงกลมรีสีเขียวสุกสีส้มแดงขนาด1.5 × 0.75 ซม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดดรำไรหรือแสงแดดในช่วงเช้า ชอบดินร่วนโปร่งอุดมสมบูรณ์ชอบน้ำปริมาณมากหากปลูกในดินที่ระบายน้ำได้เร็ว ต้องการดินที่ชื้นอย่างสม่ำเสมอ อย่าปล่อยให้แห้งระหว่างการรดน้ำ อุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับการเจริญเติบโตคือ 20-30 ℃ อุณหภูมิต่ำกว่า 15 ℃ การเติบโตจะหยุดนิ่ง สามารถทนต่อดินได้หลายประเภท pH  5.7 - 6.3 ทนได้ 5 - 7.3
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่ง ลอกใบเหลืองที่หมดอายุทิ้ง
การใส่ปุ๋ย---ให้ปุ๋ยสองครั้งต่อเดือนด้วยปุ๋ยอินทรีย์ที่ปล่อยช้า พักตัวในฤดูหนาว รดน้ำเท่าที่จำเป็น งดให้ปุ๋ย
ศัตรูพืช/โรคพืช---อ่อนแอต่อเพลี้ยแป้ง ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น)/ไวต่อการเน่าของรากและใบเหลือง เนื่องจากให้น้ำมากเกินไปหรือดินมีการระบายน้ำไม่ดี
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ  ต้นไม้พวกอโลคาเซียนิยมนำมาใช้จัดสวนบาหลีและสวนน้ำอย่างมาก ปลูกริมน้ำตกลำธารและนิยมนำมาปลูกเป็นไม้กระถางในที่ร่ม
รู้จักอันตราย---มีสารจำพวกเรซินและ Protoanemonine ซึ่งเป็นพิษ และยังมีแคลเซียมออกซาเลต (Calcium oxalate) อีกมาก ซึ่งมีฤทธิ์ทำให้ผิวหนังบวมแดง
ระยะออกดอก---สิงหาคม-ตุลาคม
ขยายพันธุ์---ด้วยวิธีการเพาะเมล็ด แยกหน่อและไหล เพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ

สกุลโคโลคาเซีย/Colocasia Schott.

บอนเขียว/Colocasia esculenta

ชื่อวิทยาศาสตร์---Colocasia esculenta (L.) Schott.(1832)
ชื่อพ้อง---Has 72 Synonyms   
---Basionym: Arum esculentum L.(1753)
---Caladium esculentum (L.) Vent.(1801)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:1170772-2#synonyms
ชื่อสามัญ---Chinese potato, Cocoyam, Dasheen, Taro, Wild taro, Green Taro, Elephant's ear
ชื่ออื่น---บอนเขียว, บอนนา, บอนน้ำ, เผือก;[AFRIKAANS:Amadoembie.];[ARGENTINA: Colocasia, Taro, Yautia melendez.];[ASSAM: Kola-kochu, Kochu.];[BOLIVIA: Pituca.];[BRAZIL: Taio.];[CHINESE: Lao hu guang cai, Dong nan cai, Guang cai, Hong tu yu, Tai yu, Yu tou hua, Yu tou, Yu.];[CUBA: Malanga isleña, Oreja de elefante.];[FRENCH: Arum d'Egypte, Chou caraïbe, Choue-Chine, Colocasia antique, Dachine, Madère.];[GERMAN: Agyptisches Arum, Echte Blattwurz, Kolokasie, Yamswurzel.];[HAWAIIAN: Kalo.];[HINDI: Arvi, Kachalu,Ashukachu.];[INDIAN: Alu, Dasheen.];[INDONESIA: Keladi.];[ITALIAN: Aro d'Egitto, Fava d'Egitto, Pampini del paradiso, Taro, Trombe del paradiso.];[JAPANESE: Sato- imo.];[KOREAN: T'a ro t'o ran.];[MALAYSIA: Daun keladi, Talas (Malay).];[PALAUAN: Bisupsal.];[PHILIPPINES: Gabi, Lagbai(Tag.), Abalong (Bis., Tag.).];[PORTUGUESE: Inhame, Inhame-branco, Inhame-da-costa, Inhame-de-enxerto, Inhame-do-Egipto, Inhame-dos-Açores, Taro.];[RUSSIA: таро.];[SAMOAN: Talo.];[SANSKRIT: Alukam, Alupam, Aaluki, Kachchi.];[SPANISH: Aro, Chamol, Malanga, Ocumo chino, Quequeisque, Quiquisque, Tiquisque, Nampi.];[TAMIL: Sempu,Shamakkilangu.];[THAI: Bon, Bon naa,  Bon nam, Bon khieo, Phueak.];[TURKISH: Gölevez.];[VIETNAMESE: Khoai môn, Khoai nước.];[ZULU: Amadumbe.]
ชื่อวงศ์ ---ARACEAE
EPPO Code---CXSES (Preferred name: Alocasia longiloba.)
ถิ่นกำเนิด ---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์ ---จีน ญี่ปุ่น เอเซียตะวันออกเฉียงใต้ เวสต์อินดีส
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Colocasia' มาจากคำภาษากรีก 'kolokasia' ใช้สำหรับรากของบัวหลวง ; ชื่อสายพันธุ์ 'esculenta' ในภาษาละตินหมายถึงการ "กิน"  
Colocasia esculenta เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์บอน (Araceae) สกุล Colocasia พันธุ์ไม้ที่ปลูกกันอย่างแพร่หลายมากที่สุดในวงศ์ Araceae ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน  และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Heinrich Wilhelm Schott (1794–1865) นักพฤกษศาสตร์ชาวออสเตรีย ในปี พ.ศ. 2375

Picture: https://plantasflores.com/colocasia-esculenta/
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดใน เทือกเขาหิมาลัย อินเดีย บังคลาเทศ อินโดจีน (เมียนมาร์ ไทย ลาว) มาเลเซีย (มาลายา สุมาตรา) จีน (รวมถึงไต้หวัน) และแปซิฟิก กระจายอยู่ทั่วไปในเขตร้อน แนะนำ (เพาะปลูก) ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันตก และตอนเหนือ อินโดจีน (กัมพูชา เวียดนาม), มาเลเซีย (ชวา, สุลาเวสี), ญี่ปุ่น, เกาหลี, แอฟริกาตะวันตก (หลายประเทศจากเซเนกัลถึงแคเมอรูน), แอฟริกากลาง (จากซูดานถึงซิมบับเว), มาดากัสการ์, สหรัฐอเมริกา, ภาคกลาง อเมริกา แคริบเบียน อเมริกาใต้ (ยกเว้นโคนใต้) นิวกินี ออสเตรเลีย (ตะวันตก ควีนส์แลนด์ นิวเซาท์เวลส์) สามารถปลูกได้ที่ระดับความสูงถึง 2,700 เมตร ในประเทศไทยสามารถพบได้ทุกภาค มักขึ้นเองตามที่ลุ่ม บนดินโคลน บริเวณริมน้ำลำธาร หรือบริเวณที่มีน้ำขังตื้น ๆ
ลักษณะ เป็นไม้ล้มลุกอายุหลายปี มีหัวใต้ดินหัวมักยาวได้ถึง 30 ซม. และเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 15 ซม. ลำต้นตั้งตรงสูง 0.7-1.2 เมตร มีใบประมาณ 7-9 ใบ ใบเป็นรูปไข่แกมสามเหลี่ยมหรือเป็นรูปหัวใจขนาด  40 × 24.8 ซม. แผ่นใบบางนุ่มเรียบ สีเขียว มีนวลปกคลุม เส้นใบสีเขียวอ่อน  ก้านใบสีเขียวหรือออกม่วงยาว 0.8-1.2 เมตร ดอก สีครีมหรือเหลืองนวล ออกเป็นช่อ ดอกเพศผู้อยู่ตอนบน ดอกเพศเมียอยู่ตอนล่างมีใบประดับสีเหลืองรองรับ ผลสดรูปขอบขนานประมาณ 1× 0.7 ซม. มีเมล็ดขนาดเล็กจำนวนไม่มาก ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---เติบโตได้ดีที่สุดในตำแหน่งที่มีแดดจัดทนแสงได้ชอบดินที่ค่อนข้างหนักอุดมสมบูรณ์และกักเก็บความชื้นอุดมไปด้วยอินทรียวัตถุ เติบโตได้ในน้ำตื้น pH ในช่วง 5.5 - 6.5 ทนได้ 4.3 - 8.2
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่ง ลอกใบเหลืองที่หมดอายุทิ้ง
การใส่ปุ๋ย---ให้ปุ๋ยสองครั้งต่อเดือนด้วยปุ๋ยอินทรีย์ที่ปล่อยช้า 
ศัตรูพืช/โรคพืช---อ่อนแอต่อเพลี้ยแป้ง ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น)
ใช้ประโยชน์---พืชอาหารหลักที่สำคัญมากสำหรับชาวบ้านในท้องถิ่นมีประวัติการเพาะปลูกที่ยาวนานเป็นอาหารหลักในแอฟริกา,โอเชียเนียและเอเชียใต้
-ใช้กิน  หัวใต้ดิน กินได้ เป็นแหล่งแป้งที่ดี เม็ดแป้งมีขนาดเล็กมากทำให้ย่อยง่ายและใช้ทำอาหารทารกที่กล่าวกันว่าไม่ทำให้เกิดภูมิแพ้ ลำต้นใช้ทำอาหาร เช่นแกงบอน ส่วนของบอนที่นำมาแกงคือยอดอ่อน หรือใบอ่อนของบอนที่อยู่ใกล้โคนต้น การใช้เป็นอาหาร ต้องนำมาปรุงให้สุกก่อนทุกครั้ง เพื่อช่วยดับพิษคันหรือช่วยทำลายผลึกของแคลเซียมออกซาเลต (Calcium oxalate) ที่มีอยู่มากในต้นบอน การเลือกเก็บบอนในธรรมชาติ จะมีทั้งบอนคันและไม่คัน ถ้าลำต้นสีน้ำตาลแดงเรื่อหรือสีเขียว ไม่มีนวลเกาะ เมื่อตัดทิ้งไว้สักครู่จะไม่มีคราบสีเขียวคล้ำเกิดขึ้น แสดงว่าเป็นบอนไม่คันส่วนชนิดที่มีสีซีดกว่า และนวลขาวกว่า เรียกว่า บอนคัน ไม่นิยมนำมาแกง
-ใช้เป็นยา พืชมีฤทธิ์ต้านเชื้อแบคทีเรียและความดันเลือดต่ำ หัวใช้เป็นยาระบาย ขับปัสสาวะ รากนำมาต้มกับน้ำดื่มเป็นยาแก้อาการเจ็บคอและเสียงแหบแห้ง ใช้เป็นยาแก้ท้องเสีย หัวและน้ำจากก้านใบใช้เป็นยาห้ามเลือด น้ำคั้นจากก้านใบใช้เป็นยานวดแก้อาการฟกช้ำ ยางใช้เป็นยาช่วยกำจัดหูด
รู้จักอันตราย--- น้ำยางและลำต้นหากสัมผัสผิวหนัง จะทำให้เกิดอาการคันและปวดแสบปวดร้อน แล้วต่อมาจะเกิดอาการอักเสบ บวมและพองเป็นตุ่มใส หากนำมาเคี้ยวหรือรับประทานสดจะทำให้เกิดอาการคันคออย่างรุนแรง
ระยะออกดอก---กุมภาพันธ์-เมษายน
ขยายพันธุ์---แยกหน่อ ไหล ปักชำหัว

คูน/Colocasia gigantea

ชื่อวิทยาศาสตร์---Leucocasia gigantea (Blume) Schott.(1857)
ชื่อพ้อง---Has 4 Synonyms      
---Basionym: Colocasia gigantea (Blume) Hook.f.(1893)
---Caladium giganteum Blume.(1823)
---Arisaema fouyou H.Lév.(1914)         
---Colocasia prunipes K.Koch & C.D.Bouché.(1855)
---See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:87427-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Giant elephant ear, Indian taro
ชื่ออื่น---คูน, ตูน, กระดาดขาว, เมาะขาว (ปัตตานี); หัวชะออกขาว, ออกดิบ (ใต้); กะเอาะขาว (ชุมพร); ผักบุก (เหนือ) ;[CHINESE: Da Ye yu.];[JAPANESE: Ryukyu, Hasu-imo, Tsuimo.] ;[MALAY: Lambok , Keladi ulam.];[THAI: Aukdip,Toon, Khoon.];[VIETNAM: Dọc mùng, Bạc hà.] ;[CHINESE: Da Ye yu.];[GERMAN: Zehrwurz.];[JAPANESE: Ryukyu, Hasu-imo, Tsuimo.] ;[MALAYSIA: Lambok , Keladi ulam (Malay).];[THAI: Aukdip,Toon, Khoon.];[VIETNAM: Dọc mùng, Bạc hà.]
ชื่อวงศ์ ---ARACEAE
EPPO Code---CXSGI (Preferred name: Leucocasia gigantea.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---จีนตอนใต้ เอเซียตะวันออกเฉียงใต้
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสายพันธุ์ 'gigantea' หมายถึงขนาดยักษ์ของพืชชนิดนี้
Leucocasia gigantea เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์บอน (Araceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Ludwig von Blume. (1789–1862) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน - เนเธอร์แลนด์ และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Heinrich Wilhelm Schott (1794–1865) นักพฤกษศาสตร์ชาวออสเตรีย ในปี พ.ศ.2400
Colocasia gigantea (Blume) Hook.f. เป็นคำพ้องความหมายของสายพันธุ์นี้ มันถูกอธิบายครั้งแรกโดยใช้ชื่อนั้นโดย Joseph Dalton Hookerใน The Flora of British India ในปี 1893

Picture: https://jardin-secrets.com/colocasia-gigantea.html
ที่อยู่อาศัย พบใน จีน(ฝูเจี้ยน กวางตุ้ง กวางสี เจียงซี ยูนนาน) บังคลาเทศ เมียนมาร์ กัมพูชา ลาว เวียดนาม มาเลเซีย อินโดนีเซีย เติบโตบริเวณภูเขาตอนล่างในที่ร่มและชื้นที่ระดับความสูงไม่เกิน 1,000 เมตร  ปลูกกันอย่างแพร่หลายในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ลักษณะ เป็นไม้ล้มลุกอายุหลายปี มีหัวใต้ดิน ลักษณะ คล้ายต้นกระดาดขาวแต่ต้นเล็กกว่า ลักษณะต้นสูงประมาณ0.90-1.5 เมตร ใบรูปหัวใจป้อม กว้าง45ซม.ยาว65ซม.ขอบใบเป็นลอน ก้านใบยาว60-90ซม.สีเขียวอ่อน มีนวลปกคลุมทั้งต้น ดอกคล้ายดอกหน้าวัว เป็นแท่งสีขาวหรือส้ม ออกเป็นช่อ กาบหุ้มดอกสีเขียวหรือขาว ผลมีลักษณะเป็นรูปขอบขนานยาวประมาณ 10 มม.มีกลิ่นหอมกินได้
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---เติบโตได้ดีที่สุดในร่มที่มีแสงแดดส่องทางอ้อม ทนต่อแสงแดดได้โดยตรง แต่จะมีแนวโน้มที่จะถูกแดดเผาแม้ว่ามันอาจจะเคยชินเมื่อเวลาผ่านไป  ชอบดินที่ค่อนข้างหนักอุดมสมบูรณ์และกักเก็บความชื้นอุดมไปด้วยอินทรียวัตถุ เติบโตได้ในน้ำตื้น pH ในช่วง 5.5 - 6.5 ทนได้ 4.3 - 8.2
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่ง ลอกใบเหลืองที่หมดอายุทิ้ง
การใส่ปุ๋ย---ให้ปุ๋ยสองครั้งต่อเดือนด้วยปุ๋ยอินทรีย์ที่ปล่อยช้า
ศัตรูพืช/โรคพืช---อ่อนแอต่อเพลี้ยแป้ง ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น)
ใช้ประโยชน์---พืชถูกเก็บเกี่ยวจากป่าเพื่อใช้เป็นอาหารในท้องถิ่น มักปลูกเป็นไม้ประดับในสภาพอากาศที่อบอุ่นบางครั้งก็ปลูกเป็นพืชอาหารในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
-ใช้กิน ลำต้นใบนำมาปรุงกินเป็นผัก ก้านใบใช้เป็นผักในบางพื้นที่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และญี่ปุ่น ผลใช้เป็นเครื่องปรุง การใช้เป็นอาหาร ต้องนำมาปรุงให้สุกก่อนทุกครั้ง เพื่อช่วยดับพิษคันหรือช่วยทำลายผลึกของแคลเซียมออกซาเลต (Calcium oxalate) ที่มีอยู่มาก
-ใช้เป็นยา ถูกนำมาใช้เพื่อการรักษาโรคในประเทศจีนและเวียดนาม มีสารซาโปนินซึ่งถือว่ามีผลต่อความสุขทางเพศ
-ใช้ปลูกประดับ ให้ทัศนียภาพเขตร้อนที่โดดเด่น ควรอยู่ในพื้นที่ที่สามารถรองรับการเติบโตได้มาก เหมาะสำหรับปลูกเดี่ยวหรือเป็นกลุ่มตามขอบบ่อแอ่งน้ำหรือในพื้นที่ชื้นรอบ ๆ ลานบ้าน อาจปลูกในภาชนะขนาดใหญ่
รู้จักอันตราย--- น้ำยางและลำต้นหากสัมผัสผิวหนัง จะทำให้เกิดอาการคันและปวดแสบปวดร้อน แล้วต่อมาจะเกิดอาการอักเสบ บวมและพองเป็นตุ่มใส หากนำมาเคี้ยวหรือรับประทานสดจะทำให้เกิดอาการคันคออย่างรุนแรง  พืชมีไฮโดรเจนไซยาไนด์ในปริมาณเล็กน้อยได้รับการแสดงเพื่อกระตุ้นการหายใจและปรับปรุงการย่อยอาหารนอกจากนี้ยังอ้างว่ามีประโยชน์ในการรักษามะเร็ง อย่างไรก็ตามส่วนเกินอาจทำให้ระบบหายใจล้มเหลวและถึงขั้นเสียชีวิตได้
ระยะออกดอก---เมษายน-มิถุนายน
ขยายพันธุ์---เมล็ด แบ่งหัว

 ถุงเงินถุงทอง/Xanthosoma 'albomarginata'

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Xanthosoma sagittifolium (L.) Schott ‘Albomarginata’
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms
---Xanthosoma atrovirens albomarginata
---Xanthosoma 'Albo Variegata'
---Xanthosoma sagittifolium 'Variegatum Monstrosum'
ชื่อสามัญ---Mickey Mouse Taro, Mouse Cup, Pocket Plant, Arrow Leaf Elephant Ear 'Albo Marginata',
ชื่ออื่น---ถุงเงิน ถุงทอง ;[MAORI: Malanga.];[SWAHILI: Yautia.]
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code---XATSA (Preferred name: Xanthosoma sagittifolium.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---- อเมริกากลางและอเมริกาใต้
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุลมาจากคำภาษากรีก 'xanthos' = สีเหลืองและ 'soma' = ร่างกายโดยอ้างอิงถึงเนื้อเยื่อชั้นในสีเหลืองในบางสายพันธุ์ ; ชื่อสปีซี่ส์ 'sagittifolium' หมายถึง ใบลูกศร
Xanthosoma sagittifolium ‘Albomarginata’ เป็นความหลากหลาย (Variety) ของ Xanthosoma sagittifolium สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์บอน (Araceae) ในสกุล Xanthosoma ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน  และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Heinrich Wilhelm Schott (1794–1865) นักพฤกษศาสตร์ชาวออสเตรีย ในปี พ.ศ 2375
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในบางส่วนของอเมริกากลางและอเมริกาใต้
ลักษณะ เป็นไม้ล้มลุกอายุหลายปี มีหัวอยู่ใต้ดิน ต้นสูง 80 – 120 ซม.ใบเดี่ยว รูปหัวใจ แต่มักบิดเบี้ยว ใบสีเขียวเข้ม มีขอบที่แตกต่างกันและมีลวดลายต่างๆ ที่เมื่อเริ่มแรกเป็นสีเหลืองและเปลี่ยนเป็นสีขาว ลักษณะที่น่าสนใจที่สุดประการหนึ่งของพืชชนิดนี้คือ ใบส่วนใหญ่จะพัฒนาเป็นกระเป๋าเล็กๆ ที่ปลายใบคล้ายถ้วย และบางครั้งจะเกิดโครงสร้างคล้ายเชือกเล็กๆ ดอกออกเป็นช่อเชิงลดจากซอกกาบใบ ดอกสีเหลืองใบประดับสีเหลืองอมเขียว มีกลิ่นหอม อย่างไรก็ตาม ดอกไม้มีการผลิตไม่บ่อยนักผล และเมล็ด ไม่ค่อยพบในการเพาะปลูก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---เติบโตได้ดีที่สุดในที่ร่มรำไรหรือแสงแดดทางอ้อม ถึงแม้จะทนแดดจัดได้ แต่อาจเกิดใบไหม้ อุณหภูมิที่เหมาะสม 18°C – 24°C และไม่ต่ำกว่า 15ºC ชอบดินที่อุดมสมบูรณ์ซึ่งอุดมไปด้วยอินทรียวัตถุ ไม่ชอบดินเหนียวหนัก ค่า pH ในช่วง 5.5 - 7 ทนได้ 4.5 - 7.8 ต้องการความชื้นสูงสามารถปลูกริมน้ำได้ อัตราการเจริญเติบโต เร็ว การบำรุงรักษา ต่ำ
การตัดแต่งกิ่ง---ไม่จำเป็นต้องตัดแต่ง ลอกใบเหลืองที่หมดอายุทิ้ง
การใส่ปุ๋ย---ให้ปุ๋ยน้ำเจือจางทุกสัปดาห์ (4ครั้งต่อเดือน) หรือปุ๋ยอินทรีย์ที่ปล่อยช้าทุก2เดือน ในฤดูหนาว เนื่องจากพืชพักตัว ให้ลดการรดน้ำ และลดการใส่ปุ๋ย
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาศัตรูพืชหรือโรคร้ายแรง พลี้ยและไรเดอร์อาจเป็นปัญหาได้ ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น) ระวังหอยทาก/ใบจุดและไวรัส โรคเน่า Pythium และโรคเน่า Rhizoctonia อาจเกิดขึ้นได้
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ตกแต่งภายในเป็นไม้ในร่มที่มีใบสวยงาม
ความเชื่อ/พิธีกรรม---เป็นไม้มงคล เป็นว่านทางเสน่ห์เมตตามหานิยม ทำให้ค้าขายดี เก็บเงินเก็บทองได้มาก
รู้จักอันตราย---ทุกส่วนของพืชมีผลึกแคลเซียมออกซาเลต สารนี้เป็นพิษสดและหากรับประทานเข้าไปจะทำให้ปากลิ้นและลำคอเกิดอาการคันอย่างรุนแรง น้ำยางและลำต้นหากสัมผัสผิวหนัง จะทำให้เกิดอาการคันและปวดแสบปวดร้อน ต่อมาจะเกิดอาการอักเสบ บวมและพองเป็นตุ่มใส
ขยายพันธุ์---แยกเหง้า

กวักมรกต/Zamioculcas zamiifolia

ชื่อวิทยาศาสตร์---Zamioculcas zamiifolia (Lodd.) Engl.(1905)
ชื่อพ้อง---Has 3 Synonyms
---Basionym: Caladium zamiifolium G.Lodd.(1829)
---Zamioculcas lanceolata Peter(1929)
---Zamioculcas loddigesii Schott (1856)
---See all The Plant List http://www.theplantlist.org/tpl/record/kew-215525
ชื่อสามัญ---Zanzibar gem, Emerald plant, Eternity plant, Zuzu plant, Zee Zee plant, ZZ plant.
ชื่ออื่น---กวักมรกต ;[CHINESE: Jin qian shu.];[CROATIA: Zamija.];[FRENCH: Plante ZZ.];[GERMAN: Irreführend Zamie, Kartonpapier-Palme.];[HUNGARIAN: Zaminak, Zámiának, ZZ-pálmának.];[ITALIAN: Zamioculcas, Gemma di Zanzibar.];[LITHUANIAN: Zamiokulkas.];[POLISH: Zamiokulkas zamiolistny.];[PORTUGUESE: ZZ,  Zamioculcas.];[SPANISH: Zamioculcas.];[SWEDISH: Zamiakalla, Garderobsblomma.];[THAI: Kwak morakot.]
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code---ZMCZA (Preferred name: Zamioculcas zamiifolia.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปแอฟริกา
เขตกระจายพันธุ์---เคนย่า, แทนซาเนีย,โมซัมบิก,ซิมบับเว,มาลาวี,แอฟริกาใต้ (นาตาล)และแซนซิบาร์
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Zamioculcas' มาจากความคล้ายคลึงกันผิวเผิน กับใบปรงสกุลZamia และ ในทางกลับกัน มีความสัมพันธ์ทางเครือญาติกับ Araceae สกุล Colocasia ซึ่งมีชื่อมาจากคำว่า “ culcas ” หรือ “ colcas ” (ในภาษาถิ่นตะวันออกกลางโบราณ)
Zamioculcas zamiifolia เป็นสายพันธุ์พืชดอกในวงศ์บอน (Araceae) เป็น Monotypic มีเพียงสายพันธุ์เดียวในสกุล Zamioculcas ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Conrad Loddiges (1738–1826) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันจาก Heinrich Gustav Adolf Engler (1844–1930) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน ในปีพ.ศ.2448
Cultivars---Zamioculcas zamiifolia 'Zenzi'
---Zamioculcas zamiifolia 'Raven'
---Zamioculcas zamiifolia 'Super Nova'
ที่อยู่อาศัย พืขเฉพาะถิ่นในแอฟริกาเขตร้อนตะวันออกและตะวันออกเฉียงใต้;เคนย่า,แทนซาเนีย,โมซัมบิก,ซิมบับเว,มาลาวี,แอฟริกาใต้ (นาตาล)และแซนซิบาร์ เติบโตในป่าดิบชื้นถึงแห้ง ทุ่งหญ้า ไม้พุ่มไม้ มักอยู่บนโขดหินที่อุดมสมบูรณ์ในท้องถิ่น
ลักษณะ ลำต้นเป็นหัวอยู่ใต้ดินมีเนื้อไม้แข็งมีเส้นผ่านศูนย์กลาง3–4 ซม. หรือมากกว่า ยาว5-8 ซม.แตกกอง่ายและมีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ สูงประมาณ 40-70 ซม. แทงใบออกเหนือดิน ก้านใบอวบน้ำสีเขียวมีจ้ำตามขวางสีเข้ม ยาว 15-35 ซม. ใบประกอบแบบขนนก ยาว 20-40 ซม. ใบย่อยด้านละ 4-8 ใบ ผิวใบแข็งเป็นมัน ดอกออกเป็นแท่ง ดอกมีขนาดเล็กสีเหลืองสดถึงน้ำตาลหรือบรอนซ์ยาว 5-7 ซม. ยาว 5-7 ซม. บางส่วนซ่อนอยู่ตามฐานใบ ก้านช่อดอกยาว 3-20 ซม. ผลมีเนื้อขนาด1.2ซม.มีเมล็ด 1-2 เมล็ด เมล็ดสีน้ำตาลรูปรียาว 0.8 ซม. 0.5 ซม.มักไม่พบในการเพาะปลูก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการตำแหน่งแสงสว่างทางอ้อม แดดจัดเป็นบางส่วนในตอนเช้า ทนต่อแสงในระดับต่ำได้ดีกว่าพืชไม้ใบอื่น ๆ แสงแดดไม่เพียงพอสามารถระบุได้ด้วยความยาวของใบและ/หรือร่วงหล่น เปลี่ยนเป็นสีเหลือง ( chlorosis) ใช้ดินผสมทรายแกลบดำมีความเป็นกรดต่ำ ระบายน้ำได้ดี ทนต่อความแห้งแล้ง  
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดใบที่หมดอายุทิ้ง
การใส่ปุ๋ย---ให้ปุ๋ยสองครั้งต่อเดือนด้วยปุ๋ยอินทรีย์ที่ปล่อยช้า หรือปุ๋ยละลายน้ำเจือจาง พืชพักตัวในฤดูหนาวไม่ต้องใส่ปุ๋ย  
ศัตรูพืช/โรคพืช---เนื่องจากการมีสารพิษในเซลล์ ทำให้พืชแทบไม่ได้รับผลกระทบจากแมลงศัตรูพืช/ อาจเกิด Bidens mottle ไวรัส (BiMoV) ลวดลายโมเสคที่อยู่บนใบของพืชที่ติดเชื้อ และการบิดเบี้ยวทางใบ โคนก้านใบ และรากเน่าและใบเหลือง ในสถานการณ์เช่นนี้ จำเป็นต้องดึงต้นพืชออกจากกระถางอย่างระมัดระวัง ขจัดรากที่เน่าเปื่อยและโรยบาดแผลด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ เช่น ถ่านกัมมันต์ (activated carbon)
ใช้ประโยชน์---ใช้เป็นยา ใช้ในการแพทย์แผนโบราณในเขต Mulanje ของมาลาวีและในเทือกเขา Usambara ตะวันออกของแทนซาเนีย โดยใช้น้ำใบสำหรับแก้อาการปวดหู ยาพอกของพืชใช้สำหรับการรักษาสภาพการอักเสบและเพื่อรักษาบาดแผล
-ใช้ปลูกประดับ เป็นพืชไม้ใบที่สำคัญสำหรับการตกแต่งภายใน รายงานล่าสุดในสื่อและการส่งเสริมการขายโดยอุตสาหกรรมไม้กระถางประดับตกแต่งระบุลักษณะของพืชว่าเป็น "เครื่องฟอกอากาศจากธรรมชาติ" โดยอ้างว่างานวิจัยขององค์การบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติ (NASA) แสดงให้เห็นว่าพืชสามารถกำจัดมลพิษทางอากาศภายใน ในขณะที่ความจริงแล้วพืชกำจัดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ออกจากอากาศและความสามารถของพืชในการกำจัดสารมลพิษอื่น ๆออกจากน้ำเป็นพื้นฐานสำหรับวิธีการควบคุมมลพิษบางอย่าง การวิจัยส่วนใหญ่ในปัจจุบันใช้ห้องขนาดเล็กที่ไม่มีการแลกเปลี่ยนอากาศซึ่งทำให้การคาดการณ์สภาพแวดล้อมในโลกแห่งความเป็นจริงมีความไม่แน่นอนอย่างมากการศึกษาเฉพาะการใช้พืชเพื่อควบคุมมลพิษทางอากาศภายในอาคารในอาคารจริงไม่สามารถระบุประโยชน์ใดๆจากการใช้พืชได้ในทางปฏิบัติในการควบคุมมลพิษดูเหมือนจะไม่สำคัญเมื่อเทียบกับการระบายอากาศทั่วไปกล่าวอีกนัยหนึ่งความสามารถของพืชในการปรับปรุงคุณภาพอากาศภายในอาคารนั้นมีจำกัดเมื่อเทียบกับการระบายอากาศที่เพียงพอ
ความเชื่อ/พิธีกรรม--- ในประเทศจีนปลูกเป็นไม้มงคล (เรียกอีกอย่างว่าต้นเงิน) และส่วนใหญ่ขายเพื่อประดับในช่วงปีใหม่
รู้จักอันตราย--- เช่นเดียวกับสมาชิก Araceae อื่น ๆ ประกอบด้วยผลึกแคลเซียมออกซาเลตซึ่งอาจทำให้ระคายเคืองส่วนที่สัมผัสและบอบบางของร่างกายเช่นผิวหนัง เยื่อบุตา
ระยะออกดอก---ตั้งแต่กลางฤดูร้อนถึงต้นฤดูใบไม้ร่วง
ขยายพันธุ์--- โดยการแยกหน่อปลูก ปักชำต้นและใบ โดยตัดใบมาชำในน้ำเมื่อรากงอกออกมาสักระยะหนึ่งก็นำไปปักชำในดิน

สกุลอิพิเพรมนุม/Epipremnum Schott

Epipremnum เป็นสกุลของพืชดอกในครอบครัว Araceae พบในเขตร้อนป่าจากประเทศจีนที่เทือกเขาหิมาลัยและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไปยังออสเตรเลียตะวันตกของมหาสมุทรแปซิฟิก  สกุลนี้เป็นไม้เลื้อย ไต่เลื้อยโดยใช้รากอากาศ พวกเขาอาจจะสับสนกับ  Monstereae เช่น Rhaphidophora , ScindapsusและAmydriumใบจะแตกต่างไปตามอายุ ใบรูปไข่ หรือรูปขอบขนานแกมใบหอกกลับ แผ่นใบหนา ช่อดอกสมบูรณ์เพศ กาบรองดอกช่อ สีเหลือง สีเขียว หรือ ม่วงแดง ชอบดินร่วนระบายน้ำดี แสงแดดรำไร ขยายพันธุ์ด้วยการปักชำลำต้น                                       ต่อไปนี้เป็นพันธุ์ที่นิยมปลูกกัน

พลูด่าง/Epipremnum aureum

พลูราชินีสีทอง/Epipremnum aureum 'Neon'

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Epipremnum aureum (Lind. & Andre ) G.S. Bunting cv. Neon
ชื่อพ้อง---Epipremnum aureum 'Neon'
---Epipremnum pinnatum Aureum  
---Scindapsus Aureus หรือ Phaphidophora aureu
ชื่อสามัญ---Golden pothos, Devil’s ivy, Ceylon Creeper.
ชื่ออื่น---พลูราชินีสีทอง, พลูทอง ;[THAI: Phlu Rachini Si-thong, Phlu thong.]
ชื่อวงศ์--- ARACEAE
ถิ่นกำเนิด---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์--- เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อินเดีย ปากีสถาน เนปาล บังคลาเทศ ฮาวาย และ หมู่เกาะอินเดียตะวันตก เฟรนช์โปลินีเซีย ออสเตรเลีย
นิรุกติศาสตร์---ชื่อขอวสกุลเป็นการรวมคำของภาษากรีก 'epi' = over ' และ 'premnum' = stem โดยอ้างอิงถึงลักษณะการเลื้อยไต่ของมัน ; ชื่อสปีซี่ส์ เป็นภาษาละติน 'aureum' = สีทองหมายถึงความแตกต่างของใบไม้สีเหลือง
Epipremnum aureum 'Neon' เป็นความหลากหลาย (Variety) ของ Epipremnum aureum สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์บอน (Araceae) ในสกุล Epipremnum
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในหมู่เกาะโซโลมอน
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยลักษณะคล้ายพลูด่าง อายุหลายปี ลำต้นเลื้อยไปตามพื้นหรือมีรากเกาะพันกับต้นไม้ใหญ่หรือเสาหลักอื่นๆ เมื่อแก่มีเนื้อไม้ กิ่งก้านสีเขียวอ่อนอมเหลือง ใบเดี่ยวเรียงสลับรูปไข่แกมรูปหัวใจ กว้าง 5-30 ซม. ยาว 7-45ซม. ปลายใบเรียวแหลม โคนใบเว้า ขอบใบเรียบ แผ่นใบหนา อวบน้ำสีเขียวอมเหลืองสดใส ดอกออกเป็นช่อแบบช่อเชิงลด มีกาบหุ้ม ดอกไม้และผลไม้ขนาดเล็ก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--ปลูกได้ในพื้นที่เปิดโล่งในเขตร้อนขื้นและกึ่งเขตร้อนปลูกได้ทั้งในที่ร่มและมีแสงแดด ต้องการดินร่วนระบายน้ำดี ปรับตัวเข้ากับทุกสภาพ สามารถปลูกในน้ำ อัตราการเจริญเติบโตเร็ว
การตัดแต่งกิ่ง---กำจัดใบที่ตายแล้วเพื่อป้องกันโรคเชื้อรา
การใส่ปุ๋ย---ทุกๆสองสัปดาห์ด้วยปุ๋ยน้ำมาตรฐาน
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาศัตรูพืชร้ายแรง เพลี้ยไฟและเพลี้ยแป้งอาจเป็นปัญหาในบางครั้ง/การตัดสามารถทำให้เกิดโรคต่างๆ ได้ เช่น โรคใบ Erwinia  โรคใบจุด  โรคใบไหม้ ไวต่อการเน่าของรากและ botrytis ผ่านการรดน้ำ
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ เป็นพืขร่มที่ปลูกกันมากหรือเป็นพืชตลุมดินในตำแหน่งแสงแดดกรอง ใช้เป็นไม้กระถางแขวนหรือใช้เป็นไม้เลื้อยขึ้นไม้ระแนง หรือฉากพรางตา
พิธีกรรมความเชื่อ---ปลูกเพื่อเป็นสิริมงคลเสริมบารมีและคุ้มครองคนในบ้านให้อยู่เย็นเป็นสุข เป็นไม้มงคลประจำคนเกิดวันจันทร์ และ วันพุธ และ ชาวราศีตุลย์  
รู้จักอันตราย---พืชดังกล่าวเป็นพิษต่อแมวและสุนัข สามารถเป็นพิษต่อมนุษย์ได้เล็กน้อยเช่นกัน
ขยายพันธุ์ ---ในน้ำหรือดินโดยการปักชำลำต้น

พลูราชินีหินอ่อน/Epipremnum aureum cv. Marble Queen

ชื่อวิทยาศาสตร์---Epipremnum aureum (Lindl. & Andre) G.S. Bunting cv. Marble Queen
ชื่อพ้อง---Epipremnum aureum 'Marble Queen'
ชื่อสามัญ---Marble Queen Pothos, Pothos 'Marble Queen'
ชื่ออื่น---พลูด่าง, พลูราชินีหินแอ่อน ; [THAI: Phlu dang, Phlu Rachini hin on.]
ชื่อวงศ์--- ARACEAE
EPPO Code---EPJSS (Preferred name: Epipremnum sp.)
ถิ่นกำเนิด---เฟรนช์โปลินีเซีย
เขตกระจายพันธุ์--ออสเตรเลีย เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อินเดีย ปากีสถาน เนปาล บังคลาเทศ ฮาวาย และ หมู่เกาะอินเดียตะวันตก
นิรุกติศาสตร์---ชื่อขอวสกุลเป็นการรวมคำของภาษากรีก 'epi' = over ' และ 'premnum' = stem โดยอ้างอิงถึงลักษณะการเลื้อยไต่ของมัน ; ชื่อสปีซี่ส์ เป็นภาษาละติน 'aureum' = สีทองหมายถึงความแตกต่างของใบไม้สีเหลือง
Epipremnum aureum 'Marble Queen' เป็นการกลายพันธุ์ของ Epipremnum aureum สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์บอน (Araceae) ในสกุล Epipremnum ราชินีหินอ่อนบางครั้งเปลี่ยนกลับ การกลับคืนสู่สภาพเดิมหมายถึงพืชสูญเสียความแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิงและเติบโตได้เฉพาะสีเขียวบนใบของมันเท่านั้น Marble Queens เปลี่ยนกลับทั้งหมดหรือบางส่วน เมื่อแสงน้อยเกินไปและเมื่อเซลล์กลายพันธุ์ลดลงในพืช
Marble Queen Pothos เป็นการแสดงออกถึงความ แตกต่าง ของChimeric การกลายพันธุ์แบบคิเมริกเป็นการกลายพันธุ์ทางพันธุกรรมในเซลล์พืชที่ทำให้เซลล์พืชบางชนิดเติบโตซึ่งไม่สามารถสังเคราะห์แสงได้ เซลล์เหล่านี้เติบโตไปพร้อมกับเซลล์ปกติที่สร้างคลอโรฟิลล์บนใบและลำต้นของพืช
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดคือ Society Islands (Moorea)
ลักษณะ คล้ายพลูด่าง อายุหลายปี ลำต้นเลื้อยไปตามพื้นหรือมีรากเกาะพันกับต้นไม้ใหญ่หรือเสาหลักอื่นๆ เมื่อแก่มีเนื้อไม้ กิ่งก้านสีเขียวอ่อนอมเหลือง ใบเดี่ยวเรียงสลับรูปไข่แกมรูปหัวใจ กว้าง 5-30 ซม. ยาว 7-45ซม. ปลายใบเรียวแหลม โคนใบเว้า ขอบใบเรียบ แผ่นใบหนาอวบน้ำมีลายด่างสีขาว เขียว คล้ายหินอ่อน ก้านใบอาจมีสีขาวและมีแถบสีเขียวตามแนวยาว ดอกออกเป็นช่อแบบช่อเชิงลด มีกาบหุ้ม
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--ปลูกได้ในพื้นที่เปิดโล่งในเขตร้อนขื้นและกึ่งเขตร้อนปลูกได้ทั้งในที่ร่มและแสงแดดที่ส่องสว่างและกรองแสง ไม่ควรถูกแสงแดดโดยตรง ต้องการดินร่วนระบายน้ำดี ไม่ชอบดินเหนียวหนักจะกลายเป็นน้ำขังอย่างรวดเร็วและนำไปสู่โรครากเน่า อย่างไรก็ตามดินที่มีน้ำหนักเบาและมีทรายมากเกินไปจะไม่ทำให้รากชุ่มชื้น  ควรรดน้ำเฉพาะเมื่อดินแห้งบางส่วนเพื่อป้องกันโรครากเน่าและน้ำมากเกินไป
การใส่ปุ๋ย ---1ครั้ง/เดือน ในช่วงฤดูปลูก ปุ๋ยที่เจือจางจะช่วยชดเชยการขาดแร่ธาตุที่สามารถพัฒนาในดินของพืชได้ อย่าลืมงดใส่ปุ๋ยในช่วงฤดูหนาว
โรคพืช/ศัตรูพืช---เพลี้ยแป้งเป็นศัตรูพืชที่พบบ่อยที่สุดซึ่งอาจส่งผลต่อการเจริญเติบโต สามารถสังเกตเห็นสัญญาณของเพลี้ยแป้งซึ่งมีขนาดเล็กเหมือนฝ้ายที่ลำต้นและใบของพืช สามารถกำจัดศัตรูพืชในร่มเหล่านี้ได้โดยใช้ก้านสำลีชุบแอลกอฮอล์ เช็ดใบและลำต้นที่เกิดโรค
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ เป็นพืขร่มที่ปลูกกันมากหรือเป็นพืชตลุมดินในตำแหน่งแสงแดดกรอง ใช้เป็นไม้กระถางแขวนหรือใช้เป็นไม้เลื้อยขึ้นไม้ระแนง หรือฉากพรางตา
รู้จักอันตราย---พืชดังกล่าวเป็นพิษต่อแมวและสุนัข สามารถเป็นพิษต่อมนุษย์ได้เล็กน้อยเช่นกัน
ขยายพันธุ์---ในน้ำหรือดินโดยการปักชำลำต้น

พลูด่างสามสี/Epipremnum aureum cv.'N' Joy'

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Epipremnum aureum (Lindl. & Andre)G.S Bunting cv. ' N' Joy'
ชื่อพ้อง---Epipremnum aureum 'Pearls and Jade'
---Epipremnum aureum ' N' Joy'
ชื่อสามัญ---'NJoy' Pothos , NJoy Pothos, Devil's Ivy, Hunter's Robe, Ceylon Ivy Creeper
ชื่ออื่น---พลูด่างสามสี
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code---EPJSS (Preferred name: Epipremnum sp.)
ถิ่นกำเนิด---เฟรนช์โปลินีเซีย
เขตกระจายพันธุ์--ออสเตรเลีย เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อินเดีย ปากีสถาน เนปาล บังคลาเทศ ฮาวาย และ หมู่เกาะอินเดียตะวันตก
นิรุกติศาสตร์---ชื่อขอวสกุลเป็นการรวมคำของภาษากรีก 'epi' = over ' และ 'premnum' = stem โดยอ้างอิงถึงลักษณะการเลื้อยไต่ของมัน ; ชื่อสปีซี่ส์ เป็นภาษาละติน 'aureum' = สีทองหมายถึงความแตกต่างของใบไม้สีเหลือง
Epipremnum aureum ' N' Joy' เป็นการกลายพันธุ์ของ Epipremnum aureum สายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์บอน (Araceae) ในสกุล Epipremnum
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดคือ Society Islands (Moorea)
ลักษณะ คล้ายพลูด่าง อายุหลายปี ลำต้นเลื้อยไปตามพื้นหรือมีรากเกาะพันกับต้นไม้ใหญ่หรือเสาหลักอื่นๆ เมื่อแก่มีเนื้อไม้ กิ่งก้านสีเขียวอ่อนอมเหลือง ใบเดี่ยวเรียงสลับรูปไข่แกมรูปหัวใจ กว้าง 5-30 ซม. ยาว 7-45 ซม.ปลายใบเรียวแหลม โคนใบเว้า ขอบใบเรียบ แผ่นใบหนาอวบน้ำสีเขียวมีลายด่างสีขาวไม่มีสีเหลืองปน ก้านใบเขียว
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--ปลูกได้ในพื้นที่เปิดโล่งในเขตร้อนขื้นและกึ่งเขตร้อนปลูกได้ทั้งในที่ร่มและแสงแดดที่ส่องสว่างและกรองแสง ไม่ควรถูกแสงแดดโดยตรง ต้องการดินร่วนระบายน้ำดี ไม่ชอบดินเหนียวหนักจะกลายเป็นน้ำขังอย่างรวดเร็วและนำไปสู่โรครากเน่า อย่างไรก็ตามดินที่มีน้ำหนักเบาและมีทรายมากเกินไปจะไม่ทำให้รากชุ่มชื้น  ควรรดน้ำเฉพาะเมื่อดินแห้งบางส่วนเพื่อป้องกันโรครากเน่าและน้ำมากเกินไป
การใส่ปุ๋ย ---1ครั้ง/เดือน ในช่วงฤดูปลูก ปุ๋ยที่เจือจางจะช่วยชดเชยการขาดแร่ธาตุที่สามารถพัฒนาในดินของพืชได้ งดใส่ปุ๋ยในช่วงฤดูหนาว
โรคพืช/ศัตรูพืช---เพลี้ยแป้งเป็นศัตรูพืชที่พบบ่อยที่สุดซึ่งอาจส่งผลต่อการเจริญเติบโต สามารถสังเกตเห็นสัญญาณของเพลี้ยแป้งซึ่งมีขนาดเล็กเหมือนฝ้ายที่ลำต้นและใบของพืชสามารถกำจัดศัตรูพืชในร่มเหล่านี้ได้โดยใช้ก้านสำลีชุบแอลกอฮอล์ เช็ดใบและลำต้นที่เกิดโรค
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ เป็นพืขร่มที่ปลูกกันมากหรือเป็นพืชตลุมดินในตำแหน่งแสงแดดกรอง ใช้เป็นไม้กระถางแขวนหรือใช้เป็นไม้เลื้อยขึ้นไม้ระแนง หรือฉากพรางตา
รู้จักอันตราย---พืชดังกล่าวเป็นพิษต่อแมวและสุนัข สามารถเป็นพิษต่อมนุษย์ได้เล็กน้อยเช่นกัน
ขยายพันธุ์---ในน้ำหรือดินโดยการปักชำลำต้น

พลูฉีกใบยาว/Epipremnum pinnatum

ชื่อวิทยาศาสตร์---Epipremnum pinnatum (L. ) Engl.(1908)
ชื่อพ้อง---Has 45 Synonyms.
---Basionym: Pothos pinnatus L.(1763)
---Rhaphidophora pinnata L Schott. (1857)
---Monstera pinnata (L.) Schott.(1830).
---Scindapsus pinnatus (L.) Schott.(1832).
---Philodendron pinnatum (L.) André.(1866).
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:87046-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Centipede tonga vine, Tonga vine, Dragon-tail plant, Variegated-philodendron, Pothos, Variegated pothos, Solomon Islands ivy arum, Money-plant.
ชื่ออื่น---พลูฉีกใบยาว, งด, งดเขา, เถานางรอง ;[AUSTRALIA: Monstera, Native monstera.];[CHINESE: Līn shù téng, Long wei coa, Qi lin ye, Qí lín yè shǔ.];[CUBA: Malanga trepadora, Malanguita.];[FIJI: Wa yalu, Alu, Naca, Yalu.];[FRENCH: Lierre du diable, Pothos doré, Pothos à feuilles tachées de jaune.];[GERMAN: Buntes Herzblatt, Efeutute, Gefleckte Efeutute, Goldranke.];[JAPANESE: Habukazura, Potosu, Ogonkazura.];[INDIA: Panniperandi.];[INDONESIA: Lolo munding, Jalu mampang, Samblung ; Jalu mampang (Java).];[MALAYSIA: Kelampanyan.];[MAORI: 'Ara.];[MICRONESIA: Selkasohlap.];[NEW GUINEA: Galogalomi, Galgalut, Gareggi.];[PHILIPPINES: Amlong, Dukup, Garban, Takoline, Takotin, Tibatib.];[PORTUGUESE: Jibóia, Taro-trepador.];[SAMOA: Fue lau fao.];[SINGAPORE: Long Wei Cao.];[SOUTH AFRICA: Silver vine.];[SPANISH: Bejuco de agua, Cortina, Enredadera.];[SWEDISH: Gullranka.];[TANZANIA: Money-plant.];[THAI: Ngot, Ngot khao, Thao Naang rong.];[TONGA: Alu.];[VANUATU: Ragdalo.];[VIETNAM: Ráyngót.].
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code--- SNDAU (Preferred name: Epipremnum pinnatum.)
ถิ่นกำเนิด ---ทวีปเอเซีย
เขตกระจายพันธุ์---เอเซียตะวันออกเฉียงใต้ เวสต์อินดีส
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุลคือการรวมกันของคำนำหน้าภาษากรีก 'epi' = Overและ'premnom' = 'trunk' โดยอ้างอิงถึง ลักษณะการเลื้อยไต่ ; ชื่อสปีซี่ส์ คือคำคุณศัพท์ภาษาละติน 'pinnatus, a, um' = ขนนกมีปีกโดยอ้างอิงถึงรูปทรงของใบที่โตเต็มที่
Epipremnum pinnatum เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัว Araceae ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Carl Linnaeus (1707–1778) นักชีววิทยาและนักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดย Heinrich Gustav Adolf Engler (1844–1930) นักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมันในปี พ.ศ.2451
ความหลากหลาย (Varieties);-
---Epipremnum pinnatum var. pinnatum (L.) Engl.,1908
Form;-
---Rhaphidophora pinnata f. aureo-variegata (Nakajima) Hatus.,1971
---Rhaphidophora pinnata f. pinnata
ที่อยู่อาศัย พบใน จีน อัสสัม บังกลาเทศ เมียนมาร์ ไทย กัมพูชา ลาว เวียดนาม มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์จนถึงนิวกินีออสเตรเลีย แปซิฟิกตะวันตก เป็นพืชเลื้อยไต่เป็น hemi epiphytic เกิดขึ้นในป่าฝนหลักและทุติยภูมิและป่ามรสุมสูง ส่วนใหญ่อยู่ในพื้นที่ที่ถูกรบกวนและตามแนวถนน ที่ระดับความสูง 100-1,000 เมตร บางครั้งเป็นวัชพืชในสวนยางพาราและบางครั้งก็ขึ้นตามโขดหิน
ลักษณะ เป็นไม้ล้มลุกอายุหลายปี มีลำต้นยาว 15-30 เมตร ลำต้นขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 2 - 4 ซม สามารถเจริญเติบโตได้สูงตามเรือนยอดไม้ ลักษณะ คล้ายพลูฉีก ใบรูปขอบขนานกว้าง 21-25 ซม.ยาว 40-50 ซม.ขอบใบฉีกเกือบถึงเส้นกลางใบ แผ่นใบหนาสีเขียวเข้มเป็นมันมีลักษณะคล้ายจุดน้ำมันเมื่อมองจากด้านบน ก้านใบยาวประมาณ 25-30 ซม. ก้านใบ หุ้มลำต้นเมื่ออายุน้อย แต่แตกตัวเป็นเส้นใยเมื่ออายุมากขึ้น ช่อดอกเป็นรูปทรงกระบอกสีขาว, สีเหลืองหรือสีเขียวและมีดอกยาวได้ถึง 25 ซม ดอกมีกลิ่นหอมอ่อน ๆดอกล่างใน spadix เป็นเพศเมียส่วนที่เหลือเป็นกะเทย ผลสีเขียวยาวประมาณ 27 ซม.เนื้อผลสีส้ม มี1-2 เมล็ด เมล็ดขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 4 มม.
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--ต้องการแสงแดดแบบรำไรไปจนถึงแดดจัด เจริญเติบโตได้ดีในดินร่วนปนทรายที่อุดมสมบูรณ์ ระบายน้ำได้ดี สามารถปรับตัวให้เข้าได้กับดินที่หลากหลาย รวมทั้งดินเหนียว ทราย และดินร่วนที่มี pH ตั้งแต่ 4 ถึง 6
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดใบไม้ที่เป็นสีน้ำตาลหรือเหลืองออก กำจัดใบที่ตายแล้วเพื่อป้องกันโรคเชื้อรา
การใส่ปุ๋ย--- ให้ปุ๋ยน้ำที่สมดุลเดือนละครั้ง หรือใช้ปุ๋ยละลายช้าก็ได้เหมือนกัน งดใส่ปุ๋ยในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาศัตรูพืชหรือโรคร้ายแรง บางครั้งอาจพบ เพลี้ยแป้ง เพลี้ยอ่อน เพลี้ยไฟและไรเดอร์ ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น)/บอบบางอ่อนแอต่อโรครากเน่า ไวรัสโมเสค รา และใบไหม้เกรียม
การใช้ประโยชน์---มักถูกเก็บเกี่ยวจากป่า เพื่อใช้เป็นยาในท้องถิ่น และบางครั้งก็ปลูกเพื่อจุดประสงค์นี้ ใบมีขายเป็นประจำในตลาดท้องถิ่นโดยเฉพาะในสิงคโปร์เพื่อใช้เป็นยา                                                                                                              -ใช้ปลูกประดับ นิยมปลูกเป็นไม้ประดับในประเทศเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนในเอเชีย หมู่เกาะแปซิฟิก และหมู่เกาะอินเดียตะวันตกชนิดนี้มักปลูกเป็นไม้ประดับ
-ใช้เป็นยา ใบเป็นยาแก้ปวดท้องยาบำรุงกำลัง มีชื่อเสียงอย่างมากในชุมชนชาวจีนในการรักษาโรคไขข้อกระดูกหักและโรคบิด การแช่ใบใช้เป็นยารักษาโรคไขข้อใช้เป็นยาชูกำลัง และสารต้านมะเร็ง ยาต้มใบใช้เป็นยารักษาไข้มาลาเรีย เจ็บหน้าอก เบาหวานและบรรเทาอาการปวดฟัน กล่าวกันว่าชาสี่ถ้วยที่ทำจากใบรวมกับ Premna taitensis ช่วยรักษาไมเกรนได้อย่างถาวร ใบอ่อนรวมกับ Imperata cylindricaบดผสมกับน้ำหรือน้ำมะพร้าวดื่มเป็นยารักษาโรคหนองใน ยาต้มใบใช้เป็นน้ำยาบ้วนปากและบ้วนปากเพื่อรักษาอาการเหงือกอักเสบและฝีในฟัน -น้ำยางใช้ในการรักษางูกัด
รู้จักอันตราย--- เช่นเดียวกับสมาชิก Araceae อื่น ๆ ประกอบด้วยผลึกแคลเซียมออกซาเลตซึ่งอาจทำให้ระคายเคืองส่วนที่สัมผัสและบอบบางของร่างกายเช่นผิวหนัง เยื่อบุตา
ระยะออกดอก---ตลอดปี
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ปักชำ

สกุลมอนสเตอรา/Monstera A dans.

Monsteraเป็นสกุลของพืชดอกในวงศ์Araceaeมี45สายพันธุ์ เป็นพืชพื้นเมืองเขตร้อนภูมิภาค ของทวีปอเมริกา
พืชสกุลนี้เป็นไม้เลื้อยข้อสั้นเมื่อยังเล็กแผ่นใบเรียบพอโตเต็มที่แผ่นใบหยักเว้าเป็นแฉกใบมีรูเจาะทะลุ หรือเป็นจุดเล็กๆเท่าหัวเข็ม ช่อดอกเป็นดอกสมบูรณ์เพศ ปลีดอกสั้น มอนสเคอราที่ปลูกในเมืองไทยมีหลายชนิดจะยกมาดังต่อไปนี้

มอนสเตร่า/Monstera delicosa

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Monstera delicosa Liebm.(1849)
ชื่อพ้อง--Has 8 Synonyms
---Tornelia fragrans Gut. ex Schott (1858) nom. illeg.
---Monstera borsigiana K.Koch (1862.)
---Monstera lennea K.Koch (1852).
---Monstera tacanaensis Matuda (1972.)
---Philodendron anatomicum Kunth (1847.)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:87478-1#synonyms
ชื่อสามัญ---Ceriman, Swiss-cheese Plant, Split-leaf Philodendron, Mexican Breadfruit, Windowleaf, Cut-leaf-philodendron, Hurricane plant, Monstera, Locust and wild honey, Fruit salad plant.
ชื่ออื่น---มอนสเตอร่า, พลูฉีก ;[AFRIKAANS: Geraamteplant.];[ASSAMESE: Lata-kochu.];[BRAZIL: Banana-de-macão, Inebe.];[CHINESE: Guībèi∙zhú .];[FRENCH: Ananas des pauvres, Ceriman, Monstère, Philodendron a feuilles incisees.];[GERMAN: Großes Fensterblatt, Kletterfensterblatt.];[JAPANESE: Houraishou, monsutera.];[KOREA: Mon seu te la.];[PORTUGUESE: Ananas-japonês, Banana-de-macaco, Balaco, Banana de macaco, Costela-de-adão, Tornelia.];[SPANISH: Ceriman de México, Pinanona monstera, Balazo, Hoja picada, Chirrivaca, Ojal, Costela de Adan.];[TONGA: Monesitela.]
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code---MOSDE (Preferred name: Monstera delicosa.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---อเมริกากลาง : ปานามา คอสตาริกา นิการากัว ฮอนดูรัส กัวเตมาลา เม็กซิโก
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Monstera' จากคำภาษาละตินว่า "monstrous" หรือ "abnormal" หมายถึงใบไม้ที่ผิดปกติซึ่งมีรูตามธรรมชาติที่สมาชิกของสกุลมี ; ชื่อสปีซี่ส์ ' delicosa' = อร่อย อ้างอิงถึงรสชาติของผลไม้ ;
-ชื่อสามัญ 'Split Leaf Philodendron' อ้างอิงถึงใบปรุ แม้ว่าจะไม่ใช่ฟิโลเดนดรอน แต่พืชชนิดนี้มักเรียกว่าฟิโลเดนดรอนแบบแยกใบ (Split Leaf Philodendron)
-ชื่อสามัญ 'Fruit salad plant' ในการอ้างอิงถึงผลไม้ที่กินได้ซึ่งมีรสชาติคล้ายกับสลัดผลไม้
Monstera delicosa เป็นสายพันธุ์พืชดอกในวงศ์บอน (Araceae) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Frederik Michael Liebmann (1813–1856) นักพฤกษศาสตร์ชาวเดนมาร์ก ในปี พ.ศ. 2392

ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในป่าฝนเขตร้อนของเม็กซิโก (เซียปัส โออาซากาและเวราครูซ) พบในปานามา คอสตาริกา นิการากัว ฮอนดูรัส กัวเตมาลา เป็น epiphytic เติบโตตามกิ่งก้านของต้นไม้ในป่าบนภูเขาที่ชื้นหรือเปียกที่ระดับความสูง 900 - 1,500 เมตร แพร่กระจายโดยการเพาะปลูกไนเขตร้อน
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อยข้อสั้นเติบโตในร่มเงาของต้นไม้ สูงถึง 5 (-20) เมตรหรือมากกว่า เส้นผ่านศูนย์กลางลำต้น 5-7 ซม.รากอากาศที่อยู่ส่วนล่างของพืชชนิดนี้สามารถหยั่งรากลงในดินเพื่อช่วยหาอาหารให้พืช ใบรูปหัวใจป้อม สีเขียวเข้ม ปลายใบแหลม โคนรูปหัวใจ แผ่นใบหนา เมื่อยังเล็กใบเรียบ พอโตเต็มที่แผ่นใบหยักเว้าเป็นแฉก ช่อดอกสมบูรณ์เพศ ปลีดอกสั้น ผลของ Monstera deliciosa มีขนาดยาวถึง 20ซม และมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 5ซม.มีลักษณะเหมือนฝักข้าวโพดที่มีเกล็ดสีเขียวรูปหกเหลี่ยม เมื่อผลไม้สุก (ใช้เวลาเกือบ 10 เดือน) เกล็ดเหล่านี้จะหลุดออกไปปล่อยกลิ่นหอมหวานและเผยให้เห็นเนื้อที่กินได้ด้านล่าง  ผลไม้สุกมีรสชาติคล้ายกับขนุนและสับปะรดถือเป็นผลไม้ที่กินได้และปลอดภัยสำหรับมนุษย์ เมล็ดที่ผลิตได้น้อยมากและมีอายุการงอกสั้น
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--เป็นพืชปลูกเลี้ยงง่ายสามารถปลูกได้ทั้งในร่มและกลางแจ้งในแสงแดดที่กรอง ชอบดินร่วนระบายน้ำดีและมีความชื้นปานกลาง pH เป็นกรดอ่อนหรือเป็นกลาง อุณหภูมิ 20–30 °C การเจริญเติบโตจะหยุดลงที่อุณหภูมิต่ำกว่า 10 °C และทนต่ออุณหภูมิ −1 °C ในช่วงเวลาสั้น ๆ (นานกว่าสองสามชั่วโมง) อัตราการเจริญเติบโตประมาณ 30 ถึง 60 ซม./ต่อปี
การตัดแต่งกิ่ง---เล็มรากอากาศออกหากเกะกะเกินไปสำหรับเนื้อที่ปลูก รากของมันไม่ทำลายพื้นผิว ลำต้นและใบตอบสนองต่อการตัดแต่งได้ดีและสามารถนำมาใช้ในการขยายพันธุ์ได้
การใส่ปุ๋ย---ใส่ปุ๋ยน้ำ 20-20-20 ทุก 2-3 สัปดาห์  พืชพักตัวในฤดูหนาวไม่ต้องใส่ปุ๋ย ลดการรดน้ำให้น้อยลง  
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาศัตรูพืชหรือโรคร้ายแรง บางครั้งอาจพบ เพลี้ยแป้ง เพลี้ยอ่อน เพลี้ยไฟและไรเดอร์ ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น) /หากมีรัศมีสีเหลืองรอบๆ จุดหรือปลายสีน้ำตาล แสดงว่าพืชติดเชื้อรา เชื้อราน่าจะเข้าไปได้เนื่องจากการรดน้ำมากเกินไปหรือทำให้พืชอยู่ในดินที่เปียกชื้นมากเกินไปนานเกินไป นำใบที่ได้รับผลกระทบออกและปล่อยให้พืชแห้งเล็กน้อยก่อนรดน้ำ

Picture: http://www.indoor-plant-care.com/plant-list/monstera-deliciosa/
ใช้ประโยชน์---ใช้กิน ผลสุกกินได้รสหวานอมเปรี้ยว แต่ต้องแน่ใจว่าสุกจริง ๆ ผลไม้ที่ยังไม่สุกอาจทำให้ปากและคอระคายเคืองได้
-ใช้เป็นยา การแช่รากใช้กับโรคข้ออักเสบ
-ใช้ปลูกประดับ  มีหลักหรือไม้ใหญ่ให้เกาะเลื้อยก็จะเจริญได้อย่างดี มีพันธุ์ชนิดใบด่าง Monstera drlicosa cv. Variegata ใบจะมีรอยด่างเป็นสีเหลืองสวยไปอีกแบบ นิยมปลูกกันมากเช่นกัน
-อื่น ๆรากอากาศใช้ทำเป็นเชือกและใช้ในการทำตะกร้า
รู้จักอันตราย---เป็นพิษปานกลางต่อแมวและสุนัข เช่นเดียวกับสมาชิก Araceae อื่น ๆ ประกอบด้วยผลึกแคลเซียมออกซาเลตซึ่งอาจทำให้ระคายเคืองส่วนที่สัมผัสและบอบบางของร่างกายเช่นผิวหนัง เยื่อบุตา
ได้รับรางวัล---ในสหราชอาณาจักร Monstera deliciosa และพันธุ์ 'Variegata' ได้รับรางวัล AGM (Award of Garden Merit) จาก RHS (Royal Horticultural Society) 2017
ขยายพันธุ์---เมล็ด ปักชำหน่อและลำต้นในน้ำหรือดิน
* ในกรณีของการขยายพันธุ์ด้วยเมล็ดการพัฒนาของพืชใช้เวลานาน ต้นกล้าเลื้อยไปในทิศทางตรงกันข้ามกับแสงแดดอย่างไร้ใบจนกว่าจะพบลำต้นของต้นไม้ซึ่งเป็นส่วนรองรับที่แข็งแรง ใช้เวลา 3 ปีในการออกดอก 4-6 ปีในการออกผล สามารถขยายพันธุ์ได้โดยการปักชำหน่อและลำต้น หยั่งรากได้ในน้ำและทรายในพื้นดิน รากสามารถใช้เวลานานถึง 6-8 สัปดาห์ ต่อมาการสัมผัสกับดินถูกตัดขาดกลายเป็นวิถีชีวิตแบบ epiphytic

พลูฉลุ/Monstera obliqua 'Expilata'

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Monstera obliqua (Miq.)Walp. cv. Expilata
ชื่อพ้อง---Monstera obliqua 'Expilata'  
ชื่อสามัญ---Window-Leaf Monstera
ชื่ออื่น---พลูฉลุ, พลูทะลุ ; [CHINESE: Di?nxi?n l?n,Gu? b?i ji?o.];[GERMAN: Fensterbl?tter.]
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code--- MOSOB (Preferred name: Monstera obliqua.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกากลาง
เขตกระจายพันธุ์---อเมริกากลาง หมู่เกาะแคริบเบียน ประเทศในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Monstera' จากคำภาษาละตินว่า "monstrous" หรือ "abnormal" หมายถึงใบไม้ที่ผิดปกติซึ่งมีรูตามธรรมชาติที่สมาชิกของสกุลมี ; ชื่อสปีซี่ส์ 'obliqua' = ใบไม้เฉียง
Monstera obliqua cv. Expilata เป็นการกลายพันธุ์ของ Monstera obliqua สายพันธุ์พืชดอกในวงศ์บอน (Araceae) ในสกุล Monstera
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในพื้นที่เขตร้อนของอเมริกากลาง หมู่เกาะแคริบเบียนและป่าเขตร้อนของอเมริกาใต้ ยังสามารถพบได้ในฟลอริด้า ; เอเชีย ( มาเลเซีย, อินเดีย ; ออสเตรเลียและในภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียนตะวันตก ( โปรตุเกส, โมร็อกโก , Madeira )
ลักษณะ พลูฉลุ หรือพลูทะลุ เป็นไม้เลื้อยขนาดใหญ่มากสูงได้ถึง 21 เมตร ผลิต stolons (สโตลอนหรือ “รันเนอร์” คือลำต้นยาวที่เลื้อยไปตามพื้นป่าจนกว่าจะเจอต้นไม้ที่ปีนได้ ลำต้นไม่มีใบและสร้างรากเพื่อสร้างพืชใหม่ที่โหนด) มีรากอากาศที่ยาวและมักจะมีลักษณะเป็น epiphytic หรือกลายเป็นเลื้อยไต่ขึ้นไป ลำต้นมีสีเขียวรูปทรงกระบอก เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 2 - 10 มม. ลำต้นมีปล้องยาวประมาณ 10 – 30 ซม.ใบ เดี่ยว เรียงสลับ รูปรีแกมรูปขอบขนาน กว้าง 5 – 10 ซม.ยาว 8 – 18 ซม.ปลายใบแหลมโคนใบมน ผิวใบด้านบนสีเขียวถึงเขียวเข้ม แผ่นใบบางเป็นลอนมีรูทะลุค่อนข้างกลมระหว่างเส้นใบสลับกันไป แต่ไม่สม่ำเสมอ ใบของต้นที่ยังอายุน้อยมักจะมีขนาดเล็กกว่ามากและมักจะเติบโตแนบกับลำต้นของพืชที่เป็นเจ้าภาพ ส่วนใบโตเต็มวัยจะมีขนาดใหญ่กว่ามาก ดอกไม้เล็ก ๆ เกิดขึ้นบนหนามที่เรียกว่า spadix และล้อมรอบด้วยใบไม้ดัดแปลงที่เรียกว่า spathe รวมกันเป็นช่อ ดอกไม้ประกอบด้วยก้านกาบยาวถึง 45 ซม ซึ่งบางครั้งจะร่วงโรยและมักเป็นสีขาวหรือครีมอมเขียว ผลไม้มีเนื้อ สีขาวสุกเป็นสีส้มในบางชนิดกินได้  มีเมล็ดกลมรี 1-3 เมล็ด ยาว 5 - 22 มม
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--เป็นพืชปลูกเลี้ยงง่ายสามารถปลูกได้ทั้งในร่มและกลางแจ้งในแสงแดดที่กรอง แสงแดดโดยตรงจะทำให้ใบไม้ไหม้และทำให้ใบบางและเปราะ สามารถทนต่อแสงแดดโดยตรงได้อย่างมาก 3 ชั่วโมง อุณหภูมิระหว่าง 16 ถึง 20?C อุณหภูมิลดลงต่ำกว่า 4?C พืชจะตาย ชอบความชื้นสูง (ความชื้นสัมพัทธ์สูงถึง 85%) การพ่นหมอกบ่อยๆจะช่วยรักษาระดับความชื้นรอบ ๆได้ในระยะยาว ชอบดินร่วนชื้นอุดมสมบูรณ์ ระบายน้ำและอากาศได้ดี ขึ้นได้ดีในดินที่มีค่า pH ระหว่าง 5.5 ถึง 6.5 สัญญาณของการรดน้ำมากเกินไป ได้แก่ ใบเหลืองที่ส่วนล่างของลำต้นและใกล้กับราก การบำรุงรักษาสูง
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดใบไม้ที่เป็นสีน้ำตาลหรือเหลืองออก หากพิชมีขนาดใหญ่และสูงมากเกินไป ควบคุมได้โดยการตัดแต่งกิ่ง
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยละลายช้า 13-4-5 หรือปุ๋ยน้ำ 20-20-20 เจือจางก็ได้ เดือนละ 1 ครั้ง เป็นพืชที่เติบโตช้า และถ้าไม่ใส่ปุ๋ยมันจะเติบโตช้าลง พืชพักตัวในฤดูหนาวไม่ต้องใส่ปุ๋ย รดน้ำให้น้อยลง เช่นทุกๆ หนึ่งถึงสองสัปดาห์  
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาศัตรูพืชหรือโรคร้ายแรง บางครั้งอาจพบ เพลี้ยแป้ง เพลี้ยอ่อน เพลี้ยไฟและไรเดอร์ ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น) /บอบบางอ่อนแอต่อโรครากเน่า ไวรัสโมเสค รา และใบไหม้เกรียม
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ในการเพาะปลูกพืชจะมีขนาดเล็กกว่าในธรรมชาติมาก มีหลักหรือไม้ใหญ่ให้เกาะเลื้อยก็จะเจริญได้อย่างดี
รู้จักอันตราย--- เช่นเดียวกับสมาชิก Araceae อื่น ๆ ประกอบด้วยผลึกแคลเซียมออกซาเลตซึ่งอาจทำให้ระคายเคืองส่วนที่สัมผัสและบอบบางของร่างกายเช่นผิวหนัง เยื่อบุตา
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ปักชำหน่อและลำต้น

พลูปีกนก/Monstera Karstenianum

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Monstera Karstenianum
ชื่อพ้อง--- Monstera sp. 'Peru'
ชื่อสามัญ--- Monstera Peru
ชื่ออื่น--- พลูปีกนก, พลูระเบิด, พลูใบย่น ; [THAI: Phlu peek nok, Phlu ra-berd, Phlu bai yon.]
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code--- MOSSS (Preferred name: Monstera sp.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์--- เวเนซุเอลา
Monstera sp. 'Peru' มีชื่อทางพฤกษศาสตร์ว่า Monstera Karstenianum ซึ่งถือเป็นชื่อเก่าเนื่องจากพืชจัดเป็นฟิโลเดนดรอนถึงอย่างนั้นก็ยังมีความสับสนมากขึ้น ในขณะที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อ Philodendron opacum แต่ชื่อที่เหมาะสมน่าจะเป็น Philodendron Karstenianum ไม่ว่าในกรณีใดสิ่งสำคัญที่ต้องจำไว้ก็คือ Monstera Peru = Monstera Karstenianum = Philodendron opacum = Philodendron Karstenianum
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในเวเนซุเอลา
ลักษณะ เป็นไม้เลื้อย อายุหลายปี ลำต้นเล็กทรงกระบอก มีข้อปล้อง รากสั้นออกตามข้อปล้อง ใบเดี่ยว เรียงเวียน รูปรีถึงรูปไข่กว้าง ปลายแหลม โคนสอบ ขอบเรียบ สีเขียวอมเหลือง เส้นใบชัดเจน แผ่นใบค่อนข้างหนา ระหว่างเส้นใบนูนเด่นชัดคล้ายลูกฟูกลวดลายสม่ำเสมอด้วยสีเข้มและสีเขียวอ่อนมันวาว  ออกดอกเป็นช่อแบบช่อเชิงลดมีกาบ ที่ปลายยอด ดอกย่อยขนาดเล็ก ไม่มีก้านดอก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--ต้องการแสงสว่างทางอ้อมเพื่อให้เติบโตได้ดีที่สุด ยังทำได้ดีภายใต้ร่มเงา แต่ขึ้นอยู่กับแสงที่จะเติบโตอย่างเหมาะสม ที่สำคัญไม่สามารถทนต่อแสงแดดโดยตรงได้มากกว่า 2 ชั่วโมงต่อวัน มิฉะนั้นความร้อนจากแสงแดดจะเผาทั้งใบและลำต้น ต้องการความชื้นสัมพัทธ์มากกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ตลอดเวลา การพ่นหมอกบ่อยๆจะช่วยรักษาระดับความชื้นรอบ ๆได้ ชอบดินร่วนอุดมสมบูรณ์ด้วยอินทรีย์วัตถุมีความชื้นสม่ำเสมอ ดินมีการระบายน้ำได้เร็ว มีค่า pH ระหว่าง 5.0 ถึง 6.5 ให้น้ำปริมาณมากอย่างน้อยสัปดาห์ละสองครั้ง และต้องทุกๆ 3 ถึง 4 สัปดาห์ในช่วงฤดูหนาว อัตราการเจิญเติบโตเร็ว
การตัดแต่งกิ่ง---ตัดใบไม้ที่เป็นสีน้ำตาลหรือเหลืองออก กำจัดใบที่ตายแล้วเพื่อป้องกันโรคเชื้อรา
การใส่ปุ๋ย--- ให้ปุ๋ยน้ำที่สมดุลเดือนละครั้ง หรือใช้ปุ๋ยละลายช้าก็ได้เหมือนกัน งดใส่ปุ๋ยในฤดูหนาว
ศัตรูพืช/โรคพืช---ไม่มีปัญหาศัตรูพืชหรือโรคร้ายแรง บางครั้งอาจพบ เพลี้ยแป้ง เพลี้ยอ่อน เพลี้ยไฟและไรเดอร์ ใช้สบู่ฆ่าแมลงตามธรรมชาติ (ซันไลต์ละลายน้ำฉีดที่ต้น)/บอบบางอ่อนแอต่อโรครากเน่า ไวรัสโมเสค รา และใบไหม้เกรียม
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ  ปลูกเป็นไม้ประดับสวน ไม้กระถางแขวน ไม้ในอาคาร มีหลักหรือไม้ใหญ่หรือโครงสร้างแนวตั้งให้เกาะเลื้อยก็จะเจริญได้อย่างดี
รู้จักอันตราย--- เช่นเดียวกับสมาชิก Araceae อื่น ๆ ประกอบด้วยผลึกแคลเซียมออกซาเลตซึ่งอาจทำให้ระคายเคืองส่วนที่สัมผัสและบอบบางของร่างกายเช่นผิวหนัง เยื่อบุตา
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ปักชำหน่อและลำต้นได้ทั้งในน้ำและในดิน

หน้าวัว/Anthurium Schott

 หน้าวัวดอก/Anthurium × ferrierense Mast. &. T Moore

ชื่อวิทยาศาสตร์---Anthurium × ferrierense Mast. & T. Moore.(1883)
ชื่อพ้อง---Has 1 Synonyms
---Anthurium ×cultorum Birdsey.(1951)
---See all https://www.gbif.org/species/3604464
ชื่อสามัญ---Anthurium, Tailflower, Flamingo flower, Laceleaf.
ชื่ออื่น---หน้าวัวดอก [GERMAN: Große Flamingoblume.];[PORTUGUESE: Jarro-vermelho.];[SPANISH: Anturio.];[THAI: Naa woa dok.].
ชื่อวงศ์---ARACEAE
EPPO Code--- AURFE (Preferred name: Anthurium x ferrierense.)
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์---อเมริกากลาง อเมริกาใต้
Anthurium × ferrierense เป็นสายพันธุ์ลูกผสมของพืชดอกวงศ์ (Araceae) สกุลหน้าวัว (Anthurium)
ที่อยู่อาศัย มีถื่นกำเนิดในทวีปอเมริกา ตั้งแต่ตอนเหนือของประเทศเม็กซิโก ไปจนถึงตอนใต้ของประเทศอาร์เจนตินา รวมถึงบางส่วนของแคริบเบียน
ลักษณะ เป็นไม้อวบน้ำอายุหลายปี แตกหน่อเลื้อยมีการเจริญยอดเดียว  ใบขนาดใหญ่กาบรูปหัวใจและกลุ่มดอกไม้ที่เรียวยาวเป็นลักษณะเฉพาะ เมื่อยอดเจริญสูงขึ้นอาจพบรากบริเวณลำต้น เมือมีความชื้นเพียงพอ เนื่องจากเป็นพืชระบบรากอากาศสามารถดูดน้ำและความชื้นจากอากาศได้ดี ส่วนช่อดอกของหน้าวัวหรือที่เรียกว่า ปลี คือ ส่วนที่เป็นดอกจริง ซึ่งประกอบด้วย ก้านช่อ ซึ่งมีดอกย่อยเล็กเรียงอัดแน่นอยู่บนปลี ดอกย่อยนี้เป็นดอกสมบูรณ์เพศ ที่มีทั้งเกสรเพศผู้และเกสรเพศเมีย อยู่ในดอกเดียวกัน ดอกที่อยู่บนก้านดอกนี้จะมีสีต่างๆหลายสี เมื่อจานรองดอกคลี่ปลีออกจะมีสีเหลืองอ่อน หรือสีปนแดง ตามสายพันธุ์ ดอกที่อยู่โคนปลีจะเปลี่ยนเป็นสีขาว ไล่ไปปลายปลี แสดงว่า ดอกบาน และเมื่อตุ่มยอดเกสรตัวเมียเริ่มมีน้ำเหนียว ๆ แสดงว่าดอกนั้นพร้อมที่จะผสมเกสรตัวผู้จะบานภายหลังเกสรตัวเมีย ดังนั้นหน้าวัวส่วนใหญ่มักจะไม่ค่อยมีโอกาสผสมตัวเอง ยกเว้นบางสายพันธุ์ นอกจากนี้ เกสรเพศผู้ของหน้าวัวลูกผสมส่วนใหญ่ จะมีเกสรเพศผู้ฟุ้งเมื่ออุณหภูมิเย็น โดยมากมักจะผสมในช่วงฤดูหนาว ผลมีเนื้อนุ่ม เมื่อสุกมีสีแดงอมส้ม แต่ละผลมีเพียง1 เมล็ดหรือหลายเมล็ด รูปรี รูปขอบขนานหรือรูปกลม ดอกไม้แต่ละดอกสามารถอยู่ได้นานประมาณ 6 สัปดาห์ และอาจกลับมาออกดอกทุก 2-3 เดือน
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม---ต้องการแสงแดด 50 เปอร์เซ็นต์ หรือได้รับแสงแดดในช่วง ครึ่งวันเช้า วัสดุปลูก ควรเป็นวัสดุที่เก็บความชื้นได้ดี โปร่ง ระบายน้ำได้ดี ชอบความชื้นในอากาศสูงควรฉีดพ่นน้ำเพิ่มขึ้นในช่วงบ่าย
การรดน้ำ---ปล่อยให้ดินบนผิวดินแห้งก่อนที่จะรดน้ำอีกครั้ง ภายในอาคารประมาณสัปดาห์ละครั้ง ถ้าอยู่ข้างนอก ในช่วงวันที่อากาศร้อน ก็สามารถรดน้ำได้ทุกๆ สองหรือสามวัน
การตัดแต่งกิ่ง---เอาใบที่เป็นสีน้ำตาลที่กำลังจะตายหรือร่วงโรยออก ตัดดอกไม้ที่ร่วงโรยโดยตัดออกจากฐาน หรือจะปล่อยให้ดอกไม้ที่ร่วงโรยไว้นานขึ้นหากต้องการให้พืชผลิตเมล็ดเท่านั้น ตัดใบหรือยอดที่ทำให้พืชดูไม่สมดุล อย่าเอาใบมากเกินไป ทิ้งไว้อย่างน้อยสามหรือสี่ใบ
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยน้ำที่มีฟอสฟอรัสสูง เจือจาง ทุกสัปดาห์
ศัตรูพืช/โรคพืช---พืชเหล่านี้อยู่ภายใต้ศัตรูพืชแบบเดียวกับที่มักส่งผลกระทบต่อพืชในร่มส่วนใหญ่ ได้แก่ เพลี้ยแป้ง ไรเดอร์ แมลงหวี่ขาว และ scale ใช้น้ำมันพืชและสบู่เพื่อบำบัดศัตรูพืชเหล่านี้ได้/ใบเหลืองที่เป็นโรคเหี่ยวจากแบคทีเรีย ใบฟลอปปี้ที่เกิดจาก Rhizoctonia เป็นเชื้อราที่สามารถยึดรากและลำต้นส่วนล่างได้ มันทำให้ลำต้นอ่อนที่บอบบางอ่อนแอและเหี่ยวเฉาเพราะถูกน้ำขัง
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ ในสหรัฐ นิยมใช้หน้าวัวพันธุ์สีแดงและสีแดงอ่อนมาก โดยคิดเป็น 80% ส่วนอีก 20% เป็นสีชมพูและสีขาว-ในฝรั่งเศสและสวิตเซอร์แลนด์ นิยมปลูกหน้าวัวพันธุ์สีแดงและสีส้ม
ขยายพันธุ์---เพาะเมล็ด ชำยอด ชำต้น แยกหน่อ เพาะเนื้อเยื่อ

เดหลีใบกล้วย/Spathiphyllum cannifolium

ชื่อวิทยาศาสตร์ ---Spathiphyllum cannifolium (Dryand.) Schott.(1853)
ชื่อพ้อง ---- Has 15 Synonyms  
---Basionym: Pothos cannaefolia Dryand.(1802)
---Dracunculus cannifolius (Dryand. ex Sims) Raf. (1837)
---Philodendron cannifolium (Dryand. ex Sims) Sweet.(1839)
---Massowia cannifolia (Dryand. ex Sims) K.Koch.(1852)
---More.See all https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:88955-1#synonyms
ชื่อสามัญ ---Madonna Lily, Peace Lily, Spathe flower, Fragrant spathiphyllum
ชื่ออื่น---หน้าวัวไทย, เจ็ดทิวา, เดหลีใบกล้วย, กวักมงคล ;[FRENCH: Canna-Blattfahne.];[HUNGARY: Vitorlavirágok.];[MALAYSIA: Bunga Sepatu, Lili Perdamaian (Malay); White Sails (English).];[THAI: Deli bai kluay, Chet thiwa.]
ชื่อวงศ์ ---ARACEAE
EPPO Code---SQFCA (Preferred name: Spathiphyllum cannifolium.)  
ถิ่นกำเนิด---ทวีปอเมริกา
เขตกระจายพันธุ์ --- อเมริกาใต้ เอเซียใต้ เอเซียตะวันออกเฉียงใต้ แคริบเบียน
นิรุกติศาสตร์---ชื่อสกุล 'Spathiphyllum' เป็นการรวมคำในภาษากรีก "spatha" = กาบและ "phyllon" = ใบไม้ โดยอ้างอิงถึงกาบของช่อดอกซึ่งคล้ายกับใบไม้
Spathiphyllum cannifolium เป็นสายพันธุ์ของพืชดอกในครอบครัววงศ์บอน (Araceae) สกุลเดหลี (Spathiphyllum) ได้รับการอธิบายทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกโดย Jonas Carlsson Dryander (1748–1810) นักพฤกษศาสตร์ชาวสวีเดน และได้รับชื่อที่แน่นอนในปัจจุบันโดยHeinrich Wilhelm Schott (1794–1865) นักพฤกษศาสตร์ชาวออสเตรียนปี พ.ศ.2396
ที่อยู่อาศัย มีถิ่นกำเนิดในอเมริกาใต้ (โคลัมบีย เวเนซูเอล่า และตอนเหนือของบราซิล)
ลักษณะ เป็นไม้พุ่มขนาดเล็ก มีเหง้าใต้ดิน แตกกอ สูง 30-70 ซม.ทุกส่วนมีน้ำยางใส ใบเดี่ยวเรียงเวียนสลับรูปรีแกมรูปขอบขนาน กว้าง 15-25 ซม. ยาว 30-50 ซม.ปลายใบมน โคนใบสอบ ขอบใบเป็นคลื่นเล็กน้อย ผิวใบด้านบนสีเขียวเข้มเป็นมัน ใบอ่อนจะมีสีเหลืองอมเขียว ลักษณะของดอกคล้ายดอกหน้าวัว ดอกสีขาวมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ออกเป็นช่อแบบช่อเชิงลดที่ปลายกิ่งปลีดอกยาว ดอกย่อยมีขนาดเล็กโคนกลีบดอกเชื่อมติดกัน ไม่มีก้านดอก
ข้อกำหนดสิ่งแวดล้อม--ต้องการแสงสว่างทางอ้อม แสงแดดรำไร ดินร่วนอุดมสมบูรณ์ ต้องการน้ำมาก
การตัดแต่งกิ่ง---เอาใบที่เป็นสีน้ำตาลที่กำลังจะตายหรือร่วงโรยออก ตัดดอกไม้ที่ร่วงโรยโดยตัดออกจากฐาน ตัดใบหรือยอดที่ทำให้พืชดูไม่สมดุล อย่าเอาใบมากเกินไป ทิ้งไว้อย่างน้อยสามหรือสี่ใบ
การใส่ปุ๋ย---ใช้ปุ๋ยน้ำที่มีฟอสฟอรัสสูง เจือจาง ทุกสัปดาห์
ศัตรูพืช/โรคพืช---เพลี้ยอ่อน เพลี้ยแป้ง จะดูดน้ำเลี้ยงของส่วนใบและยอด นอกจากนี้ยังสามารถเกิดขึ้นได้ที่ส่วนของดอกเช่นเดียวกัน ไรแดง จะดูดกินน้ำเลี้ยงตามใบและดอก ทำให้เกิดเป็นจุดด่าง ด้วงหรือแมลงปีกแข็ง ชอบกัดกินใบยอดและจานรองดอก (receptacle) ระวังหอยทาก ศัตรูอีกชนิดหนึ่งที่ชอบกินใบต้นหน้าวัว/โรคใบแห้ง โรครากเน่า โรคยอดเน่า โรคใบด่าง ควรฉีดยากันรา เดือนละ 1-2 ครั้ง ตอนช่วงฝนอาจฉีดเดือนละ 2 ครั้ง เชื้อราพวก Phytophthora ใช้พวกไดโฟลาเทน ถ้าเกิดจาก Collectotrichum ใช้เบนเลท และถ้าเกิดจาก Anthracnose ใช้ยาป้องกันกำจัดราชนิดใดก็ได้ ยกเว้นยาพวกกำมะถัน
ใช้ประโยชน์---ใช้ปลูกประดับ นิยมใช้ในงานจัดสวนในร่มรำไร หรือสวนกระถาง หรือสวนที่อยู่ภายในอาคาร เพราะอยู่ในร่มได้ดี มีดอกและใบสวย สามารถดูดสารพิษจำพวกแอลกอฮอล์ อาซีโตน ไตรคลอไรเอทีรีน เบนซีนและฟอร์มาดีไฮด์ และสามารถดูดได้ในปริมาณมาก จึงมักปลูกเดหลีเป็นไม้ประดับไว้ภายในอาคารสำนักงานหรือภายในบ้านเรือน
ความเชื่อ/พิธีกรรม---เป็นไม้มงคลที่ช่วยส่งเสริมให้ผู้ปลูกมีอายุมั่นขวัญยืน และนำโชคลาภมาให้
รู้จักอันตราย--- เช่นเดียวกับสมาชิก Araceae อื่น ๆ ประกอบด้วยผลึกแคลเซียมออกซาเลตซึ่งอาจทำให้ระคายเคืองส่วนที่สัมผัสและบอบบางของร่างกายเช่นผิวหนัง เยื่อบุตา
ระยะออกดอก---ออกดอกตลอดปี
ขยายพันธุ์---ปักชำเหง้า แบ่งกอ